ทดลองรัก ชีวิตแต่งงาน100วัน – ตอนที่ 337 คุณพ่อมาแล้ว (2)

บทที่337 คุณพ่อมาแล้ว (2)

เย่ซือเฉินคิดแล้วคิด จากนั้นค้นหาหมายเลขโทรศัพท์ของเวินลั่วฉิง แล้วโทรออก

ในขณะนี้เวินลั่วฉิงอยู่ในรถแท็กซี่ เห็นเย่ซือเฉินโทรมา ดวงตาของเธอกะพริบ

เธอถือมือถืออยู่ แต่ไม่รับสาย เย่ซือเฉินโทรให้เธอในขณะนี้ แน่นอนว่าต้องถามเธอว่าอยู่ไหน ถามเธอว่าไปทำอะไร?

เธอจะตอบยังไง?

เธอไม่อยากโกหกเขา แต่เธอไม่ต้องการให้คนอื่นรู้เกี่ยวกับจื่อโม่

ตอนนี้เธอยังสวมแว่นกันแดดอยู่ สวมหมวกด้วย ถือโทรศัพท์ไม่พูดอะไร

คนขับแท็กซี่เห็นเวินลั่วฉิงในกระจกมองหลังของรถ ตะลึง ถอนหายใจอย่างลับๆ จากนั้นเขาก็พูดอย่างสุดซึ้ง “สาวน้อย คุณกำลังทะเลาะกับครอบครัวของคุณใช่ไหม?”

แต่เดิม ชุดของเวินลั่วฉิงก็แปลกอยู่แล้ว และตอนนี้ก็ไม่รับสายอีก คนขับคิดว่าเธอกำลังทะเลาะกับครอบครัวของเธอ

เวินลั่วฉิงสะดุ้งเล็กน้อย เงยหน้าขึ้นอย่างรวดเร็วและมองไปที่คนขับ

“ไม่สำคัญว่าคุณจะทะเลาะกับคนในครอบครัวเรื่องอะไร แต่อย่าไม่รับสายโทรศัพท์เลย ไม่อย่างนั้นคนในบ้านจะเป็นห่วง และกังวลเอานะครับ ” คนขับเป็นคุณลุงอายุประมาณห้าสิบปี ซึ่งเป็นคนที่เคยผ่านประสบการณ์เหล่านั้นมาแล้ว คณะที่พูด น้ำเสียงจริงจังมาก

เสียงโทรศัพท์ของเวินลั่วฉิงหยุดลง มือของเวินลั่วฉิงถือโทรศัพท์แน่นขึ้น

อีกฝั่งนึง สายโทรศัพท์ของเย่ซือเฉินไม่ติด ใบหน้าเปลี่ยนไปเล็กน้อย ทำไมเธอไม่รับโทรศัพท์?

ไม่อยากรับสาย? หรือว่าเกิดเรื่องอะไรขึ้น?

เย่ซือเฉินกดโทรซ้ำ

“ฮัลโหลค่ะ ”ครั้งนี้เวินลั่วฉิงรับโทรศัพท์อย่างรวดเร็ว

“คุณอยู่ไหนหรอ?”เย่ซือเฉินได้ยินเสียงของเธอ ก็แอบถอนหายใจอย่างลับๆ แต่ก็อดไม่ได้ที่จะถามไปอีกครั้ง

“อยู่ข้างนอก ฉันมีธุระต้องทำ อาจจะกลับไปดึกหน่อย”เวินลั่วฉิงรู้แล้วว่าเขาจะถามแบบนี้ นี่คือเย่ซือเฉิน เป็นเย่ซือเฉินที่ครอบงำอยู่เสมอ

เวินลั่วฉิงไม่อยากโกหกเขา แต่มีบางเรื่องก็ไม่สะดวกที่จะบอกเขา

เธอคิด สิ่งที่เธอพูดเมื่อกี้ควรจะชัดเจนพอแล้ว เขาน่าจะไม่ถามต่ออีกแล้ว

เย่ซือเฉิน“……”

เย่ซือเฉินฉลาดแค่ไหน ที่เข้าใจความหมายของคำพูดของเธอ เห็นได้ชัดว่าเธอมีธุระจริงๆ แต่เธอไม่อยากบอกเขา

เย่ซือเฉินไม่ได้พูดอะไรต่อ และไม่ได้ถามต่อ เพราะเขาเข้าใจเธอ เรื่องที่เธอไม่ต้องการพูดแม้ว่าเขาจะถามก็ตาม เธอจะไม่ตอบแน่ๆ

