ตอนที่ 40 เจอหน้ากัน
เย่ซือเฉินไม่ได้ตอบ แต่ดวงตาคู่นั้นเหมือนกำลังจ้องมองเหยื่อที่รอคอยมานาน สายตาของเธอทำให้คุณชายห้าฉิงรู้สึกสั่นตัวเล็กน้อย
ในห้องโถง มีคนได้โทรไปแจ้งความแล้ว คุณชายห้าฉิงเห็นว่ามีคนได้แจ้งความแล้ว จึงโทรไปสั่งคนให้รีบมา ความเร็วนั้นเร็วจนทำให้คนตกใจ หลี่หยุนยังไม่ทันรู้สึกตัว ก็ถูกตำรวจนำตัวไปแล้ว
บนงานเลี้ยงเกิดเรื่องแบบนี้ แม้ว่าคุณปู่เวินไม่ได้พูดอะไร แต่ว่าหลายคนเห็นว่าเกิดเรื่องนี้ก็มากล่าวขออภัยจากคุณปู่เวินเพื่อลาออกจากงานเลี้ยง แต่ก่อนที่จะไป มีหลายตระกูลมาปรึกษาเรื่องการแต่งงานกับคุณปู่เวิน
เรื่องที่เกิดขึ้นเมื่อกี้ ทำให้ทุกคนแน่ใจว่า อาการของคุณหนูใหญ่ตระกูลเวินหายแล้วจริงๆ แม้ว่ามีความไร้เดียงสา แต่ไม่ได้โง่แล้ว ดังนั้นหลายคนพิจารณาอยู่ในใจว่า การที่แต่งงานกับคุณหนูใหญ่ตระกูลเวินเป็นเรื่องที่มีข้อดีไม่มีข้อเสีย
เมื่อฟังไปฟังมาเวินลั่วฉิงก็รู้สึกน่าเบื่อ จึงออกไปจากห้องโถง ไปทางห้องน้ำ
พอเพิ่งเลี้ยวเข้ามุม ก็มีคนมาหยุดเธอทันที ถ้าไม่ใช่เวินลั่วฉิงหยุดพอดี คงต้องชนกับเขาแน่นอน
จิตใต้สำนึกของเวินลั่วฉิงทำให้เธอเงยหน้ามามอง เมื่อมองไป ก็ได้พบกับสายตาของเขา
เพียงแค่การมองตาต่อตา ก็ทำให้เวินลั่วฉิงตกใจทันที เธอไม่เคยได้รู้ว่า ผู้ชายก็สามารถดูดีได้ขนาดนี้ แต่ไม่มีความอ่อนโยนเพียงเล็กน้อย ในทางตรงกันข้าม เขามีการครอบงำที่มองไม่เห็นและเปรียบเหมือนราชาผู้ที่สามารถควบคุมทุกอย่าง
ดวงตาคู่นั้น เหมือนมีแรงดึงดูดอยู่ แม้ว่าคุณรู้ว่ามันเป็นก้นเหวลึก คุณก็อดไม่ได้ที่จะกระโดดลงไป แม้ว่าคุณจะรู้ว่ามันเป็นเหล้าที่มีพิษร้ายแรง คุณก็ยังจะดื่มโดยไม่ลังเล
เธอไม่เคยรู้มาก่อน เพียงแค่การมองด้วยตาต่อตา ก็จะทำให้เธอตกใจขนาดนี้
แต่ว่า เพียงแค่สายตาเดียว เวินลั่วฉิงก็รู้ว่า ผู้ชายคนนี้อันตรายมาก อันตรายมากๆ เธอรู้สึกว่าเขาไม่ควรที่จะยืนอยู่ตรงนี้ เหมือนว่าเขาตั้งใจที่จะมาหยุดเธอที่นี่
แต่ว่าผู้ชายคนนี้เธอไม่รู้จัก ดังนั้นเวินลั่วฉิงจึงตัดสินใจที่จะไม่สนใจเขา แล้วหันไปรอบ ๆ เล็กน้อย เธอคิดจะเดินอ้อมเขาไป
เวินลั่วฉิงรู้ว่ามีบางคนที่เราไม่สามารถไปขัดใจได้
แต่เมื่อเวินลั่วฉิงเปลี่ยนทิศทางแล้วยังไม่ทันได้ก้าวเท้า ผู้ชายก็ขยับตัว เดินตรงมาหาเธอหนึ่งก้าว
เวินลั่วฉิงตะลึงไปสักครู่ เนื่องจากเขาเดินใกล้มาอีก เธอจึงถอยกลับโดยสัญชาตญาณ เพราะเขาใกล้กับเธอมากแล้ว เขาเดินหน้าแล้วถ้าเธอไม่ถอย ก็จะชนกัน
แต่ว่า เมื่อเธอถอยไปหนึ่งก้าว ผู้ชายก็เดินใกล้มาหนึ่งก้าว เพราะฉะนั้น ข้างหลังของเธอตอนนี้เป็นกำแพง เธอถอยไปสองก้าวแล้วตอนนี้หลังนี้ก็พิงกับกำแพงอยู่ ไม่มีทางถอยแล้ว
แต่ร่างกายทั้งสองคนไม่ได้สัมผัสโดยตรง
แต่ว่า ความกดตามที่จับต้องได้ แต่มองไม่เห็นทำให้เธอรู้สึกหายใจไม่ออก
“คุณชายคะ คุณมีเรื่องอะไรหรือเปล่าคะ”เวินลั่วฉิงแอบถอนหายใจลงไป ถามด้วยความสอบสวน เธอรู้ว่าผู้ชายคนนี้อันตรายมาก แต่ว่าเธอไม่รู้จักเขา เป็นไปไม่ได้ที่จะไปขัดใจเขา ตกลงเขาจะมาทำอะไรเนี่ย？
