บทที่348 คุณชายสามเย่จับคนร้ายในที่เกิดเหตุ (8)
เธอเดาถูกมาตั้งแต่แรกแล้วก่อนหน้านี้ หลังจากที่ฉิงถิงมองเห็นเธอก็โทรศัพท์หาเย่ซือเฉิน แต่ว่าหลังจากนั้นรุ่นพี่ก็ออกหน้าแก้ไขแล้วไม่ใช่หรือ?
รุ่นพี่ออกโรงยังไงก็ไม่น่าจะมีปัญหา อย่างนั้นเย่ซือเฉินตามพวกเธอมาได้ยังไง?
ถังไป๋เชียนขับรถ การเก็บความลับของกระจกรถนั้นสูงมาก ดังนั้น ในตอนนี้เย่ซือเฉินที่นั่งอยู่บนรถแท็กซี่มองไม่เห็นเวินลั่วฉิง
เวินลั่วฉิงเองก็รู้ที่จริงเย่ซือเฉินมองไม่เห็นเธอ แต่เธอหันกลับไป มองไปยังเย่ซือเฉิน ประสานสายตาเข้ากับเย่ซือเฉินพอดี ใจเลยอดไม่ได้ที่จะสั่นไหว
วินาทีนั้น เวินลั่วฉิงตระหนักได้แล้วก็ขดตัว จากนั้นก็รีบหันหน้ากลับมา
“เป็นเย่ซือเฉิน” ถึงแม้ว่าถังไป๋เชียนไม่ได้หันหน้าไปมอง แต่ว่าก็เดาออก ในตอนนี้ติดตามเขาแบบนี้ นอกจากเย่ซือเฉินก็ไม่มีคนอื่น
แถมเมื่อกี้เขาก็มองเห็นปฏิกิริยาของเวินลั่วฉิงผ่านจากกระจกมองหลังภายในรถอย่างชัดเจน ปฏิกิริยาของเวินลั่วฉิงทำให้ภายในใจของเขานั้นเย็นวาบ
รู้จักเวินลั่วฉิงมานานขนาดนี้ เขาเพิ่งจะเคยเห็นการโต้ตอบแบบนี้ของเธอเป็นครั้งแรก เธอมีปฏิกิริยาโต้ตอบแบบนี้สามารถที่จะบอกได้ว่าเย่ซือเฉินนั้นมีผลกระทบต่อเธอ แถมผลกระทบนี้ไม่เล็กเลย!!
นี่ทำให้เขากลัว ใจหาย แถมเจ็บปวดใจ
“อือ คนที่เย่ซือเฉินตามมาคือฉัน ฉันลงไป” เวินลั่วฉิงกลับไม่ได้รู้สึกถึงท่าทางที่แปลกไปของถังไป๋เชียนในตอนนี้ เธอแอบถอนหายใจเล็กน้อย จากนั้นก็หันกลับไปมองอีกครั้ง ที่เย่ซือเฉินตามมา จะต้องเป็นเพราะเธอ เพราะว่าครั้งก่อนเย่ซือเฉินก็ไปขวางเธอที่สถานีตำรวจ
ครั้งก่อน เธอไม่เข้าใจทำไมเย่ซือเฉินต้องไปขวางเธอ ส่วนครั้งนี้ เธอเชื่อว่าเย่ซือเฉินจะต้องรู้เรื่องตัวตนของเธอแล้วแน่ๆ
เย่ซือเฉินจะต้องรู้แล้วแน่ว่าMRSถังก็คือเวินลั่วฉิง ดังนั้นครั้งก่อนเขาก็เลยไปขวางเธอที่สถานีตำรวจ
ครั้งก่อน เย่ซือเฉินน่าจะไม่ได้แค่สงสัย เธอยังจำได้ว่าครั้งก่อนตอนที่เธอรีบกลับไปที่วิลล่า เย่ซือเฉินก็รอเธออยู่ที่บ้านแล้ว ในตอนนั้นเธอไปซื้อของที่ห้างสรรพสินค้า เย่ซือเฉินยังให้เลขาหลิวไปตรวจสอบโดยเฉพาะ
ครั้งก่อน เธอนับว่าตีมึนผ่านมา ถึงแม้ว่าเย่ซือเฉินจะไม่ได้เชื่อทั้งหมด แต่ว่ากลับหาหลักฐานอื่นไม่ได้
แต่ว่าครั้งนี้ เธอคงจะหนีไม่พ้นแล้ว
ตำแหน่งสถานะของเธอโดนเย่ซือเฉินรู้แล้วก็ไม่ได้มีอะไร แต่ว่าสถานะของรุ่นพี่นั้นไม่สามารถที่จะเปิดเผยได้ แถมในตอนนี้ลูกทั้งสองคนก็ยังอยู่บนรถอีก สถานะของเด็กทั้งสองคน……
