บทที่ 330 ผลตรวจ DNA (3)
ถังหลินยังคงไม่เงยหน้า ไม่สนใจ และอ่านเอกสารในมือต่อไป ราวกับไม่ได้ยินในสิ่งที่เธอพูด เห็นเธอเป็นเพียงอากาศ
“ถังหลิน นายเอาอะไรมาตัดสินที่จะไม่เชื่อฉัน นายกำลังดูถูกเพศหญิงอยู่นะ” กู้หนานกำหมัดแน่น หันสายตาจ้องมองเขาอีกครั้ง ดวงตาแฝงไปด้วยความเกลียด
ถังหลินทำได้ยังไง? ทำอย่างนี้กับเธอได้ยังไง?
ถังหลินดวงตาเป็นประกายเล็กน้อย ดูถูกเพศหญิงเหรอ? เขาไม่เคยดูถูกเพศหญิง เขาไม่เคยรู้สึกว่าผู้หญิงจะด้อยกว่าผู้ชาย
เหมือนอย่างเวินลั่วฉิง บางเรื่องที่ผู้ชายทำไม่ได้ แต่เวินลั่วฉิงกลับทำได้เป็นอย่างดี
เมื่อคิดถึงเวินลั่วฉิง คิ้วของเขาก็ค่อย ๆ ดูอบอุ่นขึ้น เรื่องนี้ลากมายาวนานแล้ว หรือเขาควรจะคิดหาวิธีให้เวินลั่วฉิงรีบกลับมา
ถังหลินคิดถึงตอนที่ถ้าหากเวินลั่วฉิงกลับมา เกรงว่าหลาย ๆ เรื่องจะเกิดการเปลี่ยนแปลง…
เมื่อคิดถึงเรื่องที่อาจจะเกิดขึ้น มุมปากถังหลินก็เผยรอยยิ้มออกมา
กู้หนานที่ขณะนี้กำลังจ้องมองเขา ถึงแม้เขาจะยิ้มไม่มากเท่าไหร่ แต่เธอก็ดูออก เธอรู้จักถังหลินมานาน ไม่เคยเห็นถังหลินยิ้มเลยสักครั้ง
ดังนั้น ตอนนี้ เธอจึงรู้สึกงงไปเลย
เขากำลังยิ้มเหรอ? เขายิ้มออกมาเหรอ? แล้วเขายิ้มเรื่องอะไรกันนะ?
เรื่องที่ทำให้เขายิ้มได้ เธอคิดไม่ออกจริง ๆ
เธอเพียงรู้ว่า ปกติเขาไม่เคยยิ้มแบบนี้ ถังหลินเป็นผู้ชายที่ไม่แสดงอารมณ์ใด ๆ ทั้งสิ้น ไม่ว่าจะได้รับเกียรติหรือโดนดูถูก เรื่องนี้ใครก็เทียบเขาไม่ได้
แล้วเรื่องที่ทำให้เขาเป็นอย่างนี้คือเรื่องอะไร? หรือเป็นเรื่องของใคร? ถึงได้ทำให้เขายิ้มออกมาได้?
อีกทั้งยิ้มอย่างอ่อนโยน อ่อนนุ่มอย่างนี้?
ถึงแม้กู้หนานจะชอบเขา แต่ไม่ใช่พวกคลั่งจนเสียสติอย่างนั้น ดังนั้นเธอจึงรู้ว่าที่ถังหลินยิ้มตอนนี้ไม่ได้เป็นเพราะเธอ เพราะตอนนี้เขามีท่าทีขับไล่ไสส่งเธออย่างเห็นได้ชัด จึงไม่ได้ยิ้มเพราะเธออย่างแน่นอน
ตามเซ้นของผู้หญิงนั้น เธอคิดว่าที่ถังหลินยิ้มในตอนนี้น่าจะเป็นเพราะผู้หญิงคนหนึ่ง แต่ผู้หญิงคนนั้นไม่ใช่เธอ
ผู้หญิงคนนั้นเป็นใคร? เป็นใครกันนะ?
ทันใดนั้น ในใจเธอก็รู้สึกอิจฉาขึ้นมา อิจฉาริษยาอย่างมาก
ถังหลินมีผู้หญิงแล้วเหรอ? ตั้งแต่เมื่อไหร่กัน? เป็นใคร?
