บทที่376 คุณชายสามเย่ ภรรยาของคุณกำลังจะไปแล้ว (4)
แต่เย่ซือเฉินเดินทางไปต่างประเทศ และก่อนหน้านี้เธอก็หาเลขาหลิวไม่พบ เรื่องแบบนี้เธอไม่วางใจให้คนอื่นไปทำ ดังนั้นจึงคิดว่าจะต้องรอเย่ซือเฉินกลับมาก่อนเท่านั้น
แต่ว่าตอนนี้เลขาหลิวมาแล้ว เรื่องนี้จะต้องรีบทำให้เสร็จโดยเร็ว เพื่อป้องกันไม่ให้ถึงเวลาคุณปู่เย่กลับคำขึ้นมาจะยุ่ง
แล้วยิ่งตอนนี้เธอรีบเพื่อจะได้ไปเจอเด็กโม่ ดังนั้นจึงต้องรีบดำเนินการเรื่องนี้
“เลขาหลิวคะ ฉันมีเรื่องจะรบกวนคุณ” เวินลั่วฉิงวางกระเป๋าลงบนโต๊ะ จากนั้นก็หยิบเอกสารที่คุณปู่เย่เพิ่งจะมอบให้เธอเมื่อสักครู่ที่ผ่านมาออกมา
“คุณนายมีอะไรครับ?” เลขาหลิวสงสัยเล็กน้อย คุณนายมีเรื่องอะไรที่ต้องรบกวนเขา?
“คุณช่วยดูเอกสารนี้หน่อย” เวินลั่วฉิงส่งสัญญาที่คุณปู่เย่เซ็นชื่อและลงตราประทับไว้ให้เลขาหลิว
“หนังสือโอนกรรมสิทธิ์ผู้ถือหุ้น?” เลขาหลิวมองแล้วประหลาดใจเป็นที่สุด เมื่อเห็นว่าด้านหลังคุณปู่เย่ได้เซ็นชื่อไว้แล้ว ยิ่งอดไม่ได้ที่จะอุทานออกมา: “ท่านปู่เซ็นชื่อแล้ว? ก็เท่ากับว่าขอเพียงแค่ท่านประธานเซ็นชื่อ หรือประทับตราของท่านประธานก็สามารถดำเนินการตามขั้นตอนได้ อีกไม่นานบริษัทตระกูลเย่กรุ้ปก็จะเป็นของท่านประธานแล้ว ดีมากจริง ๆ”
เลขาหลิวในตอนนี้ทั้งยินดีและปรีดา
“อือ” เวินลั่วฉิงพยักหน้าช้า ๆ เมื่อเทียบกับเลขาหลิวที่ตื่นเต้นแล้วเธอนิ่งสงบอย่างเห็นได้ชัด
“คุณนาย คุณได้มาได้ยังไงครับ?” เลขาหลิวมองหน้าเวินลั่วฉิงด้วยความชื่นชม เขารู้ดีว่าชายชรานั้นจัดการยากแค่ไหน
เพราะไหนจะมีเย่ซือฉุน และเพราะเรื่องของแม่ของท่านประธาน แท้จริงแล้วท่านประธานต้องการหุ้นของบริษัทตระกูลเย่กรุ้ปมาตลอด
แต่ว่าหลายปีมานี้ คุณปู่เย่ไม่ยอมวางมือ อีกทั้งยังตามคุกคามท่านประทานไปทั่ว
“คุณช่วยไปดำเนินการในเรื่องที่ทำได้ทีค่ะ” เวินลั่วฉิงไม่ได้พูดอะไรมากมาย ตอนนี้เธอคิดเพียงต้องรีบดำเนินการในขั้นตอนที่ทำได้ เพื่อไม่ให้พอถึงเวลาแล้วคุณปู่จะกลับคำ
เมื่อทำทุกอย่างเสร็จแล้ว เธอจะได้วางใจและกลับไปเพื่อไปหาลูก ๆ ของเธอ
“ได้ครับ ๆ” เลขาหลิวรีบพยักหน้ารับ
เมื่อเวินลั่วฉิงลดสายตาลง ทันใดนั้นเธอก็พบกับสัญญาที่นำมาด้วยพร้อมกับหนังสือโอนกรรมสิทธิ์ผู้ถือหุ้น
มันคือข้อตกลงระหว่างเธอกับเย่ซือเฉิน
ก่อนหน้านี้คุณย่าเย่โทรให้เธอไปที่บ้าน เธอยิ่งคิดถึงเรื่องที่จะเอาหุ้นของบริษัทตระกูลเย่กรุ้ปกลับคืนมาจากคุณปู่เย่ คิดว่าคุณูเย่ไม่พอใจเธออยู่ตลอด และไม่ยอมรับเรื่องการแต่งงานระหว่างเธอกับเย่ซือเฉิน
