ทดลองรัก ชีวิตแต่งงาน100วัน – ตอนที่ 336 พ่อมาแล้ว (1)

บทที่336 พ่อมาแล้ว (1)

เมื่อเวินลั่วฉิงตื่นขึ้นมาในวันรุ่งขึ้น เย่ซือเฉินก็ไปที่บริษัทแล้ว

เวินลั่วฉิงคิดว่า เป็นเวลานานแล้วที่ไม่ได้เห็นลูกน้อยทั้งสองคน วันนี้กว่าจะมีเวลานั้นยากมาก เธอต้องไปดูลูกๆทั้งสองคน

เวินลั่วฉิงลุกขึ้นอย่างรวดเร็ว กำลังจะไปล้างหน้าแปรงฟัน ทันใดนั้นโทรศัพท์มือถือของเธอก็ดังขึ้น

เวินลั่วฉิงหยิบโทรศัพท์ เห็นว่าเป็นเห่อถงถงโทรมา ก็รีบรับสายทันที

“ฉิงฉิง จื่อโม่เกิดเรื่องแล้ว ”ทันทีที่เชื่อมต่อการโทร เสียงของเห่อถงถงดังขึ้นมา

ร่างกายของเวินลั่วฉิงแข็งทื่อขึ้น แล้วมือก็ถือโทรศัพท์แน่น หัวใจได้หยุดเต้นไปในชั่วขณะนั้น

“เกิดเรื่องอะไรขึ้น?”เวินลั่วฉิงต้องการสงบสติอารมณ์ แต่เสียงสั่นอย่างน่ากลัว มือที่ถือโทรศัพท์สั่นอย่างควบคุมไม่ได้

จื่อโม่ของเธอ ห้ามเป็นไรไปนะ นั่นคือลูกรักของเธอ นั่นคือชีวิตของเธอ

“ฉิงฉิง คุณอย่าเพิ่งกังวล เมื่อกี้ครูอนุบาลโทรมา บอกว่าจื่อโม่ต่อสู้กับเด็กที่โรงเรียน แล้วเด็กที่โรงเรียนได้รับบาดเจ็บ จื่อโม่ก็ได้รับบาดเจ็บด้วยเช่นกัน ฉันคิดว่าเด็กสองคนสู้กัน แม้ว่าจะได้รับบาดเจ็บก็คงจะเจ็บเพียงเล็กน้อย คงจะไม่ร้ายแรงเกินไปหรอก ”เมื่อกี้เห่อถงถงก็กังวลมาก เธอโทรหาเวินลั่วฉิงทันทีที่เธอได้รับโทรศัพท์จากคุณครู

เมื่อกี้รีบเกินไป เลยไม่ได้พูดอย่างชัดเจน ตัวสั่นเมื่อได้ยินเสียงของเห่อถงถง เห่อถงถงรีบอธิบายครั้งแล้วครั้งเล่า

เวินลั่วฉิงคลายมือที่ถือโทรศัพท์ของเธอ โทรศัพท์ก็ตกลงพื้น แล้วเธอต้องการที่จะก้มลงไปหยิบมัน แต่ พอเธองอขา ก็นั่งลงไปบนพื้นดินโดยตรง

เมื่อกี้ทำให้เธอตกใจมาก

“ฉิงฉิง ฉิงฉิง” เห่อถงถงไม่ได้ยินเสียงของเวินลั่วฉิง แล้วได้ยินเสียงแปลก ๆ อีกสองสามครั้ง เลยอดไม่ได้ที่จะตะโกนเรียก

“ฉันอยู่”เวินลั่วฉิงรีบเก็บโทรศัพท์แล้วตอบกลับไป

“ฉิงฉิง ตอนนี้ฉันอยู่ข้างนอก กลับไปไม่ทัน ดังนั้นฉันเลยโทรหาคุณ คุณดูว่าคุณจะไปได้ไหม?”เสียงของเห่อถงถงมีความเป็นห่วง และมีความกังวลมาก

แต่ตอนนี้เธออยู่ห่างไกล วันนี้เธอได้รับงานๆนึง อยู่ชุมชนที่อยู่ด้านล่าง และวันนี้จี้หซีก็มีธุระพอดี เธอวางแผนที่จะส่งเด็กสองคนไปโรงเรียนอนุบาลในตอนเช้า จะรีบกลับมาตอนกลางคืนเพื่อไปรับเด็กทั้งสองที่โรงเรียน

แต่ เธอไม่คิดเลยว่าจะเกิดเรื่อง และตอนนี้เธอเพิ่งมาถึง ซึ่งไม่มีทางที่จะกลับไปได้ทัน ไม่อย่างนั้น เธอจะไม่โทรหาเวินลั่วฉิงอย่างรีบร้อนหรอก

“ได้ ฉันจะไปเดี๋ยวนี้ ”เวินลั่วฉิงลุกขึ้นอย่างรวดเร็ว ในขณะนี้เธอได้สติกลับมาแล้ว

