ทดลองรัก ชีวิตแต่งงาน100วัน – ตอนที่ 29 เธอที่เปลี่ยนไป

ตอนที่ 29 เธอที่เปลี่ยนไป

“นึกไม่ถึงจริงๆว่าคนแรกที่จะเดินเข้ามาจะเป็นเธอ ตอนนั้นเธอหมั้นไม่สำเร็จ พี่ก็มีเรื่องวุ่นๆให้จัดการเต็มไปหมด พี่ว่า นี่จะเป็นพรหมลิขิตรึเปล่า?” คุณชายห้าฉิงนึกย้อนไปเมื่อห้าปีก่อน รอยยิ้มของเขาดูมีความหมาย

เย่ซือเฉินจิบปากขึ้นเล็กน้อย พรหมลิขิตอะไรเขาไม่มีวันเชื่อหรอก หากว่าเธอคือผู้หญิงเมื่อห้าปีก่อนจริงๆ เขาไม่มีทางปล่อยให้เธอหลุดรอดแน่นอน

“เวินลั่วฉิง พี่กลับมาตั้งแต่เมื่อไร?” ในขณะเดียวกัน เวินหรวนหรวนกับหยู่นานเดินมาเจอเธอพอดี เมื่อเวินหรวนหรวนเห็นหน้าเธอ ก็ตกตะลึงเป็นอย่างมาก

เย่อหยู่นานที่เห็นหน้าเธอ ก็แสดงสีหน้าที่รังเกียจออกมา

เวินลั่วฉิงมองไปที่เวินหรวนหรวน แววตาของเธอนั้นเย็นชาและเมินเฉย ราวกับว่า ไม่เคยรู้จักเธอ

“พี่กลับมาถูกเวลาพอดีเลย ฉันกับเย่อนานกำลังจะแต่งงานกัน เธอก็มาเข้าร่วม….” เวินหรวนหรวนยื่นแขนมาบังตัวเย่อหยู่นานไว้ พูดโอ้อวดอย่างภาคภูมิใจ

เย่อหยู่นานขมวดคิ้วเล็กน้อย ลึกๆรู้สึกไม่ค่อยพอใจ แต่ไม่พูดอะไรออกมา

“อะไรนะ? เธอสองคนยังไม่ได้แต่งงานกันอีกหรอ?” เวินลั่วฉิงยักคิ้วขึ้นเล็กน้อย เธอตอบกลับด้วยน้ำเสียงที่เรียบเฉย สั้นๆแต่เจ็บ ราวกับว่า มีเข็มมาทิ่มแทงเข้าไปกลางใจ

“คำพูดนี้โหดร้ายใช้ได้” คุณชายห้าฉิงได้ยินบทสนทนาของเธอผ่านกล้องวงจรปิดที่กำลังบันทึก มุมปากของเขาจิบขึ้น

ในปีนั้น คืนก่อนวันหมั้นของเย่อหยู่นานกับคุณหนูใหญ่ตระกูลเวิน หยู่นานกับคุณหนูสองตระกูลเวินได้อยู่ด้วยกันทั้งคืน ตั้งแต่วันที่งานหมั้นกลายเป็นโมฆะ ก็ผ่านมา 5ปีแล้ว แต่เย่อหยู่นานกลับไม่เคยพูดถึงการจะมาขอคุณหนูสองตระกูลเวินแต่งงานเลยสักหน

เรื่องนี้สำหรับเวินหรวนหรวนแล้ว เป็นเรื่องที่น่าอึดอัดใจที่สุด

แล้วยังเป็นเรื่องน่าตลกให้ใครต่อใครเล่ากันสนุกปาก

คำพูดที่ออกมาจากปากของเวินลั่วฉิงในตอนนี้ ก็ไม่ต่างจากความรู้สึกที่เวินหรวนหรวนโดนเธอตบหน้าเข้าอย่างจัง

และแน่นอน จากคำพูดนี้ของเวินลั่วฉิงก็ยังแสดงให้รู้ว่า สำหรับเธอ เรื่องราวในปีนั้น เธอไม่ได้เก็บมาสนใจนานแล้ว

“พวกเราใกล้จะแต่งงานกันแล้วล่ะ” เวินหรวนหรวนรู้สึกหน้าชา แต่ก็อับอายจนหน้าแดงในเวลาเดียวกัน เธอกัดฟันแน่น บีบมือที่จับมือของเย่อหยู่นานแน่นขึ้นกว่าเดิม ราวกับว่าเธอกำลังประกาศความเป็นเจ้าของออกมา

