ทดลองรัก ชีวิตแต่งงาน100วัน – ตอนที่ 51 สามีคะ คุณดูดีมากเลยค่ะ

ตอนที่ 51 สามีคะ คุณดูดีมากเลยค่ะ

เวินลั่วฉิงแอบสูดหายใจ เม้มปากนิดหน่อย เป็นเพราะว่าจู่ ๆ เขาก็เข้ามาใกล้ เธอรู้สึกว่าแน่นหน้าอกนิดหน่อย ราวกับว่าเขาช่วงชิงลมหายใจของเธอไป ทำให้เธอรู้สึกหายใจไม่ออก

“คุณสามีกลับมาแล้ว” เวินลั่วฉิงไม่ได้ผลักเขาออก และก็ไม่ได้มีท่าทางจะปฏิเสธเขาใด ๆ ทั้งสิ้น แต่กลับเชิดหน้าขึ้น มองไปทางเขา ใบหน้ายังคงแต้มไปด้วยรอยยิ้มสดใสนั่น

บนสัญญาการแต่งงานของพวกเขาเขียนอย่างชัดเจน เกี่ยวกับการใช้ชีวิตสามีภรรยา ห้ามบีบบังคับฝ่ายตรงข้าม ดังนั้นเวินลั่วฉิงไม่คิดว่าแค่วันแรกเย่ซือเฉินจะทำอะไรเธอจริง ๆ

เธอรู้สึกได้นิดหน่อยว่าเย่ซือเฉินทำแบบนี้เพราะมีเป้าหมายอย่างอื่น

“อื้ม” เย่ซือเฉินตอบเสียงต่ำ ดูเหมือนจะยิ้มเล็กน้อย จากนั้นเขาก็โน้มตัวเข้าหาเธออย่างจงใจ ทำให้ระยะห่างของคนสองคนใกล้กันมากว่าเดิม เขาก้มหน้าลง ระยะห่างกับใบหน้าของเธอที่แหงนขึ้นเห็นได้ชัดว่าใกล้มาก

ระหว่างริมฝีปากของเขากับริมฝีปากของเธอ เวลานี้ระยะห่างที่มีเพียงนิดเดียว เเวินลั่วฉิงรู้สึกได้ถึงลมหายใจของเขาที่ลดอยู่บนใบหน้าของเธอ

เธอรู้ว่าถ้าหากเป็นเขาหรือว่าเธอ แถมยังใกล้กันขนาดนี้ ริมฝีปากของเขาและเธออาจจะแนบเข้าด้วยกัน เวินลั่วฉิงกระพริบตาช้า ๆ แอบกำมือแน่น

แต่ว่า เขาไม่ได้จูบเธอ ร่างกายก็ไม่ได้ทับเธออย่างจริงจัง เพียงแต่ว่า มือข้างนึงของเขาจู่ ๆ กลับวางลงบนหลังของเธอ

ร่างกายของเวินลั่วฉิงแข็งทื่อเล็กน้อย โตมาขนาดนี้นอกจากอุบัติเหตุในคืนนั้น แต่ไหนแต่ไรไม่เคยมีผู้ชายเข้าใกล้เธอและแตะตัวเธอแบบนี้มาก่อน

แต่ว่า นอกจากมือนั้นแล้ว ส่วนอื่นของร่างกายเขาไม่ได้แตะต้องเธอ รวมถึงริมฝีปากที่ดูแล้วใกล้เธอมาก เวินลั่วฉิงตะลึงนิดหน่อย กระพริบตาช้า ๆ อดทนไม่ขยับเขยื้อน

เธอไม่รู้ว่าเวลานี้เย่ซือเฉินกำลังคิดอะไรอยู่ ดังนั้นเธอไม่รู้ว่าตนเองต้องทำยังไงถึงจะดี เธอต้องรู้เป้าหมายของเย่ซือเฉินให้ชัดเจนก่อน

เธอรู้สึกสงสัยนิดหน่อย เย่ซือเฉินแต่งงานกับเธอเป็นเพราะมีเป้าหมายอื่นหรือไม่?