แน่นอนว่าเป็นเรื่องของเธออยู่แล้ว เด็กน้อยทั้งสองเป็นลูกเธอ เธอควรดูแลอยู่แล้ว แต่เพราะการที่เธอแต่งงานกับเย่ซือเฉิน แต่เธอกลับไม่มีเวลาไปดูลูกน้อยทั้งสองคนเลยด้วยซ้ำ ทั้งๆที่เด็กทั้งสองอยู่เมืองเดียวกับเธออยู่แล้ว

เธอทำหน้าแม่ได้ไม่ดีเลย

ตอนนี้จื่อโม่เกิดเรื่องที่โรงเรียนด้วย แน่นอนว่าเธอควรรีบไปให้ทันอยู่แล้ว

“ฉิงฉิง อย่ากังวลเกินไปเลย จื่อโม่คงไม่เป็นไรหรอก ครูโทรมาเพราะแม่ของเด็กคนนั้นที่เคยเป็นครูอนุบาลในโรงเรียนนั้น ครูบอกว่าจื่อโม่ทำให้ลูกของเธอบาดเจ็บ ก็เลย……”เห่อถงถงกลัวว่าเวินลั่วฉิงจะกังวลเกินไป เธอรู้ดีว่าลูกทั้งสองมีความสำคัญกับเวินลั่วฉิงมากเพียงใด

ที่ผู้ปกครองของเด็กฝ่ายนั่นบอกว่ามีปัญหา งั้นก็แสดงว่าจื่อโม่คงไม่เป็นอะไรมาก

“อืม ฉันรู้แล้ว สบายใจได้เลย ฉันไม่เป็นไร ”เวินลั่วฉิงเข้าใจความหมายของเธอ เธอแค่กลัวในตอนแรก รู้ว่าแค่เด็กสองคนทะเลาะกัน เธอก็สบายใจขึ้นมาก

แต่ว่า เธอยังต้องรีบไปให้ถึงเร็วที่สุด

เวินลั่วฉิงเปลี่ยนเสื้อผ้าของเธอในเวลาแค่ไม่ถึงหนึ่งนาที

จู่ๆเวินลั่วฉิงก็นึกถึงการปลอมบนใบหน้าของเธอได้ ในเมือง A เธอแต่งสภาพแบบนี้มาโดยตลอด เธอแต่งตัวแบบนี้ก็คือเวินลั่วฉิงในสายตาคนอื่น

เพราะเรื่องต่างๆในก่อนหน้านี้ ทำให้มีหลายคนในเมือง A ที่รู้จักเวินลั่วฉิง ดังนั้นเธอจึงไม่สามารถไปโรงเรียนอนุบาลด้วยสภาพแบบนี้ได้

เวินลั่วฉิงรีบเช็ดเครื่องสำอางสำหรับปลอมตัวทั้งหมดบนใบหน้าของเธอออก เปิดเผยลักษณะรูปลักษณ์ที่แท้จริงของเธอ

เวินลั่วฉิงลบสิ่งแปลกปลอมออกจากใบหน้า ไม่มีฝ้ากระ ไม่มีสิ่งที่ทำให้ใบหน้าดูซีดเหลือง และที่มุมตา ก็ถูกลบเช็ดออกทั้งหมด

ตอนนี้ผิวเธอขาวราวกับหิมะ และเรียบเนียนดุจหยก ไม่พบตำหนิใด ๆ บนใบหน้าเลย ในทุกวันเธอจะทำดวงตาของเธอ ทำให้ตาของเธอดูเล็กลงเล็กน้อย

ดวงตาคือที่ที่สวยงามที่สุดของเธอ ในตอนนี้ดวงตาที่สดใสทั้งคู่ ราวกับสายน้ำที่กำลังไหลหลาก การหมุนของดวงตาที่สดใส ทำให้ดูมีแสงเป็นประกาย นั่นคือเสน่ห์ที่ไม่อาจบรรยายได้

ความสวยเธอในตอนนี้ทำให้ไม่สามารถละสายตามองที่อื่นได้เลย

ในขณะนี้ เวินลั่วฉิงมองดูตัวเองในกระจก ทันใดนั้นก็นึกถึงสิ่งที่เย่ซือเฉินพูดก่อนที่จะแต่งงาน เย่ซือเฉินบอกว่าที่เขาเลือกเธอ เพราะความอัปลักษณ์ของเธอ และเป็นความอัปลักษณ์ที่มากเป็นพิเศษ

ความอัปลักษณ์มากเป็นพิเศษ! ! เวินลั่วฉิงอดไม่ได้ที่จะหัวเราะ

เวินลั่วฉิงนึกได้ว่าคุณป้าหลิวยังอยู่ข้างล่าง จึงรีบสวมแว่นกันแดด และสวมหมวกลงไปด้วย

ของทุกอย่างเรียบร้อยแล้ว แล้วเวินลั่วฉิงก็เปิดประตู ลงไปชั้นล่าง

“คุณหญิง ท่านตื่นแล้วหรอคะ ฉันจะทำอาหารเช้าให้คุณหญิงทันทีนะคะ……” คุณป้าหลิวได้ยินเสียง ก็เงยหน้าขึ้นอย่างรวดเร็ว แล้วตกตะลึงเมื่อเห็นชุดของเวินลั่วฉิง คุณหญิงใส่แว่นกันแดดทำไมที่บ้าน? และยังสวมหมวกด้วย?

