บทที่ 281 คุณชายสามเย่ลงมือ อกสั่นขวัญแขวน (1)
“คุณอา คุณอาอุ้มหนูหน่อยได้ไหม?” เด็กหญิงถังจื่อซีรู้สึกว่าในเมื่อเธอมีเรื่องต้องขอร้องคุณอา ก็ควรจะต้องมีความสัมพันธ์ที่ดีต่อกันก่อน
“ได้จ๊ะ แต่ต่อไปลูกรักต้องเรียกคุณพ่อเหมือนพี่ชาย เรียกคุณอาไม่ได้นะ” จี้หซียินดีมากอยู่แล้ว อุ้มถังจื่อซีมาจากอ้อมแขนเห่อถงถง จากนั้นก็ตั้งใจแก้ไขปัญหาสรรพนามการเรียกขานให้ถูกต้อง
ดวงตากลมโตของถังจื่อซีกระพริบไปมา จู่ๆเธอก็พบว่าเธอมีพ่อเยอะมาก สามีคนปัจจุบันของแม่นับเป็นหนึ่งคน ยังมีพ่อแท้ๆของเธอก็นับเป็นอีกหนึ่งคน ตอนนี้ก็เพิ่มมาอีกหนึ่งคน ไม่รู้ว่าอีกหน่อยยังจะมีพ่อเพิ่มขึ้นมาอีกหรือเปล่า
“คุณพ่อ” แต่ว่า เด็กหญิงถังจื่อซีเป็นเด็กดีมากเรียกคุณพ่อหวานๆคำหนึ่ง
เด็กหญิงถังจื่อซีรู้สึกว่าอย่างนี้ก็ไม่มีอะไรเสียหาย เธอเรียกเขาว่าพ่อ ถึงเวลาที่เธอขอให้เขาช่วย เขาก็จะยิ่งปฏิเสธไม่ได้แล้ว
ต้องบอกว่าแผนการของเด็กหญิงถังจื่อซี่ถือว่าดีมาก
“เป่าเป้ยเป็นเด็กดีมาก” จี้หซีพอใจแล้ว รอยยิ้มกระจายบนใบหน้าไม่ขาด เขามีความสุขจริงๆ ดีใจมากจริงๆ
หยางชิงชิงออกจากห้องโถง เห็นฉากที่มีความสุขสนุกสนานแบบนี้ อิจฉาตาร้อนจนตาแดง
เป็นไปได้อย่างไร? เป็นไปได้อย่างไร? เป็นไปได้อย่างไรที่พวกเขาจะมีลูกด้วยกันแล้ว?
ไม่ถูกต้อง สองปีก่อนตอนเห่อถงถงจากไปเธอไม่ได้ท้อง อีกอย่างถึงแม้ว่าตอนนั้นเห่อถงถงจะท้อง ลูกที่คลอดออกมาก็เป็นไปไม่ได้ที่จะโตขนาดนี้ เด็กสองคนนี้ดูแล้วน่าจะมีอายุสี่ห้าขวบแล้ว
เป็นไปไม่ได้ที่เด็กสองคนนี้จะเป็นลูกของจี้หซี ไม่ใช่ของจี้หซีแน่นอน
ถ้าหากเด็กสองคนนี้ไม่ใช่ลูกของจี้หซี งั้นก็เป็นเด็กที่เห่อถงถงท้องกับผู้ชายคนอื่นแน่นอน จากนั้นก็เอามาหลอกจี้หซี
หยางชิงชิงยิ่งคิดก็ยิ่งรู้สึกว่ามีความเป็นไปได้ หน้าของเธอดูโหดเหี้ยมและได้ใจขึ้นมาเล็กน้อย ถ้าหากเป็นอย่างนี้จริง เห่อถงถงก็ตายแน่
หยางชิงชิงหยิบเอาโทรศัพท์มือถือออกมา ถ่ายรูปจี้หซีกับเห่อถงถงแล้วก็เป่าเป้ยสองคน ส่งไปให้คุณหญิงซี
“คุณป้าค่ะ หนูไม่สามารถแต่งงานกับอาจี้แล้ว ลูกของอาจี้กับเห่อถงถงก็โตขนาดนี้แล้ว หนูไม่สามารถทำลายความสุขของครอบครัวพวกเขาได้” จากนั้นเธอก็พิมพ์ข้อความที่เธอคิดของเธอเองว่าสมบูรณ์แบบที่สุดส่งไปให้คุณหญิงซี
หยางชิงชิงไม่ได้โง่ เป็นไปไม่ได้ที่เธอจะฟ้องคุณหญิงซีโดยตรง และเป็นไปไม่ได้ที่จะตั้งใจยุแยงตะแคงรั่วอย่างเปิดเผย
เรื่องบางอย่าง ไม่จำเป็นต้องให้เธอพูดให้ชัดเจน เรื่องที่เธอสามารถคิดขึ้นมาได้คุณหญิงซีก็สามารถคิดขึ้นมาได้อย่างแน่นอน และเรื่องของจี้หซีกับเห่อถงถงคุณหญิงซีก็รู้ดียิ่งกว่า ดังนั้น คุณหญิงซีจะต้องคิดขึ้นมาได้อยู่แล้ว เป็นไปไม่ได้ที่เด็กสองคนนี้จะเป็นลูกของจี้หซี แต่เป็นเด็กที่เห่อถงถงใช้เพื่อหลอกจี้หซี
ถึงเวลาไม่ต้องให้เธอพูด คุณหญิงจี้ต้องไม่ปล่อยเห่อถงถงไปแน่นอน
ในเวลาเดียวกันนั้น คุณชายสามเย่กลับไม่มีความสุขเอามากๆ
เดิมที โทรศัพท์ของถังจื่อโม่คนนั้นเชื่อมต่อแล้วแต่ไม่มีคนพูด สีหน้าภรรยาของเขาดูซับซ้อน ทำให้เขารู้สึกหดหู่มาก
ตอนนี้จี้หซียังตั้งใจโทรมาอวดกับเขาว่าเป็นพ่อคนแล้ว?!