แต่ว่า เธอคิดไม่ออกจริง ๆ ว่าเย่ซือเฉินทำแบบนี้เพราะยังมีเป้าหมายอื่นอีก? บนตัวเธอไม่มีอะไรที่เย่ซือเฉินสามารถเพิ่งพาได้

มือของเย่ซือเฉินที่จับหลังเธอกลับไม่ได้วางอยู่ที่เดิมนานเกินไปนัก เวลาต่อมากลับเคลื่อนมือลงช้า ๆ ฝ่ามือของเขาขยับมาถึงบริเวณเอวของเธอ

เวินลั่วฉิงสวมใส่ชุดนอนที่ท่อนบนล่างแยกออกจากกัน ในตอนนี้เสื้อโบกไปมา นิ้วมือของเขาจึงสัมผัสกับผิวของเธอโดยตรง

เวินลั่วฉิงสามารถรู้สึกได้ถึงอุณหภูมิที่มาจากนิ้วมือของเขาได้อย่างชัดเจน หรือว่าเป็นเพราะเธอเพิ่งอาบน้ำเสร็จ ผิวจึงเย็นนิดหน่อย ดังนั้ นิ้วมือของเขาจึงรุ่มร้อนจนเห็นได้ชัด

นิ้วมือของเขาที่ลูบคลำอยู่ที่บั้นท้ายเอวข้องเธออยู่ครู่หนึ่ง จากนั้นก็ขยับอีกครั้ง ขยับมาทางด้านข้างของเอว ตรงไปทางซ้ายของเอวเธอ

นิ้วมือของเขาลูบคลำเบา ๆ เหมือนกับตอนที่ลูบคลำบริเวณบั้นท้ายเอว และเหมือนเดิมว่าไม่ได้หยุดอยู่กับที่นานเกินไป ขยับมือช้า ๆ ต่อไป

เขาเกรงว่าสิ่งที่เขาทำในขณะนี้จะชัดเจนเกินไปจนทำให้เธอสงสัย อาจทำให้เธอจับได้ ดังนั้นจึงไม่ได้หยุดอยู่ตำแหน่งนั้นนานเกินไป

แต่ว่า ถึงแม้ว่าจะไม่ได้หยุดอยู่นานเกินไป แต่เขากลับลูบคลำจนแน่ใจ ตำแหน่งนั้นราบลื่นราวกับหยก ไม่มีสิ่งแปลกประหลาดใด ๆ ถึงแม้ว่าเรื่องจะผ่านไปห้าปี แต่เขาก็จำได้อย่างแม่นยำ ด้านซ้ายของเอวเธอมีรอยสักหนึ่งรอย แต่ว่าทำไมตอนนี้ถึงไม่มีแล้ว? เวินลั่วฉิงเงยหน้ามองไปทางเขา จู่ ๆ ก็พบว่าสายตาของเขาดูเหมือนกับแฝงไปด้วยการค้นหา ถึงแม้ว่าเขาจะปิดบังอย่างดีมาก แต่ว่าสำหรับเรื่องนี้ เวินลั่วฉิงรู้สึกได้ไวมาก เธอรู้ว่าเมื่อสักครู่ตนเองไม่ได้มองผิดไป

ค้นหา? ตกลงว่าเขากำลังค้นหาอะไร?

เวินลั่วฉิงไม่รู้ว่าตกลงเขากำลังค้นหาอะไรอยู่ แต่ว่าหากเขากำลังค้นหาอยู่จริง ๆ ถ้าเธอปฏิเสธตอนนี้ ไม่รู้ว่าจะเป็นการดึงดูดความสงสัยจากเขาไหม?

ถ้าหากเธอไม่ทำอะไรเลย ปล่อยตามใจเขาต่อไปแบบนี้ เวินลั่วฉิงก็ไม่แน่ใจว่าจะพัฒนาไปถึงระดับไหน?

เพราะว่ามือของเย่ซือเฉินยังคงขยับอย่างช้า ๆ ไม่หยุด ตอนนี้ขยับมาที่บริเวณหน้าท้องของเธอแล้ว ดูเหมือนจะไม่มีท่าทีจะหยุดลง เวินลั่วฉิงรู้ว่าตอนนี้ตัวเองต้องทำอะไรสักหน่อยแล้ว แต่ว่าเธอจะทำยังไงถึงจะไม่เป็นการดึงดูดความสนใจจากเขาและเพื่อหยุดเรื่องนี้อย่างไร้ตำหนินะ?

“สามีอยากจะทำอะไรฉันเหรอคะ?” รู้สึกได้ถึงมือของเขาที่อยู่บนท้องของเธอ เวินลั่วฉิงลดสายตาที่ซ่อนความแปลกประหลาดใจลงเล็กน้อย

“เธอคิดว่าไงหละ?” เย่ซือเฉินยิ้มมุมปาก เดิมทีเสียงที่ไพเราะนั้นดูเหมือนจะทำให้คนรู้สึกได้ถึงความมีเสน่ห์ยั่วยวนใจ เพียงแต่ในใจของเขากลับแอบสงสัย ทำไมด้านข้างเอวไม่มีตำหนิอะไรเลย? ทำไมถึงเรียบเนียนขนาดนี้?

