บทที่ 416 เธอสวยเกิน คุณชายสามเย่ไม่กล้ายอมรับ (4)
แต่เมื่อดูจากท่าทางของเย่ซือเฉินแล้ว เวินลั่วฉิงไม่น่าจะกลับบ้านเอง
ไม่เช่นนั้นเย่ซือเฉินคงไม่ต้องมาหาเธอกับเขาอย่างเร่งด่วนหรอก
ระหว่างพวกเขามันเกิดอะไรขึ้นกันแน่？
“เย่ซือเฉิน ท่าทีเช่นนี้ของคุณคือมาจับคนเหรอ？พวกคุณไม่ใช่สามีภรรยากันเหรอ？”เล้งหรงรู้สึกว่าเรื่องนี้ต้องมีปัญหาแน่ๆและเป็นปัญหาใหญ่หลวงอีกด้วย
เย่ซือเฉินกวาดสายตามองเล้งหรงอย่างเย็นชาแวบหนึ่ง เย่ซือเฉินนั้นชาญฉลาดเพียงใด จึงรู้ความหมายในสิ่งที่เล้งหรงพูดเป็นอย่างดีเขาเพิ่งคิดอยากจะเอ่ยปาก แต่บัดนี้มีทหารนายหนึ่งเดินเข้ามา
“ไม่ใช่ให้นายไปส่งคนหรอกเหรอ？ทำไมกลับมาเร็วอย่างนี้ล่ะ？”เล้งหรงเห็นทหารนายนี้ก็หยุดชะงัก ทหารนายนี้ไปส่งเวินลั่วฉิง ถ้าตามหลักแล้วไม่น่าจะกลับมาเร็วอย่างนี้นี่นา
“คุณถังลงจากรถเมื่อถึงหมู่บ้านซิงหูครับ ตอนนั้นมีผู้ชายคนหนึ่งมารับเธอ เธอจึงไปกับผู้ชายคนนั้น เธอบอกว่าผู้ชายคนนั้นเป็นเพื่อนของเธอครับ”
“ผู้ชายแบบไหน？ใครเหรอ？”เล้งหรงรีบถามหนึ่งประโยค
ดวงตาของเย่ซือเฉินเครียดขรึมถึงขีดสุด ปฏิกิริยาแรกที่เขาคิดขึ้นมาคือ ถังไป๋เชียน
เย่ซือเฉินคิดว่ามีความเป็นไปได้สูงที่ถังไป๋เชียนจะมารับตัวเธอไป
“ผมไม่รู้ครับ คุณถังบอกว่ารู้จักกับผู้ชายคนนั้น ดูแล้วคุณถังคุ้นเคยและเชื่อใจผู้ชายคนนั้นมาก คุณถังเป็นคนบอกเองว่าจะไปกับผู้ชายคนนั้น ผู้ชายคนนั้นทรวดทรงดี ใบหน้ามุ่งมั่นในลักษณะของคนดี ไม่น่าจะเป็นคนเลวอะไรครับ”ทหารรายงานได้อย่างชัดเจน
เย่ซือเฉินได้ยินคำพูดของทหาร จึงแน่ใจว่าเป็นถังไป๋เชียน
แต่ทว่าสำหรับคำพูดของทหารนายนี้ เย่ซือเฉินไม่เห็นด้วยเลยสักนิด ถังไป๋เชียนมีหน้าตาหล่อเหลานั้นถูกอยู่ แต่มีใบหน้ามุ่งมั่นในความดี？ไม่ใช่คนเลว？
มั่วแล้ว มันเป็นสิ่งเสแสร้งแกล้งทำของถังไป๋เชียนต่างหาก
“เล้งหรง……”เย่ซือเฉินชี้ไปยังเล้งหรง พลางกระดิกนิ้วไปสองครั้ง แต่สุดท้ายก็ไม่ได้พูดอะไรออกมา
เรื่องนี้ก็โทษเล้งหรงไม่ได้
และอีกอย่างตอนนี้เขาก็ไม่มีเวลามีคิดบัญชีกับเล้งหรง สิ่งสำคัญในตอนนี้คือหาตัวเธอให้เจอทันที
เย่ซือเฉินรีบโทรศัพท์ไปแจ้งให้ลูกน้องสืบหา
เดิมทีเขาคิดว่ามีเล้งหรงอยู่ทั้งคน จึงไม่ได้สั่งการให้กู้หวูกับเฉิงจื่อจับตามองดูเธอ เพราะพวกเขาทั้งสองคนยังมีภารกิจอย่างอื่นต้องทำด้วย
