ตอนที่ 43 แสดงเป็นหมูกินเสือ
งั้นตอนนี้เธอควรจะทำยังไง?
หรือว่าเธอจะต้องแต่งงานกับเขาจริง ๆ?
ล้อเล่นอะไรเนี่ย เขาใช้ให้เธอแต่งเธอก็ต้องแต่งงั้นเหรอ เวินลั่วฉิงคือคนประเภทว่านอนสอนง่ายขนาดนั้นเหรอ?
เพียงแต่ว่า เขาคือเย่ซือเฉิน ถ้าหากเขาเล็งเธอไว้ ถึงเวลานั้นเกรงว่าอยากจะหนีจากเมือง A ก็คงยากแล้ว
ตอนนี้ เวินลั่วฉิงไม่เข้าใจว่าทำไมเย่ซือเฉินจะต้องเจาะจงเธอนะ?
ทำไมจะต้องเป็นเธอ? ผู้หญิงบนโลกนี้เยอะขนาดนั้น ทำไมเขาต้องเจาะจงเธอนะ?
หรือว่าจะเป็นเพราะว่าเธอไม่สวย ไม่ฉลาดเหรอ?
ถ้าหากเป็นเพราะเหตุผลนี้จริง ๆ เวินลั่วฉิงก็รู้สึกว่าตัวเองเสียเปรียบเกินไปแล้ว
“ฉิงฉิง ที่แท้หนูก็อยู่ตรงนี้เอง มา มากับปู่” จู่ ๆ เสียงของคุณปู่เวินก็ดังขึ้นมา ทำลายความคิดของเวินลั่วฉิง
“คุณปู่คะ” เวินลั่วฉิงเงยหน้า เมื่อเห็นคุณปู่เวินจึงได้ตั้งสติได้
เวินลั่วฉิงตามคุณปู่เข้าไปในห้องห้องหนึ่ง
เป็นความบังเอิญที่ไม่บังเอิญก็คือ เวลานี้เย่ซือเฉินกับคุณชายห้าฉิงยืนคุยธุระกันอยู่ข้างนอกพอดิบพอดี
“ฉิงฉิง หนูดูหน่อย คนพวกนี้มีคนที่หนูพอใจบางไหม?” เมื่อเข้ามาในห้อง คุณปู่เวินก็หยิบใบรายชื่อคนที่เป็นฝ่ายสู่ขอเกี่ยวดองเมื่อสักครู่ให้เวินลั่วฉิงดู
เย่ซือเฉินได้ยินเสียง ก็รีบมองคุณชายห้าฉิงแวบหนึ่ง
คุณชายห้าฉิงที่เดิมที่กำลังไต่ถามเรื่องของเย่ซือเฉินก็เงียบลงทันที
จากนั้น คุณชายเย่ก็พิงเข้ากับด้านข้างของหน้าต่าง และฟังอย่างเปิดเผย
“ฉิงฉิง หนูดูหลิวหมิงคนนี้เป็นยังไงบ้าง?” เวินลั่วฉิงไม่มีความสนใจแม้แต่นิด แต่คุณปู่เวินกลับกระตือรือร้นเป็นอย่างมาก
“คุณปู่ ดูนะคะ บนอินเทอร์เน็ตบอกว่า คุณชายหลิวคนนี้อาทิตย์นึงเปลี่ยนผู้หญิงครั้งนึง เปลี่ยนผู้หญิงอย่างกับเปลี่ยนเสื้อผ้ายังไงยังงั้น” เวินลั่วฉิงยื่นโทรศัพท์มือถือของตนเองไปข้างหน้าคุณปู่เวิน บนมือถือคือเนื้อหาที่เธอเพิ่งค้นหาเกี่ยวกับคุณชายหลิวทั้งหมด
“งั้นเหรอ? นิสัยแบบนี้ไม่ดีเลย” คุณปู่เวินส่ายหัวช้า ๆ “งั้นหลี่หย่งคนนี้หละ?”
“บนอินเทอร์เน็ตบอกว่า หลี่หย่งชอบเล่นกับดารา เล่นกับนางแบบวัยละอ่อน แถมยังบอกอีกว่า ดาราผู้หญิงที่เคยคบกับเขา ท้ายสุดมีหลายคนเสียชีวิตอย่างลึกลับ”
คุณปู่เวินถามต่ออีกหลายคน เพียงแค่ได้เห็นข่าวที่เวินลั่วฉิงค้นหาจากอินเทอร์เน็ต ไม่ต้องรอให้เวินลั่วฉิงพูดอะไร เขาก็ปฏิเสธไปหมดแล้ว
“วัยรุ่นในตอนนี้เป็นอะไรกันไปหมดแล้ว?” สุดท้ายคุณปู่เวินหมดเรี่ยวแรงนิดหน่อย ข่าวบนอินเทอร์เน็ตนั้นอาจจะไม่เป็นเรื่องจริงทั้งหมด แต่ว่ามีคำพูดที่ว่าไม่มีมูลหมาไม่ขี้ เขาอยากฉิงฉิงมีความสุขตลอดชีวิต จะต้องไม่มีความเสี่ยงเด็ดขาด
“ดูแล้ว คุณหนูใหญ่ตระกูลเวินไม่อยากจะแต่งงาน แถมยังปฏิเสธอย่างไม่เหลือเยื่อใย ตอนนี้ผมเริ่มเห็นด้วยกับความคิดของพี่นิดหน่อยแล้ว คุณหนูใหญ่ตระกูลเวินไม่ได้โง่จริง ๆ แต่แค่แสดงเป็นหมูกินเสือ” คุณชายห้าฉิงพูดเสียงเบา พูดเสียงที่มีเพียงแต่เย่ซือเฉินเท่านั้นที่ได้ยิน
ก่อนหน้านี้เย่ซือเฉินคิดว่าเวินลั่วฉิงแค่แกล้ง เขาไม่เชื่อ แต่หลังจากผ่านเรื่องนี้ เขากลับไม่เชื่อไม่ได้
แต่ละเรื่องที่ผ่านมา เวินลั่วฉิงดูเหมือนจะไร้เดียงสาไร้พิษภัย แต่สุดท้ายผลลัพธ์ของทุก ๆ เรื่องนั้นคือสิ่งที่เธอต้องการ เรื่องแบบนี้เพียงครั้งเดียวอาจจะแค่บังเอิญ สองครั้งพูดได้ว่าโชคดี แต่ทุกครั้งทำไมถึงได้เป็นที่ติดตราตรึงใจ เย่ซือเฉินยิ้มมุมปาก แสดงเป็นหมูกินเสือ! คำเปรียบเปรยนี้เหมาะสมกับเธอมากจริง ๆ
“คุณปู่รู้จักเย่ซือเฉินไหมคะ?” เวินลั่วฉิงคิดถึงเรื่องก่อนหน้านี้ ยังไงก็ลองหยั่งเชิงความคิดของคุณปู่เวินดูก่อน เย่ซือเฉินที่พิงหน้าต่างอยู่นั้นเมื่อได้ยินคำพูดของเวินลั่วฉิง ก็ยักคิ้วขึ้นเล็กน้อย นี่เธอกำลังหยั่งเชิงความคิดคุณปู่เวินเหรอ
