บทที่404 คุณชายสามเย่ได้เจอลูกสาวแล้ว (4)
นัยน์ตาเวินลั่วฉิงแวววาวเล็กน้อย เพราะฉะนั้น มีคนตั้งแต่เริ่มก็วางแผนทุกหมดนี้ไว้แล้ว หญิงชราคนนี้เป็นหมากที่ผู้บงการใหญ่ของแก๊งนั้นได้เตรียมไว้ตั้งนานแล้ว ก็เพื่อวันหนึ่งที่ถูกจับ ใช้มาเป็นแพะรับบาปแทน
ดังนั้น คนหน้าแก๊งของกลุ่มเครือข่ายนั้นต้องเก่งกาจมากแน่นอน หักครั้งนี้ไม่หาตัวคนๆนั้นออกมาได้ ถึงจะเอาคนที่จะมาได้ทั้งหมดในครั้งนี้เข้าคุกได้ ไม่นานก็จะมีกลุ่มเครือข่ายค้ามนุษย์รายใหญ่โผล่ออกมาอีกแน่
“เธอซ่อนเอาไว้ได้ไม่ลึก เพียงแต่คนเบื้องหลังที่บงการนั้นคิดรอบคอบมาก เห็นได้ชัดว่าหญิงชราคนนี้กำลังยื้อเวลาของพวกคุณ เวลาพลาดไปแล้ว เรื่องบางเรื่องก็อาจผิดพลาดได้เช่นกัน”เวินลั่วฉิงเป็นคนไม่ชอบอธิบายอะไรมาก แต่เมื่อกี้หมิงหยวนเพิ่งพูดไปว่าหัวข้อสอบสวนมาห้าวันแล้ว เวลาห้า วัน ก็สามารถพลาดเรื่องราวมากมายได้
“ได้ คุณอยากที่รู้อะไร ผมจะให้ความร่วมมือกับคุณ”ท่าทีของเล้งหรงในตอนนี้จู่ๆก็เปลี่ยนไป
“ขอบคุณค่ะ”เวินลั่วฉิงตอบอย่างเสียงเบา เล้งหรงเป็นหัวหน้าที่ไม่เลวเลยทีเดียว แน่นอนว่าเล้งหรงในตอนนี้อาจยังไม่เชื่อมั่นเธอทั้งหมด แต่เพื่อให้คลี่คลายคดียอมสนับสนุนเธออย่างไร้ข้อแม้
“ฉันต้องการข้อมูลของคนที่พวกคุณจับมาไม่ได้ทั้งหมดในครั้งนี้”เวินลั่วฉิงต้องรู้เรื่องราวก่อน ต้องดูเรื่องราวของคนทุกคนที่จับมาได้ในครั้งนี้ หาสาเหตุที่แท้จริงของการยื้อเวลาของพวกเขาออกมา
“ได้ อยู่ในห้องทำงานฉันทั้งหมด ฉันพาเธอไปเอง”ครั้งนี้ เล้งหรงไม่มีความลังเลแม้แต่น้อย ก็พาเวินลั่วฉิงตรงไปที่ห้องทำงานเลย จากนั้นก็ปล่อยคนอื่นไว้ที่ข้างนอกทันที
เล้งหรงนำข้อมูลทั้งหมดมาไว้ข้างหน้าเวินลั่วฉิง ด้วยท่าทีที่มีการเคารพเล็กน้อย “คนพวกนี้เป็นคนของแก๊งนั้นทั้งหมด เป็นหัวหน้าของระดับกลางแก๊งทั้งนั้น”
แค่ที่เธอมองแป๊บเดียวก็สามารถมองออกถึงความสงสัยของเขาได้ เล้งหรงก็รู้สึกว่าผ้หญิงคนนี้คงมีความสามารถบ้างแหละ
เวินลั่วฉิงเปิดพลิกดูอย่างว่องไวสักครู่ จากนั้นก็วางลงข้างๆอย่างรวดเร็ว
“มีแค่พวกนี้ใช่ไหมคะ”เวินลั่วฉิงขมวดคิ้วเล็กน้อย
เล้งหรงเห็นเธอพลิกดูแป๊บหนึ่งอย่างรวดเร็ว ก็วางไว้ข้างๆ ในใจมีความสงสัยเล็กน้อย แต่ก็ตอบออกไปอย่างรวดเร็ว”อือ มีแค่นี้ พวกนี้คือพวกคนที่มีตำแหน่งในแก๊ง มีผลกระทบครั้งนี้หลังจากที่ผมได้ข้อมูลมาก็จู่โจมในทันที เลยสามารถทำลายรังของพวกมันได้ ถูกพวกเราจับกุมไว้ได้ทั้งหมด คนที่อยู่ในเหตุผลนั้นไม่มีใครสามารถหนีพ้นไปได้เลยสักคน”
