บทที่307 คุณชายสามเย่ เรายังร้ายกว่านี้อีกได้ไหม（3）
เย่ซือเฉินตกตะลึง และก็ยิ้มออกมา นั่นคือรอยยิ้มที่แท้จริงจากใจ และสำหรับตอนนี้ เธอตอบแบบนี้ ก็ทำให้เขาพอใจมากแล้ว
สิ่งที่เธอพูดฟังดูเหมือนดุเขา แต่ก็เพียงพอที่จะอธิบาย ว่าเธอไม่อยากให้เขาตาย ไม่อยากให้เขาเกิดอุบัติเหตุอะไร
“ผมแค่อยากร้ายกับคุณแบบนี้ ตลอดชีวิตนี้ ”เขากอดเธอกลับไปในอ้อมแขน พิงหูของเธอ กระซิบเบาๆ ตอนนี้ มีรอยยิ้มในน้ำเสียงของเขา รอยยิ้มที่น่าพอใจมาก
มีการบอกรักอย่างหนึ่งที่เรียกว่าการบอกรักของคุณชายสามเย่
แต่น่าเสียดาย ที่เวินลั่วฉิงไม่เข้าใจ อย่างน้อยก็ไม่เข้าใจตอนนี้
เวินลั่วฉิงเงิบ ดวงตาประกาย มีสิทธิ์อะไร ?ทำไมเขาถึงร้ายกับเธอตลอดชีวิต เธอมีความแค้นอะไรกับเขาหรือ?
เธอขุดหลุมฝังศพบรรพบุรุษของเขาในชาติที่แล้วหรือไง?
ฮึ เขาอยากทำร้ายเธอตลอดชีวิตนี้ ก็ต้องมีโอกาสนั้นก่อน
รอให้พวกเขาหย่ากันตามข้อตกลง เธอก็จะจากไปพร้อมกับลูกน้อยสองคน ห่างไกลจากเขา ถึงเวลา เขาจะทำร้ายใครก็ไปทำร้าย ยังไงก็ตามมาทำร้ายไม่ถึงเธออีก
ครั้งที่แล้ว เธอโดนเขาหลอก ถูกเขาบังคับจดทะเบียนสมรส เธอสัญญาว่าจะไม่มีครั้งต่อไปอีก
เวินลั่วฉิงห่อผ้าห่มไว้บนร่างกายของเธออีกครั้ง พร้อมที่จะไม่สนใจเขาอีก ตอนนี้เธอแค่อยากจะนอนหลับสบาย
เย่ซือเฉินไม่ได้ทำอะไรต่ออีก เพียงแต่มือที่กอดรอบเอวของเธอ ไม่เคยปล่อยเลย
ตอนแรก เวินลั่วฉิงรู้สึกอึดอัดเล็กน้อย เธอพยายามขยับถอยสองสามครั้ง จากนั้นก็พบว่าเขายิ่งกอดแน่นขึ้น สุดท้าย เธอจึงเลือกที่จะยอมแพ้ เขาชอบที่จะกอดอยู่เคียงข้างก็กอดไป แค่เขาไม่ทำอะไรเกินเลยก็พอ
ในคืนนี้ เวินลั่วฉิงนอนหลับสบายมาก
ในคืนที่สอง โทรศัพท์ของเย่ซือเฉินที่วางอยู่ข้างเตียงก็สั่นสะเทือน เขาลืมตาขึ้น ลองมองไปที่เวินลั่วฉิง เห็นเวินลั่วฉิงยังไม่ตื่น เขารีบหยิบโทรศัพท์ และเขาอยากจะวางสายทันที แต่เมื่อเบอร์โทรศัพท์ คิดแล้ว ก็เลือกที่จะรับ
ตอนนี้ เขาไม่อยากได้บริษัทเย่แล้ว แล้วจะไม่เอาบริษัทเย่อีกต่อไป บริษัท ของเขาต้องได้รับการจัดการที่ดี ไม่อย่างนั้น เขาจะเอาอะไรเลี้ยงภรรยา?
“ประธาน คุณมาดีกว่า ทีแรกบริษัท มีหลายสิ่งหลายอย่างให้คุณจัดการอยู่แล้ว ตอนนี้รองประธานสีได้โอนหุ้นส่วนทั้งหมดของเขาแล้ว และรองประธานสีก็ไม่ปรากฏตัวซะที ถ้าคุณไม่มา ผมคงรับมือไม่ไหวแล้วล่ะ”เลขาหลี่ร้อนใจจนจะร้องไห้แล้ว สถานการณ์เช่นนี้ไม่เคยเกิดขึ้นมาก่อน นี่ยังใช่ประธานบ้านเขามั้ยเนี่ย?
