ทดลองรัก ชีวิตแต่งงาน100วัน – ตอนที่ 359 เหตุการณ์พลิกผัน จนน่าตะลึง (4)

บทที่359 เหตุการณ์พลิกผัน จนน่าตะลึง (4)

“คุณหญิงจง ขอโทษด้วยนะครับ นี่คือฉิงฉิงออกแบบให้ภรรยาผมโดยเฉพาะ มีแต่ชุดนี้ชุดเดียวเท่านั้นครับ”คุณปู่เวินใบหน้ายิ้มแย้ม แต่กลับตอบคำถามได้อย่างทะนงตนสุดๆ คุณย่าเงินพนักงานอย่างนุ่มนวลและให้ความร่วมมือ

“ฮึ อย่างยัยทึ่มที่ทั้งขี้เหร่ทั้งโง่เขลานั้น เธอจะสามารถออกแบบเครื่องประดับอย่างนี้ออกมาเหรอ” สีหน้าคุณย่าเย่ยิ่งไม่ดีเข้าไปอีก เธออดแล้วอดอีก สุดท้ายก็อดไม่ไหม

“คุณย่าเย่สงสัยว่าเครื่องประดับเซตนี้จะไม่ใช่ฉิงฉิงบ้านผมออกแบบ ผมกล้ารับประกันว่าเครื่องประดับเซตนี้มีเพียงแค่ชุดเดียวเท่านั้น หาชุดที่สองออกมาไม่ได้อย่างแน่นอนครับ”

แต่ไหนแต่ไรมาคุณปู่เวินไม่เคยยอมถูกรังแกง่ายๆอยู่แล้ว คำพูดนี้บอกได้เลยว่าเป็นการตบหน้าใครบางคนดังเพียะเพียะโดยตรงเลย

คุณปู่เวินพูดแบบนี้ออกไป คุณย่าเย่ก็หน้าดำหน้าแดงขึ้นมาเล็กน้อยในตอนนั้นเลย ส่วนเฉียวหยูหนานสีหน้าก็ยิ่งซีดเผือดเข้าไปอีก ทำได้ยอดเยี่ยมจริงๆ

ทุกคนต่างก็ฟังความหมายในคำพูดของคุณปู่เวินออก แต่เพราะนั้นเป็นคุณย่าเย่ ทุกคนเลยไม่กล้าหัวเราะเยาะเย้ยออกมาโดยตรง

“คุณปู่เงิน ยินดีด้วยนะคะ”ในเวลานี้เอง มีชายวัยกลางคนท่านหนึ่งเดินเข้ามา พูดยินดีกับคุณปู่เวินโดนตรง “ขอบคุณครับประธานหลิว”

คุณปู่เวินจับมือเหอซิ่วผิงไว้อย่างสบายๆ ใบหน้ายิ้มแย้ม ท่าทีอ่อนโยนยิ่งนัก ประธานหลิวเห็นการกระทำของคุณปู่เวินแล้ว ก็อึ้งไปเล็กน้อย “แน่นอน ของแสดงความยินดีกับการแต่งงานใหม่ที่มีความสุขของคุณปู่เวิน แต่ยังมีอีกเรื่องที่ต้องยิ่งต้องแสดงความยินดีกับคุณปู่เวินนะครับ”

“ยังมีเรื่องอะไรเหรอครับ”ครั้งนี้คุณปู่เวินนิ่งอึ้งไปจริงๆ

“ทำไม คุณปู่เวินยังไม่รู้อีกเหรอครับ บริษัทเว้ยคังกรุ้ปท่านประธานคนใหม่ที่ดำรงตำแหน่งอยู่ ยังเชิญชวนท่านประธานบริษัทเวินซื่อกรุ้ปแบบพิเศษ นี่คนที่เป็นท่านประธานใหญ่เว้ยคุณหญิงเว้ย และยังมีท่านประธานคนใหม่บริษัทเว้ยคังกรุ้ปที่ออกเชิญอย่างพิเศษด้วยกัน

