บทที่ 426 คุณชายสามเย่บอกว่าเขาไม่ได้ตั้งใจ（4）
เวินลั่วฉิงตกใจ รีบหลบอย่างรวดเร็ว ไม่เพียงเพราะจูบของเขา แต่เป็นเพราะกลิ่นเหล้าที่แรงมากของเขา
วันนี้เธอมางานเลี้ยง ใช้ของที่ทำให้สร่างเมามาก่อนแล้ว แต่ว่าตอนนี้เขาดื่มมาเยอะขนาดนี้ ถ้าเธอโดนเขาจูบ เธออาจจะสลบไปก็ได้
“ทำไม？กลัวเหรอ？”เย่ซือเฉินมองเธอ ยิ้มอ่อนๆ ยิ้มอย่างมีเลศนัย ：“กลัวเหล้าไหม？”
เธอกลัวเหล้า เขารู้แน่นอน ดังนั้นเขาต้องจงใจแกล้งแน่ๆ เมื่อกี้เขาดื่มเหล้ามาเยอะ
ออกจากห้องโถง คนน่ารำคาญพวกนั้นไม่ได้ตามมาด้วย จะกำจัดหลี่ยุ่นทิ้งง่ายมาก แต่ว่า เขาได้รับข่าว บอกว่าข้างนอกมีคนของโม่เซินไม่น้อย
ดังนั้น เขาตั้งใจที่จะรอเธออยู่ตรงนี้
โรงแรมแบบนี้ ห้องน้ำจะไม่มีกล้องวงจรปิด ปลอดภัยที่สุดแล้ว แล้วที่นี่ก็เป็นคนของเขา จะไม่มีคนอื่นเข้ามาด้วย
ไม่ว่าจะอยู่ในสถานการณ์ใด เขาก็จะไม่ให้เธอมีอันตรายใดๆ
ในเวลานี้ ไม่ง่ายเลยที่มีสาวเนื้อหอมตัวนุ่มเข้ามาในอ้อมแขน ในที่สุดเย่ซือเฉินก็รู้สึกพอใจขึ้นมาหน่อย
“กลัวโดนหมาแทะกัด”เวินลั่วฉิงโกรธอยู่แล้ว ตอนนี้ได้ยินคำพูดของเขา เธอยิ่งโกรธเข้าไปอีก เขารู้อยู่แล้วว่าเธอกลัวเหล้า เขาดื่มเหล้าเยอะขนาดนี้ ยังแกล้งมาจูบเธออีก
เขาอยากจะทำให้เธอสลบเลยมั้ง？ทำให้เธอสลบ แล้วจากนั้นก็？
เย่ซือเฉินสะดุ้งเล็กน้อย ยิ้มเบาๆ น่าสนใจมากในตอนที่เธอตอบกลับด้วยไหวพริบที่ดีมาก เหมือนแมวป่าที่ยื่นกรงเล็บออกมา
เขาชอบเธอที่เป็นแบบนี้ ยังดีกว่าสีหน้าที่เย็นชาของเธอ ตอนที่แกล้งทำเหมือนไม่รู้จักเขา
“คุณชอบมาโดยตลอดไม่ใช่หรอ？”เย่ซือเฉินแกล้งเข้าใกล้เธอ เข้าใกล้ริมฝีปากเธอ แกล้งหายใจออก ให้เธอได้ดมอากาศที่มีกลิ่นเหล้าของเขา
ยังไงเขาและเธอก็เคยเป็นสามีภรรยากันมานานสามเดือน ปกติเขาจูบเธอ ถึงแม้เธอจะไม่มีการตอบสนองอย่างกระตือรือร้น แต่ยังไงก็ยังมีความรู้สึกอยู่ชัดเจน ดังนั้น เห็นได้ชัดว่าเธอรู้สึกชอบอยู่
ไม่สำคัญที่เธอจะพูดยังไง ที่สำคัญคือเธอชอบก็พอแล้ว