ไม่ ไม่ได้ เธอไม่ยอมให้เรื่องแบบนั้นเกิดขึ้นเด็ดขาด ถังหลินเป็นของเธอ เป็นของเธอเท่านั้น คนอื่นอย่าคิดจะแย่งถังหลินไปจากมือเธอ
แต่เธอลืมอะไรบางอย่างไป ถังหลินไม่เคยเป็นของเธอ
“ถ้าเธอไม่มีเรื่องอะไรแล้ว ก็ไปได้แล้ว” น้ำเสียงถังหลินดังขึ้นมา ยังคงเย็นชาอยู่อย่างนั้น ไม่มีอารมณ์ความรู้สึกใด ๆ น้ำเสียงแบบพูดตามหน้าที่ไปอย่างนั้น
อีกทั้งตั้งแต่แรกจนตอนนี้ ถังหลินไม่เงยหน้ามองเธอเลยสักนิด
“ถังหลิน นายอย่าให้มันเกินไปหน่อยเลย” กู้หนานคิดไม่ถึงว่าถังหลินจะไล่เธอตรง ๆ แบบนี้ เมื่อกี้เธอก็ขอร้องเขาขนาดนั้นแล้ว เขายังแล้งน้ำใจได้ขนาดนี้
กู้หนานในตอนนี้ในใจคิดอิจฉาริษยา จึงควบคุมอารมณ์ตัวเองไว้ไม่ได้ ที่จริงเธอก็เป็นพวกที่ชอบระเบิดอารมณ์ออกมาแบบนั้นอยู่แล้ว
ครั้งนี้ แม้แต่พูด ถังหลินยังขี้เกียจพูดกับเธอเลย
“ถังหลิน ครั้งก่อนนั้นเป็นอุบัติเหตุจริง ๆ ฉันไม่ได้ตั้งใจ ทำไมนายไม่เชื่อฉัน” กู้หนานเห็นท่าทางถังหลินในตอนนี้ ในใจก็รู้สึกกลัวขึ้นมา เธอรู้จักถังหลินดี
ท่าทีแบบนี้ของเขาในตอนนี้ คืออยากจะให้เธอออกไปไกล ๆ จริง ๆ
ถึงแม้ถังหลินจะเย็นชากับเธอมาก แต่ก็ไม่ได้เย็นชาแข็งกระด้างขนาดนี้ เป็นเพราะหลังจากเรื่องครั้งนั้น ถังหลินก็มีท่าทีต่อเธอเปลี่ยนไป
เธอกลัวถังหลินเย็นชากับเธอแบบนี้ นี่มันทรมานยิ่งกว่าตะคอกใส่เธอ ด่าว่าเธออีกนะ
ดวงตาของถังหลินหรี่ลง มุมปากดูเย็นชามากยิ่งขึ้น และยังคงไม่พูดอะไร
เขาไม่เคยปล่อยให้เวลาหมดไปกับเรื่องไร้ประโยชน์
“ถังหลิน ทำไมนายต้องทำกับฉันแบบนี้ นายก็รู้ว่าฉันชอบนาย” กู้หนานตัวสั่นเทา เธอรับท่าทีที่แสนเย็นชาของเขาในตอนนี้ไม่ได้จริง ๆ
เธอกลัว เธอกลัวมากจริง ๆ
กู้หนานในตอนนี้ไม่อยากไปสนใจเรื่องอื่นแล้ว เธอวิ่งไปที่ตรงหน้าของถังหลิน แล้วโผตัวเข้าหาเขา อยากไปกอดเขาไว้ แล้วจูบเขา
ถังหลินเงยหน้าขึ้นมาทันที ดวงตาคู่นั้นจ้องมองเธออย่างเย็นชา
ท่าทางของกู้หนานแข็งทื่ออยู่อย่างนั้น เธอกลัวสายตาแบบนั้นของเขา แต่ทันใดนั้น เธอยังคงตัดสินใจพุ่งเข้าไป เธอสารภาพรักแล้ว เธอยังมีอะไรต้องสนใจอีกล่ะ
กู้หนานไม่ได้โผเข้าไปตรง ๆ เธอยืนตัวตรง ยืนอยู่ตรงหน้าเขา จากนั้นเธอก็ถอดชุดคลุมของตัวเองออก
