บทที่ 302 คุณชายสามเย่ได้ใจ มีภรรยาคอยปกป้องนี่รู้สึกดีจัง(4)
ที่เธอหมายถึงที่คุณปู่ได้ยินเมื่อกี้ไม่มีผิด เพราะฉะนั้นเธอไม่ต้องพูดซ้ำ
เปลือกตาของคุณหญิงได้กระตุกอย่างรุนแรง ผู้หญิงโง่คนนี้เป็นบ้าไปแล้วหรือ ในเวลานี้เธอควรจะห้ามซือเฉินไว้ไม่ใช่หรือ? เธอนี่นะ ยังจะมาราดน้ำมันบนกองไฟอีก
การที่ซือเฉินแต่งงานกับผู้หญิงคนนี้มันช่างเป็นเรื่องที่โชคร้ายจริงๆ
ไม่ ไม่ได้ เธอต้องรีบหาวิธีให้ซือเฉินกับผู้หญิงโง่คนนี้หย่ากัน จากนั้นให้ซือเฉินแต่งงานกับเฉียวหยูหนาน มีเพียงลูกคุณหนูที่มีทั้งความสามารถและความสวยเพียบพร้อมอย่างหยูหนานเท่านั้นถึงจะคู่ควรกับซือเฉิน
เย่ซือเฉินอึ้งไปสักพัก ทันใดนั้นมุมริมฝีปากของเขาได้โค้งขึ้นช้าๆ ภรรยาของเขาทนเห็นเขาถูกรังแกไม่ได้ กำลังปกป้องเขาอยู่นะเนี่ย
มีภรรยาคอยปกป้องนี้รู้สึกดีจัง
“ตระกูลเวินของพวกคุณใหญ่มาจากไหน？ทำไมคนในตระกูลเย่จะต้องเปลี่ยนนามสกุลตามเธอด้วย ทำไม? เพียงแค่บริษัทเล็กๆที่ไร้ความสามารถของตระกูลเวิน มีสิทธิ์อะไร…..”ในขณะนี้คุณปู่เย่โมโหมาก โมโหจนกระทืบเท้า
อย่างไรก็ตาม ในขณะนี้เห็นได้ชัดเจนว่าจุดสนใจของคุณปู่เย่เปลี่ยนไป
“ปู่ของฉันบอกแล้วว่า ถ้าบริษัทเวินซื่อกรุ้ปได้รับการจัดการโดยสามีของฉัน อีกไม่นาน บริษัทเวินซื่อกรุ้ปก็จะเหนือกว่าบริษัทตระกูลเย่กรุ้ป”เวินลั่วฉิงมองไปที่คุณปู่เย่ที่กำลังโกรธจนกระทืบเท้า จึงกล่าวเพิ่มอีกประโยคนึงอย่างสบายๆ
ตั้งแต่ต้นจนจบ เวินลั่วฉิงไม่ได้รีบร้อนหรือช้าเกินไป พูดอย่างระมัดระวังแลดูแล้วสุภาพมากด้วยซ้ำ ทำให้ผู้คนจับความผิดพลาดไม่ได้แม้แต่น้อย
น้ำเสียงของเธออ่อนโยนมาก โดยไม่มีความโกรธ ไม่มีการโจมตีแม้แต่น้อย
แต่กลับไม่มีช่องว่างให้โต้ตอบใดๆทั้งสิ้น
นี่เป็นวิธีการจัดการที่ชาญฉลาดของเวินลั่วฉิง
แน่นอนว่า เรื่องนี้เวินลั่วฉิงเป็นคนสร้างขึ้น เนื่องจากคุณปู่เวินไม่รู้เรื่องที่เธอแต่งงานกับเย่ซือเฉิน จึงเป็นไปไม่ได้ที่จะพูดคำพวกนี้ออกมา
แต่เวินลั่วฉิงรู้สึกว่าคำที่เธอพูดไปไม่ได้เวอร์เลย ด้วยความสามารถของเย่ซือเฉิน ไม่มีปัญหาแน่นอน เธอคิดว่า ถ้าคุณปู่รู้เรื่องที่เธอแต่งงานกับเย่ซือเฉิน เขาอาจจะส่งมอบบริษัทเวินซื่อกรุ้ปให้เย่ซือเฉินก็เป็นไปได้
คุณปู่เวินกับคุณปู่เย่นั้นแตกต่างกันมาก คุณปู่เวินให้ความสำคัญกับความรักและครอบครัว ส่วนคุณปู่เย่จะมองเพียงผลประโยชน์ที่จะได้รับเท่านั้น
