บทที่ 294 ช่วยคุณชายสามเย่จากความอยุติธรรม
เมื่อกี้ฉิงฉิงบอกว่าชดใช้หมดแล้ว คิดว่าคงชดใช้ไปมากกว่าหนึ่งครั้งแน่? ไม่อย่างนั้นฉิงฉิงจะไม่ใช้คำว่า ‘ล้วนแต่’ หรอก
ด้วยนิสัยร้ายกาจและเจ้าเล่ห์ของเย่ซือเฉินก็คงเป็นไปไม่ได้ที่จะยอมให้ตัวเองเสียเปรียบ
ดูท่าเรื่องนี้จะมีความหวังแล้ว! มีอะไรเด็ดๆให้ดูแล้ว!!
มู่หรงดัวหยางยิ่งคิดก็ยิ่งตื่นเต้น!!
“ฉิงฉิง ฉันจะบอกกับเธอ เธอจับเย่ซือเฉินนอน(ทำเรื่องอย่างว่า)แล้ว เย่ซือเฉินก็จับเธอนอนอีก เย่ซือเฉินต้องจับเธอนอนมากกว่าหนึ่งครั้งใช่ไหม ดังนั้นตอนนี้คือเย่ซือเฉินติดค้างเธอ เธอสมควรจะทวงมันคืนมา……” มู่หรงดัวหยางรู้สึกว่านี่ต้องเป็นวิธีที่ดีอย่างแน่นอน ทวงกันไปทวงกันมาอย่างนี้ วันเวลาก็จะยิ่งทวงกันก็ยิ่งยาวนานขึ้น ที่สำคัญที่สุดคือทั้งสองต่างผูกพันลึกซึ้งกันไปแล้ว นานๆไปจะต้องเกิดเป็นความรักแน่นอน เมื่อมีความรักแล้วทุกอย่างก็จะดีขึ้นมาเอง
“มู่หรงดัวหยาง เธอเห็นฉันเป็นเด็กสามขวบหรือไง?” เวินลั่วฉิงหยุดคำพูดของมู่หรงดัวหยางไปโดยตรง เสียงของเธอดังขึ้นเล็กน้อยอย่างไม่รู้ตัว
มู่หรงดัวหยางอึ้งไปเล็กน้อย เกี่ยวกับเรื่องความรักฉิงฉิงบ้านเขามักจะความรู้สึกช้าตลอด ไม่ต่างกันเท่าไหร่กับเด็กสามขวบ
แน่นอนว่า ด้านอื่นๆฉิงฉิงบ้านเขาเก่งมาก ไม่ได้หลอกง่ายแบบนั้น
แต่ว่า มู่หรงดัวหยางรู้สึกว่าเรื่องนี้เขาก็ไม่จำเป็นต้องเป็นห่วงอะไรมาก กุญแจสำคัญของเรื่องนี้อยู่ที่เย่ซือเฉิน ด้วยความสามารถของเย่ซือเฉิน ถ้าหากเขาไม่อยากหย่า ถ้าหากว่าเย่ซือเฉินแคร์ฉิงฉิงจริงๆ การแต่งงานครั้งนี้หย่าไม่ได้อย่างแน่นอน
“ฉิงฉิง ความจริงฉันตรวจสอบทรัพย์สินของเย่ซือเฉินออกมาตั้งนานแล้ว ที่นี่ฉันมีรายละเอียดที่ละเอียดมากๆ ฉันจะบอกกับเธอ ถ้าหากเธอหย่ากับเย่ซือเฉิน ถึงแม้จะได้รับแค่หนึ่งในสิบของทรัพย์สินของเขา ก็สามารถกลายเป็นผู้หญิงที่ร่ำรวยที่สุดในโลกอย่างแน่นอน จะมีเงินเยอะมากๆๆๆ ห้าห้าห้า………” ดังนั้นมู่หรงดัวหยางไม่เกลี้ยกล่อมเธออีก เขารู้สึกว่าบางครั้งการเกลี้ยกล่อมแบบนี้ยิ่งเกลี้ยกล่อมก็จะได้รับสิ่งที่ตรงกันข้าม ดังนั้นเขาตัดสินใจทำตามความต้องการของเวินลั่วฉิง
ส่วนเรื่องยุ่งยากเรื่องอื่นๆก็ให้เย่ซือเฉินแก้ไขด้วยตัวเองแล้วกัน
“เธอตรวจสอบออกมาตั้งนานแล้ว เธอจะตรวจสอบทรัพย์สินของเย่ซือเฉินทำไม?” เวินลั่งฉิงเป็นคนฉลาดระดับไหน จับข้อมูลได้หนึ่งข้อในทันที
“……” มู่หรงดัวหยางตะลึงไป เกือบจะกัดถูกลิ้นตัวเอง เสียงก็หยุดไปกะทันหัน