แน่นอน จากทักษะการขับรถของรุ่นพี่บางทีอาจจะสามารถที่จะหนีเย่ซือเฉินได้ ยังไงเสียตอนนี้ที่เย่ซือเฉินนั่นก็คือรถแท็กซี่
แต่ว่าลูกทั้งสองคนอยู่บนรถ เธอกลัวว่าลูกทั้งสองคนจะบาดเจ็บ
ดังนั้น วิธีที่ดีที่สุดในตอนนี้ก็คือเธอลงไปจากรถ ที่เย่ซือเฉินตามหาคือเธอ เพียงแค่เธอลงจากรถ เย่ซือเฉินคงจะไม่ตามไปต่อแล้ว
เธอคิดว่า ชาติที่แล้วเธอจะต้องค้างเงินเย่ซือเฉินเยอะมากๆแน่ๆ
เวินลั่วฉิงจูบลูกทั้งสองคนทั้งๆที่ไม่อยากไป จากนั้นก็สูดลมหายใจเข้าเงียบๆ “รุ่นพี่ พี่หยุดรถที่ข้างหน้าหน่อย”
ด้านหน้ามีที่จอดรถพอดี จอดรถสะดวก
แต่ว่าถังไป๋เชียนกลับไม่ได้ลดความเร็วรถลง แถมอยู่ๆยังเพิ่มความเร็วอีก
“รุ่นพี่……” เวินลั่วฉิงตะโกนออกมา น้ำเสียงสูงขึ้นเรื่อยๆ ในน้ำเสียงมีความกังวลผสมอยู่เล็กๆ
ถึงแม้ว่าลูกทั้งสองคนจะนั่งอยู่บนคาร์ซีท แต่ว่าถ้าเกิดว่าไล่ตามกันขึ้นมาจริงๆ ก็ยังคงอันตรายอยู่ดี
“แกตั้งใจจะไปเจอเขาทั้งแบบนี้นะเหรอ?” ถังไป๋เชียนไม่ได้หันหน้ามา น้ำเสียงฟังแล้วก็ยังนุ่มทุ้มเหมือนปกติ แต่ว่าในดวงตาคู่นั้นมีแววหงุดหงิดอยู่
เวินลั่วฉิงนิ่งไปเล็กน้อย เธอนั้นลืมจุดๆนี้ไปแล้ว ลืมไปแล้วว่าวันนี้เธอได้ถอดการปลอมตัวทุกอย่างออกไปหมด
ตอนนี้เย่ซือเฉินตามมาอยู่ด้านหลังติดๆ เธอไม่มีทางที่จะสามารถไปแต่งอะไรทั้งนั้น เธอเองก็ไม่ได้เอาอะไรมาด้วย
เวินลั่วฉิงรู้ว่าฉิงถิงไม่รู้เลยว่าMRSถังก็คือเวินลั่วฉิง ฉิงถิงโทรศัพท์ไปหาเย่ซือเฉิน บอกกับเย่ซือเฉินแน่นอนว่าก็ต้องเป็นเห็นMRSถังเข้า
แต่ว่าเย่ซือเฉินกลับรีบตามมาแบบนี้ แถมยังตามมาอย่าไงไม่คิดชีวิตแบบนี้อีก จะต้องรู้ถึงตัวตนของเธอแล้วแน่ๆ แล้วก็น่าจะรู้แล้วด้วยว่าบนใบหน้าปกติของเธอนั่นก็คือของปลอม
เพียงแต่ว่า เย่ซือเฉินไม่เคยเห็นสภาพที่แท้จริงของเธอ
ที่เวินลั่วฉิงคิดได้ แน่นอนว่าถังไป๋เชียนเองก็คิดได้ ถังไป๋เชียนก็แค่ไม่ต้องการให้เย่ซือเฉินเห็นตัวจริงของเธอ
ถังไป๋เชียนหยิบกระเป๋าออกมาหนึ่งใบ โยนไปไว้ตรงหน้าของเวินลั่วฉิง “ตรงนี้มีของอยู่ แกแต่งๆดูหน่อย รอแกแต่งเสร็จแล้ว พี่ก็จะหยุดรถให้ลงไป”
ถังไป๋เชียนรู้เขาหยุดเธอไม่ได้ ลูกๆทั้งสองคนตอนนี้ยังอยู่บนรถ เขาเองก็ไม่กล้าทำอะไรโดยพลการ
แต่ว่า อย่างน้อยเขาก็ไม่สามารถที่จะปล่อยให้เย่ซือเฉินได้เห็นตัวตนจริงๆของเธอ
ตอนนี้เย่ซือเฉินมีความรู้สึกให้กับเธอ ถ้าเกิดว่าให้เย่ซือเฉินได้เห็นสภาพจริงๆของเธอ อย่างนั้นผลต่อจากนั้นเขาเองก็ไม่กล้าคิด