เมื่อกี้เวินลั่วฉิงอาศัยช่วงที่เขารับโทรศัพท์หนีไปแล้ว กำลังล้างหน้าแปรงฟัน เขามองไปที่ประตูห้องอาบน้ำ สาบานเงียบๆว่าจะต้องตั้งใจเต็มที่ เพื่อให้ได้เป็นคุณพ่อในเร็ววัน
แต่ก่อนเขาไม่ได้ชอบเด็กๆมากนัก แต่ตอนนี้กลับคาดหวังเป็นพิเศษ คาดหวังเด็กที่เกิดจากเขาและเธอ
ลูกของเขาและเธอจะต้องน่ารักมากแน่ๆ สวยมากๆ เป็นเด็กดีมากๆ ฉลาดมากๆ!!
เหมือนกันกับบ้านจี้หซี!
ไม่ น่ารักกว่าของบ้านจี้หซี สวยกว่า เป็นเด็กดีกว่า ฉลาดกว่าด้วย!!
คุณชายสามเย่กำลังคิดอยู่ ทันใดนั้นก็ได้ยินเสียงโทรศัพท์มือถือของเวินลั่วฉิงดังขึ้นมา เป็นเสียงข้อความเข้า
โทรศัพท์มือถือของเวินลั่วฉิงอยู่บนหัวเตียง ถึงแม้โทรศัพท์มือถือจะล็อคหน้าจอไว้ แต่ว่าตอนที่ข้อความเข้า บนหน้าจอสามารถอ่านข้อความได้ ดังนั้น คุณชายสามเย่เห็นเนื้อหาในข้อความชัดเจน——ฉิงฉิง ผมคือเล้งหรงเย็นนี้ทานข้าวด้วยกัน
จากนั้นก็มีข้อความตามมาอีกหนึ่งข้อความ เขียนเวลาและสถานที่เอาไว้
ดวงตาคุณชายสามเย่หรี่ลงอย่างรวดเร็ว ยิ้มเย้ยที่มุมปาก เล้งหรงก็ยังตามตอแยไม่เลิกจริงๆ
กล้ามาล่อลวงภรรยาของเขาอย่างโจ่งแจ้งแบบนี้ รนหาที่ตาย
ถึงแม้โทรศัพท์มือถือจะถูกล็อคเอาไว้ แต่ไม่มีผลต่อการลบข้อความ คุณชายสามเย่ลบข้อความที่เล้งหรงส่งมาทั้งสองข้อความทิ้งอย่างไม่ลังเล
คุณชายสามเย่กลัวว่าเล้งหรงจะส่งข้อความมาอีก เขาถือโทรศัพท์มือถือของเวินลั่วฉิงรอเอาไว้ รอให้มีข้อความจากเล้งหรงเข้ามาก็จะลบมันทิ้งทันที
แต่ว่า เล้งหรงก็ไม่ได้ส่งข้อความมาอีก กลับเป็นโทรศัพท์มือถือของคุณชายสามเย่ที่ดังขึ้นมากะทันหัน
คุณชายสามเย่มองดูหมายเลขที่โทรเข้ามา หรี่ตามอง เขาเหลือบมองไปทางห้องอาบน้ำ ในห้องอาบน้ำมีเสียงน้ำไหล มั่นใจว่าเวินลั่วฉิงยังอาบน้ำอยู่ เขาถึงหยิบโทรศัพท์มือถือขึ้นมา แล้วรับสาย
“ลูกพี่ สืบได้แล้ว” ทันทีที่มีการเชื่อมต่อ เสียงอีกฝ่ายดังออกมา เสียงแผ่วราวกับว่ามีเรื่องผิดปกติเล็กน้อย
“พูด” ในดวงตาที่หรี่ลงของเย่ซือเฉินมีประกายขึ้นแวบหนึ่ง คำพูดง่ายๆที่ไม่สามารถจะง่ายได้อีกชัดเจนและเด็ดขาด
เขาไม่คาดคิดว่าจะสืบได้รวดเร็วขนาดนี้
“สิ่งที่เล้งหรงทำมีค่อนข้างซับซ้อน และก็ค่อนข้าง……” คำพูดกู้หวูหยุดลง เห็นได้ชัดว่ามีความวิตกกังวลอยู่เล็กน้อย “ลูกพี่ ผมส่งเอกสารไปให้คุณทางอีเมลแล้ว หรือคุณลองอ่านดูก่อน”