“……”เสียงของคุณปู่เย่ได้หยุดกะทันหันอีกครั้ง เพราะถูกเวินลั่วฉิงทำให้โมโหจนสีหน้าเปลี่ยนไป
แต่ว่า ในขณะนั้นเห็นได้ชัดว่าในสายตาของเขามีความประหม่าและกังวลมากขึ้น
ตลอดที่ผ่านมา ที่คุณปู่เย่บ้าอำนาจ และเย่อหยิ่งถือตัวแบบนี้ เพราะคิดว่าเย่ซือเฉินไม่สามารถออกไปจากบริษัทเย่กรุ้ปได้ จึงนำบริษัทตระกูลเย่กรุ้ปมาคุกคามเย่ซือเฉิงทุกที
แต่ในใจของคุณปู่เย่นั้นรู้ความสามารถของเย่ซือเฉินดี ไม่ต้องพูดถึงบริษัทที่มีรากฐานที่มั่นคงอย่างบริษัทเวินซื่อกรุ้ป แค่นำบริษัทเล็กๆที่ไม่ได้เรื่องมาโยนให้เย่ซือเฉิน เย่ซือเฉินก็สามารถทำให้มันใหญ่โตขึ้นได้แน่นอน
และอาจเหนือกว่าบริษัทตระกูลเย่กรุ้ปได้ด้วยซ้ำ
ดังนั้น คำพูดของเวินลั่วฉิง มันกระทบถึงจุดอ่อนของคุณปู่เย่แล้วจริงๆ
ต้องพูดว่าเวินลั่วฉิงเข้าใจความคิดภายในใจของคนๆนึงได้ดีเยี่ยมจริงๆ
“คุณปู่พูดแบบนี้จริงๆสิ งั้นผมจะแต่งเข้าบ้านตระกูลเวินแล้วนะครับ “ในขณะนี้เย่ซือเฉินได้เพิ่มอีกประโยคนึงเข้ามาว่า”ไป เราไปเจรจากับคุณปู่กันเถอะ”
แน่นอนว่า ใครๆก็ฟังออก คุณปู่ที่เย่ซือเฉินพูดถึงไม่ได้หมายถึงคุณปู่เย่ แต่หมายถึงคุณปู่เวิน
เวินลั่วฉิงมองเขาทีนึง มุมริมฝีปากของเธอกระตุกอย่างแรง ตอนนี้เธอกำลังช่วยเขาอยู่นะ
เขานี่ก็ ดันทำตามคำพูดของเธอจริงๆ แล้วยังขุดหลุมให้เธอโดดอีก?
ทั้งๆที่เขาก็รู้อยู่แล้วว่า เรื่องที่พวกเขาแต่งงานกันไม่สามารถให้คุณปู่รับรู้ได้ ตอนนี้ยังจะไปเจรจากับคุณปู่อีก?
เจรจาอะไร? มีอะไรให้ต้องเจรจา?
เขายังจะโหดกว่านี้อีกไหม? ร้ายกาจกว่านี้อีกไหม ?
ขณะที่เย่ซือเฉินพูด ก็ได้ควงเวินลั่วฉิงเดินไปทางด้านนอก
“คุณ คุณหยุดเดี๋ยวนี้นะ”คุณปู่เย่รู้สึกกังวลร้อนใจละ ครั้งนี้เขารู้สึกร้อนใจจริงๆ แม้ว่าร่างกายเขาจะแข็งแรง แต่กาลเวลาไม่เคยรอใคร บริษัทตระกูลเย่กรุ้ปเขายังจัดการดูแลได้อีกไม่กี่ปีแล้ว ยังไงท้ายสุดก็ต้องส่งต่อให้เย่ซือเฉิน
แน่นอนว่า กับท่าทีของเย่ซือเฉินตอนนี้ เขาไม่กล้าปล่อยมือเขาไปแน่นอน แต่เขาก็ไม่ยอมให้เย่ซือเฉินไปบริษัทเวินซื่อกรุ้ปแน่
มุมริมฝีปากของเวินลั่วฉิงยิ้มขึ้นเล็กน้อย ตอนนี้รู้จักกังวลใจแล้วสิ
แต่ว่า นี่ก็เป็นผลลัพธ์ที่เธอต้องการ และผลลัพธ์ในวันนี้ออกมาดีกว่าที่เธอคาดไว้จริงๆ
เธอคิดว่า สถานการณ์ในตอนนี้ อยากจะช่วยเย่ซือเฉินให้ได้ครอบครองบริษัทตระกูลเย่กรุ้ปคงใช้เวลาไม่นาน งั้นเวลาที่จะหย่าของเธอกับเย่ซือเฉินก็คงเหลืออีกไม่นานแล้วสิ?