เวินลั่วฉิงตะลึง คนคนนี้หน้าด้านขึ้นตลอดเวลาจริงๆ
ด่าเขาแบบนี้ เขายังไม่รู้สึกอะไรอีก แล้วยังยิ้มได้อีก
ดังนั้น ตอนนี้เวินลั่วฉิงไม่อยากพูดอะไรกับเขาอีก
“ขอให้คุณเย่ปล่อยฉันเถอะนะคะ”ตอนนี้เวินลั่วฉิงแค่อยากอยู่ห่างจากผู้ชายหน้าด้านคนนี้ไกลๆ ยิ่งไกลยิ่งดี
“คุณลองเรียกผมว่าคุณเย่อีกครั้งดูสิ ？”เย่ซือเฉินได้ยินเธอเรียกเขาว่าคุณเย่ก็รู้สึกขัดหู ยิ่งไปกว่านั้นเธอยังทำท่าทีเกรงใจเหมือนไม่ค่อยรู้จักกัน
“คุณ……”เวินลั่วฉิงเกลียดคนคุกคามมาตลอด ดังนั้น เธอพูดอีกครั้ง และยังอยากจะเรียกว่าคุณเย่อีกครั้ง
แต่ว่า จู่ๆเย่ซือเฉินก็ก้มหัว กัดไปที่คอของเธอครั้งนึง แล้วริมฝีปากของเขาก็เข้าใกล้หูข้างๆของเธอ พูดทีละคำว่า：“คุณลองพูดอีกทีสิ”
เสียงเขาเบามาก ช้ามาก แต่ความคุกคามก็ชัดเจนมาก
“ ถ้าคุณไม่รังเกียจ ผมก็เต็มใจ” หลังจากนั้นเย่ซือเฉินรู้สึกว่ายังไม่พอ ก็เพิ่มไปอีกประโยคนึง
เวินลั่วฉิงโกรธ เธอแอบถอนหายใจ พยายามทำให้ตัวเองสงบลง ชื่อเมื่อกี้ที่เรียกไปครึ่งนึงก็ไม่กล้าเรียกออกมาอีก
เธอรู้ว่าเขาสันดานไม่ดี แล้วยังหน้าด้าน และทำได้ทุกเรื่องจริงๆ
ดังนั้น เธอไม่กล้าลองจริงๆ เพราะเธอไม่ใช่คู่แข่งของเขา เธอสู้เขาไม่ไหว
“คุณต้องการอะไรกันแน่ ？พวกเราเพิ่งเจอกันครั้งแรก เมื่อก่อนไม่เคยรู้จักกัน คุณทำแบบนี้มันไม่เหมาะสมนะ？”เวินลั่วฉิงตัดสินใจแล้ว ไม่ว่าเย่ซือเฉินจะดูเธอออกหรือว่าไม่ออก เธอก็จะแกล้งไม่รู้จักเขา
คนที่หน้าด้านขนาดนี้ เธอยังไม่อยากยอมรับเลยว่ารู้จักเขา
ในเวลานี้อารมณ์ร้อนของเวินลั่วฉิงก็ถูกเขากระตุ้นออกมา เธอเกลียดคนอื่นคุกคามเธอที่สุดแล้ว
แต่ว่า ในตอนนี้เวินลั่วฉิงไม่เรียกว่าคุณเย่อีก ทักทายตรงๆว่าคุณ
เย่ซือเฉินหรี่ตาลงอย่างรวดเร็ว จ้องมองเธออย่างดุเดือด มุมริมฝีปากก็ค่อยๆยกขึ้นทีละนิด：“เจอกันครั้งแรก？อื๋ม？”
“เมื่อก่อนไม่เคยรู้จัก？อื๋ม？”คำพูดของเย่ซือเฉินตอนนี้เหมือนกับกัดฟันพูดออกมาเลย
และ ทุกคำที่เขาพูด น้ำเสียงก็หนักขึ้นทีละนิด
“ทีแรกก็……”เวินลั่วฉิงอ้าปากพูด กะว่าจะตอบคำถามของเขา