“ไม่จำเป็น” แต่ว่า เย่ซือเฉินปฏิเสธเขาไปโดยตรง เวลานี้ ความยโสโอหังของเขา ความเผด็จการของเขาถึงขีดสูงสุด ทำให้แค่เห็นก็กลัว
ไม่ว่าเล้งหรงจะทำเรื่องอะไร ก็ไม่มีผลกระทบอะไรต่อแผนการของเขาทั้งนั้น
เขาเคยเตือนเล้งหรงไปแล้ว แต่ว่าเล้งหรงไม่ฟัง ถ้าอย่างนั้นจะมาโทษเขาไม่ได้แล้ว
กับศัตรูแล้วเขาไม่เคยอ่อนข้อให้แม้แต่น้อย แต่ไหนแต่ไรก็ฆ่าให้ตายในครั้งเดียว ยิ่งไปกว่านั้นครั้งนี้ ยังเป็นศัตรูหัวใจแล้วด้วย ถ้าเขาอ่อนข้อให้ หลักธรรมชาติของสวรรค์ก็ไม่อนุญาต
“ถ้างอย่างนั้นเราจะยังจัดการกับเขาไหม?” กู้หวูแอบกลืนน้ำลายเงียบๆ น้ำเสียงราวกับว่ามีความระมัดระวังมากขึ้น เขาพบว่าช่วงนี้ลูกพี่ยิ่งอยู่ก็ยิ่งบ้าคลั่ง
ลูกพี่ดูก็ยังไม่ดู ยังไม่รู้ด้วยซ้ำว่าเกิดอะไรขึ้น ก็……
“แกว่าล่ะ?” เหมือนจะมีรอยยิ้มในดวงตาที่หรี่ครึ่งของเย่ซือเฉิน รอยยิ้มที่เยือกเย็นแต่กลับบ้าคลั่งแบบสุดๆ
ถ้าหากเมื่อกี้เล้งหรงไม่ได้ส่งข้อความมาให้เวินลั่วฉิง เขาอาจจะออมมือให้หน่อยก็ได้ แต่ว่าตอนนี้……
“ผมเข้าใจแล้วครับ” กู้หวูแอบถอนหายใจเฮือกหนึ่ง ถึงแม้ตอนแรกเขาจะรู้สึกลังเลอยู่บ้าง แต่ในเมื่อลูกพี่ตัดสินใจแล้ว เขาก็ต้องปฏิบัติตามอย่างแข็งขันอยู่แล้ว
“เดี๋ยวฉันไปที่นั่น” เย่ซือเฉินเหลือบมองไปที่ห้องอาบน้ำอีกครั้ง เวินลั่วฉิงยังไม่ออกมา เขารู้สึกว่าเรื่องนี้ เขาไปจัดการด้วยตัวเองผลลัพธ์จะออกมาดีกว่า
“……” กู้หวูอึ้งไป ลูกพี่จะมาด้วยตัวเอง? ครั้งนี้ลูกพี่ให้ความสําคัญมากจริงๆ
อั่ย เล้งหรงคนนี้ไปยั่วยุใครไม่ดี ดันมายั่วลูกพี่ของเขา และยังจะไปขอเมียลูกพี่แต่งงานอย่างโจ่งแจ้ง นี่ไม่ใช่การรนหาที่ตายหรือ?
ว่ากันว่าศัตรูหัวใจพบกัน จะเกิดความริษยาเป็นพิเศษ ถึงเวลาสองคนนี้เจอหน้ากัน ยังไม่รู้ว่าจะเป็นสถานการณ์แบบไหน? ถึงเวลาจะต้องดุเดือดแน่ๆ
แค่คิดก็ตื่นเต้นแล้ว
“ผมออกไปแป๊บหนึ่งนะ” เย่ซือเฉินเดินถึงหน้าประตูห้องอาบน้ำ แล้วเคาะประตู
เสียงน้ำในห้องอาบน้ำหยุดลง เงียบไปสักครู่ก็ได้ยินเสียงของเวินลั่วฉิงดังออกมา “ได้”
น้ำเสียงของเธอฟังดูลากยาวเล็กน้อย เหมือนกับว่าเมื่อกี้กำลังคิดเรื่องอะไรจนตกอยู่ในภวังค์
