ทดลองรัก ชีวิตแต่งงาน100วัน – ตอนที่ 389 ผลของการที่คุณชายสามเย่รู้ความจริง น่ากลัวเกินไปแล้ว (6)

บทที่ 389 ผลของการที่คุณชายสามเย่รู้ความจริง น่ากลัวเกินไปแล้ว (6)

ในตอนที่หย่าเธอเสียใจมาก? รู้สึกแย่มาก? นี่หมายความว่าอะไร?

หมายความว่าที่จริงแล้วเธอก็ไม่อยากหย่ากับเขาหรอ?

เป็นอย่างนี้จริงๆ หรอ?

“ครับ ตอนนั้นคุณหญิงต้องเสียใจมากแน่ๆ รู้สึกแย่มาก” เลขาหลิวได้สติกลับมา จึงจะนึกสถานการณ์ในตอนนั้นของเวินลั่วฉิงขึ้นมา จึงพูดเพิ่มไปอีกประโยคหนึ่งว่า “แต่ว่าคุณหญิงในตอนนั้นฝืนยิ้มอยู่ตลอดเวลาเลยครับ….”

เลขาหลิวรู้สึกว่าคุณหญิงในตอนนั้นกำลังฝายิ้มอยู่ ต้องใช่แน่ๆ!!

“นายสามารถไปได้แล้ว ต่อจากนี้อย่าให้ฉันเจอนายอีก ไม่เช่นนั้น….” เย่ซือเฉินปิดตาลง แล้วตัดคำพูดของเลขาหลิว

เธอฝืนยิ้ม เวินลั่วฉิงต้องฝืนยิ้มด้วยหรอ?

นั่นเธอดีใจจริงๆ ต่างหาก ยิ้มออกมาจากใจจริง

เธอยากจะหย่าอยู่ตลอดเวลาทุกวินาทีอยู่แล้ว ในที่สุดการอย่าก็สำเร็จ เธอไม่ดีใจจนยิ้มหรอ?

มีแต่เลวขาหลิวซื่อบื้อที่คิดว่าเธอกำลังฝืนยิ้ม

และเมื่อกี้เขายังคิดว่า….

เลขาหลิวยังรู้สึกงงไปทั้งหน้า ไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้นกันแน่? ประธานหมายความว่าอะไร? ให้เขาไป แล้วไม่ต้องปรากฏตัวอีก? หรือว่าจะไล่เขาออกหรอ?

เขาทำอะไรผิด?

เย่ซือเฉินไม่ได้สนใจเลขาหลิว เพราะเขากลัวว่าเขาจะอดไม่ได้จนถีบเลขาหลิวตาย เรื่องนี้ถึงแม้จะไม่ใช่ความผิดของเลขาหลิวทั้งหมด แต่ว่าการหย่านั้นเลขาหลิวเป็นคนจัดการ จุดนี้ เขาจะฆ่าเลขาหลิวสิบครั้งก็ไม่เกินไป

เย่ซือเฉินรีบออกจากห้องทำงาน สิ่งที่เขาต้องทำในตอนนี้คือรีบตามเธอกลับมา

ไม่ว่าเธอจะไปที่ไหน ไม่ว่าเธอจะอยู่กับใคร เขาจะต้องหาเธอให้เจอ ถึงแม้จะต้องเป็นการแย่ง เขาก็ต้องแย่งเธอกลับมา

เธอใช้โอกาสที่เขาออกไปทำธุระแล้วแอบดำเนินการหย่า เพื่อที่จะหย่า ยังวางแผนครั้งแล้วครั้งเล่า จากนั้นก็หนีไปแบบนี้แล้ว

เธอนึกว่าเธอจะหนีไปได้จริงหรอ เธอเห็นว่าเย่ซือเฉินตายแล้วหรอ?

ครั้งนี้ ถึงแม้ว่าจะหนีไปที่จุดปลายของโลก ถึงแม้จะขึ้นไปบนฟ้า เขาก็ต้องหาเธอออกมา

รอให้หาเธอเจอ…..

เวินลั่วฉิง รอเขาไว้เลย

เย่ซือเฉินเดินออกจากห้องทำงาน จี้หซีเดินผ่านมาพอดี จี้หซีมองเขา อึ้งไปสักพัก จู่ๆ ก็นึกถึงเรื่องที่เขาหย่า อดไม่ได้ถามไปว่า “พี่สาม พี่กลับมาแล้ว จริงด้วย ได้ข่าวว่าเมื่อวานพี่หย่าแล้ว เกิดอะไรขึ้น? เมื่อวานฉันยังโทรหาพี่ใหญ่พูดเรื่องนี้ไปด้วย พวกพี่หย่ากันแบบนี้เลยหรอ?”