สมองมู่หรงดัวหยางหมุนเร็วมาก เรียบเรียงประโยคคำพูดได้อย่างรวดเร็ว “เพราะว่าเธอกับเย่ซือเฉินแต่งงานกัน และ พวกเธอก็แต่งงานแบบมีสัญญาอีก และจะหย่ากันเร็วๆนี้ ดังนั้นฉันก็ต้องตรวจสอบทรัพย์สินทั้งหมดของเย่ซือเฉินให้ชัดเจนไว้ก่อนอยู่แล้ว แบบนี้ตอนที่พวกเธอหย่ากัน เธอถึงจะไม่เสียเปรียบ”
เขาจะบอกเธอได้อย่างไรว่า เขาวางแผนจะ ‘ขาย’ เธอให้กับเย่ซือเฉินตั้งนานแล้ว ดังนั้นเขาก็ต้องตรวจสอบเบื้องลึกของเย่ซือเฉินให้แน่ชัดอยู่แล้ว
“เธอพูดต่อไป……” เวินลั่วฉิงไม่ได้เชื่อเขาเลยแม้แต่น้อย เธอฟังก็รู้แล้วมู่หรงดัวหยางกำลังโกหก เสียงนุ่มนวลและแผ่วเบาของเธอกลับเต็มไปด้วยการข่มขู่
จู่ๆแววตาของมู่หรงดัวหยางก็เป็นประกายขึ้นมา กล่าวอย่างรวดเร็วว่า “เรื่องนี้จื่อโม่ก็รู้ และจื่อโม่ยังเป็นคนที่ตรวจสอบออกมาได้ ไม่เชื่อเธอก็ลองถามจื่อโม่ดู”
ครั้งนี้สมองของมู่หรงดัวหยางหมุนได้เร็ว รู้จักใช้จื่อโม่เป่าเป้ยเป็นเกราะกำบัง เพราะใครๆต่างรู้ดีว่า เป่าเป้ยทั้งสองนั้นเป็นจุดอ่อนของเวินลั่วฉิง
เป็นอย่างที่คิดจริงๆ ครั้งนี้เวินลั่วฉิงไม่ได้พูดอะไรอีก
“ฉิงฉิง เธอรอก่อน ฉันจะส่งให้เธอทันที……” มู่หรงดัวหยางแอบถอนหายใจ คิดว่ารีบส่งข้อมูลให้เวินลั่วฉิงไป เขาจะได้รีบตัดสาย ไม่อย่างนั้นเขากลัวว่าจะหลุดปากพูดอะไรมากไปกว่านี้
เขารู้ความสามารถของเวินลั่วฉิงดีเกินพอ อยู่ต่อหน้าเวินลั่วฉิง เขาไม่เคยปิดบังอะไรไว้ได้อยู่แล้ว
“เธอไม่ต้องส่งมาให้ฉัน ฉันไม่ได้จะดู แต่จะให้คุณปู่ของตระกูลเย่ดู” เวินลั่วฉิงหยุดขัดจังหวะการพูดของเขาไว้อีกครั้ง ความจริงแล้วเธอไม่ได้สนใจอยากรู้ว่าเย่ซือเฉินมีทรัพย์สินเท่าไหร่ เธอรู้สึกว่าของเหล่านั้นไม่เกี่ยวอะไรกับเธอเลย
“ให้คุณปู่ของตระกูลเย่ดู? เพราะอะไร?” มู่หรงดัวหยางตะลึงไป รู้สึกไม่เข้าใจอย่างมาก ตรวจสอบทรัพย์สินของเย่ซือเฉิน จากนั้นก็ให้คุณปู่ของตระกูลเย่ดู? หมายความว่าอย่างไร?
“มันถึงเวลาที่จะทำให้คุณปู่ของตระกูลเย่ได้ตระหนักถึงวิกฤตบ้างแล้ว อย่าเอาแต่ใช้แรงงานฟรีตลอด แล้วยังจะชอบเอ็ดตะโรอย่างยโสโอหัง” จู่ๆเวินลั่วฉิงก็ยิ้มออกมา นึกถึงท่าทางที่คุณปู่เย่ข่มขู่เย่ซือเฉินอย่างจองหองอวดดี เธอก็รู้สึกว่าน่าขันมาก
“…..,” อีกด้านหนึ่งของโทรศัพท์ มู่หรงดัวหยางตะลึงไป อะไรกัน? สถานการณ์แบบไหน?
นี่คือสถานการณ์แบบไหน?
ท่าทางทวงคืนความยุติธรรมของฉิงฉิงบ้านเขาคือเพื่ออะไร?
มู่หรงดัวหยางถอนหายใจลึกๆ จากนั้นกล่าวหยั่งเชิงด้วยความระมัดระวัง “ฉิงฉิง นี่เธอช่วยเย่ซือเฉินจากความอยุติธรรมเหรอ?”