ดังนั้นเธอรู้สึกว่าสัญญาฉบับนี้อาจจะมีประโยชน์ ก็เลยหยิบมาด้วย แต่ว่าตอนหลังกลับดำเนินการได้อย่างราบรื่น จึงไม่ต้องใช้
แต่ว่า ตอนนี้…
เธอเปิดสัญญาฉบับนั้น จากนั้นก็เห็นก็เห็นสิ่งที่เขียนไว้สองข้อนั้นอย่างชัดเจน
ข้อที่หนึ่ง หลังจากช่วยเย่ซือเฉินให้ได้หุ้นของบริษัทตระกูลเย่กรุ้ปแล้วจะหย่าทันที
ข้อที่สอง หลังจากช่วยให้เย่ซือเฉินได้แล้ว ถ้าไม่เย่ซือเฉินไม่สะดวกหรือไม่ได้อยู่ในเมือง A สามารถให้เลขาหลิวดำเนินการเรื่องหย่าแทนได้
เวินลั่วฉิงครุ่นคิดอยู่ครู่หนึ่งดวงตาของเธอก็กะพริบจากนั้นส่งข้อตกลงให้กับเลขาหลิว: “เลขาหลิว นี่เป็นข้อตกลงระหว่างฉันกับท่านประธานของพวกคุณ คุณช่วยดูที”
เดิมทีเธอคิดจะรอให้เย่ซือเฉินกลับมา ทำเรื่องโอนกรรมสิทธิ์หุ้นบริษัท แล้วค่อยทำเรื่องหย่า
แต่ว่าตอนนี้ ตามสัญญาแล้ว เรื่องที่เธอควรทำก็ทำแล้ว และตามธรรมชาติก็สามารถหย่าได้แล้ว ตอนนี้เธอเองก็อยู่ที่บริษัทแล้ว เลขาหลิวก็อยู่ตรงหน้าเธอพอดี
ดังนั้น ทุกอย่างก็พร้อมแล้ว
และยังมีเรื่องที่สำคัญกว่าคือจื่อโม่ไม่สบายเข้าโรงพยาบาล เธอจะต้องกลับไปเพื่อดูแลจื่อโม่ ถ้าหากจื่อโม่ต้องผ่าตัด เกรงว่าจะไม่ใช่เรื่องที่ใช้เวลาเพียงวันสองวัน
ดังนั้นเธอจึงยังไม่รู้ว่าจะกลับมาได้ในตอนไหน ยิ่งกว่านั้นถ้าเธอกลับมาก็เพียงเพื่อทำเรื่องหย่ากับเขา ในเมื่อตอนนี้ทำได้ งั้นทำไมจะต้องรอให้ถึงตอนนั้นแล้วเดินทางมาอีกรอบ?
เธอไม่ได้อยู่ดูเด็กทั้งสองคนมานานแล้ว ช่วงเวลาต่อไปเธออยากจะอยู่ดูแลเด็ก ๆ ทั้งสองคน
“…” เลขาหลิวกะพริบตาและอึ้งไป จะให้เขาดูข้อตกลงการแต่งงานของคุณนายกับท่านประธานทำไม?
เลขาหลิวยืนอยู่ตรงนั้นและไม่ได้รับข้อตกลงมาจากมือของเวินลั่วฉิง
“ในข้อตกลงเขียนไว้ชัดเจน หลังจากท่านประธานของพวกคุณได้หุ้นของบริษัทตระกูลเย่กรุ้ปแล้ว พวกเราจะหย่ากันทันที ถ้าหากเขาไม่สะดวกหรือไม่อยู่ในเมือง A เลขาหลิวสามารถทำเรื่องหย่าแทนได้” เวินลั่วฉิงเห็นเลขาหลิวไม่รับเอกสารไป จึงยื่นเอกสารเข้าไปใกล้ ๆ เพื่อให้เลขาหลิวได้เห็นเนื้อหาด้านในชัด ๆ
ในเมื่อนี่คือข้อตกลงระหว่างเธอกับเย่ซือเฉิน ถ้าหากว่าสามารถทำให้เสร็จได้ในตอนนี้ก็จะกำจัดปัญหาไปได้มาก
เพื่อไม่ให้เกิดข้อยุ่งยากกับเธอ และในขณะเดียวกันไม่ให้เกิดปัญหากับเย่ซือเฉิน
ในตอนที่เซ็นข้อตกลงนั้นเธอครึ่งหลับครึ่งตื่นน่าจะไม่ได้มีสติสัมปชัญญะ ดังนั้นข้อตกลงสองข้อนี้คงจะเป็นความต้องการของเย่ซือเฉิน
ตอนนี้เธอทำตามข้อสัญญาสำเร็จแล้ว
แน่นอนว่า เธอทำตามความต้องการของเย่ซือเฉิน
ความต้องการของเย่ซือเฉินคือเมื่อได้หุ้นของบริษัทตระกูลเย่กรุ้ปแล้วจะหย่าทันที! !
