บทที่ 444 อันนี้เป็นผลกรรมของคุณชายสามเย่เอง (1)
ยิ่งไปกว่านั้นคุณนายเคยผ่านการฝึกฝนมาโดยเฉพาะ ได้ฟังมาว่าฝีมือยอดเยี่ยมมากทีเดียว
ฉะนั้น ชีวิตดวงน้อยๆของเลขาหลิวสงสัยจะไม่รอดเสียแล้ว
เย่ซือเฉินมองเลขาหลิวแวบหนึ่ง“ถ้างั้นก็ผ่อนแรงของผมไปได้มากเลย”
เขายังไม่ได้คิดบัญชีที่เลขาหลิวดำเนินการเรื่องหย่าตอนเขาไปทำงานต่างถิ่นเลย
เลขาหลิวตกตะลึง ท่านประธานคิดจะถีบหัวส่งเหรอ？ทำไมท่านประธานถึงทำได้ลงคออย่างนี้？
“แต่ว่าผมรู้สึกว่าคุณนายเป็นคนมีคุณธรรมมากเลยนะครับ คุณนายน่าจะรู้ว่าใครเป็นต้นตอความคิด คอยบงการอยู่ข้างหลัง ฉะนั้นหากคุณนายตื่นขึ้นมา
คนแรกที่จะฆ่าก็ไม่น่าจะเป็นผมนะครับ”เลขาหลิวเสริมอีกหนึ่งประโยคด้วยความข้องใจ ซึ่งขณะที่เลขาหลิวพูดคำนี้ออกมานั้น ในใจก็คิดว่ายังไงเสียก็ต้องตายอยู่ดี เขาจะไปกลัวอะไรอีก ยังมีอะไรที่ไม่กล้าพูดอีก
เย่ซือเฉินก้มหน้ามองเวินลั่วฉิงที่อยู่ในอ้อนแขน เขารู้จักนิสัยของเธอดี ฉะนั้นคำพูดของเลขาหลิวนั้นไม่ผิด หากเธอตื่นขึ้นมาจะคิดบัญชีก็คงต้องมาหาเขาเป็นแน่
แต่ทว่าเขายินดี เธออยากคิดบัญชียังไงเขาก็ยินดีทั้งนั้น
เขายินดีให้เธอมาคิดบัญชีกับเขาอย่างนี้ตลอดไป หากเป็นเช่นนี้พวกเขาก็สามารถยื้อยุดกันไปมาได้ชั่วชีวิตแล้ว
เขาไม่อยากให้เธอหลบหน้าเขา ยิ่งไม่อนุญาตให้เธอไปจากเขา
เขารู้ว่าในใจเธอไม่มีเขาอยู่ ฉะนั้นเขาจึงสรรหาสารพัดวิธีให้ใจเธอมีเพียงเขาคนเดียว ถึงแม้จะไม่ใช่เพราะความรัก แต่เป็นอย่างอื่นก็ได้ ขอแค่ในสมองเธอคิดถึงแต่เขาก็พอแล้ว
แน่นอน ตอนนี้เขายังมีเรื่องสำคัญอยู่หนึ่งเรื่องที่จะต้องทำ
เย่ซือเฉินพาเวินลั่วฉิงไปยังห้องส่วนตัวที่ใช้โดยเฉพาะของเขาที่โรงแรมหวนหยู ซึ่งเป็นห้องเดียวกับห้าปีก่อนเธอแอบบุกเข้ามาร่วมหลับนอนกับเขา
เรื่องราวห้าปีก่อนควรจะกระจ่างเสียที
เย่ซือเฉินวางเธอไว้บนเตียงอย่างอ่อนนุ่ม ริมฝีปากของเขาจูบเบาๆที่ริมฝีปากของเธอ
บัดนี้ดวงตาทั้งคู่ของเธอได้ปิดลงอย่างสงบเงียบ ถึงแม้ตอนนี้เธอได้แปลงโฉมเหมือนเมื่อก่อนแล้ว แต่ทว่าเย่ซือเฉินยังคงรู้สึกว่าเธอสวยงามมากอยู่ดี เขาอดใจไม่ไหวจูบที่ริมฝีปากของเธอไปอีกหลายครั้ง
แต่ทว่า บัดนี้เย่ซือเฉินไม่กล้าทำอะไรที่เกินเลยไปกว่านี้
เขานึกถึงภาพที่เธอบ้าคลั่งหลังจากเมาเหล้า มุมปากก็อดไม่ได้ที่จะยกขึ้นมา
ครั้งนี้เธอกลับนิ่งเงียบนอนมาตลอดทาง จนป่านี้แล้วยังไม่ตื่นอีก
