บทที่ 497 ความสวยและความสามารถของเธอ ช่างน่าตกใจ (7)
“คือ คือ……” ‘คนสอดแนม’ คนนั้นตกใจมากจนพูดอึกอักไม่จบประโยคอยู่นาน แต่ดวงตาทั้งคู่ของเขามองไปทางเวินลั่วฉิงโดยไม่รู้ตัว อย่างสื่อความหมายชัดเจน
“พวกนายบอกมาว่าก่อนหน้านี้พวกนายเห็นอะไรกัน?” หัวหน้ากงหันไปมองทางกลุ่มคนที่เป็นพยาน
“ก่อนหน้านี้ไม่นานพวกเราเห็นคุณถังอยู่กับไอ้สอดแนมคนนี้ที่หลังเขา พวกเราเห็นไอ้สอดแนมคนนี้ส่งเอกสารให้กับคุณเวิน” หนึ่งในนั้นมองถังหยุนเฉิงแล้วลังเลอยู่สักครู่ ก่อนจะตอบออกไป
“พวกนายเองก็เห็นเหมือนกัน?” หัวหน้ากงหันมองคนอื่นๆ อีกหลายคนทันที
“ใช่ พวกเราเห็น”
“ใช่”
พลทหารพากันพยักหน้า ก็พวกเขาเห็นจริงๆ ภายใต้สถานการณ์แบบนี้ไม่กล้าโกหกอย่างแน่นอน
ฉากเหตุการณ์แบบวันนี้ พวกเขาก็พึ่งเคยเห็นเป็นครั้งแรก
“พวกนายยืนยันว่าพวกนายไม่ได้มองผิด?” หัวหน้ากงถามอีกครั้งอย่างรอบคอบ
“พวกเรายืนยันว่าไม่ได้มองผิด ตอนนั้นพวกเราคิดว่าคุณถังมีเรื่องส่วนตัวลับหลังคุณชายถัง ไม่ได้คิดอะไรมาก แต่ตอนนั้นผมถ่ายรูปไว้รูปหนึ่ง” คนที่เมื่อสักครู่เอ่ยปากพูดคนแรกล้วงเอาโทรศัพท์ของตนออกมา
“ตอนที่ผมถ่ายรูปนี้ตอนนั้น คนอื่นๆ ก็อยู่ในเหตุการณ์และเห็นพร้อมกันชัดเจน” คนนั้นรีบเอ่ยเสริมอีกหนึ่งประโยค
บอดี้การ์ดที่อยู่ข้างหัวหน้ากงหยิบโทรศัพท์ของคนนั้นมา จากนั้นก็ยื่นส่งไปตรงหน้าของหัวหน้ากง หัวหน้ากงมองแล้ว: “เอาให้ผู้อาวุโสทั้งหลายท่านดู”
บอดี้การ์ดคนนั้นยื่นโทรศัพท์ไปที่ตรงหน้าผู้อาวุโสทั้งหลาย เมื่อผู้อาวุโสทั้งหลายเห็นรูปนี้สีหน้าก็เริ่มเปลี่ยนไปเล็กน้อย
สถานการณ์แบบนี้ จะเถียงข้างๆ คูๆ อีกก็ไม่มีประโยชน์อีกแล้ว!!
รูปนี้สามารถอธิบายได้ทุกอย่าง และตอนที่ถ่ายรูปนี้ก็มีพยานหลายคนอยู่ในเหตุการณ์
ดวงตาทั้งคู่ของท่านปู่หลี่มองไปทางเวินลั่วฉิง เห็นได้ชัดว่าแววตาเย็นชาเล็กน้อย
เด็กคนนี้จะฆ่าหยุนเฉิง!!