แต่ว่าเขายังไม่ได้วางสาย

เมื่อเขายังไม่ได้วางสาย เวินลั่วฉิงก็ไม่เหมาะที่จะรีบวางสาย กลัวว่าเขามีอะไรจะพูดอีก แต่เธอรอสักพัก เขาก็ยังไม่ได้พูดอะไร

“งั้นฉันวางสายแล้วนะคะ” เวินลั่วฉิงเห็นว่ากำลังจะถึงโรงเรียนอนุบาล เห็นเขายังนิ่งเฉย จึงต้องบอกเอ่ยปากพูดก่อน

เธอเป็นคนที่มีความอดทนดีมาตลอด แต่เธอพบว่าเธอเทียบความอดทนกับเย่ซือเฉิน เธอจะเป็นสายพ่ายแพ้ให้กับเย่ซือเฉินตลอด

“อืม ”เย่ซือเฉินตอบด้วยเสียงต่ำ

เวินลั่วฉิงได้ยินเขาบอกตกลง ก็วางสายทันที ตอนนี้ถึงโรงเรียนชั้นอนุบาลแล้ว แท็กซี่จอดรถ เธอก็รีบลงจากรถ

และอีกฝั่งนึง เย่ซือเฉินมองโทรศัพท์ที่วางสาย ดูมีซับซ้อนขึ้นเล็กน้อยในสายตา

พวกเขาแต่งงานกันมาระยะหนึ่งแล้ว แต่เธอก็ยังมีเรื่องที่ปิดบังเขา

เขารู้จักตัวตนอื่น ๆ ของเธอ นอกจากนี้เขายังรู้ว่าเธอมีความลับมากมาย เขาคิดว่าเขาจะให้เกียรติเธอ เลยไม่ถามอะไรมาก

ซึ่งนั้นไม่ใช่แค่เรื่องของเธอ ยังเกี่ยวข้องกับสิ่งอื่นๆและคนอื่นๆอีกเยอะ เป็นเรื่องปกติที่เธอจะปิดบังไว้เป็นความลับ

แต่ เขาพบว่า เขาทำไม่ได้ เขาอยากรู้ทุกอย่างเกี่ยวกับเธอ เขาไม่ชอบความรู้สึกที่ว่าเธอกำลังมีเรื่องบางอย่างที่ปิดบังเขา ไม่ชอบเลยจริงๆ

เธอเป็นผู้หญิงของเขา เป็นภรรยาของเขา ! !

ทำไมเรื่องของเธอ เขาจะรู้ไม่ได้?

เขารู้ว่าถังไป๋เชียนยังไม่ได้ไป ยังอยู่เมือง A เขาได้ถอนคำสั่งปิดกั้นถังไป๋เชียนตั้งแต่แรกแล้ว แต่ถังไป๋เชียนก็ยังไม่ออกไปซะที

ที่ถังไป๋เชียนยังไม่ได้ไป คงไม่มีอะไรมากไปกว่าการอยู่เพื่อเธอ เพื่อเจอเธอ หรือเพื่อพาเธอไปจากที่นี่

เขารู้ ว่าถังไป๋เชียนทำเรื่องแบบนั้นได้แน่นอน

ดวงตาของเย่ซือเฉินแคบลงอย่างรวดเร็ว แล้วโทรให้เวินลั่วฉิงอีกครั้ง

เวินลั่วฉิงเพิ่งลงจากรถ แท็กซี่จอดได้เฉพาะทางแยกเท่านั้น ยังมีระยะทางที่เธอยังต้องเดินต่ออีก

เห็นชื่อของเย่ซือเฉินแสดงขึ้นบนหน้าจอโทรศัพท์ คิ้วของเธอขมวดเล็กน้อย ทำไมเขาโทรมาอีกแล้ว?

“ฮัลโหล ”แต่ว่า เวินลั่วฉิงก็รับสายอีกครั้ง

“คุณอยู่ที่ไหน? ผมไปหาคุณ ”เย่ซือเฉินบอกตรงๆ ไม่มีที่ว่างใดๆสำหรับการเจรจาเลย

เขาตัดสินใจแล้ว ต่อไปเรื่องของเธอ เขาต้องรู้หมด และต้องมีส่วนร่วมด้วย

ความเป็นส่วนตัวอะไรกัน เธอเป็นผู้หญิงของเขา เป็นภรรยาของเขา สามีภรรยาเป็นหนึ่งเดียวกัน ทำไมต้องมีความลับต่อกัน? ทำไมต้องมีเรื่องส่วนตัวด้วย?