ประธานหลิวอธิบายเรื่อยๆ ใบหน้านั้นมีคสามชื่นชมอย่างเห็นได้ชัดเจน แน่นอนเมื่อได้ฟังที่ประธานหลิวพูด ตอนนี้บนใบหน้าของผู้คนส่วนมากเต็มไปความอิจฉา บริษัทเว้ยคังกรุ๊ปนั้นคือบริษัทที่ใหญ่ที่สุดของเมืองหลวง ยิ่งใหญ่กว่าบริษัทตระกูลเย่กรุ้ปเป็นอย่างมาก คุณปู่เย่เมื่อได้ฟังที่ประธานซูพูด จู่ๆสีหน้าก็เปลี่ยนไปหลายครั้งในพริบตา ทันใดนั้นสีหน้าคุณย่าเย่ก็เปลี่ยนเป็นความซับซ้อนเล็กน้อยเช่นกัน

“มีเรื่องแบบนี้ ผมไม่รู้มาก่อนเลยครับ”คุณปู่เวินในตอนนี้มีความมึนงงจริงๆ ตระกูลเวินกับบริษัทเว้ยคังกรุ้ปไม่เคยเกี่ยวพันอะไรกันมาก่อน ครั้งนี้ทำไมบริษัทเว้ยคังกรุ้ปต้องเชิญชวนตระกูลเวินเป็นแบบพิเศษด้วยล่ะ “ท่านเวิน ท่านอย่าปิดบังต่อหน้าพวกเราอีกเลย ผมกับท่านประธานใหญ่บริษัทเว้ยคังกรุ้ปคือเพื่อนสมัยเก่ากัน พวกผมคบกันมาสามสิบกว่าแล้ว เรื่องนี้ไม่ผิดพลาดแน่นอนครับ”

ประธานหลิวพูดแบบนี้ออกไป ก็ไม่มีใครสงสัยความจริงเกี่ยวกับเรื่องนี้อีก คุณปู่เวินแม้จะยังไม่เข้าใจว่าเกิดอะไรขึ้นเหมือนเดิม แต่ตอนนี้ประธานหลิวพูดมาถึงขั้นนี้แล้ว เขาก็ไม่กล้าพูดอะไรอีก “ตอนนี้ฉิงฉิงเป็นท่านประธานของบริษัทเวินซื่อกรุ้ป งั้นคนที่บริษัทเว้ยคังกรุ้ปเชิญก็คือฉิงฉิงสิ”

เหอซิ่วผิงที่เงียบไม่พูดอะไรมาตลอดจู่ๆก็พูดเสริมขึ้นมาอีกประโยค คำพูดนี้ของเหอซิ่วผิงพูดออกไป ทุกคนต่างก็นิ่งชะงักไปทันที ต้องพูดว่า คำพูดนี้ของเหอซิ่วผิงพูดไม่ผิด คุณปู่เวินยังไม่ทราบเรื่องนี้ ถ้างั้นบริษัทเว้ยคังกรุ้ปก็อาจจะเชิญชวนให้เวินลั่วฉิงไปก็ได้ บริษัทเว้ยคังกรุ้ปเชิญชวนเวินลั่วฉิงเหรอ เรื่องนี้เหลือเชื่อจริงๆ

“อือ น่าจะเป็นเช่นนี้”คุณปู่เวินหันไปมองเหอซิ่วผิง หัวเราะออกมาเบาๆ เขาทราบดีว่าเหอซิ่วผิงต้องการจะกู้หน้าของฉิงฉิงบ้านเขากลับมา ดังนั้นเขาจึงให้ความร่วมมือเป็นอย่างดี คุณย่าเย่ในตอนนี้ทำได้เพียงขบเขี้ยวเคี้ยวฟันด้วยเกลียดชัง

แต่เธอทราบเรื่องความสัมพันธ์ของเวินลั่วฉิงกับมู่หรงหญิงหญิง เพราะฉะนั้นเรื่องราวอาจจะเป็นเช่นนั้นจริงๆ