“ไม่มีคนอื่นแล้วเหรอคะ”นิ้วของเวินลั่วฉิงเคาะบนโต๊ะเบาๆสองที เธอรู้สึกว่าเรื่องนี้มันแปลกๆ
เมื่อกี้เธอดูข้อมูลของคนในทั้งหมด รวมไปถึงการบันทึกการให้ปากคำของพนักงานด้วย ทุกคนต่างก็ยอมรับผิด แล้วสารภาพความผิดร้ายแรงที่ก่อไว้ในหลายปีที่ผ่านมานี้
เพราะเป็นหัวหน้าทั้งหมด เป็นโทษหนักทั้งนั้น ดังนั้น เพียงแค่ยอมรับผิด อย่างน้อยก็มีโทษจำคุกสิบปีขึ้นไป มีหลายคนอาจจะโดนตัดสินจำคุกตลอดชีวิต มีสองเคสหนักพิเศษจนถึงขึ้นขั้นสามารถตัดสินประหารชีวิตได้
ดังนั้น สถานการณ์ของคนพวกนี้ จึงไม่จำเป็นต้องยื้อเวลา งั้น การที่หญิงชราคนนั้นยื้อเวลาเป็นเพราะอะไรกัน
“ไม่มีครับ ทั้งหมดอยู่ที่นี่”เล้งหรงกลัวจะมีการตกหล่น จึงนับอีกรอบด้วยตัวเอง
เล้งหรงเป็นคนที่ทำงานจริงจังมากๆจริงๆ
“การสอบสวนในครั้งนี้ก็ถือเป็นไปอย่างราบรื่น ตอนแรกหญิงชราคนนั้น ไม่พูดไม่จามาตลอด แต่เมื่อคืนจู่ๆก็บอกว่าตัวเองถูกปรักปรำ บอกว่าตัวเองไม่รู้เรื่องอะไรเลย ดังนั้นนอกจากหญิงชราท่านนั้นแล้ว คนอื่นก็ยอมรับผิดหมดแล้วนะครับ”
แววตาเวินลั่วฉิงประกายเบาๆ หากเป็นเช่นนี้ เรื่องมันก็ไม่ปะติดปะต่อกันแล้วสิ
“ครั้งนี้ยังได้พาคนอะไรกลับมาด้วยไหม”เวินลั่วฉิงขมวดคิ้วเล็กน้อย จู่ๆก็ถามประโยคหนึ่งขึ้นมา
“ได้พาเหยื่อผู้เคราะห์ร้ายหลายคนกลับมาด้วย วันนี้เจ้าหน้าที่จะจัดการพาเหยื่อไปส่ง”คำตอบของเล้งหรงนี้สบายๆ เห็นได้ชัดว่าเขาไม่เคยคิดมาก่อนว่าเหยื่อผู้เคราะห์ร้ายพวกนั้นจะมีปัญหาอะไร
“คนส่งกลับไปแล้วหรือยังคะ”นัยน์ตาเวินลั่วฉิงประกายแสงแวววาว สีหน้าเปลี่ยนเล็กน้อย
“ทำไม มีปัญหาเหรอ”เล้งหรงเห็นสีหน้าที่เปลี่ยนไปของเธอ ก็เริ่มมีท่าทางเคร่งขรึมขึ้นมาทันที
“อือ”เวินลั่วฉิงไม่พูดอะไรมาก เพียงแค่พยักหน้าช้าๆ
เล้งหรงรีบหยิบโทรศัพท์ออกมาโทรทันที “เหยื่อพวกนั้นส่งกลับไปแล้วหรือยัง”
“ยังครับ รถบรรทุกเพิ่งจะมาถึง กำลังเตรียมจะไปส่งครับ”คนทางนั้นยังไม่เข้าใจสถานการณ์ เพียงแค่แจ้งไปตามความจริง
“พาคนกลับมาก่อน พากลับมาให้ครบทุกคนด้วย”เล้งหรงแอบสูดลมหายใจเฮือกหนึ่ง แล้วออกคำสั่งทันที แม้เขาจะไม่รู้ว่าเหยื่อพวกนั้นมีปัญหาอะไร แต่เธอที่อยู่ตรงหน้าบอกมีปัญหา เขาก็เลยเชื่อ
