ทดลองรัก ชีวิตแต่งงาน100วัน – ตอนที่ 301 คุณชายสามได้ใจ มีภรรยาคอยปกป้องนี่รู้สึกดีจัง(3)

บทที่301 คุณชายสามได้ใจ มีภรรยาคอยปกป้องนี่รู้สึกดีจัง(3)

ถึงแม้จะดูเหมือนของจริงมาก！

แน่นอน จินหมิงเจินไม่รู้ว่าของวัตถุโบราณชิ้นนี้เป็นของปลอม เพราะเธอพบว่า จินหมิงเจินระมัดระวังอย่างมากเมื่อเดินผ่านขวดลายคราม

ส่วนของเย่ซือเฉิน เธอคิดว่าเย่ซือเฉินที่เป็นคนฉลาด น่าจะรู้

เธอทุบขวดลายครามปลอมแตก เย่ซือเฉินต้องปกป้องเธออย่างแน่นอน

นี่คือความตั้งใจของเธอ จงใจทำลายขวดลายครามปลอม ให้เย่ซือเฉินออกมาปกป้องเธอ

แน่นอน เธอไม่ได้ทำเพื่อแสดงให้จินหมิงเจินเห็น แต่ทำเพื่อให้คุณปู่เย่เห็นต่างหาก

เธอต้องการให้คุณปู่เย่ได้เห็นว่าเย่ซือเฉินปกป้องเธออย่างไร ให้’คุณค่าความสำคัญ’เธอขนาดไหน ด้วยวิธีนี้เท่านั้น เธอถึงจะมีโอกาสที่จะช่วยให้เย่ซือเฉินได้รับหุ้นส่วนจากมือของคุณปู่เย่

การจะพิชิตคุณปู่เย่ แล้วช่วยเย่ซือเฉินให้ได้รับหุ้นส่วนของบริษัทตระกูลเย่กรุ้ป ต้องมีการวางแผนที่ถูกต้องและแม่นยำทีละขั้นตอน นี่เป็นเพียงก้าวแรกในแผนของเธอ

วันนี้ เธออยากจะขอบคุณจินหมิงเจินจริงๆ ที่สร้างโอกาสที่ดีแบบนี้ให้แก่เธอ

เย่ซือเฉินลงมาไวมาก เร็วกว่าที่เวินลั่วฉิงคิดไว้มาก เธอรู้สึกเย่ซือเฉินเหมือนวิ่งเหยาะมา

“เป็นอะไรมั้ย?”เย่ซือเฉินเดินตรงไปที่เวินลั่วฉิง อารมณ์ความรู้สึกที่มีความกังวลอย่างเห็นได้ชัด เมื่อเห็นว่าเธอไม่เป็นไร ก็โล่งใจ

“ฉันทำขวดลายครามของคุณปู่เย่แตกแล้ว!”เวินลั่วฉิงเงยหน้าขึ้น มองไปที่เขา จากนั้นเขาก็ชี้นิ้วไปที่เศษชิ้นส่วนบนพื้น

คุณย่าเย่ตะลึง เวินลั่วฉิงยอมรับ? เห็นได้ชัดว่าเมื่อกี้จินหมิงเจินเป็นคนผลักเธอ เธอจะไม่บอกเย่ซือเฉินสักคำเลยหรอ?

ผู้หญิงคนนี้โง่แค่ไหนกันแน่?

คุณย่าเย่รู้สึกขัดหูขัดตาเมื่อเห็นเธอในขณะนี้

“มันแตกได้อย่างไร?” เย่ซือเฉินเลิกคิ้วขึ้น แม้ว่าเธอจะไม่รู้ความตั้งใจของเธอมาระยะหนึ่งแล้ว แต่เขาก็ถามไปอย่างให้ความร่วมมือ

“ขวดลายครามมันลื่นเกินไปค่ะ!”เธอเงยหน้าขึ้นมองเขาอีกครั้ง ท่าทีที่ดูเหมือนไร้เดียงสามาก

คุณชายสามเย่เลิกคิ้ว นี่ยังเรียกว่าเหตุผลเหรอ!ทำไมเธอไม่บอกว่าเธอทำลายมันโดยเจตนาเลยล่ะ!

