บทที่287 แผนการอันแยบยลของคุณชายสามเย่ เพื่อเมียยอมสู้ตาย (3)
“ไม่ได้ ไม่ได้เด็ดขาด” เวินลั่วฉิงได้ยินแบบนั้น ก็ร้อนรนขึ้นมา รีบกอดสัญญาที่อยู่ในมือเอาไว้ตรงหน้าอก กอดเอาไว้แน่น กลัวจะถูกเขาแย่งเอาไป
แน่นอน เวินลั่วฉิงในตอนนี้ได้รับผลกระทบจากจูบก่อนหน้านั้นของคุณชายสามเย่จริงๆ และไม่ใช่ผลกระทบที่เล็กน้อย ถ้าเป็นสถานการณ์แบบนี้ในเวลาปกติ เธอไม่สนใจด้วยซ้ำ ทำเมินไปเลยโดยตรง
การทำเมินเป็นวิธีที่ดีที่สุดในการรอเวลาเพื่อการจัดการที่เหมาะสมที่สุด
เห็นปฏิกิริยาของเธอแล้ว คุณชายสามเย่ขบเม้มมุมปากอย่างแรง เขาคิดไว้อยู่แล้วว่าเธอต้องไม่เห็นด้วย แต่คิดไม่ถึงว่าปฏิกิริยาของเธอจะใหญ่โตขนาดนี้
แต่ว่าคุณชายสามเย่ก็เข้าใจดี ปฏิกิริยาแบบนี้ของเธอในตอนนี้รับมือได้ง่ายกว่าท่าทางในเวลาปกติของเธอที่เยือกเย็นจนทำให้คนกลัวอยู่มาก
“ในเมื่อเราก็แหกข้อตกลงไปแล้ว สัญญาฉบับนี้ไม่มีความหมายตั้งแต่แรกอยู่แล้ว” ดังนั้นคุณชายสามเย่ตัดสินใจหลอกล่อต่อให้ถึงที่สุด
“ทำไมจะไม่มีความหมาย? ถึงแม้ว่าข้อตกลงอย่างอื่นจะถูกทำลายไปแล้ว แต่ว่าอย่างน้อยก็ยังมีข้อหนึ่งที่ไม่จะเปลี่ยนแปลง” เวินลั่วฉิงเหยียดมุมปากลง ตอบกลับมาประโยคหนึ่งอย่างมั่นใจ
“ข้อไหน?” ดวงตาของเย่ซือเฉินหรี่ลงเล็กน้อย เห็นได้ชัดว่าบรรยากาศอันตรายขึ้นมาเล็กน้อย
แต่ว่า เวินลั่วฉิงในเวลานี้ไม่ใช่เวินลั่วฉิงในเวลาปกติ เธอในตอนนี้ไม่มีการสังเกตสีหน้าและคำพูดของคนอย่างในเวลาปกติ ดังนั้นจึงไม่ได้ตระหนักถึงอันตรายของคุณชายสามเย่ในตอนนี้
“ก็คือระยะเวลาหนึ่งปีจะไม่มีการเปลี่ยนแปลงเด็ดขาด” คำตอบของเวินลั่วฉิงในตอนนี้เด็ดขาดและตรงไปตรงมา
ชั่วขณะหนึ่งคุณชายสามเย่โกรธจนขบเขี้ยวเคี้ยวฟัน ตรงจุดนี้เธอยังไม่คิดจะลืมมันไปจริงๆ ยังคิดจะจากไปตลอดเวลาจริงๆ
“ดังนั้น จะทำลายสัญญาไม่ได้เด็ดขาด” เวินลั่วฉิงยังพูดอย่างจริงจังขึ้นมาอีกประโยคหนึ่ง ตอนที่พูด ก็เก็บสัญญาอย่างระมัดระวังมาก อยากจะนำสัญญาไปซ่อนอีกครั้งลแต่ว่า ตอนที่มือของเธอเอื้อมไปถึงรองเท้าแตะผ้าฝ้าย ก็หยุดลงไปอีก จากนั้นเหลือบมองเย่ซือเฉิน บนใบหน้าแสดงออกถึงการระวังตัวมากขึ้นอย่างเห็นได้ชัด