อันที่จริงเล้งหรงก็ไม่ได้เชื่อทั้งหมด แค่รู้สึกว่าไม่อยากปล่อยผ่านความเป็นไปได้ใดๆทั้งนั้น
“ยังไม่ได้ปล่อยไป เหยื่อพวกนั้นมีปัญหาอะไรเหรอ ตอนที่บุกจับกลุ่มอาชญากรได้นั้น เหยื่อพวกนั้นถูกพวกมันขังไว้อยู่ในกรง เป็นพวกที่ยังไม่ทันได้ส่งไปขาย แถมมีการตรวจสอบแล้ว ว่าไม่พบปัญหาอะไร” เล้งหรงแม้จะรั้งคนเอาไว้ แต่ก็ยังไม่เข้าใจอยู่ดี ตอนนั้นเขาพาคนบุกไปเอง เขาปล่อยเหยื่อพวกนั้นออกจากกรงด้วยตัวเอง
“ลองดูไปก่อนเดี๋ยวค่อยว่ากันอีกที”ถึงเวินลั่วฉิงจะเก่งยังไง ไม่ได้พบคน ก็ไม่สามารถสรุปได้ ตอนนี้เธอยังมีท่าทีนิ่งเฉยเช่นเดิม แต่กลับมีความมั่นใจและความโอ้อวดที่ไม่สามารถทำให้คนละเลยได้
เล้งหรงจ้องเธอ นัยน์ตาประกายแวบหนึ่งอย่างรวดเร็ว
จู่ๆเขาก็สังเกตเห็น ว่าท่าทางเช่นนี้ของเธอดูคุ้นๆเป็นพิเศษ เหมือนกับ……
ความมั่นใจที่มาจากสู่ภายนอกนี้ ความนิ่งในการจัดการเรื่องที่ไม่ตื่นตะลึงใดๆนี้ ทันใดนั้นก็ทำให้เขานึกถึงใครคนหนึ่ง
ท่าทีเช่นนี้ เขาเคยเห็นจากตัวของผู้หญิงคนหนึ่งเท่านั้น คนนั้นก็คือเวินลั่วฉิง
แต่สาวสวยที่อยู่ตรงหน้า สวยจนเขาไม่กล้าเอาเธอกับเวินลั่วฉิงมาเชื่อมโยงด้วยกัน แล้วยิ่งไปกว่านั้น เวินลั่วฉิงเป็นคุณหนูใหญ่ตระกูลเวิน จะเป็นผู้เชี่ยวชาญด้านอาชญาวิทยาได้ยังไง
“พวกเราเคยเจอกันที่ไหนมาก่อนไหมครับ”เล้งหรงอดที่จะถามขึ้นมาไม่ได้ ตอนที่เขาถามแบบนี้ ดวงตาทั้งคู่ได้จ้องตรงไปยังเวินลั่วฉิง ต้องการเห็นอะไรบางอย่างจากใบหน้าเธอ
“ฉันสวยขนาดนี้ หากคุณเคยเจอ จะจำไม่ได้เหรอคะ”เวินลั่วฉิงเงยหน้าขึ้น จ้องเขาแวบหนึ่ง แล้วตอบด้วยคำพูดจริงครึ่งปลอมครึ่ง
เธอรู้ว่าตอนนี้เล้งหรงน่าจะสังเกตเห็นอะไรบ้างอย่าง แต่สภาพของเธอในตอนนี้กับสภาพของเวินลั่วฉิงคนก่อนแตกต่างกันเป็นอย่างมาก ดังนั้น เล้งหรงก็คงจะจำเธอไม่ได้จริงๆหรอก เล้งหรงแค่เพียงต้องการอยากจะทดสอบเธอเท่านั้น
เล้งหรงเมื่อได้ฟังคำพูดของเธอ จู่ๆนัยน์ตาก็ประกายเล็กน้อยแวบหนึ่ง ใบหูก็แดงขึ้นมาเล็กน้อย
เธอสวยจริงๆ หากเคยพบกันแล้วครั้งหนึ่ง กลัวว่าคงจะลืมไม่ลงจริงๆด้วยสิ
เวินลั่วฉิงเป็นคนสังเกตรายละเอียดได้ดีมาโดยตลอด จึงไม่แปลกที่จะเห็นความผิดปกติของเล้งหรง เธอสังเกตเห็นว่าตอนที่เล้งหรงทำงานกับตอนปกตินั้นไม่เหมือนกันเลยสักนิด ไม่มีความกวนในครั้งก่อนที่ไปขอหมั้นหมายในตระกูลเวินเลยแม้แต่น้อย
เล้งหรงในปกติน่าจะแกล้งแสดงทำท่าทางกวนๆไม่สนใจคนอื่นเช่นนั้นออกมาแน่นอน