“คำพูดนี้ พี่ว่ามันคุ้นๆหูนะ ใช่แล้ว น้องเคยบอกกับพี่ไว้เมื่อห้าปีก่อนนี่ ความจำพี่ไม่ค่อยดี ถ้าน้องไม่พูดให้พี่ฟังอีกครั้ง พี่คงจำไม่ได้แล้ว ขอโทษด้วยนะ” เวินลั่วฉิงพยักหน้าทันที แสดงสีหน้าออกมาอย่างจริงใจและใสบริสุทธิ์ เพียงแต่ เธอพูดเน้นย้ำออกมาด้วยโทนเสียงที่ดูเว่อร์วัง ขยี้จุด แสดงให้เห็นถึงสิ่งที่เธอต้องการจะสื่อออกมาอย่างแท้จริง

เธอในวันนี้ไม่ใช่เธอคนเดิมเมื่อห้าปีก่อนอีกต่อไป เธอในตอนนี้เรียนรู้ที่จะปกป้องตัวเองเป็น ควบคุมชะตาชีวิตของตัวเองได้ ดังนั้น เธอไม่เหมือนตัวเธอคนเดิมเมื่อห้าปีก่อนที่ต้องคอยปลอมตัวแสดงละครไปทุกที่

“พี่…..” ใบหน้าของเวินหรวนหรวนซีดขาวในทันที เธอกัดฟันตัวเอง แทบจะอยากจะฉีกปากของเวินลั่วฉิงให้ขาด เพียงแต่ ที่ตรงนี้มีผู้คนอยู่มากมาย เย่อหยู่นานก็ยืนอยู่ เธอพยายามอดกลั้นอารมณ์เอาไว้

“หุ….” คุณชายห้าฉิงอดที่จะขำไม่ไหวจนหลุดเสียงหัวเราะออกมา “คุณหนูสองตระกูลเวินโกรธจนหน้าขาวซีดแล้ว ถ้าหากฉันไม่รู้มาก่อนว่า ปกติคุณหนูใหญ่ตระกูลเวินเป็นคนตอบสนองช้า ฉันคงจะนึกสงสัยว่าเธอจงใจทำนะนี่”

“เธอจงใจ” เย่ซือเฉินอยู่ๆพูดออก น้ำเสียงค่อนข้างมั่นใจ

“เธอจงใจงั้นหรอ? ไม่จริงหรอกมั้ง?” คุณชายห้าฉิงรู้สึกไม่ค่อยเชื่อ “ความใสซื่อบริสุทธิ์และดูจริงใจของเธอที่แสดงออกต่อใครๆ มันดูไม่เหมือนว่า ที่ผ่านมาเธอแสดงละครใส่”

เย่ซือเฉินจ้องมองฉากตรงหน้า ดวงตาทั้งสองเริ่มหรี่ลง ถ้าหากเธอไม่ได้จงใจทำ เขายอมเขียนชื่อตัวเองกลับด้านเลยก็ได้

คุณชายห้าฉิงจ้องมองไปที่เย่ซือเฉินที่แววตาเต็มไปด้วยความครุ่นคิด “ถ้าหากว่าเป็นจริงอย่างที่พี่บอก งั้นคุณหนูใหญ่ตระกูลเวินยังคงซ่อนความลับมากมายที่ยังไม่เปิดเผยออกมางั้นสิ?”

แต่ทว่า จากที่เคยพบเห็น อีกทั้งที่เคยสืบเรื่องของเธอมา คุณชายห้าฉิงรู้สึกว่า ความเป็นไปได้ค่อนข้างต่ำ น่าจะเรียกได้ว่า เป็นไปไม่ได้เลยซะจะดีกว่า

เย่ซือเฉินยักคิ้วขึ้นเล็กน้อย เธอกำลังซ่อนความลับที่ยังไม่เปิดเผยเอาไว้แน่นอน!

อยู่ๆเขาก็นึกถึงหญิงสาวเมื่อห้าปีก่อน นึกถึงตอนที่เธอเดินจากไปด้วยสีหน้าที่ดูได้ใจและอวดดี ภายในแววตาที่หรี่ลงของเขาเต็มไปด้วยรังสีแห่งความอำมหิต