แต่ไม่รู้ว่าต่อจากนี้จะเหมือนครั้งก่อนที่อึ้งทึ่งอย่างมีความสุขอีกหรือไม่！！
เย่ซือเฉินกำลังจินตนาการอยู่ เวินลั่วฉิงที่อยู่บนเตียงก็ลืมตาโตขึ้นมากะทันหัน บัดนี้เย่ซือเฉินจ้องมองเธอด้วยระยะอันใกล้ชิด เธอลืมตาขึ้นกะทันหันเช่นนี้ เลยทำให้เย่ซือเฉินสะดุ้งตกใจเป็นอย่างมาก
เขาพบว่าบัดนี้ดวงตาของเธอนั้นสว่างแจ่มชัดมาก ไม่เหมือนกับคนเมาเหล้าเลย
เย่ซือเฉินหยุดชะงัก อะไรกันแน่ เมาแล้ว？หรือยังไม่เมา
ดวงตาของเวินลั่วฉิงชำเลืองมามองเย่ซือเฉิน จากนั้นก็หัวเราะขึ้นมา
เมื่อเห็นใบหน้าที่หัวเราะลั่นของเธอ เย่ซือเฉินก็รู้สึกขนหัวลุกขึ้นมากะทันหัน
บัดนี้เย่ซือเฉินไม่มีจริงๆว่าเธออยู่ในอาการเช่นไร คล้ายกับเมา แต่ก็ยังคล้ายเป็นรู้สึกตัวอยู่
เย่ซือเฉินกำลังครุ่นคิดดูอยู๋ แต่จู่ๆเวินลั่วฉิงก็กระโดดขึ้นมานั่งอยู่บนตัวเย่ซือเฉิน จากนั้นหมัดของเธอก็เหวี่ยงเข้าที่ตัวเขาอย่างรวดเร็ว “เย่ซือเฉิน คุณมันสารเลว ฉันจะตีคุณให้ตายไปเลย”
แรงของเธอนั้นไม่น้อยเลย อีกทั้งยังโดนจุดที่เจ็บปวดง่ายอีกด้วย เธอชกอย่างต่อเนื่องอย่างไม่ยั้งมือ จนเย่ซือเฉินต้องเป่าลมออกมาหนึ่งครั้ง
แต่เขาไม่ได้คัดค้าน ยิ่งไม่มีทางโต้กลับ เพียงแต่ยื่นไปรัดเอวของเธอให้แนบชิดเล็กน้อย เมื่อเป็นเช่นนี้เธอก็จะใช้แรงมากไม่ได้ หมัดที่ชกเข้ามาก็จะไม่เจ็บมากเท่าไหร่
“เบาหน่อย อย่าตีจนตัวเองต้องเจ็บตาม”เย่ซือเฉินไม่ได้นึกถึงความเจ็บปวดของร่างกายตน แต่เขาเป็นห่วงเธอที่ชกอย่างนี้แล้ว มือของเธอก็คงจะต้องเจ็บน่าดู
เวินลั่วฉิงลืมตาก็ชกอย่างนี้ เย่ซือเฉินคิดว่าบัดนี้เวินลั่วฉิงน่าจะหายเมาแล้ว
เธอคงจะโกรธที่เขาวางอุบายกับเธอก่อนหน้านี้ ฉะนั้นจึงได้ชกตีเขา
ด้วยการกระทำก่อนหน้านี้ของเขา เธอก็สมควรโกรธอยู่ เขาได้เตรียมใจไว้แต่แรกแล้ว
เวินลั่วฉิงได้ฟังคำพูดของเขา หมัดมือที่ชกตีเขาก็ได้หยุดลง เธอราวกับกำลังพิจารณาอย่างตั้งใจ จากนั้นก็พูดอย่างตั้งใจว่า “อืม คุณพูดถูก มือของฉันเจ็บจริงๆด้วย”
เย่ซือเฉินตะลึงเล็กน้อย คิดไม่ถึงว่าเธอจะพูดเช่นนี้ ยิ่งรู้สึกถึงความแปลกประหลาดในคำพูดของเธอ
ท่าทางในตอนนี้ของเธอไม่เหมือนกับหายเมาเลย น่าจะเป็นอาการหลังเมามากกว่า เพียงแต่ครั้งนี้กับครั้งก่อนช่างต่างกันเหลือเกิน？ซึ่งครั้งก่อนเธอลืมตาขึ้นมาก็ยั่วยวนเขาไปต่าง ๆ นา ๆ อย่างอ่อนโยนและมีเสน่ห์