คาดไม่ถึงว่าเพียงเพราะบกพร่องไปเล็กน้อย ก็ทำให้เธอหนีไปได้อีกแล้ว
ทั้งยังให้เธอหนีไปกับถังไป๋เชียนอีกด้วย
เย่ซือเฉินได้รับข่าวอย่างรวดเร็วว่า เวินลั่วฉิงออกจากเมือง Aกลับไปที่ประเทศMแล้ว
เวินลั่วฉิงนั่งเครื่องบินส่วนตัว สำหรับเป็นเครื่องบินของใครนั้น ยังสืบไม่รู้ในขณะนี้
เย่ซือเฉินได้รับข่าว ดวงตาหรี่ก็เผยความหัวเราะเยาะขึ้นมา ยังต้องสืบอีกเหรอ？ต้องเป็นเครื่องบินของถังไป๋เชียนอยู่เป็นแน่
ฉะนั้น เธอหนีไปอีกแล้ว
ดี ดีมาก
เขาจะดูสิว่าเธอจะหนีไปได้สักกี่น้ำกัน？
กลับไปประเทศ M ถิ่นฐานของถังไป๋เชียนในประเทศ Mถูกทำลายให้สิ้นซากหมดแล้ว และเขาก็ได้วางกับดักห้อมล้อมทั่วทั้งประเทศ Mเป็นที่เรียบร้อย เขาจะดูสิว่าเธอกลับเข้าประเทศ Mแล้ว ยังจะหนีต่อไปยังไงอีก
เมื่อนึกถึงภาพเธอหนีไปกับถังไป๋เชียนอีกครั้ง เมื่อนึกถึงภาพเธออยู่กับถังไป๋เชียน เย่ซือเฉินก็เกิดความคิดอยากจะฆ่าคนด้วยความบุ่มบ่ามขึ้นมา
ถึงแม้เขาเชื่ออย่างสนิทใจว่า เธอกลับเข้าประเทศ Mแล้ว ก็ไม่มีทางหนีไปไหนได้อีกเด็ดขาด แต่เย่ซือเฉินก็อยากกลับไปโดยเร็วที่สุด
“ลูกพี่ ถังไป๋เชียนรับภารกิจมาจากหยุนเถิง คืนพรุ่งนี้ถังไป๋เชียนจะพาคุณเวินไปร่วมงานด้วย”และในเวลานี้ เย่ซือเฉินได้รับโทรศัพท์จากจางผิง
ได้ฟังคำพูดของจางผิง มุมปากของเย่ซือเฉินก็ยกขึ้น ดีมาก ในเมื่อเป็นเช่นนี้ เขาก็จะรอเธออยู่ในงานเลี้ยงก็แล้วกัน
เดิมทีก็เป็นแผนการของเย่ซือเฉินอยู่แล้ว แน่นอนเขาไม่เพียงแต่วางแผนเรื่องบ้านของหยุนเถิงเท่านั้น ยังมีครั้งก่อนที่เขาเจอหน้าถังไป๋เชียนที่ประเทศO ถังไป๋เชียนก็ยอมรับสืบคดีแล้ว
ฝั่งหยุนเถิงทางนี้ถังไป๋เชียนเป็นคนรับสืบเอง
คดีของหยุนเถิงเป็นแผนการของเขาเอง คดีนั้นพิเศษมาก จำเป็นต้องใช้ความชำนาญเฉพาะทางของเวินลั่วฉิง ฉะนั้นถังไป๋เชียนจึงต้องพาเวินลั่วฉิงไปด้วย
เย่ซือเฉินเข้าใจดี ในเมื่อถังไป๋เชียนรับปากหยุนเถิงแล้วก็ไม่กล้ากลับคำเด็ดขาด และเมื่อถังไป๋เชียนแจ้งบอกว่าจะพาเวินลั่วฉิงออกงานด้วย ถ้าเช่นนั้นก็ต้องพาเวินลั่วฉิงมาอย่างแน่นอน
ฉะนั้นเขาก็แค่รออยู่ในงานเลี้ยง รอให้เธอปรากฏกายก็เพียงพอ
ถังหลินจัดการได้อย่างครอบคลุม เมื่อเวินลั่วฉิงลงจากเครื่องบินแล้ว ถังหลินยังจัดคนไปส่งเวินลั่วฉิงเข้าเมืองโดยเฉพาะอีกด้วย
เวินลั่วฉิงลงจากรถ และไปตามที่อยู่ที่ถังไป๋เชียนให้มา