ในช่วงนี้เรื่องบริษัทเว้ยคังกรุ้ปกับมู่หรงหญิงหญิงยังไม่มีการเคลื่อนไหวใดๆ คุณปู่เย่กับคุณย่าเย่เลยคิดว่าบริษัทเว้ยคังกรุ้ปกับเวินลั่วฉิงที่จริงแล้วคงไม่มีเกี่ยวข้องกันมาก แต่เรื่องในวันนี้กลับทำให้คุณปู่เย่กับคุณย่าเย่ไม่พิจารณาสถานการณ์อื่นๆไม่ได้

คุณปู่เย่รู้ว่าในสถานการณ์เช่นนี้เขาไม่ควรจะพูดอะไร แน่นอนเป็นเพราะเรื่องบริษัทเว้ยคังกรุ้ป เขาเลยไม่สามารถทำอะไรคุณปู่เวินได้อีก ฉะนั้นจึงพาคุณย่าเย่เดินอีกทางอย่างเงียบๆ เฉียวหยูหนานจึงอยากตามคุณย่าเย่ไปด้วย

“เธอไม่ต้องตามฉัน”คุณย่าเย่หันไปจ้องเฉียวหยูหนาน ใบหน้าแสดงความขยะแขยงอย่างชัดเจน

“วันนี้ฉันเป็นเพราะเธอ ทำขายหน้าจนหมด ต่อไปเธอไม่ต้องโผล่หน้ามาให้ฉันเห็นอีก และไม่ต้องโผล่ไปให้เฉินเฉินเห็นด้วย”

คำพูดนี้ของคุณย่าเย่มันช่างไร้เยื่อใยมาก ก้าวเท้าของเฉียวหยูหนานแข็งทื่อไปทันที ทันใดนั้นสีหน้าก็ซีดเผือด เธอรู้หลังจากเรื่องนี้แล้ว เธออยากคบกับเย่ซือเฉินคงเข้าไปอีก แต่ว่า เย่ซือเฉินเป็นคนเธอ และต้องเป็นของเธอเท่านั้น เธอจะไม่ยอมแพ้เด็ดขาด เรื่องในงานเลี้ยง เวินลั่วฉิงยังคงไม่รู้

วันต่อมา เวินลั่วฉิงกำลังวางแผนว่าจะเรื่องที่จะช่วยเย่ซือเฉินเอาหุ้นของบริษัทตระกูลเย่กรุ้ปมาได้ยังไง จู่ๆเสียงโทรศัพท์ก็ดังขึ้น เวินลั่วฉิงเป็นว่าเป็นเบอร์จากบ้านของตระกูลเย่ ก็ขมวดคิ้ว แต่ก็ยังรับสาย

“ฉิงฉิง เธอกลับมาหน่อยนะ”เมื่อรับสาย คำพูดของทางโน้นก็เอ่ยอย่างรวบรัดและรวดเร็วทันที เวินลั่วฉิงชะงักไปเล็กน้อย เพราะอะไรจู่ๆถึงเรียกเธอกลับไป เสียงในสายเป็นของคุณย่าเย่ เสียงแม้ยังคงเย็นชาเหมือนเก่า แต่โทนเสียงกลับเปลี่ยนไปจากปกติเล็กน้อย แถมตอนนี้สรรพนามที่คุณย่าเย่เรียกเธอก็เปลี่ยนไปด้วย ซึ่งทำให้เวินลั่วฉิงประหลาดใจเป็นอย่างมาก

เวินลั่งฉิงรู้ดีว่าคุณย่าเย่กับคุณปู่เย่นั้นมีความไม่พอใจเป็นพันเป็นหมื่นกับเธอเช่นเดียวกัน คุณย่าเย่นั้นอยากให้เย่ซือเฉินหย่าขาดกับเธออย่างไวๆ จากนั้นก็ให้เย่ซือเฉินแต่งงานกับเฉียวหยูหนาน เพราะฉะนั้นสำหรับการที่คุณย่าเย่จู่ๆจะให้เธอกลับไป เวินลั่วฉิงเลยประหลาดใจเป็นอย่างมาก”มีเรื่องอะไรเหรอคะ”เวินลั่วฉิงามอย่างมีมารยาท