ดวงตาของเย่ซือเฉินสั่นไหว อันที่จริงท่าทีของคุณปู่ในตอนนี้ไม่ดีต่อแผนของเขาเลย เขาไม่อยากให้คุณปู่เปลี่ยนใจกะทันหันแล้วยกบริษัทตระกูลเย่กรุ้ปให้เขา
เขากล้ารับประกันแน่นอนว่าถ้าคุณปู่ยกบริษัทตระกูลเย่กรุ้ปให้เขาในวินาทีนั้น วินาทีต่อมาเวินลั่วฉิงก็จะทำตามข้อตกลง และหย่ากับเขาทันที เขาเชื่อว่าเธอต้องทำแบบนี้แน่นอน โดยที่เขาไม่ต้องสงสัยเลย
เย่ซือเฉินได้มองเวินลั่วฉิง ในดวงตาของเขาดูซับซ้อนเล็กน้อย เห็นได้ชัดเลยว่า ขวดลายครามนั้นเธอได้ทำลายโดยเจตนา จุดประสงค์ที่เธอทำแบบนี้ เย่ซือเฉินก็พอจะเดาได้คร่าวๆ…..
เย่ซือเฉินไม่ได้สนใจคุณปู่ แต่เขาได้ควงเวินลั่วฉิงเดินจากไปตรงๆ
แน่นอน ว่าทางคุณปู่เย่ เขาสามารถจัดการได้อยู่แล้ว
“ช่างกล้ามาก ไอ้หลานทรยศ” คุณปู่เย่โกรธจนกระทืบเท้า แต่เย่ซือเฉินได้พาเวินลั่วฉิงเดินจากไปแล้ว เขาจะตะโกนเรียกยังไงก็ไม่มีประโยชน์แล้ว
“เลือกภรรยาต้องเลือกผู้หญิงที่ดี ซือเฉินแต่งงานกับผู้หญิงโง่คนที่เป็นตัวร้ายชัดๆ ดังนั้นเราต้องให้ซือเฉินหย่ากับผู้หญิงคนนั้นให้เร็วที่สุด”คุณหญิงเย่พูดในช่วงเวลาที่พอเหมาะพอดีมาก
“จะให้พวกเขาหย่ากันได้ยังไง ตอนนี้ไอ้หนุ่มนั้นไม่เชื่อฟังคำพูดของเราเลย” ในขณะนี้คุณปู่เย่โมโหมาก หายใจหอบจนหน้าอกก็ขึ้นลง น้ำเสียงก็กังวลใจอย่างเห็นได้ชัด
“ไม่ต้องเป็นห่วง ฉันมีวิธี”มุมริมฝีปากของคุณหญิงเย่ได้โค้งขึ้นเล็กน้อย ได้แสดงรอยยิ้มอันเยือกเย็นบนในหน้า
เมื่อจินหมิงเจินที่อยู่ข้างๆเห็นสถานการณ์แบบนี้ บนใบหน้าของเธอก็อดไม่ได้ที่จะยิ้ม เอาเลยสิ สู้กันเลย สู้กันเลย พวกเขาสู้กันยิ่งร้ายแรงเท่าไหร่ ก็ยิ่งเป็นผลดีสำหรับเธอ
ที่พักของเห่อถงถง
ต้องบอกเลยว่า จี้หซีมีประสิทธิภาพในการทำงานได้เร็วจริงๆ ทนายความส่วนตัวของเขาทำตามคำสั่งของเขา ผ่านไปไม่นานก็ส่งสัญญาที่จะต้องเซ็นมาให้
ทนายเป็นคนฉลาด ไม่ได้ขึ้นตึก แต่ได้โทรศัพท์หาจี้หซีอยู่ข้างล่างตึก ตอนจี้หซีรับโทรศัพท์แล้วก็ตอบอย่างเพลินๆ จากนั้นวางสายแล้วลงไปชั้นล่างเพื่อเอาเอกสาร
เห่อถงถงไม่ได้คิดมาก และไม่ได้ถามอะไร แต่ตอนจี้หซีเอาเอกสารหนาๆมากองไว้ตรงหน้าเธอ เพื่อให้เธอเซ็นชื่อ เธอก็รู้สึกมึนงง
“นี่คืออะไรคะ?”เห่อถงถงมองเอกสารกองใหญ่ที่อยู่ตรงหน้า ทำหน้าสงสัย:”ทำไมถึงต้องให้ฉันเซ็น?”
ในขณะที่คุยกัน เห่อถงถงได้หยิบเอกสารอยากจะเปิดดู ในเมื่อต้องให้เธอเซ็น อย่างน้อยเธอก็ต้องรู้ให้ชัดเจนก่อนว่ามันคืออะไร
แต่จี้หซีกลับยื่นมือไปจับมือของเธอไว้ แน่นอนว่าได้ห้ามเธอไว้ไม่ให้เธอเปิดดูพอดีเลย
“ทำไม กลัวว่าผมจะหลอกขายคุณหรอ?”จี้หซีมองเธอ แววตาเต็มไปด้วยความเสียใจ:”คุณไม่เชื่อใจผมเหรอ? ใช่ เรื่องที่ผมลืมคุณเป็นความผิดของผมเอง แต่คุณไม่เชื่อใจผมแบบนี้ มันทำให้ผมเสียใจมากจริงๆ”