พอเธอไปถึง พวกถังไป๋เชียนก็เพิ่งจะถึง ซึ่งยังจัดวางข้าวของไม่ครบสมบูรณ์
“คุณแม่กลับมาแล้วเหรอคะ”ถังจื่อซีเห็นเธอก็รีบวิ่งเข้าไปกอดเธออย่างรวดเร็ว
“อืม แม่กลับมาแล้ว”เวินลั่วฉิงกอดไว้ในอ้อนแขน และกอดถังจื่อโม่ที่เดินเข้ามาหาพอดีด้วย
“จื่อโม่รู้สึกยังไงบ้าง？รู้สึกไม่สบายหรือเปล่า？”เวินลั่วฉิงมองถังจื่อโม่ด้วยแววตาเป็นห่วง
“คุณแม่วางใจได้ครับ ผมไม่เป็นอะไร ผมฟื้นฟูร่างกายได้สมบูรณ์แล้วครับ ไม่มีอาการไม่สบายเลยสักนิดครับ”ถังจื่อโม่รู้ความจึงไม่อยากให้เวินลั่วฉิงต้องเป็นห่วง。
“คุณกลับมาได้เร็วมาก เรื่องทางโน้นเสร็จหรือยัง？”เยว่หงหลินเดินเข้ามาด้วยใบหน้ายิ้มนิดๆ
“เสร็จหมดแล้ว”เวินลั่วฉิงผงกศีรษะ ครุ่นคิดดูแล้วถามว่า“กลับมาอย่างนี้ ไม่มีเรื่องอะไรแล้วใช่ไหม？”
“ในเมื่อกลับมาแล้ว น่าจะไม่มีอะไรแล้ว ลูกพี่ไม่ห้ามพวกเราเข้าสืบคดีแล้ว”เยว่หงหลินเบ้ปาก“ทำอย่างกับเรื่องมันจะใหญ่โตแต่สุดท้ายก็เหมือนจะไม่มีอะไร แต่ถิ่นของพวกเราถูกทำลายหมดแล้ว”
เวินลั่วฉิงก็รู้สึกว่าเรื่องนี้ดูท่าจะวุ่นวายแต่ก็ไม่เป็นอะไร แต่ไม่มีเรื่องอะไรก็ไม่จำเป็นต้องวิตกกังวลอีกต่อไป
“ไม่ใช่สิ ก่อนที่คุณจะกลับมาถึงเมือง A ยังมีอีกเรื่องหนึ่งเกิดขึ้น ศัตรูเข้ามาปิดกั้นประตูไว้ แต่สุดท้ายก็ไปโดยที่ไม่ทำอะไรเลย มันช่างประหลาดใจเสียจริง คุณว่าพวกเขาทำเพื่ออะไรกัน？”ตอนนั้นเยว่หงหลินอาบน้ำให้ถังจื่อซีอยู่ ฉะนั้นจึงไม่รู้เรื่องถังจื่อโม่แอบย่องลงไปดู และไม่รู้รายละเอียดยิบย่อย
พอเธออาบน้ำให้ถังจื่อซีเสร็จ คนก็ไปแล้ว ไม่มีเรื่องเฮียอะไรเลย
“น่าประหลาดใจอยู่”ดวงตาเวินลั่วฉิงกะพริบ ปิดล้อมประตูโดยที่ไม่ทำอะไร ทำให้สงสัยในเป้าหมายของพวกคนกลุ่มนั้น
ดวงตาของถังจื่อโม่กะพริบรั่วๆ
“ฉิงฉิง คุณกลับมาแล้วเหรอ คุณมานี่หน่อย ผมขอคุยเรื่องคดีกับคุณหน่อย เวลาน้อยมากและคดีก็ซับซ้อนมากด้วย”บัดนี้ถังไป๋เชียนก็ปรากฏตัวขึ้นมากะทันหัน
“ออ ค่ะ”เวินลั่วฉิงได้ยินว่าเป็นเรื่องของคดี จึงไม่กล้าบ่ายเบี่ยง เพียงแต่เพิ่งพบหน้าลูกรักทั้งสองคน ซึ่งยังไม่ทันได้พูดคุยกับพวกเขาดีๆเลย จึงรู้สึกเสียดายเป็นพิเศษ
มือของเธอที่กอดเด็กๆไว้ยังไม่ปล่อยทิ้งเลย
“คุณอยู่เป็นเพื่อนกับเด็กก่อนแล้วค่อยมาแล้วกัน”ถังไป๋เชียนมองท่าทางของเธอออก ยิ้มชื่นแล้วเกิดเปลี่ยนความคิดขึ้นมากะทันหัน เขารู้เป็นอย่างดีว่าเธอใส่ใจสิ่งไหนมากที่สุด