มู่หรงดัวหยางได้ยินคำพูดเมื่อกี้ของเวินลั่วฉิง ปฏิกิริยาแรกก็คือเวินลั่วฉิงกำลังช่วยเย่ซือเฉินจากความอยุติธรรม และความรู้สึกแบบนี้ก็แรงกล้าเป็นพิเศษ
คนที่สามารถทำให้ฉิงฉิงบ้านเขาช่วยทวงความยุติธรรมได้มีเพียงไม่กี่คน เขากับฉิงฉิงรู้จักกันมาตั้งหลายปียังไม่เคยได้รับการปฏิบัติเช่นนี้มาก่อน แน่นอนว่าลูกพี่ก็ไม่เคยได้รับการปฏิบัติเช่นนี้เหมือนกัน
ทำไมเย่ซือเฉินถึงพิเศษนัก?
เขาไว้อาลัยให้ลูกพี่ใหญ่ในใจอย่างเงียบๆสองวินาที
แต่ว่าเขาสนับสนุนทุกการตัดสินใจของฉิงฉิงบ้านเขา
“เธอรู้สึกว่าเขาต้องการให้ฉันช่วยเขาจากความอยุติธรรมเหรอ?” เวินลั่วฉิงอึ้งไปเล็กน้อย เธอช่วยเย่ซือเฉินจากความอยุติธรรม? เย่ซือเฉินต้องการให้เธอช่วยจากความอยุติธรรมหรือ? เห็นได้ชัดว่าไม่ต้องการ
เธอเพียงแค่ต้องการทำให้คุณปู่เย่โอนถ่ายหุ้นของบริษัทตระกูลเย่กรุ้ปให้เย่ซือเฉินโดยเร็วที่สุด หลังจากทำสำเร็จแล้วเธอก็จะได้ถอยออกมาและไม่กลับไปอีก
“ไม่ต้องการจริงๆ” มู่หรงดัวหยางอึ้งไปเล็กน้อย ตามหลักแล้วเย่ซือเฉินไม่ต้องการจริงๆ เย่ซือเฉินแข็งแกร่งกว่าเขาไม่รู้กี่เท่า
“ฉิงฉิง เธอคิดจะหย่ากับเย่ซือเฉินจริงๆเหรอ?” คำพูดนี้ของมู่หรงดัวหยางแฝงไปด้วยการลองใจเล็กน้อย เขาอยากรู้ว่าตกลงแล้วในใจเวินลั่วฉิงคิดอย่างไรกันแน่
“แน่นอน เราแค่แต่งงานกันตามสัญญา ในสัญญาระบุไว้ชัดเจน” เวินลั่วฉิงไม่ได้คิดอะไรมาก ตอบกลับไปอย่างตรงไปตรงมา เธอเหลือบมองสัญญาอีกครั้ง สัญญาฉบับใหม่ระบุไว้ชัดเจนยิ่งกว่า พวกเขาจะหย่ากันทันทีหลังจากที่เย่ซือเฉินได้รับหุ้นของบริษัทตระกูลเย่กรุ้ป
นี่เป็นสิ่งที่เย่ซือเฉินคาดหวังไว้ และก็เป็นสิ่งที่เธอคาดหวังเหมือนกัน
มู่หรงดัวหยางขบเม้มมุมปากเล็กน้อย สัญญา? ทั้งสองคนนอนด้วยกันแล้วแท้ๆ ยังจะพูดถึงเรื่องสัญญาอีก
แน่นอนว่า คำนี้มู่หรงดัวหยางไม่สามารถพูดออกมาชัดเจนได้แน่ เขาคิดทบทวน กล่าวหยั่งเชิงอีกครั้ง “ถ้างั้นในสัญญาของพวกเธอได้ระบุไว้ชัดเจนหรือเปล่า ตอนที่เธอกับเย่ซือเฉินหย่ากันเธอจะแบ่งทรัพย์สินของเขาได้เท่าไหร่?” เวินลั่วฉิงเลิกคิ้วเล็กน้อย ในสัญญาของพวกเขาไม่ได้ระบุจุดนี้เอาไว้ สัญญาฉบับเก่าไม่ได้ระบุเอาไว้ สัญญาฉบับใหม่ก็ไม่ได้ระบุเช่นกัน
ดังนั้นเวินลั่วฉิงไม่เคยคิดเรื่องนี้มาก่อน
แต่ว่า เธอนึกถึงเมื่อคืนที่เย่ซือเฉินตีกรอบให้เธอแก้ไขสัญญา รู้สึกว่าไม่ได้รีดไถเงินก้อนใหญ่จากเขา ดูเหมือนจะน่าเสียดายเล็กน้อย
แน่นอนว่า เงินของคุณชายสามเย่ กลัวว่าเธอจะมีชีวิตในการเอามา ไม่แน่ว่าจะมีชีวิตใช้เงินนั่น ดังนั้น ช่างมันเถอะ
สำหรับเธอแล้วเงินทอง พอใช้ก็เพียงพอแล้ว เงินที่เธอหามาได้เพียงพอให้เธอกับเป่าเป้ยทั้งสองใช้แล้ว