เท้าของเย่ซือเฉินได้หยุดลง มองไปทางจี้หซี เขาในตอนนี้มีความรำคาญเล็กน้อย

เฮอะ เขาหย่าแล้ว คนทั่วโลกต่างก็รู้หมดแล้ว เขากลับเป็นคนสุดท้ายที่รู้

“ถังหลินก็รู้เรื่องนี้แล้ว?” จู่ๆ เย่ซือเฉินก็จับจุดนี้ได้

“ใช่แล้ว พี่ใหญ่บอกว่าจะติดต่อพี่สะใภ้สามให้ ไม่ คือเวินลั่วฉิง…..” จี้หซีตอบได้เป็นความธรรมชาติมาก ถึงขั้นยังเปลี่ยนคำเรียกด้วย พี่สามกับเวินลั่วฉิงหย่ากันแล้ว แน่นอนว่าจะเรียกพี่สะใภ้สามไม่ได้แล้ว

จุดนี้ เขาเข้าใจดี

ในตอนที่จี้หซีกำลังรู้สึกชื่นชมการเข้าใจเรื่องราวสถานการณ์อยู่นั้น

“เวินลั่วฉิงก็คือนายที่จะสามารถที่ได้หรอ” เย่ซือเฉินจ้องจี้หซีไปหนึ่งที แววตานั้นเหมือนจะฆ่าจี้หซีไปเลย จี้หซีที่สมควรตายนี่ตั้งใจจะกระตุ้นใช่ไหม กลับเปลี่ยนการเรียกต่อหน้าเขาเลย

“งั้นฉันจะเรียกอะไร?” จี้หซีอึ้งไปเลย พี่สามหมายความว่าอะไร? เขาทำไมถึงเรียกเวินลั่วฉิงไม่ได้แล้ว? พูดขึ้นมา เวินลั่วฉิงยังเด็กกว่าเขาหลายปีเลย

“เรียกพี่สะใภ้สาม” เย่ซือเฉินหรี่ตา “นอกจากว่า นายจะไม่เห็นแก่พี่สามฉันคนนี้แล้ว”

“หย่ากันแล้วไม่ใช่หรอ?” จี้หซีอึ้งไปเลย หย่าก็หย่ากันแล้วยังจะเรียกพี่สะใภ้สามอีก? เหมาะสมหรอ?

“ฉันไม่เห็นด้วย หย่ากันแล้วก็ไม่นับ” ทันใดนั้นเย่ซือเฉินก็ยิ้มแล้ว คำพูดแต่ละคำนั้นดูบ้าบอกมาก ดูเกรี้ยวกราดเป็นพิเศษ

เขาไม่เห็นด้วย ถึงแม้การแต่งงานนี้จะหย่าการแล้ว ก็ใช้ไม่ได้ ทั้งชีวิตนี้ เธอเป็นแต่ผู้หญิงของเขา เป็นได้แต่ภรรยาของเขา จุดนี้เปลี่ยนแปลงไม่ได้ตลอดกาล

หลังจากพูดประโยคนี้จบ เย่ซือเฉินก็จากไปเลย

“ไม่เห็นด้วย? พี่สามเห็นด้วยแล้วไม่ใช่หรอ?” จี้หซีอึ้งไปเลย มองไปทางเลขาหลิวที่อยู่ข้างๆ อดมาได้ที่จะถามไปหนึ่งประโยค

“ใช่แล้ว ตอนนั้นท่านประธานเห็นด้วยแท้ๆ” เลขาหลิวตอบกลับไปคำหนึ่งด้วยความอึ้ง แต่ว่ายิ่งคิดก็ยิ่งรู้สึกเรื่องแปลกๆ

“ผม คงจะไม่ใช่ผมผิดไปแล้วใช่ไหม? คงจะไม่ใช่เพราะตอนนั้นผมเข้าใจความหมายของท่านประธานผิดไปใช่ไหม?” เลขาหลิวไม่ได้โง่ ขณะนี้ในที่สุดเขาก็เข้าใจแล้ว

“ฉันรู้สึกว่าเรื่องนี้เป็นไปได้” จี้หซีรู้สึกตั้งแต่เมื่อกี้แล้วว่าท่าทีของพี่สาม ไม่มีทางเห็นด้วยที่จะหย่ากับเวินลั่วฉิงแน่นอน ฉะนั้นเรื่องนี้มีความเป็นไปได้ที่เลขาหลิวจะเข้าใจผิด