เวินลั่วฉิงคิดถึงเมิ่งโร่ถิงอีกครั้ง โทรศัพท์ของคุณปู่เย่เมื่อครู่ทำให้เธอรู้สึกว่าความสัมพันธ์ระหว่างเย่ซือเฉินกับเมิ่งโร่ถิงนั้นไม่ธรรมดา
ดังนั้น ตอนนี้บริษัทตระกูลเย่กรุ้ปอยู่ในมือแล้ว การหย่าครั้งนี้ยิ่งดำเนินการเร็วเท่าไหร่ก็จะยิ่งดี
เลขาหลิวได้ยินสิ่งนี้แล้วก็ประหลาดใจอีกทั้งยังเบิกตาโพลงและมองดูเวินลั่วฉิงอย่างเชื่อสายตา
นี่มันเกี่ยวอะไรกับเขาล่ะ? ทำไมเขาต้องเป็นคนดำเนินเรื่องด้วย?
นี่มันเรื่องหย่านะ? คุณนายจะหย่ากับท่านประธานทำไมต้องลากเขาเข้าไปเกี่ยวด้วย?
ไม่ใช่? ทำไมท่านประธานถึงอยากหย่ากับคุณนาย เขารู้สึกมาตลอดว่าท่านประธานกับคุณนายก็ไม่เลวเลย ท่านประธานน่าจะชอบคุณนายอยู่ไม่น้อย แล้วทำไมจะต้องหย่าล่ะ?
“คุณลองดูก่อน แล้วช่วยฉันดำเนินการ” เวินลั่วฉิงเห็นเลขาหลิวยังไม่ยอมรับจึงได้วางข้อตกลงนั้นไว้บนโต๊ะ
เธอขยับข้อมือและก้มลงดูนาฬิกาข้อมือจากนั้นก็พูดเสริมขึ้น: “คุณช่วยเร็วหน่อยนะคะ ฉันกำลังรีบ”
เดิมทีเธอก็ไม่รีบขนาดนี้แต่จู่ ๆ จื่อโม่ก็เกิดป่วยขึ้นมาและกำลังอยู่ในโรงพยาบาล เธอจะต้องรีบไป
ตอนนี้ยังมีเวลาสามชั่วโมงกว่าจนถึงเวลาต้องขึ้นเครื่องบิน จากที่ไปสนามบินเธอต้องใช้เวลาหนึ่งชั่วโมง ในช่วงเวลาสองชั่วโมง จากความสามารถของเลขาหลิว น่าจะทำเรื่องหย่าได้เสร็จ
ท้ายที่สุดคนอย่างพวกเขาล้วนแล้วแต่มีเส้นทางพิเศษกันทั้งนั้น
“คุณนายครับ ผมยังมีเรื่องต้องทำ ผมขอตัวก่อน” เลขาหลิวรู้สึกว่าเหงื่อออกเต็มหลังแล้ว ตอนนี้เขาอยากจะออกไปให้เร็ว เรื่องแบบนี้ เขาไม่มีทางไปทำได้แน่
เขากลัวว่าท่านประธานจะฆ่าเขาหลังจากนั้น
“หยุดก่อน” เวินลั่วฉิงเห็นชัดว่าเลขาหลิวคิดจะหนี เธอเข้าใจดีว่าเลขาหลิวเป็นกังวล
เลขาหลิวที่อยากจะออกไป เขาอยากจะรีบไป แต่เมื่อได้ยินเสียงของเวินลั่วฉิง เขากลับต้องหยุด เขาไม่กล้าจะขัดใจท่านประธาน กับภรรยาของท่านประธานเขายิ่งไม่กล้าขัดใจเข้าไปใหญ่