ความหมายของเธอแสดงออกมาได้อย่างชัดเจนมากพอ เย่ซือเฉินมองอยู่ตรงนี้ ดังนั้นเธอจะซ่อนไม่ได้ ถึงจะซ่อนก็ต้องรอหลังจากเย่ซือเฉินจากไปแล้ว
เธอซ่อนต่อหน้าของเขาก็ไม่ประโยชน์อะไร ไม่ซ่อนยังจะดีกว่า
คุณชายสามเย่เห็นเธอแบบนี้ โมโหจนแทบจะกระอักเลือด แต่ว่าเขาไม่สามารถจะโกรธเธอได้
“หรือไม่ เรามาเซ็นสัญญาฉบับใหม่ไหม” คุณชายสามเย่ลองเปลี่ยนวิธีอีกแบบ โชคดีที่เขาเตรียมวิธีไว้หลายแบบ คืนนี้เขาจะต้องจัดการเรื่องนี้ให้เสร็จ
“อืม?” เวินลั่วฉิงอึ้งไป ตอนที่มองเขา ในแววตามีความสงสัยเพิ่มขึ้นมาเล็กน้อย “เซ็นสัญญาใหม่? ทำไมต้องเซ็นใหม่ด้วย? ฉันรู้สึกว่าสัญญาฉบับนี้ดีมากแล้ว”
เย้ซือเฉินกลุ้มใจ ใช่ กับเธอคือดีมากแล้ว แต่ว่ากับเขาไม่ดีเลย ไม่ดีมากๆเลย
“เราเซ็นฉบับใหม่ที่ดียิ่งกว่าเดิม” เย่ซือเฉินอดทนเอาไว้ เขารู้ว่าเวลานี้ตัวเองจะโกรธไม่ได้ ไม่เพียงแต่จะโกรธไม่ได้ ปากของเขายังต้องมีรอยยิ้ม น้ำเสียงก็ต้องอ่อนโยนที่สุด
“ยังมีที่ดีกว่านี้เหรอ? ฉันไม่เชื่อ” ดวงตากลมโตคู่สวยชวนมองของเวินลั่วฉิง ดูเหมือนกับจะไม่ค่อยเชื่อนัก แต่ว่าในน้ำเสียงกลับมีความหละหลวมอยู่เล็กน้อย
“แน่นอนว่าต้องมีอยู่แล้ว เราจะเซ็นสัญญาที่คุณอยากจะทำอะไรก็ทำอย่างนั้น” คุณชายสามเย่เห็นว่ามีโอกาสแล้ว ก็พูดต่อไม่หยุด
ต้องบอกว่าเวลาคุณชายสามเย่หลอกให้คนทำตามขึ้นมา ไม่ธรรมดาจริงๆ
ถ้าเป็นอย่างที่เขาพูดจริง เวินลั่วฉิงคิดอยากจะทำอย่างไรก็ทำอย่างนั้น ก็ไม่มีความจำเป็นต้องเขียนสัญญาขึ้นมาใหม่แล้ว
ถ้าเป็นเวินลั่วฉิงในเวลาปกติต้องไม่หลงกลเขาแน่ๆ แต่ว่า……
“จริงเหรอ? คุณคงไม่ได้หลอกฉันใช่ไหม?” อยากทำอย่างไรก็ทำอย่างนั้น คำพูดนี้หลอกล่อใจได้มากจริงๆ เวินลั่วฉิงในเวลานี้ไม่ใช่เวินลั่งฉิงในเวลาปกติที่ใจเย็นและฉลาดแบบนั้น ถึงแม้ตอนนี้เธอจะไม่ได้วิงเวียนไปหมด แต่เห็นได้ชัดว่าสมองของเธอหมุนช้ากว่าเวลาปกติอยู่มากโข
“คุณรู้สึกว่าท่าทางของผมเหมือนหลอกคุณอยู่เหรอ?” คุณชายสามเย่มองเธอแล้วก็ยิ้มเบาๆ สีหน้าอ่อนโยน
เวินลั่วฉิงมองเขา สังเกตอยู่นาน จากนั้นตอบด้วยน้ำเสียงที่ค่อนข้างจริงจัง “เหมือน”
คุณชายสามเย่กลุ้มใจ ตอนนี้ผู้หญิงคนนี้มึนๆงงๆ ก็ยังจะสงสัยเขา?
ถ้าอย่างนั้นเวลาที่เธอใจเย็น จะระวังเขามากขนาดไหน? ภาพลักษณ์ของเขาในใจของเธอเป็นแบบไหนกันแน่?
