ตอนที่ 28 เปลี่ยนแปลงเป็นคนใหม่
“คุณปู่เวินส่งคุณเวินไปรักษาตัวอยู่ที่สถานพักฟื้นที่มีชื่อเสียงแห่งหนึ่ง ภาพเหล่านี้คือภาพของคุณเวินที่อยู่ในสถานพักฟื้นครับ” เลขาอู๋เอารูปที่เตรียมมาวางไว้ตรงหน้าของเย่ซือเฉิน
เย่ซือเฉินหยุดมือที่กำลังทำงานอยู่ หยิบรูปขึ้นมาดู พลิกรูปดูทีละรูป จากในภาพก็ไม่สังเกตเห็นความผิดปกติอะไร รูปภาพส่วนใหญ่ล้วนเป็นรูปที่เธอกำลังนั่งอยู่ตรงระเบียง นั่งอย่างสงบ สงบจนเหมือนโลกทั้งใบมีแค่เธอเพียงคนเดียว แววตาของเธอนั้นบริสุทธิ์ บริสุทธิ์จนเหมือนไม่เคยมีอะไรเกิดขึ้น ถ้าพูดให้ชัดเจนก็คือ เธอกำลังเหม่อลอยอยู่
รูปพวกนี้มองดูก็รู้ว่าแอบถ่ายมา เธอคงไม่รู้เรื่องอะไร
“จับตาดูต่อไป” เย่ซือเฉินวางรูปทั้งหมดลง สีหน้าของเขานั้นดูนิ่งเฉย แต่เมื่อได้ฟังสิ่งที่เขาพูดออกมา รับรู้ได้ว่าเขายังคงไม่ยอมวางมือลงจากเรื่องนี้
ภายในหนึ่งเดือนต่อจากนี้ มีรูปถ่ายมากมายที่ส่งมาจากสถานพักฟื้นของประเทศM รูปทั้งหมดล้วนเป็นรูปถ่ายของเวินลั่วฉิง ในรูปนั้นเธอก็ยังคงเหมือนเดิม ยังคงอยู่อย่างสงบ แววตาใสบริสุทธิ์ ระยะเวลาภายในหนึ่งเดือนนั้น เธอยังคงไม่มีอะไรเปลี่ยนแปลง
“หัวหน้าครับ เรายังต้องจับตาดูต่อมั้ยครับ?” เลขาอู๋มองไปยังใบหน้าที่นิ่งและคาดเดาอารมณ์ไม่ได้ของหัวหน้าตน แล้วถามอย่างระมัดระวัง
“งั้นพอก่อน” น้ำเสียงของเย่ซือเฉินนั้นเรียบเฉยจนไม่อาจคาดเดาถึงความรู้สึกได้
แต่ทว่า หลังจากวันนั้น เย่ซือเฉินได้เดินทางไปสถานพักฟื้นในประเทศM ด้วยตัวของเขาเองรอบหนึ่ง เขาตั้งใจไปดูให้เห็นกับตา ภาพที่เห็นนั้น เหมือนกับในรูปไม่มีผิดเพี้ยน เย่ซือเฉินยืนดูชั่วขณะ แล้วหมุนตัวเดินจากไป
ณ สวนสาธารณะ เวินลั่วฉิงแอบยิ้มมุมปากเล็กน้อย …..
ห้าปีต่อมา
“ได้ยินมาว่า คุณปู่ยื่นคำขาดสุดท้าย ถ้าพี่ยังไม่ยอมแต่งงาน ปู่จะถ่ายโอนบริษัทนี้ให้กับน้องชายของพี่ ดูแล้วคุณปู่พี่คงจะเอาจริงแล้วสินะ ทีนี้พี่จะทำยังไงต่อดี?” คุณชายห้าฉิงพูดไปหัวเราะไปมองไปที่เย่ซือเฉิน
คุณชายสามเย่เป็นคนใช้ชีวิตอย่างมีหลักการ ในห้าปีที่ผ่านมาก็ไม่เคยสนใจ ยุ่งเกี่ยวกับเรื่องผู้หญิงมาตลอด คุณปู่เย่จะไม่เอาจริงเอาจังกับพี่ได้ยังไง?