คนทั้งบ้านที่กำลังรับฟังเหตุผลของเธอ ต้องตะลึง เธอไม่พูดมานานแล้ว ใครจะรู้ว่ามันว่าเมื่อเธอพูดจะทำเอาคนตะลึงได้ขนาดนี้

ขวดลายครามลื่นเกินไป! คงมีแต่เธอที่กล้าพูดแบบนี้

“คุณพูดแบบนี้ แสดงว่ามันเป็นความผิดของขวดลายครามของผม ?”คุณปู่เย่ที่เพิ่งลงมาชั้นล่างได้ยินคำพูดของเวินลั่วฉิง โกรธจนมุมของริมฝีปากจะเบี้ยวอยู่ล่ะ

เขาโกรธจนจะลุกเป็นไฟอยู่แล้ว ยัยหนูโง่คนนี้ทำขวดลายครามของเขาแตก เธอยังมีท่าทีเช่นนี้อีก น่าโมโหจริงๆเลย

“อืม ลื่นเกินไป และตำแหน่งที่วางก็ไม่ดีเท่าไหร่ ระวังตรงนี้แล้วเกะกะค่ะ” เวินลั่วฉิงพยักหน้า จากนั้นเขาก็อธิบายอย่างจริงจัง

“……”คุณปู่ถกเถียงจนโต้อะไรไม่ออก โมโหจนเกือบจะอาเจียนออกมาเป็นเลือด

“คุณ คุณทำลายขวดลายครามของผม คุณยังมีเหตุผลอีก ”คุณปู่เย่รู้สึกว่าปอดของเขากำลังจะระเบิดในขณะนี้ แต่ในขณะนี้ใบหน้าที่ของเวินลั่วฉิง ช่างดูไร้เดียงสา และดูไม่รู้เรื่องอะไรเลย เขารู้สึกว่าไฟแห่งความโมโหเต็มท้องเขา ไม่มีที่ให้ระบายออก จึงหันไปหาเย่ซือเฉิน “คุณดูสิ ดูเธอทำอะไร เธอทำขวดลายครามของผมแตก! คุณว่าจะจัดการยังไงดี?”

“คุณควรจะขอบคุณที่เศษขวดลายครามของคุณไม่ไปโดนภรรยาของผม” เย่ซือเฉินจับมือของเวินลั่วฉิง เช็คดูอย่างละเอียดอีกรอบ ดูเหมือนว่าหากมือของเวินลั่วฉิงมีแผลจริงๆ เขาต้องชำระบัญชีกับคุณปู่เย่ซะแล้ว

“นี่คือของที่ผมซื้อมาในราคา 500 ล้าน! ”คุณปู่เย่เห็นท่าทีของเย่ซือเฉิน ก็โกรธจนร่างกายสั่นอย่างเห็นได้ชัด

“เธอเป็นภรรยาที่ผมแต่งงานด้วยนะ เป็นสะใภ้ของตระกูลเย่ !”เย่ซือเฉินเงยหน้าขึ้น มองไปที่คุณปู่เย่

เพียงคำเดียว ก็เพียงพอแล้ว!

“ใครบอกว่าเธอเป็นสะใภ้ของตระกูลเย่ ผมยังไม่ยอมรับเลย ”คุณปู่เย่ไม่พอใจกับเวินลั่วฉิงตั้งแต่แรก แล้วตอนนี้ก็กำลังโกรธอีก คำพูดที่พูดออกมานี้จึงน่าเกลียดมากขึ้น

ดวงตาของเย่ซือเฉินจมลง ใบหน้าเย็นชามากขึ้นอย่างเห็นได้ชัด “ผมไม่ต้องการให้คุณยอมรับ ผมยอมรับก็พอแล้ว”

ไม่ต้องยอมรับภรรยาของเขา?

เขาไม่เหมือนพ่อ ไม่อยู่ในภายใต้การควบคุมของคุณปู่

ดังนั้น โศกนาฏกรรมที่เคยเกิดขึ้นกับแม่เมื่อก่อนก็จะไม่เกิดขึ้นกับภรรยาของเขาอีก

คิดถึงเรื่องราวของแม่ตอนนั้น ดวงตาของเย่ซือเฉินมีความเย็นชามากขึ้น

“คุณหมายความว่าอะไร? อย่าลืมว่าคุณเป็นคนในตระกูลเย่ นามสกุลของคุณคิดเย่ และผมก็เป็น… …”คุณปู่เย่โมโหจนจะเป็นบ้า เขาใช้อำนาจความเป็นผู้นำของตระกูลเย่ ต้องการจะกดขี่เย่ซือเฉิน

“คุณหมายความว่า ให้ผมเปลี่ยนนามสกุลงั้นเหรอ?”เย่ซือเฉินขัดจังหวะคุณปู่เย่โดยตรง หันไปอย่างเย็นชา ดวงตาเฉียบคมดูอันตรายทำให้ผู้คนสั่นสะท้านไปหมด

ต่อจากนั้น เมื่อเขามองไปที่เวินลั่วฉิง แววตาก็ดูอ่อนโยนขึ้นในทันที “คุณภรรยาครับ นั้นให้ผมเปลี่ยนเป็นนามสกุลเดียวกันกับคุณเลยนะครับ”

ดวงตาของเวินลั่วฉิงกะพริบอย่างรวดเร็ว เธอรู้ว่าเย่ซือเฉินจะปกป้องเธอ แต่เธอไม่เคยคิดเลยว่าเรื่องจะกลายมาเป็นแบบนี้

ทำไมเรื่องมันมาถึงขั้นต้องใช้นามสกุลของเธอแล้วอ่ะ?