“ผู้อาวุโสทั้งหลายคิดว่าหลักฐานนี้น่าเชื่อถือไหม?” หัวหน้ากงไม่ได้รีบสรุปผล และมองไปทางผู้อาวุโสทั้งหลายท่าน สอบถามความเห็นของพวกเขา
“ในคนพวกนี้ มีหลายคนที่เป็นคนของถังหยุนเฉิง พวกเขาไม่ใส่ร้ายถังหยุนเฉิงหรอก” กู้เจิ้งหลุนที่ยอมพลาดโอกาสเอ่ยเสริมอีกหนึ่งประโยค
ค่ายฝึกอบรมของแปดตระกูลใหญ่นั้นรวมกัน ผู้ที่รับการฝึกข้างในทั้งแปดตระกูลก็เป็นคนคัดเลือก จึงมีคนของตระกูลถังอยู่แล้ว
“เรื่องนี้ หยุนเฉิงไม่รู้เรื่องด้วย เกรงว่าจะเป็นเด็กคนนั้นสร้างเรื่องบ้าๆ นี่ ฐานะของเด็กคนนั้นก็น่าสงสัย เป็นไปได้ว่าจะเป็นพวกศัตรูมาทำร้ายหยุนเฉิง”
แต่ท่านปู่หลี่มาแนวนี้ ก็เท่ากับว่าผลักไสเวินลั่วฉิงออกไปแล้ว
“ท่านหลี่ ท่านพูดแบบนี้ก็ไม่ถูก ได้ยินมาว่าเด็กนั่นอยู่ที่บ้านถังหยุนเฉินหลายวันแล้ว ถังหยุนเฉิงจะให้คนที่ตัวตนไม่ชัดเจนพักอยู่ที่บ้านของตนเองเหรอ?” ท่านปู่หลิวชัดเจนมากว่าเป็นคนของฝั่งตระกูลกู้ แต่ที่ท่านปู่หลิวพูดนั้นก็ถือว่าสมเหตุสมผล ไม่สามารถโต้แย้งได้
“ถังหยุนเฉิงทำอะไรรอบคอบตั้งแต่ไหนแต่ไรมา เด็กผู้หญิงตัวเล็กๆ คนหนึ่งสามารถเล่นเล่ห์อยู่ใต้จมูกของเขาได้? แล้วเรื่องนี้เกี่ยวข้องถึงเอกสารลับของพวกเราแปดสุดยอดวงศ์ตระกูล เด็กผู้หญิงที่มาจากข้างนอกจะได้ไปง่ายๆ?” ท่านปู่หวูเองก็เอ่ยเสริมอีกหนึ่งประโยคอย่างช้าๆ คำพูดนี้ของเขาสื่อความหมายชัดเจน ไม่ได้พูดแค่ว่าถังหยุนเฉิงสั่งให้เวินลั่วฉิงทำก็เท่านั้น
มุมปากของถังหยุนเฉิงยกขึ้นยิ้มเยาะเล็กน้อย เขาคาดเดาได้ว่าผลจะออกมาเป็นแบบนี้ เด็กขี้เกียจคนนั้นสร้างปัญหาครั้งใหญ่จริงๆ ใหญ่จนเขาเองก็หมดหนทางจบเรื่องราว
สีหน้าคนของตระกูลกู้แสดงลำพองใจไม่มากไม่น้อย ตอนที่กู้หนานมองไปทางเวินลั่วฉิง มุมปากก็อดที่จะยกยิ้มขึ้นไม่ได้ ตอนนี้ผู้หญิงคนนี้จบเห่แน่
เวินลั่วฉิงสบสายตาทกับกู้หนานที่มองมา มุมปากก็ยกขึ้นเบาๆ
“คุณถัง คุณต้องการจะพูดอะไรไหม?” หัวหน้ากงมองเวินลั่วฉิง น้ำเสียงเข้มงวดและขู่เข็ญมากขึ้น
“หา? ฉันเหรอ? ฉันคิดว่าฉันไม่มีอะไรจะพูด” เวินลั่วฉิงลากสายตาขึ้นมองหัวหน้ากง น้ำเสียงนั้นไร้เดียงสาอย่างถึงที่สุด!!
