ทดลองรัก ชีวิตแต่งงาน100วัน – ตอนที่ 284 คุณชายสามเย่ลงมือ อกสั่นขวัญแขวน (4)

บทที่ 284 คุณชายสามเย่ลงมือ อกสั่นขวัญแขวน (4)

“คุณคิดว่าคุณยังมีโอกาสเหรอ?” เย่ซือเฉินเลิกคิ้ว แววตานั้นแฝงไปด้วยการเยาะเย้ยจางๆ

“แน่นอน เย่ซือเฉิน คุณก็อย่าหลงตัวเองให้มากเลย ดอกไม้ที่ผมมอบให้เมื่อคืน ฉิงฉิงก็ชอบมาก เมื่อคืนเราคุยกันอย่างมีความสุข ถ้าแข่งกันอย่างยุติธรรม ให้ฉิงฉิงเป็นคนเลือกเอง ไม่แน่ว่าฉิงฉิงจะเลือกคุณ มีโอกาสที่เธอจะผมมากกว่า ดังนั้น คนที่ไม่มีโอกาสไม่ใช่ผม แต่เป็นคุณ” ถึงจะเป็นสถานการณ์ที่เป็นอยู่ในตอนนี้ เล้งหรงก็ไม่มีทางที่จะยอมแพ้ต่อหน้าเย่ซือเฉิน

และเขาก็รู้สึกว่าเย่ซือเฉินจองหองเกินไป วางอำนาจบาตรใหญ่มากเกินไป เป็นแต่ใช้กำลังบังคับเวินลั่วฉิง อย่างมากเวินลั่วฉิงก็แค่กลัวเย่ซิงเฉิน เป็นไปไม่ได้ที่จะชอบเย่ซือเฉินจริงๆ

ครั้งนี้ เย่ซือเฉินไม่ได้พูดอะไร เพียงแต่เหลือบมองเขาอย่างแผ่วเบา จากนั้นหยิบเอาเล่มสีแดงออกมาเล่มหนึ่ง วางอยู่ตรงหน้าเขา

“นี่อะไร?” ตอนแรกเล้งหรงไม่ได้คิดอะไร ดังนั้นจึงใช้เพียงหางตาในการกวาดมอง

แต่หลังจากกวาดตามอง เขาก็อึ้งไปอย่างสิ้นเชิง จากนั้นรีบมองกลับไปอย่างรวดเร็ว เขาจ้องไปที่เล่มสีแดงเล่มนั้นนานพักใหญ่ จากนั้นถึงยื่นมือเข้ามา เปิดออก

เสี้ยววินาทีที่เปิดออก เล้งหรงเห็นรูปถ่ายและชื่อที่อยู่ข้างบน มุมปากของเขาขยับ ตากระตุกไปสองสามครั้ง แต่กลับฝืนไม่พูดอะไรออกมาสักคำ

จากนั้นเขาก็ปิดเล่มสีแดงลง จ้องไปที่ตัวหนังสือสามตัวที่อยู่ข้างบนอยู่ครึ่งวัน ราวกับว่าไม่รู้จักตัวหนังสือทั้งสามตัวนั้น

ตัวหนังสือสามคำที่ธรรมดาที่สุดแต่กลับไม่ธรรมดาที่สุด——ทะเบียนสมรส

เวลานี้ เล้งหรงเหม่อลอยไปอย่างสิ้นเชิง ในสมองมีแต่ความว่างเปล่า เขาไม่เคยคาดคิดมาก่อนเลยว่าเวินลั่วฉิงกับเย่ซือเฉินจะแต่งงานกันแล้ว

เมื่อวาน เวินลั่วฉิงบอกเขาว่าเธอกับเย่ซือเฉินเป็นสามีภรรยากัน เขาไม่เชื่อ แต่ว่าตอนนี้ทะเบียนสมรสของพวกเขาวางอยู่ตรงหน้าของเขา คงเป็นไปไม่ได้แล้วที่เขาจะไม่เชื่อ

เหี้ย.. ในเมื่อเย่ซือเฉินมีทะเบียนสมรส เอาทะเบียนสมรสให้เขาดูโดยตรงก็พอแล้ว ทำไมยังจะต้องโหดเหี้ยมขนาดนี้ ทำลายกิจการทั้งหมดของเขา

แต่ว่าคำพูดนี้ เวลานี้เล้งหรงไม่พูดแน่ๆ พูดออกมาแล้วตัวเขาเองนั่นแหละที่จะเสียหน้า

เล้งหรงอยากจะตอกกลับเย่ซือเฉินคำหนึ่งมาก มีทะเบียนสมรสแล้วแน่(เจ๋ง)มากเหรอ แต่ว่าตัวเล้งหรงเองก็รู้ดีแก่ใจ มีทะเบียนสมรสมันแน่(เจ๋ง)มากจริงๆ

คนเขาได้รับการคุ้มครองจากกฎหมาย เย่ซือเฉินกับเวินลั่วฉิงเป็นสามีภรรยาที่ถูกต้องตามกฎหมาย ถ้าเขาทำอะไรไปอีกจะไม่เหมาะสมจริงๆ