“ไม่ต้องละ ฉันจะออกไปสักพัก ”เวินลั่วฉิงก็รีบเดินลงไปชั้นล่าง เธอหันหน้าเล็กน้อย เพื่อไม่ให้คุณป้าหลิวเห็นหน้าเธอ

“ค่ะ ค่ะ ”คุณป้าหลิวพูดซ้ำๆ ที่แท้ก็คุณหญิงจะออกไปนี่เอง แต่ว่า วันนี้มีเมฆมาก ซึ่งไม่มีแดดเลย ไม่เหมาะสมเท่าไหร่ที่คุณหญิงจะสวมแว่นกันแดดออกไป

เธอจะเตือนคุณหญิงดีไหม?

แต่ คุณป้าหลิวยังไม่ทันได้พูด เวินลั่วฉิงก็เปิดประตูอย่างรวดเร็ว แล้วออกไป

จริงๆเวินลั่วฉิงต้องการขับรถไปที่นั่นด้วยตัวเอง มีรถอยู่ในโรงรถ แต่เวินลั่วฉิงเพิ่งออกมา บังเอิญเห็นแท็กซี่ออกมาจากชุมชน น่าจะส่งคนแล้วกำลังกลับ

เวินลั่วฉิงวิ่งไปอย่างรวดเร็ว แล้วนั่งแท็กซี่แล้วออกไป

ในบริษัท หลังจากที่เย่ซือเฉินจัดการเอกสารบางอย่างเรียบร้อย ดูเวลา ไม่เช้าแล้วนี่นา ไม่รู้ว่าเธอตื่นหรือยัง?

เย่ซือเฉินอยากจะโทรให้เวินลั่วฉิง แต่กลัวว่าเธอยังไม่ตื่น กลัวว่าเขาจะรบกวนเธอ

เธอเหนื่อยมากแล้วจริงๆ คนที่ระมัดระวังมากๆอย่างเธอ เขาออกไปตั้งแต่เช้าเธอยังไม่รู้เลย

หลังจากเย่ซือเฉินคิดได้ก็โทรไปที่โทรศัพท์บ้านของวิลล่า

“ฮัลโหลค่ะ คุณต้องการหาใครหรอ?”คุณป้าหลิวรับสายอย่างบังเอิญ

“คุณหญิงตื่นหรือยัง?”เย่ซือเฉินไม่มีพูดเรื่องไร้สาระแม้แต่นิด ถามอย่างจริงจัง

“คุณหญิงตื่นแล้ว ”ไม่แปลกใจเลยที่คุณป้าหลิวได้รับโทรศัพท์จากคุณชายสามเย่ เพราะไม่ใช่เรื่องแปลกที่คุณชายสามเย่จะโทรกลับบ้าน แน่นอนว่าถามถึงคุณหญิงของเขา

“อืม ”เย่ซือเฉินตอบกลับ แล้วต้องการวางสาย เขาต้องการโทรหาเวินลั่วฉิงหลังจากวางสายโทรศัพท์บ้าน ที่แท้เธอตื่นแล้วนี่เอง ก็ไม่จำเป็นต้องกลัวว่าจะรบกวนเธออีก

“คุณหญิงออกไปแล้ว ” แล้ว คุณป้าหลิวรีบพูดต่ออีกประโยค

“ออกไปแล้ว? ไปที่ไหน?”เย่ซือเฉินหยุดวางสายโทรศัพท์ อดไม่ได้ที่จะถาม เช้าขนาดนี้เธอรีบออกไปมีเรื่องอะไรหรือเปล่า?

เขาบอกเธอแล้ว เรื่องในบริษัทไม่ต้องให้เธอยุ่ง เลขาหลิวจะดูแลทุกอย่างเอง

คุณปู่เวินยังไม่ได้กลับเมือง A เป็นไปไม่ได้ที่เธอจะกลับบ้านเวิน

“ไม่ทราบค่ะ คุณหญิงไม่ได้พูด แต่คุณหญิงออกไปอย่างรีบมาก ดูเหมือนจะมีเรื่องเร่งด่วน ”คุณป้าหลิวนึกถึงสถานการณ์เมื่อเวินลั่วฉิงออกไป เลยรายงานต่อคุณชายสามเย่ตามความเป็นจริง

หลังจากเย่ซือเฉินวางสายโทรศัพท์ มุมคิ้วยกขึ้นเล็กน้อย คุณป้าหลิวบอกว่าเธอเดินอย่างรีบมาก มีเรื่องเร่งด่วนงั้นเหรอ?

เธอมีเรื่องอะไรที่เร่งด่วนอะไรกัน?

ทดลองรัก ชีวิตแต่งงาน100วัน

ทดลองรัก ชีวิตแต่งงาน100วัน

Comment

Options

not work with dark mode
Reset