เย่ซือเฉินไม่ตอบ เขาดูนิ่งเฉยเหมือนเรื่องนี้ไม่เกี่ยวข้องกับเขา
“เอาอย่างนี้มั้ย จากตอนนี้เป็นต้นไป ผู้หญิงคนไหนที่เดินเข้ามาในหมิงเจ๋ดูแล้วพอจะมีคุณสมบัติเหมาะสมที่จะแต่งงาน พี่ก็แต่งกับคนนั้นเลย เป็นไง?” คุณชายห้าฉิงรู้ว่า เย่ซือเฉินไม่ได้สนใจเรื่องที่คุณปู่ขู่มาเลยแม้แต่น้อย แต่ทว่า ชีวิตมันช่างน่าเบื่อ ต้องหาอะไรสนุกๆเข้ามาในชีวิตบ้าง
หมิงเจ๋เดิมเป็นของคุณชายห้าฉิง ในแต่ละมุมของหมิงเจ๋ติดตั้งกล้องวงจรปิดทุกจุด เพียงแต่ คนนอกยังไม่ค่อยมีใครรู้
“นั่นไง มีสาวเดินมาคนหนึ่งพอดี” คุณชายห้าฉิงกำลังส่องดูกล้องวงจรปิด ก็เห็นว่ามีผู้หญิงคนหนึ่งเดินเข้ามาพอดี แววตาของเขานั้นอยู่ๆก็เปลี่ยนไป “เห้ย หน้าตาผู้หญิงคนนี้มันคุ้นๆนะ หน้าเหมือนกับคุณหนูใหญ่ตระกูลเวินเลย….”
“แต่ว่า คุณหนูใหญ่ตระกูลเวินในตอนนี้ดูไม่ค่อยจะเหมือนกับเธอเมื่อห้าปีก่อนสักเท่าไหร่ ไม่ได้ดูเชยเหมือนห้าปีที่แล้ว แต่กลับดูดีมีเสน่ห์ขึ้นกว่าเดิมเยอะ ถ้าไม่ใช่เพราะกระบนใบหน้านั้น แล้วก็แว่นตาที่ใส่นั้น ฉันก็คงดูไม่ออกว่าเป็นเธอ”
มือของเย่ซือเฉินที่จับแก้วไวน์อยู่นั้นชะงักลงเล็กน้อย ค่อยๆเหลือบตาไปมอง เมื่อเห็นภาพเวินลั่วฉิง ตาของเขาเริ่มหรี่มอง
ห้าปีก่อน เขาเคยสงสัยว่าผู้หญิงที่โรงแรมคนนั้นคือเธอ แต่ว่า หลักฐานทุกอย่างที่มียืนยันว่า ไม่ใช่เธอ ตัวเขาเองก็เคยเดินทางไปประเทศMด้วยตัวของเขาเองเพื่อไปเช็กดู แต่ก็ไม่พบพิรุธอะไร
นึกไม่ถึงว่า ห้าปีต่อมา ได้มาเจอกับเธอที่นี่อีกครั้ง เหมือนอย่างที่พูดไว้ไม่มีผิด เธอแลดูไม่เหมือนเมื่อห้าปีก่อน เธอเปลี่ยนไปแล้ว?
ภายนอกดูไม่เปลี่ยนไป แต่งตัวสวมเสื้อตัวเดิมๆ ความรู้สึกที่ดูไม่เหมือนเดิม มันเหมือนออกมาจากภายในของเธอ ระยะเวลาห้าปีมันสามารถเปลี่ยนแปลงให้เป็นคนใหม่ได้ขนาดนี้เชียวหรือ?
เขายังคงมั่นใจว่า พื้นฐานตัวตนของคนเรามันไม่ได้เปลี่ยนกันง่ายๆ
หรือว่า เรื่องเมื่อห้าปีที่แล้ว เขาควรจะตรวจสอบดูให้ดีอีกครั้ง เย่ซือเฉินยกแก้วขึ้นมาจิบเล็กน้อย แววตาของเขาลุ่มลึก