ถังหยุนเฉิงอดไม่ได้ที่จะลอบถอนหายใจ เด็กขี้เกียจคนนี้อะไรก็ไม่เข้าใจ อธิบายให้ชัดเจนได้สิถึงจะแปลก
เฮ้อ คราวนี้ตระกูลถังคงถูกเด็กคนนี้ทำลายจริงๆ
ทุกคนได้ยินที่เวินลั่วฉิงตอบ แต่ละคนสีหน้าก็เริ่มเปลี่ยนไป คนของตระกูลกู้แต่ละคนพอใจอย่างเป็นธรรมชาติ ผู้อาวุโสหลายท่านที่กังวลแทนถังหยุนเฉิงก็อดไม่ได้ที่จะส่ายศีรษะ
ใครๆ ก็รู้ว่าเรื่องนี้ถ้าเวินลั่วฉิงไม่สามารถพิสูจน์ความบริสุทธิ์ของตนเองได้ วันนี้จะไม่ใช่แค่เธอ แต่ถังหยุนเฉิงเองก็หนีไม่พ้นเหมือนกัน
“คุณถังหมายความว่ายอมรับผิด?” เกินความคาดหมายของหัวหน้ากงเล็กน้อย แปลกใจที่เธอยอมรับผิดอย่างง่ายดาย
“ยอมรับผิด? ยอมรับผิดอะไร? ขออนุญาตถามหัวหน้ากงจะตัดสินความผิดอะไรให้ฉัน?” น้ำเสียงของเวินในตอนนี้ยิ่งไร้เดียงสามากกว่าเดิม
“คุณทำเอกสารลับของพวกเราแปดตระกูลใหญ่รั่วไหล เป็นความผิดร้ายแรง” หัวหน้ากงแววตาเข้มขึ้น น้ำเสียงขู่เข็ญมากขึ้น อยากทำให้เวินลั่วฉิงตกใจ
เวินลั่วฉิงกลับยิ้มขึ้นมาทันที ทั้งยังออกหัวออกเสียง: “อ๋อ หัวหน้ากงบอกว่าเป็นความผิดทำเอกสารลับรั่วไหล ถ้าอย่างนั้นก็ไม่เกี่ยวกับฉันแล้ว”
เมื่อเวินลั่วฉิงพูดจบ ทุกต่างพากันชะงักเห็นได้ชัดว่าไม่เข้าใจที่เธอเลย
“คนสอดแนมคนนั้นเมื่อสักครู่ก็ไม่ได้พูดอะไรเลย เขาไม่เคยพูดว่ารู้จักฉัน และไม่ได้บอกว่าฉันเป็นคนเอาเอกสารให้เขา พวกคุณจะปรักปรำความผิดให้ฉันโดยไม่มีหลักฐานไม่ได้” เวินลั่วฉิงมองคนสอดแนมคนนั้น ก่อนจะพูดขึ้นอีกครั้งช้าๆ
ได้ยินที่เวินลั่วฉิงพูด สีหน้าคนของตระกูลกู้หลายคนก็เปลี่ยนไป เดิมกลัวว่าเรื่องจะเลยเถิด ก็เลยไม่รีบให้ ‘คนสอดแนม’ มาชี้ตัวเธอ
เดิมคิดว่าพยานหลายคนนั้นก็เพียงพอแล้ว คิดไม่ถึงว่าเธอจะจับจุดนี้ได้
“คนพวกนั้นเห็นคุณกับคนสอดแนมคนนี้เจอกันที่หลังเขาแล้ว ยังจะแก้ตัวอีก?” หัวหน้ากงชะงักไป ก่อนนำเสียงจะเข้มงวดมากขึ้น
“ต่อให้ฉันเคยเจอเขาที่หลังเขา แต่ก็ไม่สามารถยืนยันได้ว่าเอกสารลับที่อยู่ในมือเขาฉันเป็นคนให้” เวินลั่วฉิงมองเขา ตอบกลับอย่างไม่รีบร้อน บนหน้าของเธอไม่มีความเกรงกลัวเลยแม้แต่น้อย
“มีคนถ่ายรูปมาแล้ว คุณยังจะแก้ตัวแบบนี้ไม่คิดว่าน่าตลกเหรอ?” หัวหน้ากงมองท่าทางของเธอแล้วก็แอบแปลกใจ เด็กคนนี้ถือว่ากล้าหาญมาก
“ในรูปที่คนนั้นถ่ายสามารถมองออกว่าที่ฉันให้เขาเป็นเอกสารลับ?” เวินลั่วฉิงตอบย่างไม่รีบร้อนอีครั้ง น้ำเสียงนุ่มนวลและฟังดูเหมือนไม่ค่อยใส่ใจ
“ตอนนั้นใส่ไว้ซองเอกสาร……” กู้เจิ้งหลุนเอ่ยเสริมอย่างไม่รู้ตัว
“ถ้าอย่างนั้นก็ไม่สามารถยืนยันได้ว่าคือเอกสารลับในมือเขาฉันเป็นคนให้ และตัวเขาเองก็ไม่ได้บอกว่าฉันเป็นคนเอาให้เขา หัวหน้ากงคงไม่ยัดเยียดเรื่องให้ฉันหรอกใช่ไหม? แบบนี้ไม่ค่อยมั้ง? วันนี้ผู้อาวุโสทั้งหลายก็กำลังดูอยู่” เวินลั่วฉิงกลับขัดกู้เจิ้งหลุนขึ้นมา
ละครสนุกๆ กำลังจะเริ่มต่างหาก!!