“อืม ผมรู้แล้ว ”เย่ซือเฉินตอบด้วยเสียงต่ำ เพื่อเลี้ยงภรรยา เขาต้องทำงานดีๆถึงจะได้
ดังนั้น เขาตัดสินใจที่จะจัดการเรื่องของบริษัท แต่ว่า เขาตัดสินใจพาเธอไปกับเขาด้วย กลัวเมื่อเขาไม่อยู่ เธอจะไปแอบทำอะไร
ข้อตกลงใหม่ลงนามด้วยปากกาพิเศษที่เขาเตรียมไว้ และตัวหนังสือเหล่านั้นต้องใช้เวลาหนึ่งเดือนกว่าจะหายไป ดังนั้นเขาต้องมั่นใจว่าจะไม่เกิดอุบัติเหตุอะไรภายในเดือนนี้
คุณชายสามเย่รู้สึกว่า วิธีที่ดีที่สุดในตอนนี้คือให้เธออยู่เคียงข้างเขาตลอดเวลา ตราบเท่าที่เธอยังคงอยู่ในสายตาของเขา เธอก็จะไม่มีโอกาสทำเรื่องอย่างอื่น
ริมฝีปากของคุณชายสามเย่ค่อยๆโค้งขึ้นมา จากนั้นเบี่ยงตัวไปด้านข้างเล็กน้อย แล้วจูบ เวินลั่วฉิงที่อยู่ในอ้อมแขนของเขาในขณะนี้
“อืม ” เวินลั่วฉิงกำลังหลับสบาย ถูกเขารบกวน ขมวดคิ้วโดยไม่รู้ตัว ยังไม่ลืมตา แต่กลับยกมือขึ้นโดยสัญชาตญาณ แล้วตบเขาแรง ๆ
คุณชายสามเย่คาดไม่ถึงเลยว่า เวินลั่วฉิงจะตีคนอื่นโดยสัญชาตญาณในสภาพครึ่งหลับครึ่งตื่น ดังนั้นเขาจึงไม่มีการระวังตัวอะไรเลยทั้งนั้น
จากนั้นมือของ เวินลั่วฉิงตบไปที่ ท้ายทอยของคุณชายสามเย่โดยตรง ชั่วขณะนั้น คุณชายสามเย่รู้สึกเพียงแค่สมองของเขาเบลอไปหมด เขาคิดว่าเขาถูกเธอตบจนสมองกระทบกระเทือนสั่นไปหมด
คุณชายสามเย่คาดไม่ถึง เขาแค่แอบจูบ ถึงถูกตบให้กระทบกระเทือน! !
ช่วงเวลาต่อมา เวินลั่วฉิงลืมตาขึ้นอย่างรวดเร็ว มองไปที่ด้านหลังศีรษะของเขา จ้องมองไปที่คุณชายสามเย่ที่กำลังจ้องมองเธอด้วยความโกรธ แล้วแอบถอนหายใจอย่าง
เมื่อกี้เธอตบเขาเหรอนี่?
แต่ก็โทษเธอไม่ได้ ใครขอให้เขาแอบจูบเธอในขณะที่เธอหลับล่ะ?
ทันใดนั้นเธอก็สังเกตเห็น ปฏิกิริยาการตอบสนองของเธอลดต่ำลง เมื่อกี้เธอควรจะตื่นไม่ใช่เหรอ?
ทำไมเธอไม่ตื่นขึ้นตอนแรก?
แต่ว่า ดูเหมือนว่าปฏิกิริยาตามสัญชาตญาณของเธอยังคงมีอยู่ เพียงแต่ว่า ดูท่าทางแล้ว เธอก็เหมือนจะลงมือหนักไปหน่อย
“คุณไม่เป็นไรใช่ไหม?”มองไปที่เขาที่กำลังจ้องมองเธออยู่ แล้วก็ไม่ได้พูดไร เวินลั่วฉิงเริ่มกังวล เป็นเพราะเธอตบเขาจนบ้าไปแล้วหรือเปล่า?