เวลานี้คุณชายสามเย่รู้สึกว่าตัวเองกำลังจะถูกเธอทำให้อกแตกตายแล้ว
คุณชายสามเย่เปิดลิ้นชักตรงหัวเตียง เอากระดาษกับปากกาที่ใส่ลงไปเมื่อกี้ออกมา วางไว้ตรงหน้าเวินลั่วฉิง “ปากกากับกระดาษให้คุณ คุณอยากเขียนอย่างไรก็เขียนอย่างนั้น ตอนนี้คุณน่าจะวางใจได้แล้ว”
ตอนนี้ เหตุผลที่คุณชายสามเย่ให้ปากกากับเวินลั่วฉิงอย่างใจกว้างอย่างนี้ ให้เธอเขียนตามใจชอบ ต้องมีสาเหตุอยู่แล้ว
นี่คือปากกาที่มีความพิเศษ ตัวหนังสือที่ใช้ปากกาด้ามนี้เขียน สามารถอยู่ได้นานที่สุดแค่หนึ่งเดือน หลังจากหนึ่งเดือนไปตัวหนังสือที่เขียนทั้งหมดก็จะหายไป
เดิมนี่เป็นของเล่นเล็กน้อยที่เมิ่งโร่ถิงทำขึ้นมา วางไว้ในห้องหนังสือ คิดไม่ถึงว่าวันนี้จะสามารถเอาใช้งานได้อย่างยอดเยี่ยม
เวินลั่วฉิงก้มหน้ามองกระดาษกับปากกาที่คุณชายสามเย่วางไว้ตรงหน้าเธอ จ้องเอาไว้แบบนั้น ชั่วขณะหนึ่งเธอไม่ได้พูดอะไร
คุณชายสามเย่แอบผ่อนลมหายใจ คงไม่ถูกเธอพบสิ่งผิดปกตินะ
แต่ว่าปากกาด้ามนี้ดูจากภายนอกก็ไม่ได้มีความผิดแปลกใดๆ ตอนที่เมิ่งโร่ถิงเอา เขาไม่พบความต่างด้วยซ้ำ
อย่างไรก็ตามตอนนี้เธอมีอาการเมาเล็กน้อย ค่อนข้างที่จะมึนงง ดังนั้นน่าจะไม่พบความแตกต่าง
แต่ว่าในใจคุณชายสามเย่ก็ยังอดที่จะรู้สึกประหม่าขึ้นมาเล็กน้อยไม่ได้
“อยากเขียนอย่างไรก็สามารถเขียนอย่างนั้นจริงๆใช่ไหม?” แต่ว่า ณ เวลานี้ จู่ๆเวินลั่วฉิงก็เงยหน้าขึ้นมา มองไปที่เขา แล้วยิ้มออกมา
“อืม” คุณชายสามเย่แอบโล่งใจเบาๆ ดูเหมือนว่าเธอจะไม่พบความผิดปกติ
คุณชายสามเย่กำลังคิดอยู่ จู่ๆเวินลั่วฉิงก็เอนตัวมา แล้วหอมฟอดหนึ่งที่หน้าของเขา ยิ้มหวานพร้อมเอ่ยว่า “คุณสามีใจดีจัง”
คุณชายสามเย่ตัวแข็งทื่อ ตากลมโตคู่สวยชวนมอง การกระทำด้วยตัวเองของเธอในตอนนี้ คือเรื่องปกติ? หรือว่าไม่ปกติ?
เขารู้สึกว่า ไม่ว่าในสถานการณ์ที่เธอปกติดี หรือว่าไม่ปกติ ก็ไม่น่าจะกระทำด้วยตัวเองแบบนี้กับเขา กระตือรือร้นแบบนี้
แต่ว่า มันยากที่เธอจะเป็นคนเริ่มเองแบบนี้ก่อน ความรู้สึกแบบนี้มันดีมากจริงๆ
หลังจากคุณชายสามเย่ได้สติกลับมา พบว่าเวินลั่วฉิงกำลังพยายามเขียนแล้ว เขาอดใจไม่ไหวเอนตัวไปข้างหน้า อยากจะดูว่าเธอเขียนอะไรลงไปบ้าง
คุณชายสามเย่โน้มตัวไปใกล้ เพียงแต่เหลือบมองไปแค่แวบเดียว ทั้งใบหน้าก็ขรึมลงไปทันที แอบขบฟัน อยากจะกัดเธอให้ตายไปเลยโดยตรง เธอช่างกล้าเขียนจริงๆ!!
และเวลานี้เวินลั่วฉิงไม่รู้ถึงอันตรายจากใครบางคนเลยแม้แต่น้อย ยังคงตั้งใจเขียนอย่างจริงจัง เขียนต่อไป
เธอเขียนข้อที่หนึ่งเสร็จแล้ว ข้อที่สอง ตอนนี้กำลังเขียนข้อที่สาม
ข้อแรกที่เธอเขียนคือ——ห้ามมีความสัมพันธ์ฉันสามีภรรยาอีก
ข้อที่สองที่เธอเขียนคือ——ดำเนินขั้นตอนการจดทะเบียนหย่าให้เสร็จสิ้นภายในสิบวัน
เวินลั่วฉิงยังคิดข้อที่สามอยู่
ดวงตาของคุณชายสามเย่หรี่ลงช้าๆ อากาศอันตรายที่ถูกปล่อยออกมาจากทั้งตัวของเขาในขณะนี้ดูเหมือนจะทำให้คนหยุดหายใจได้ในทันที เสียดาย เวินลั่วฉิงที่กำลังมึนงงอยู่ในตอนนี้กลับไม่รู้สึกถึงมันเลยแม้แต่น้อย
ดังนั้นความโกรธของคุณชายสามเย่ก็เป็นเพียงแค่ความโกรธที่คุกรุ่นอยู่ในใจเองคนเดียว เวลานี้ผู้หญิงที่ไม่มีหัวจิตหัวใจบางคนกำลังฝันหวานอยู่ ไม่สนใจเขาที่กำลังอยู่น้ำลึกไฟร้อน(กำลังลำบาก ตกนรกทั้งเป็น)แม้แต่น้อย