เขารู้สึกว่าเรื่องนี้แปลกๆ ตั้งแต่เมื่อคืนแล้ว เป็นอย่างที่คิดไว้เลย เขาก็เป็นคนที่คาดการณ์ล่วงหน้าได้จริงๆ

“เลขาหลิว ดูแลตัวเองดีๆ นะ ถ้าเกิดอุบัติเหตุอะไร เป็นเวรเป็นกรรมของคุณเอง โทษคนอื่นไม่ได้ พอถึงเวลาเดี๋ยวฉันจะเผาเงินไปให้เยอะๆ นะ” จี้หซีตบไหล่ของเลขาหลิว ทำสีหน้าสงสาร เขารู้สึกว่าครั้งนี้ ชีวิตน้อยๆ ของเลขาหลิวยากที่จะรักษาเอาไว้แล้ว

เลขาหลิวถูกเขาตบไหล่ ดูออกอย่างชัดเจนเลยว่าร่างกายกำลังสั่นอยู่ หัวใจดวงนั้นก็สั่นไม่หยุด

เมื่อกี้ท่านประธานเหมือนไล่ให้เขาไป หรือว่าเขารีบออกไปเถอะ

หากรอให้ประธานรู้ตัว ชีวิตน้อยๆ ของเขาก็รักษาไม่ได้แล้วจริงๆ

เย่ซือเฉินออกจากบริษัท ติดต่อกับกัปตันเครื่องบินส่วนตัวเลย ตอนนี้เขาไม่ต้องสืบก็รู้ว่าเวินลั่วฉิงไปไหนแล้ว

เขาจะต้องกลับประเทศMแน่นอน สถานการณ์ที่ประเทศMของเธอ เขาก็รู้มาบ้าง รวมไปถึงสถานที่ลับของถังไป๋เชียน เขาต่างก็รู้ดีว่าอยู่ที่ไหน

ฉะนั้น ตอนนี้เขาจะรีบไปที่ประเทศM ก็สามารถรับรองได้ว่าจะจับเธอได้

แต่ว่า เขาก็เข้าใจ ตอนนี้มีความสายไปแล้ว ถ้าหากเขารู้เรื่องนี้ตั้งแต่เมื่อคืน รีบกลับจากประเทศCไปที่ประเทศM สามารถจับเธอได้ที่สนามบินแน่นอน

แต่ว่าเมื่อวานเขา….

เมื่อคืน เขาโทรหาคุณปู่ ถ้าหากคุณปู่บอกความจริงกับเขา เขาก็จะเข้าใจเลยว่าเกิดอะไรขึ้น ในตอนนั้นเขาก็จะบินไปที่ประเทศMเลย

แต่ว่าคุณปู่โกหกเขา เย่ซือเฉินยิ้มที่ริมฝีปาก เผยถึงความเย็นชาที่ทำให้ผู้คนขนลุกไปหมด

เย่ซือเฉินหยิบโทรศัพท์ออกมา รีบโทรออกไป “ทำลายบริษัทตระกูลเย่กรุ้ปซะ”

“ทำลายยังไง?” ฝ่ายตรงข้ามอึ้งไปเลย จากนั้นก็ถามด้วยเสียงหัวเราะ

“ยิ่งเด็ดขาดยิ่งดี” เย่ซือเฉินในขณะนี้น้ำเสียงมีแต่ความเย็นชาไม่มีความอบอุ่นเลย

สำหรับบริษัทตระกูลเย่กรุ้ป เขาไม่อยากได้เลย และไม่เคยมีความรู้สึกอะไร ที่เขายังอยู่ที่บริษัทตระกูลเย่กรุ้ปตลอดหลายปีนี้ หนึ่งก็เพื่อที่จะปกปิดความสามารถที่แท้จริงของเขา สองคือเพื่อคุณแม่ เพื่อคุณแม่ เขาไม่สามารถให้บริษัทตระกูลเย่กรุ้ปตกอยู่ในมือของสองแม่ลูกนั่น

แต่ว่าตอนนี้….

ตอนนี้เขาจะทำลายบริษัทตระกูลเย่กรุ้ป หนึ่งเป็นเพราะเมื่อคืนคุณปู่เย่โกหกเขา

สองเป็นเพราะเวินลั่วฉิง บริษัทตระกูลเย่กรุ้ปถูกทำลายแล้ว ก็จะไม่สามารถตกอยู่ในมือเขาตลอดไป ข้อตกลงในใบสัญญาของพวกเขาก็จะไม่มีทางสำเร็จ การแต่งงานนี้ก็จะไม่สามารถหย่าได้!