แต่ทำไมครั้งนี้ลืมตาขึ้นมาก็เริ่มลงมือตีขึ้นมาล่ะ？
เย่ซือเฉินกำลังคิดอยู่ จู่ๆเวินลั่วฉิงก็ก้มหน้าลงมาเข้าใกล้ลำคอของเขา ริมฝีปากของเธอสัมผัสมาที่ผิวกายของเขา
ร่างกายของเย่ซือเฉินแข็งทื่อ เธอจะทำอะไรอ่ะ？
จะจูบเขาเหรอ？
จะอึ้งทึ่งเต็มไปด้วยความสุขเป็นครั้งก่อนหรือเปล่า？
เพราะตอนนี้เธออยู่ในอาการมึนเมา ฉะนั้นเย่ซือเฉินรู้สึกว่ามีความเป็นไปได้สูงที่เธอจะจูบเขาเหมือนกับครั้งก่อน……
แต่ทว่าวินาทีต่อมา คอของเย่ซือเฉินก็ส่งสัญญาณความเจ็บปวดออกมา
เย่ซือเฉินได้สติขึ้นมาก็พบว่าเวินลั่วฉิงไม่ได้จูบเขา แต่กัดเขาต่างหาก ซึ่งเธอกัดแรงมากจนร่างกายเขาต้องหดสะดุ้งด้วยสัญชาตญาณ
เขาคิดว่าใกล้จะกัดจนเลือดไหลแล้ว
“ฉันไม่ใช้มือตีคุณ ฉันกัดคุณดีกว่า อย่างนี้มือของฉันก็ไม่เจ็บแล้ว”และในเวลานี้เวินลั่วฉิงก็เงยหน้าขึ้นมามองเขา พลางพูดอย่างดีอกดีใจ
เย่ซือเฉินตื่นตระหนกตกใจ จู่ๆก็รู้สึกเหมือนโดนฟ้าผ่า อย่างนี้ต้องเรียกว่าอะไร ใช่ที่เขาว่าขุดหลุมฝังกลบตัวเองหรือเปล่า？
“ฉิงฉิง ไม่ต้องกัดได้ไหม？”เย่ซือเฉินอยากจะลองห้ามเธอดู เธอกัดอย่างนี้สำหรับความเจ็บปวดทางกายก็ทนได้อยู่ แต่เธอกัดแบบนี้ ฮอร์โมนในร่างกายของเขามีการตอบสนองเป็น โดยเฉพาะเวลาที่ริมฝีปากของเธอมาสัมผัสโดนผิวกายของเขา……
“ไม่เอา ฉันจะกัด”แต่ทว่าเวลานี้เวินลั่วฉิงอยู่ในอาการมึนเมาอยู่ บัดนี้เธอจึงดื้อรั้งเป็นพิเศษ คุณไม่ให้เธอทำอะไร เธอก็จะยิ่งทำเช่นนั้น
สิ้นเสียงของเวินลั่วฉิง เธอก็ก้มหน้าใช้แรงกัดบนร่างกายของเย่ซือเฉินต่อ ซึ่งครั้งนี้เวินลั่วฉิงกัดลงบนบริเวณไหล่ของเย่ซือเฉิน
ต่อมาเวินลั่วฉิงก็เงยหน้าขึ้นมามองอีกครั้ง ขมวดคั้ว ดวงตาทั้งคู่มองไปยังเสื้อผ้าของเย่ซือเฉินราวกับกำลังครุ่นคิดอย่างตั้งใจ จากนั้นก็เริ่มถอดเสื้อผ้าของเย่ซือเฉินกะทันหัน
เย่ซือเฉินเห็นการกระทำของเธอ ร่างกายก็แข็งทื่อ เธอคิดจะทำ……
เวินลั่วฉิงถอดเสื้อเชิ้ตของเขาไปหนึ่งครั้ง แต่ก็ไม่สำเร็จ เธอจึงได้ใช้แรงดึงกระชากจนกระดุมเสื้อเชิ๊ตทั้งหมดของเย่ซือเฉินหยุดออก
เย่ซือเฉินตกตะลึงแบบขยับกายไม่ได้เลยทีเดียว
ครั้งก่อนเธอก็ถอดเสื้อของเขาเหมือนกัน แต่ครั้งก่อนเธอถอดอย่างอ่อนโยน ซึ่งต่างจากครั้งนี้ที่รุนแรงเป็นอย่างมาก
เธอดึงกระชากเสื้อเขาได้เพียงแค่ครั้งเดียว？
สถานการณ์เช่นนี้ต้องผู้ชายทำกับผู้หญิงไม่ใช่เหรอ？แต่ทำไมถึงได้กลับกันกับเขาเช่นนี้นะ？