เมื่อถอดชุดคลุมออกไปแล้ว ด้านในเธอสวมใส่ชุดเดรสที่เซ็กซี่มากชุดหนึ่ง กู้หนานรู้จักแต่งตัวมาก เธอรู้จักที่จะอวดเรือนร่างของตัวเองออกมา
ตอนที่เธอถอดชุดคลุมออกเมื่อสักครู่นี้ ยังจงใจปลดคอเสื้อให้ต่ำลงด้วย เธอแสดงออกอย่างชัดเจนมาก
เธอดูเหมือนไม่ได้ตั้งใจแต่ก็จงใจที่จะโน้มตัวลง เพื่อให้ถังหลินได้เห็นในสิ่งที่เธอต้องการจะอวด
แต่ไหนแต่ไรมากู้หนานมั่นใจในรูปร่างหน้าตาของตัวเองมาก เธอรู้ดีว่าผู้ชายชอบอะไร
ผู้ชายชอบผู้หญิงหน้าอกใหญ่ ๆ เอวเล็ก ๆ ผิวขาว ๆ และนั่นล้วนเป็นข้อได้เปรียบของเธอ ฉะนั้นเธอจึงรู้สึกภาคภูมิใจ
ถึงแม้ปกติถังหลินเย็นชาแค่ไหน แต่เขาก็เป็นผู้ชายคนหนึ่ง เป็นผู้ชายธรรมดาคนหนึ่ง เธอไม่เชื่อว่าเผชิญหน้าเธออย่างนี้ ถังหลินจะไม่รู้สึกอะไร
ขณะนั้นเองถังหลินก็จ้องมองเธอ ดังนั้น เธอจึงจงใจอวดสิ่งล่อตาล่อใจทั้งหมดต่อหน้าถังหลิน แน่นอนว่ามันได้ผ่านสายตาของถังหลิน
สายตาถังหลินหันไปเล็กน้อย ร่างกายขยับนิดหน่อย แต่ไม่ได้พูดอะไรออกมา
กู้หนานเห็นเขาไม่ได้หลบหลีก ไม่ได้หลบสายตา เขามองเธออยู่อย่างนั้น เธอยิ่งรู้สึกได้ใจ
เธอรู้ว่าผู้ชายเหมือนกันทั้งนั้น ถึงจะเย็นชาอย่างถังหลินก็ไม่ต่างกัน
“ถังหลิน ฉันรู้ว่าฉันผิดไปแล้ว จริง ๆ นะ ฉันรู้ว่าตัวเองผิดไปแล้ว ให้อภัยฉันได้ไหม?” กู้หนานไม่โง่ รู้ดีว่าเวลานี้ต้องทำท่ายังไงถึงจะอวดเรือนร่างได้มากที่สุด
เธอในตอนนี้อ่อนโยนเหมือนน้ำ
ขณะที่กู้หนานพูดอยู่นั้น ก็ขยับเข้าไปใกล้ถังหลินมากขึ้น โน้มตัวลงต่ำขึ้น เพื่อให้หน้าอกแน่น ๆ ของเธอโผล่ออกมามากขึ้น
เธอคิดว่า ตอนนี้ถังหลินคงทนไม่ได้ที่เห็นเธอยั่วยวน แต่เธอไม่สามารถเข้าใกล้แนบชิดเขามากเกินไป เธอรู้ว่าเป็นผู้หญิง เรื่องอย่างนี้เป็นฝ่ายเริ่มก่อนมากเกินก็ไม่ดี อีกทั้งหากต้องการที่จะจับให้อยู่หมัดก็ต้องรู้จักแสร้งทำเป็นปล่อยไปก่อน ต้องแสร้งทำเป็นอาย เรื่องพวกนี้เธอถนัดเป็นอย่างดี
เธอต้องการให้ถังหลินเป็นฝ่ายเริ่มก่อน ต้องการให้ถังหลินยื่นมือมาดึงเธอเข้าไปในอ้อมกอด จากนั้นก็จูบเธออย่างดูดดื่ม
แต่ถังหลินยังคงไม่ขยับ ไม่หลบหลีก และไม่ยอม ยิ่งทำให้กู้หนานได้ใจ
กู้หนานรู้สึกว่าถังหลินหลงเธอเข้าให้แล้ว!!
ในขณะที่เธอกำลังจินตนาการว่าอีกสักครู่ถังหลินจะกอดเธอไว้แล้วทำอะไรกับเธอนั้น ถังหลินก็เอ่ยปากพูดขึ้นมากะทันหัน