เวินลั่วฉิง“……”

ทำไมคนคนนี้ถึงกลายเป็นคนขี้อ้อนติดคนอื่นแบบนี้ ตอนไปทำธุระ ไม่ว่าเขาจะไปที่ไหน ก็จะดึงเธอไปด้วย ไม่ง่ายเลยที่วันนี้เขาก็ไปที่บริษัทเองคนเดียว นี่เพิ่งห่างกันไม่นาน ทำไมเขาถึงมาหาเธออีกแล้วเนี่ย?

อีกอย่าง ตอนนี้เธอยังต้องจัดการเรื่องของจื่อโม่

หลังจากที่ใช้เวลาอยู่ร่วมกันมา เวินลั่วฉิงเข้าใจเย่ซือเฉิน เธอรู้ว่าถ้าเย่ซือเฉินตัดสินใจที่จะทำอะไรแล้ว ก็ไม่มีใครสามารถเปลี่ยนแปลงอะไรได้เลย

ตอนนี้เขาบอกว่าเขาจะมาหาเธอ ถ้าเธอไม่ให้เขามา เขาจะไม่ฟังแน่นอน มีแต่ยิ่งมีแน่วแน่ที่จะทำมากขึ้น

“ผมอยู่แถวๆบริษัทของคุณ เดี๋ยวสักพักจะไปหาคุณนะ”เวินลั่วฉิงแอบถอนหายใจอย่าง โชคดีที่โรงเรียนอนุบาลของจื่อโม่อยู่ใกล้กับบริษัทตระกูลเย่กรุ้ป เพราะเห่อถงถงอาศัยอยู่ที่นี่ และเด็กทั้งสองอาศัยอยู่ที่บ้านของเห่อถงถง โรงเรียนอนุบาลก็อยู่ที่นี่ด้วย

เวินลั่วฉิงคิดว่า หลังจัดการกับเรื่องจื่อโม่เสร็จ ค่อยไปหาเขา น่าจะใช้เวลาไม่นาน ในตอนแรกเธอยังคิดอยู่ว่าใช้เวลาที่เหลืออยู่กับเด็กทั้งสองในวันนี้ แต่ตอนนี้ดูเหมือนว่า คงจะไม่ได้แล้วล่ะ

เพราะเธอเข้าใจนิสัยของเย่ซือเฉิน เย่ซือเฉินนั้นเกลี้ยกล่อมได้ยากว่าลูกทั้งสองคนอีก

เธอรู้สึกว่าเธอต้องเป็นหนี้เย่ซือเฉินในชาติที่แล้วแน่ๆเลย

“คุณอยู่ใกล้ๆบริษัท?”ดวงตาของเย่ซือเฉินสว่างขึ้น“คุณวางแผนที่จะมาหาผมที่บริษัทงั้นสิ!”

เวินลั่วฉิงได้ยินน้ำเสียงของเขาที่ดูเหมือนจะตื่นเต้นดีใจเอามากๆ ก็ถึงกับเงิบ

“เดี๋ยวฉันจะไปหาคุณเอง แค่นี้นะ ”เพราะอยู่นอกโรงเรียนอนุบาลแล้ว เวินลั่วฉิงไม่ได้คิดอะไรมาก และไม่พูดอะไรมาก แล้ววางสายเลย

ในครั้งนี้ แม้ว่าเย่ซือเฉินจะถูกเธอวางสายอีกครั้ง แต่ครั้งนี้ กลับมีรอยยิ้มจาง ๆ บนใบหน้าของเขา อารมณ์ดีมาก นึกถึงตอนที่เธอบอกว่าเธอจะมาหาที่ บริษัท เขามีความสุขอย่างควบคุมไม่อยู่

ที่แท้เธอจะหามาเขาที่บริษัท? เธอต้องการทำเซอร์ไพรส์เขาในทีแรกงั้นสิ?

เธอบอกว่า เธออยู่ใกล้บริษัท งั้น คงจะมาถึงเร็วนี้แล้วสิ

ตอนเขาโทรหาเธอครั้งแรก เขาได้ยินเสียงอยู่ในรถ และที่เขาโทรหาเธอในครั้งนี้ รู้สึกว่าเธอลงจากรถแล้ว เพราะเขาได้ยินเสียงเธอเดิน เพราะฉะนั้นในเวลานี้เธอก็น่าจะเดินมายังบริษัทแล้วสิ?

ทดลองรัก ชีวิตแต่งงาน100วัน

ทดลองรัก ชีวิตแต่งงาน100วัน

Comment

Options

not work with dark mode
Reset