ฟังคำพูดที่คลุมเครือของเขาในขณะนี้ เวินลั่วฉิงแอบหัวเราะเบา ๆ ในใจ

“สามีคะ คุณดูดีมากจริง ๆ” เวินลั่วฉิงมองไปที่เขา จู่ ๆ ก็หัวเราะออกมาเบา ๆ ในขณะนี้เธอตาปรือมองไม่ชัดเจน แก้มแดงเล็กน้อย เสียงนั้นราวกับมีมนต์เสน่ห์มากขึ้น

ขณะที่พูด เธอเหมือนกับระงับอารมณ์ไว้ไม่อยู่ เธอยกมือขึ้นช้า ๆ นิ้วมือวางลงบนกระดุมเสื้อเชิ้ตของเขา เธอไม่ได้หยุดอยู่กับที่นานเกินไป นิ้วมือขยับเล็กน้อย เริ่มแกกระดุมเสื้อของเขาช้า ๆ

แต่ไหนแต่ไรเธอไม่ชอบเป็นฝ่ายถูกกระทำ ไม่ว่าจะเรื่องอะไร เธอต้องกำอำนาจฝ่ายรุกไว้อยู่ในมือของตัวเอง

นิ้วมือของเธอเรียวยาว ขาวผ่อง สะอาดหมดจด ไม่มีการแต่งเติมใด ๆ แต่กลับดูดีอย่างมาก นิ้วมือของเธอที่สวยงามนั่นได้แกะกระดุมเสื้อเม็ดแรกของเขาแล้ว กำลังจะเลื่อนมาเม็ดที่สอง

เย่ซือเฉินตาสลัว ผู้หญิงคนนี้กำลังทำอะไรอยู่?

เวินลั่วฉิงเงยหน้าขึ้นอีกครั้ง แล้วมองไปทางเขา ใบหน้าแต้มด้วยสีแดงเลือดฝาดราวกับย้อมแสงสีแดงของพระอาทิตย์ยามเย็น ปากของเธอยังคงยิ้มสดใสอยู่อย่างงั้น

เย่ซือเฉินกระพริบตาช้า ๆ ดูเหมือนจะมีอารมณ์ที่ยุ่งเหยิงเล็กน้อยในสายตา

และในตอนนี้ เวินลั่วฉิงแกะกระดุมเม็ดที่สองของเขาเรียบร้อยแล้ว

จากนั้นกำลังจะเคลื่อนไปที่กระดุมเม็ดที่สาม

เสื้อเชิ้ตของเขาทั้งหมดมีกระดุมห้าเม็ด กระดุมเม็ดบนสุดนั้นไม่ได้ใส่ ใส่แค่สี่เม็ดข้างล่าง ในตอนนี้ เธอแกะออกสามเม็ดแล้ว เหลือเพียงเม็ดสุดท้าย แต่ว่าเห็นได้ชัดมากว่า เธอยังคงไม่มีท่าทีที่จะหยุดลง มือของเธอเคลื่อนลงมาถึงกระดุมเม็ดที่สี่แล้ว ไม่มีท่าทีจะหยุดแกะเลยแม้แต่น้อย

เย่ซือเฉินแอบสูดหายใจหนึ่งครั้ง ผู้หญิงคนนี้รู้ตัวไหมว่ากำลังทำอะไรอยู่?

มือของเย่ซือเฉินที่เดิมที่อยู่ตรงบริเวณเอวของเธอไม่รู้ว่าปล่อยมือลงอยู่ข้างลำตัวตัวเองตั้งแต่เมื่อไหร่ ร่างกายที่ประชิดตัวเธอดูเหมือนว่ายืนตัวตรงกว่าเดิมนิดหน่อย ทิ้งระยะห่างจากเธอเล็กน้อย และปากของเขาก็ทิ้งระยะห่างจากเธอ

เวินลั่วฉิงแกะกระดุมทั้งหมดบนเสื้อของเขาได้สำเร็จ มือของเธอจับมุมเสื้อไว้แน่น ดูเหมือนว่าจะกังวลและตื่นเต้นนิดหน่อย จากนั้นก็ปลุกเร้าความกล้าหาญขึ้น เขย่งเท้าเล็กน้อย เงยหน้าขึ้น ริมฝีปากแดงของเธอขยับเข้าใกล้ริมฝีปากของเขาช้า ๆ

เย่ซือเฉินหายใจติดขัด เธอ? นี่เธอจะจูบเขาเหรอ?