เธอเอ่ยปากพูดในตอนนี้ ความหมายมันชัดเจนมาก เย่ซือเฉินเพิ่มน้ำเสียงของเขา เธออุดอู้ใจ คำพูดที่อยู่ในปากถูกเขาขัดไปโดยสิ้นเชิง
สายตาของเย่ซือเฉินจ้องมองเธออยู่อย่างนั้น ในสายตาเต็มไปด้วยการเตือน และยังมีความอันตรายที่ทำให้คนรู้สึกกลัวจนตัวสั่น
เขาสาบาน ถ้าเธอกล้าบอกว่าไม่รู้จักเขาอีก เขารับรองว่าจะกัดเธอให้ตายโดยไม่ลังเลในตอนนี้เลย……
“ทีแรกก็ไม่รู้จักอยู่แล้ว”แต่ว่า หลังจากที่เวินลั่วฉิงถอนหายใจด้วยความรู้สึกโล่งอก ในสายตาที่เต็มไปด้วยการเตือนของเขา กล่าวเพิ่มคำพูดเมื่อกี้ให้ครบโดยตรง
และก็เป็นคำพูดที่เย่ซือเฉินไม่อยากได้ยินที่สุด
เย่ซือเฉินโมโหมาก เกลียดมาก
เธอเก่งจริงๆ？
ยังแกล้งไม่รู้จักเขาจริงๆอีก？กล้าพูดจริงๆ
ถึงตอนนี้ เธอยังไม่อยากยอมรับฐานะของตัวเองอีก ？
“ไม่เป็นไร งั้นก็รู้จักกันใหม่ละกัน ”ตอนนี้เย่ซือเฉินเกลียดจนกัดฟัน เกลียดจนอยากกัดเธอให้ตายตอนนี้เลย เพราะฉะนั้น เมื่อริมฝีปากของเขาไปประกบลงบนคอของเธอ ก็ใช้แรงกัดจริงๆ
ถึงจะไม่ได้ใช้แรงหนักๆ แต่ก็มีความรู้สึกเจ็บอยู่
เวินลั่วฉิงเจ็บจนทนไม่ไหว ขมวดคิ้วขึ้นเล็กน้อย เย่ซือเฉินบอกว่าจะรู้จักกันใหม่ วิธีการรู้จักกันใหม่ของเขาเป็นแบบนี้？
เมื่อกี้เขาจากไปกับผู้หญิงอีกคนนึงไม่ใช่เหรอ？ทำไมเขาไม่ไปทำความรู้จักกับผู้หญิงคนนั้นให้ลึกซึ้งมากขึ้น ยังจะมาตอแยเธอทำไม？
เวินลั่วฉิงอยากผลักเขาออก แต่ว่าเธอผลักเขาไม่ไหว แรงของเธอไม่สามารถจะสู้เขาได้
ตอนนี้ในใจเธอโกรธมาก โกรธที่เขาทำกับเธอแบบนี้ พวกเขาหย่ากันแล้วทำไมเขาถึงยังทำกับเธออย่างนี้ ？ทำไม？
“คุณปล่อยฉันนะ”ตอนนี้เวินลั่วฉิงโกรธมาก นํ้าเสียงเต็มไปด้วยความโกรธ เธอในตอนนี้ ลืมที่จะไปปิดบัง ไปควบคุม
“ไม่ปล่อย”เย่ซือเฉินเงยหน้าขึ้น มองเธอ ยิ้มเบาๆ ดูกวนตีนมาก ไม่ง่ายเลยที่เขาจะได้กอดภรรยาตัวเอง เขายังกอดไม่พอเลย จะปล่อย ได้ยังไง
เขาไม่เพียงแต่ไม่ปล่อย ยังจะ……
หลังจากนั้น จู่ๆเขาก็ก้มศีรษะ จูบไปที่ปากของเธอตรงๆ