เวินลั่วฉิงรับกระเป๋าที่ถังไป๋เชียนโยนมาไว้ได้ รีบเปิดออก ในตอนที่เห็นของที่อยู่ด้านในก็ไม่ได้แปลกใจเท่าไหร่นัก เพราะว่าเวลาปกติรุ่นพี่ออกไปปฏิบัติภารกิจก็ทำการปลอมแปลงตัวเองหลายเหมือนกัน ดังนั้นบนรถของรุ่นพี่มีของแบบนี้อยู่จึงไม่แปลก
เวินลั่วฉิงลังเลอยู่หนึ่งวินาที หลังจากนั้นก็รีบเริ่มแต่งหน้า ต่อให้เย่ซือเฉินจะรู้ว่าบนใบหน้าของเธอนั้นปลอม บางทีต่อไปต่อหน้าเย่ซือเฉินเธออาจจะไม่จำเป็นต้องแต่งหน้าหลอกแล้ว
แต่ว่า เธอตัวตนของเวินลั่วฉิงยังจำเป็นที่จะต้องปลอมตัว
วันนี้เธอไปจัดการกับเรื่องของเด็กทั้งสองคนนั้นไม่สามารถให้คนอื่นๆรู้ได้ว่าเธอคือเวินลั่วฉิง ไม่สามารถที่จะให้คนอื่นๆมาพูดถึงชีวิตส่วนตัวของเด็กทั้งสองคนได้ ดังนั้นเธอถึงได้ลบเครื่องสำอางออก
แต่ว่าเธอลงจากรถ ก็จะต้องอยู่กับเย่ซือเฉิน ถ้าเกิดว่าปล่อยให้คนมาเห็นเข้าก็จะอธิบายได้ไม่ชัดเจน
แน่นอน เธอเข้าใจเย่ซือเฉิน ก็นิสัยนั้นของเย่ซือเฉิน รู้ถึงความน่าเกลียดของเธอแล้วว่าเป็นเครื่องสำอาง จะต้องสั่งให้เธอลบออกแน่ๆ
แต่ว่า เธอสามารถกลับบ้านไปกับเขา ปิดประตูลง เช็ดเครื่องสำอางออกอีกครั้ง อย่างนั้นก็ไม่ต้องกลัวว่าจะมีคนนอกมาเห็น ไม่ต้องกลัวว่าจะทำให้คนอื่นๆเดือดร้อน
การปลอมตัวแบบนี้เวินลั่วฉิงถนัด ดังนั้นแป๊บเดียวก็จัดการเสร็จเรียบร้อย
ถึงแม้ว่าความเร็วของเวินลั่วฉิงจะเร็วมาก แต่ว่าในระหว่างนั้นแท็กซี่ที่อยู่ด้านหลังพยายามจะขับแซงพวกเขาหลายครั้ง ยังไงก็เป็นถึงคนขับรถแท็กซี่ ความสามารถในการขับรถไม่เลว แถมยังถนัดที่จะแทรกแซง
แต่ว่าก็โดนถังไป๋เชียนปิดทางไป
ถังไป๋เชียนเห็นท่าทางของเธอจากกระจกมองหลังภายในรถ ดวงตาก็วาววับเล็กน้อย ริมฝีปากเหมือนกับยกยิ้มขึ้นเล็กน้อย
ตามองเห็นรถแท็กซี่ข้างหลังกำลังจะตามมาอีก ในครั้งนี้ไม่ได้รอให้เวินลั่วฉิงบอก ถังไป๋เชียนก็เอารถไปจอดไว้ข้างทาง
รถของถังไป๋เชียนแค่หยุดลง เวินลั่วฉิงก็เปิดประตูรถ รีบลงมาจากรถ จากนั้นก็รีบปิดประตูรถ
ถังไป๋เชียนรีบขับรถหนี
เย่ซือเฉินเห็นว่ารถของถังไป๋เชียนหยุดลง แล้วก็ไม่ได้ลังเลแม้แต่น้อย รีบเปิดประตูรถแท็กซี่ออก ขายาวแค่ก้าว ก็ลงไปจากรถ
ในตอนนี้ รถแท็กซี่ยังไม่ทันจะจอด ดีที่คนขับรถแท็กซี่เห็นว่ารถคันข้างหน้าหยุดลงก็เลยลดความเร็วลง
แต่ว่า ถึงจะเป็นอย่างนี้ ก็ยังอันตราย
คนขับรถแท็กซี่ตกใจจนใจเต้นเนื้อเต้น คนๆนี้จะละทิ้งชีวิตตัวเองแล้วเหรอ?
นี่คือกำลังตามใครอยู่ถึงได้ลงทุนขนาดนี้?