“เมื่อกี้ฉันโทรไปหาเฉินเฉิน แต่โทรไม่ติด ฉะนโทรไปที่บริษัท บริษัทบอกว่าเฉินเฉินออกไปทำงานที่นอกสถานที่ วันนี้ฉันมีงานเลี้ยงเล็กๆอยากให้เธอไปเป็นเพื่อนฉันหน่อย เธอดูสิว่าสามารถมาเร็วๆได้ไหม”

ตอนนี้ ในห้องโถงคุณย่าเย่พูดเช่นนี้ก็มองหน้าคุณปู่เย่ที่ยืนอยู่ตรงหน้าเธอแวบหนึ่ง

“อ๋อ ได้ค่ะ”เวินลั่วฉิงแม้จะไม่รู้ว่าทำไมคุณย่าเย่ถึงเรียกเธอไปร่วมงานเลี้ยง และไม่รู้เหมือนกันว่าต้องเข้าร่วมงานเลี้ยงอะไร แต่เธอก็ยังรับปาก

เพราะเรื่องหุ้นในบริษัทตระกูลเย่กรุ้ปยังไม่มีความคืบหน้าใดๆ เย่ซือเฉินก็ไม่พาเธอกลับบ้านของตระกูลเย่ด้วย

เธอไม่กล้ากลับไปเอง เพราะฉะนั้นจึงไม่มีโอกาสมาตลอด หรือว่าวันนี้จะเป็นโอกาสที่เหมาะสมพอดี

“งั้นโอเค เธอรีบมาล่ะ”คุณหญิงได้ยินเวินลั่วฉิงตอบตกลง ก็ถอนหายใจด้วยความโล่งอกอย่างชัดเจน จากนั้นก็วางสายไปทันที

“เธอรับปากแล้ว”คุณปู่เย่ที่ยืนอยู่ด้านหน้าคุณย่าเย่ตลอดจากคำพูดของคุณย่าเย่นั้นได้ยินผลลัพธ์แล้ว

“อือ รับปากแล้ว พวกเราเรียกเธอมาร่วมงานเลี้ยงด้วยเธอกล้าจะไม่ตอบตกลงเหรอคะ”คุณย่าเย่กระตุกยิ้มมุมปากเบาๆ เป็นการยกยิ้มที่ยังคงมีการเยาะเย้ยอยู่เช่นเดิม

“นั้นคือ การให้หน้าเธอจะไม่มาได้ยังไง”ใบหน้าคุณปู่เย่มีความเยาะเย้ยอย่างชัดเจน แน่นอนเขายังมีความหยิ่งทะนงและความได้ใจอยู่เช่นเดิม

แม้ว่าตอนนี้ พวกเขาจะไม่พอใจเวินลั่วฉิงเป็นพันเป็นหมื่น แต่ท่าทีของบริษัทเว้ยคังกรุ้ปมีต่อเวินลั่วฉิงนั้นกลับทำให้พวกเขาไม่ห่วงหน้าพะวงหลังไม่ได้

“ยังมีอีกเรื่องที่คุณต้องจำไว้ จะพาเธอไปด้วยน่ะได้　แต่ห้ามเปิดเผยต่อคนข้างนอกว่าเธอคือภรรยาของเฉินเฉินเด็ดขาด “คุณปู่เย่คิดแล้วคิดอีก แล้วสั่งออกไปอย่างเคร่งขรึม

“อันนี้ฉันรู้แล้วค่ะ อย่างเธอแบบนั้น ทั้งโง่ทั้งขี้เหร่ ต้องการความน่าอายมากแค่ไหนก็มีความน่าอายมากแค่นั้น ฉันจะยอมรับความสัมพันธ์เธอกับเฉินเฉินต่อหน้าคนภายนอกได้ยังไง”

คุณย่าเย่จะไม่ยอมรับฐานะของเวินลั่วฉิงอยู่แล้ว จากที่เธอดู เวินลั่วฉิงเป็นแค่ความอัปยศอดสูเท่านั้น แต่มีบางเรื่องกลับดันอยู่เหนือความคาดหมายของพวกเขาซะงั้น