ตอนนี้เล้งหรงรู้สึกว่าตัวเองอัดอั้นจนรู้สึกอึดอัดมาก กลั้นไว้ตั้งนาน ในที่สุดก็กลั้นไม่อยู่พูดออกมาคำหนึ่ง “เย่ซือเฉิน คุณบ้าหรือเปล่า? ออกจากบ้านยังพกทะเบียนสมรสติดตัว”

“คุณอยากจะพก คุณมีไหม?” เย่ซือเฉินเหลือบมองเขาไม่พอใจ ตอบเล้งหรงกลับไปเบาๆ

เล้งหรง “……”

เวลานี้เล้งหรงถูกคุณชายสามเย่ตอกกลับจนพูดอะไรไม่ออก ณ ตอนนี้ เขารู้สึกเหมือนกับว่าตัวเองใกล้จะกระอักเลือดแล้ว

“ฉิงฉิงต้องไม่ได้สมัครใจแต่งงานกับคุณแน่ คุณต้องเป็นคนบีบบังคับให้เธอแต่งงานกับคุณแน่” เล้งหรงนึกถึงสถานการณ์เมื่อคืน เห็นได้ชัดว่า เวินลั่วฉิงกลัวเย่ซือเฉิน ดังนั้นเวินลั่วฉิงต้องถูกเย่ซือเฉินบังคับแน่ๆ ไม่อย่างนั้นเวินลั่วฉิงไม่มีทางจดทะเบียนกับเย่ซือเฉินแน่ๆ

คำพูดเล้งหรงเป็นความจริงโดยแท้ แต่ว่าบนใบหน้าของเย่ซือเฉินไม่ได้แสดงอาการผิดปกติแม้แต่น้อย ยังคงใช้น้ำเสียงเรียบสงบ “ถ้าอย่างนั้นคุณก็ลองไปบีบบังคับดู”

ณ ตอนนี้ เล้งหรงอยากด่าคนมาก เหี้ย เย่ซือเฉินบีบบังคับให้เวินลั่วฉิงจดทะเบียนสมรสไปแล้ว เขายังจะไปบีบบังคับอย่างไร?

นี่เย่ซือเฉินเจตนามาเยาะเย้ย(อวด)เขา เยาะเย้ย(อวด)อย่างหมดเปลือก

“เย่ซือเฉิน คุณมันเป็นโจร คุณคิดว่าคนอื่นจะเป็นโจรเหมือนคุณหรือไง?” เล้งหรงลองคิดดูแล้ว เปลี่ยนวิธีการพูดอีกแบบ เวลานี้เล้งหรงโกรธจนลนลาน ดังนั้นจึงคิดว่าอย่างไรก็ต้องระงับความจองหองอวดดีของเย่ซือเฉิน

“โจรงั้นเหรอ? อืม ใช้ได้ผลก็พอ ผู้หญิงของผมชอบก็พอ” เย่ซือเฉินยิ้มออกมา ยิ้มอย่างอารมณ์ดีมีความสุข ยิ้มเหมือนถูกสายลมในฤดูใบไม้ผลิพัดมา

ถ้าเขาไม่ทำตัวเป็นโจรนิดหน่อย จะแต่งเมียได้เหรอ? ถ้าเขาไม่ทำตัวเป็นโจรนิดหน่อย จะได้กอดเมียนอนทุกวันเหรอ?

ดังนั้นเขาพอใจมากที่จะเป็นโจรคนนี้!

“……” เล้งหรงถูกตอกกลับจนพูดไม่ออกอีกครั้ง

กับรอยยิ้มในเวลานี้ของเย่ซือเฉิน เล้งหรงโกรธจนแทบจะขบฟันจนแหลกละเอียด เวลานี้เขาอยากจะฉีกรอยยิ้มบนใบหน้าของเย่ซือเฉินแรงๆเสียจริง

เย่ซือเฉินโหดเหี้ยม โหดเหี้ยมมากจริงๆ

ไม่เพียงแต่ทำงานเด็ดขาด พูดจาก็ไร้ความปราณี ปากจัดน่าดู

ใช้ได้ผลก็พอ!! ในตอนนี้เล้งหรงเกลียดเย่ซือเฉินจนขบเขี้ยวเคี้ยวฟัน แต่ก็ต้องยอมรับว่าคำพูดคำนี้ของเย่ซือเฉินนั้นค่อนข้างถูกต้องมาก เรื่องเหล่านี้ของผู้ชายกับผู้หญิง เดิมทีก็ไม่มีเส้นแบ่งความถูกหรือผิดที่ชัดเจนอยู่แล้ว

ทุกสิ่งทุกอย่างที่คุณทำ แค่มันใช้ได้ผลก็เพียงพอ แค่สามารถแต่งเอาคนที่คุณชอบกลับบ้านไปก็พอ