“ฮึ ฮึ ”คุณปู่เย่ทำเสียงเย็นชา มีการประชดประชันบนใบหน้าของเขาอย่างชัดเจน “ดี ถ้าคุณแน่งั้นคุณอย่าใช้นามสกุลเย่ล่ะ ของในตระกูลเย่ แม้จะเอาไปให้เป็นอาหารหมาก็จะไม่ให้คุณ คุณอย่าแม้แต่คิดจะได้สักนิดเดียวเลย ตระกูลเย่ไม่มีไอ้สารเลวอย่างคุณ”

จินหมิงเจินที่อยู่ข้างๆได้ยินสิ่งที่คุณปู่เย่พูด ก็มีร่องรอยของความสุขในดวงตา

ดวงตาของเวินลั่วฉิงจมลง เธอรู้สึกเสมอว่าพฤติกรรมของคุณปู่นั้นไร้ความปรานีมาก ปล่อยให้เย่ซือเฉินจัดการบริษัทตระกูลเย่กรุ้ป แต่กลับไม่ยอมมอบอำนาจให้กับเย่ซือเฉิน และยังคุกคามเย่ซือเฉินด้วยเรื่องนี้อีกหลายครั้งแล้ว

ตอนนี้ยังพูดคำที่ร้ายแรงในต่อหน้าสาธารณชนอีก

โดยเฉพาะอย่างยิ่งการเยาะเย้ยบนใบหน้าของคุณปู่เย่ เวินลั่วฉิงเห็นแล้วก็รู้สึกขัดหูขัดตาจริงๆ เห็นได้ชัดว่าในสายตาของคุณปู่เย่ เย่ซือเฉินที่ออกจากบริษัทตระกูลเย่กรุ้ปแล้วอะไรก็ไม่ใช่

ดังนั้น คุณปู่ถึงได้เย่อหยิ่งแบบนี้ รังแกแบบนี้

เด็กโม่ในบ้านเธอเคยกล่าวไว้ว่า คนรังแกเขา แสดงว่ากำลังตกใบหน้าเขา ตอนนี้เธอและเย่ซือเฉินเป็นสามีภรรยากัน มีคนรังแกสามีต่อหน้าเธอ เธอจะไม่สนได้ไง?ได้เหรอ?

เห็นได้ชัดว่า ไม่ได้! !

ช่วงเวลานี้ เวินลั่วฉิงสาบาน ต้องช่วยเย่ซือเฉิน ให้ได้บริษัทตระกูลเย่กรุ้ป ไม่อย่างนั้นจะไม่โอเคต่อเย่ซือเฉิน และไม่โอเคกับตัวเธอเองด้วย

“เวินซือเฉิน? ชื่อเพราะออก ”ในขณะที่คุณปู่เย่กำลังคำรามอย่างโมโห เวินลั่วฉิงมองไปที่เย่ซือเฉิน ด้วยรอยยิ้มที่สดใส และมีรอยยิ้มในขณะที่พูดอย่างไม่เร่งรีบ เบาๆ แต่กลับมีได้ผลเหมือนเสียงฟ้าร้องที่ทำเอาคนตกตะลึงไปทั่ว

ปฏิบัติต่อศัตรู เวลาเวินลั่วฉิงลงมือ เอาชีวิตอีกฝ่ายไม่ได้ ก็จะทำให้อีกฝ่ายทรมานจนรู้สึกว่า ตายไปยังดีกว่ามีชีวิตอยู่อีก

แน่นอน คุณปู่เย่ไม่ใช่ศัตรูของเธอ ดังนั้น เธอไว้ความเมตตาตามธรรมชาติ เธอคิดว่าวิธีของเธอนั้นมีชั้นเชิง และอ่อนโยนมากแล้ว

แน่นอน นี่เป็นเพียงสิ่งที่เธอคิด

เสียงคำรามของคุณปู่เย่หยุดลงทันที ดวงตาคู่หนึ่งจ้องมาที่เธออย่างดุเดือด และสงสัยว่าตัวเองได้ยินผิด “คุณ คุณพูดอะไรนะ? ”

เวินลั่วฉิงไม่พูดอะไร เพียงแค่มองไปที่คุณปู่และยิ้ม ความหมายของเธอชัดเจนอยู่แล้ว……