ถึงแม้เธอจะเป็นผู้หญิง แต่ทักษะการโจมตีเหล่านี้เคยได้รับการฝึกฝนมาแล้ว เธอรู้ถึงแรงของฝ่ามือนั้น
“คุณว่าล่ะ ?” เย่ซือเฉินจ้องมองเธออย่างแรง เธอพยายามฆ่าสามีของเธองั้นเหรอ?
เธอออกแรงมือหนักกว่านี้อีกไหมล่ะ?
ถ้าเธอโหดกว่านี้ ก็อาจตบให้เย่ซือเฉินตายไปเลย
เวินลั่วฉิงมองไปที่เขา แล้วยิ้ม แม้ว่าจะอายกับการกระทำของตนเล็กน้อย แต่เธอก็ยังอยากยิ้มให้เขาอย่างสุภาพ แต่ว่า สายตาที่เธอมองเขา เธอพบว่าไม่สามารถแสร้งทำให้ดูสุภาพตามมารยาทได้ ในที่สุดก็เหลือแต่ความอาย
“งั้น ฉันให้คุณตบคืนก็ได้?”เวินลั่วฉิงเห็นเขาท่าทีเขาคงจะไม่ยอมปล่อยแน่ๆ เธอตบก็ตบไปแล้ว ไม่สามารถหวนคืนได้แล้ว ถ้าเขาไม่ยอมหยุด เธอก็ทำได้เพียงให้เขาตบคืน
ได้ยินคำพูดเธอ คุณชายสามเย่ทั้งโกรธ ทั้งขำ ผู้หญิงคนนี้คิดอะไรในสมองตลอดทั้งวันกันแน่?
ให้เขาตบเธอคืน? มีแต่เธอที่คิดได้แบบนี้
สิ่งที่เธอคิด เขายังลังเล
แต่ว่า ดวงตาคุณชายสามเย่กะพริบ ทันใดนั้นก็กล่าวด้วยใบหน้าที่จริงจัง “อืม ตอนนั้นผมจูบคุณ แล้วคุณตบผม ตอนนี้ก็ให้คุณจูบผม แล้วผมจะตบคืน”
“อย่าเคร่งครัดมากก็ได้ งั้น เราข้ามจูบก่อนหน้านี้ พวกเราเอากันตรงๆเลย เริ่มจากตอนหลังจากจูบเลย……”ดวงตาของเวินลั่วฉิงเปิดกว้าง รู้สึกว่าเรื่องนี้ การจูบไม่ใช่ประเด็นเลย สามารถเว้นข้ามได้ทั้งหมด
“ข้ามจูบ เริ่มจากหลังจากจูบแล้ว?”เย่ซือเฉินมองไปที่เธออย่างสงบ มุมของริมฝีปากมีความโค้งแปลกๆ เธอจะรู้ไหม ในคำพูดเธอง่ายมากที่จะทำให้คนคิดอะไรฟุ้งซ่านไปหมด?
“อืม ก็ได้ ”เวินลั่วฉิงไม่รู้ว่ามีอะไรที่แปลกไป ในด้านนี้ เวินลั่วฉิงไร้เดียงสาเกินไป และคิดอะไรง่ายเกินไปแล้ว
“นี่คุณพูดเองนะ ”เย่ซือเฉิน ยิ้ม ทันใดนั้นก็พลิกตัวและกดทับตัวเธอ ไม่เปิดโอกาสให้เธอคัดค้าน แล้วจูบเธอทันที การเชิญชวนแบบนี้เขาจะปฏิเสธได้อย่างไรกัน
“เย่ซือเฉิน นาย นาย?”แม้ว่าเวินลั่วฉิงจะไร้เดียงสาในแง่นี้ แต่เธอไม่ได้โง่ทั้งหมด เย่ซือเฉินทำขนาดนี้แล้ว ถ้าเธอยังไม่เข้าใจอีก นั้นก็โง่แล้วล่ะ
ทำไมพูดไปพูดไป เค้าโครงเรื่องมันก็เปลี่ยนไป จริงที่ว่า ผู้ชายมักใช้ส่วนล่างของร่างกายในการคิดไตร่ตรอง
เพราะฉะนั้น เธอตบคุณชายสามเย่ทีนึง จากนั้นคุณชายสามเย่ก็ทำสิ่งที่เขาอยากทำแต่ไม่ได้ทำเมื่อคืนนี้ ตอนนี้คุณชายสามเย่ยิ่งอยู่ก็ยิ่ง……