เขาเทียบกับเย่ซือเฉิน ที่สุดแล้วก็ยังช้าไปก้าวหนึ่งอยู่ดี

“เย่ซือเฉิน คุณไสหัวกลับไปได้แล้ว เรื่องวันนี้ ผมจะถือว่าผมซวยเอง” เล้งหรงรู้สึกว่า ถ้าเขายังด่ากันไปมากับเย่ซือเฉินต่อไป อาจจะถูกเย่ซือเฉินยั่วโมโหจนอกแตกตาย ดังนั้น ปล่อยให้เย่ซือเฉินรีบไสหัวกลับไปดีกว่า

สำหรับเรื่องนี้ เขาพ่ายแพ้ตั้งแรกอยู่แล้ว และยังพ่ายแพ้อย่างน่าอนาถ เขาเคยคิดเอาไว้ว่า ไม่ว่าเย่ซือเฉินจะแข็งกร้าววางอำนาจแค่ไหน เขาก็จะไม่มีวันล้มเลิกความคิดที่ตัดสินใจจะแต่งงานเวินลั่วฉิง

แต่ว่า ทุกสิ่งทุกอย่างนั้น กลับสู้สมุดเล่มสีแดงเล่มหนึ่งไม่ได้

เย่ซือเฉินบรรลุเป้าหมายของเขาแล้ว ดังนั้นในตอนนี้อารมณ์ของเขาจึงค่อนข้างที่จะดี เขาจึงไม่สนใจท่าทีของเล้งหรงในตอนนี้

เป็นเพราะว่า เขารู้ว่านับตั้งแต่นี้ไป เล้งหรงตายใจแล้ว จะไม่มายุ่งกับเมียอีก

คุณชายสามเย่จากไปอย่างพอใจ

“นายครับ คำนวณออกมาคร่าวๆแล้ว สิ่งสำคัญที่สุด และสิ่งที่เป็นแกนหลักที่สุดล้วนแต่ยังอยู่ ไม่ได้ถูกทำลาย” หลังจากเย่ซือเฉินจากไป เล้งหรงยืนอยู่ที่เดิม เหม่อลอยไปนานมาก จนกระทั่งหมิงหยวนมารายงานสถานการณ์ให้กับเขา

ลูกตาเล้งหรงหมุนไปมาช้าๆ มองไปทางเขา สีหน้าดูซับซ้อนมาก ราวกับว่ารู้สึกโชคดีเล็กน้อย และรู้สึกเหลือเชื่อเล็กน้อย

ด้วยความสามารถของเย่ซือเฉิน จะไม่พบสิ่งที่เป็นแกนหลัก?

“แต่ว่า สิ่งที่เป็นแกนหลักที่สุดมีร่องรอยการถูกขยับ” หมิงหยวนเหมือนกับจะดูความสงสัยของเขาออก ไม่ทันระวังก็เสริมมาอีกคำหนึ่ง “เห็นได้ชัดว่าสุดท้ายพวกเขาก็ออมมือให้”

ความหมายของหมิงหยวนชัดเจนมาก ที่จริงเย่ซือเฉินพบสิ่งที่สำคัญที่สุด สิ่งที่เป็นแกนหลักที่สุดของพวกเขา แต่ว่า เย่ซือเฉินกลับไม่ได้ทำลาย เย่ซือเฉินออมมือให้อย่างแน่นอน

แววตาของเล้งหรงเป็นประกายขึ้นมา มุมปากของเขางุ้มขึ้นมาเล็กน้อย เหมือนจะยิ้มแต่ไม่ได้ยิ้ม เขานึกไม่ถึงว่าเย่ซือเฉินจะออมมือให้เขา

เขาไปขอแต่งงานกับเมียของเย่ซือเฉิน สุดท้ายเย่ซือเฉินยังสามารถออมมือให้เขาได้อีก สิ่งนี้ทำให้เขารู้สึกว่ามันน่าเหลือเชื่อเล็กน้อย

สิ่งที่เย่ซือเฉินทำลายไปนั้น ใช้เวลาไม่นานก็สามารถทดแทนกลับมาได้ แต่สิ่งที่เย่ซือเฉินเหลือเอาไว้ให้เขา ล้วนแต่เป็นสิ่งที่สำคัญที่สุด แกนหลักพวกนี้ถ้าหากถูกทำลายไปแล้ว มีความเป็นไปได้ว่าอาจจะไม่มีวันทดแทนขึ้นมาได้อีก

ถ้าอย่างนั้นทุกอย่างก็คงต้องจบลง

ความจริงพิสูจน์แล้วว่า ทุกสิ่งทุกอย่าง ล้วนแต่อยู่ในกำมือเย่ซือเฉิน จะทำลาย จะเก็บเอาไว้ ทั้งหมดนี้ล้วนขึ้นอยู่กับการตัดสินใจของเย่ซือเฉิน

และเพราะแบบนี้ ยิ่งทำให้เขารู้สึกโกรธเย่ซือเฉินจนขบเขี้ยวเคี้ยวฟันด้วยความเกลียดชัง

ทดลองรัก ชีวิตแต่งงาน100วัน

ทดลองรัก ชีวิตแต่งงาน100วัน

Comment

Options

not work with dark mode
Reset