บทที่ 515 ความน่าเกรงขามที่น่าทึ่ง （１）
เยว่หงหลิงเห็นเขาถามจึงตอบไป แม้เยว่หงหลิงจะไม่รู้เรื่องอื่นๆ แต่เยว่หงหลิงรู้ว่าถังไป๋เชียนชอบเวินลั่วฉิง ดังนั้นเธอจึงไม่ได้พูดเรื่องเกี่ยวกับเย่ซือเฉิน
“อืม” ถังไป๋เชียนหรี่ตาอีกครั้ง แต่เขาก็ไม่ได้พูดอะไร และตอบด้วยเสียงเบา
“ลูกพี่ คุณผ่านมาพอดีใช่” เยว่หงหลิงมองเขา ขมวดคิ้วเล็กน้อย
“อืม” ถังไป๋เชียนตอบด้วยเสียงเบาอีกครั้ง จากนั้นเงยหน้าขึ้น มองไปที่เธอ “คุณพาเด็กทั้งสองเที่ยวต่อเถอะ ฉันจะกลับแล้ว”
หลังจากนั้นถังไป๋เชียนก็กลับไปอย่างรวดเร็ว
เยว่หงหลิงมองตามหลังเขาจากไป ขมวดคิ้วมากขึ้น ทำไมเธอรู้สึกว่าถังไป๋เชียนดูแปลกๆ มากะทันหัน และจากไปอย่างเร่งรีบแบบนี้
เมืองAศูนย์กลางแปดสุดยอดวงศ์ตระกูล
เพราะถังหยุนเฉิงเป็นคนจัดรถให้ ดังนั้นเคลื่อนที่ด้วยความเร็วสูง ใช้เวลาไม่นาน ก็ถึงเขตอำเภอ กู้หนานก็ไม่ได้พูดอะไร และไม่ได้จงใจล่าช้า พาเวินลั่วฉิงตรงไปที่ห้องเอกสาร หลังจากนั้นบอดี้การ์ดก็นำกุญแจมาให้อย่างรวดเร็ว ทุกอย่างเป็นไปด้วยความราบรื่น ราบรื่นจนเวินลั่วฉิงรู้สึกแปลกๆ
เวินลั่วฉิงเข้าไปในห้องเอกสาร กู้หนานก็ตามเข้าไปด้วย แล้วปิดประตู เวินลั่วฉิงมองเธอ หรี่ตาเล็กน้อย แต่ก็ไม่ได้พูดอะไร
เวินลั่วฉิงเดินไปที่หน้าตู้เอกสารอย่างรวดเร็ว เปิดตู้เอกสารออก ครั้งนี้ไม่เหมือนครั้งที่แล้ว ครั้งที่แล้ว เป้าหมายมีความแม่นยำ ใช้เวลาไม่มาก แต่ครั้งนี้ไม่มีเป้าหมายเลย
หลายปีที่ผ่านมาเหล่าทหารราบหัวหน้ากงเป็นคนสับเปลี่ยนและแบ่งสรรเอง ดังนั้นข้อมูลจึงเก็บอยู่ในห้องเอกสารของหัวหน้ากงโดยตรง จากปีที่ผ่านมาหัวหน้ากงร่วมมือกับตระกูลกู้เพื่อจัดการกับถังหยุนเฉิง ดังนั้นถังหยุนเฉิงไม่ค่อยรู้เรื่องของเหล่าทหารราบมาก และไม่สามารถให้ข้อมูลที่เป็นประโยชน์มากเกินไปกับเวินลั่วฉิงได้
ดังนั้น ทุกอย่างต้องให้เวินลั่วฉิงตรวจสอบด้วยตัวคุณเอง
กู้หนานเดิมทียังคิดว่าจะเอาเอกสารที่ไม่เกี่ยวข้องกับคดีนี้ไปไว้ที่มือของเวินลั่วฉิงได้อย่างไรแต่เธอสังเกตเห็นว่า ตู้เอกสารที่เวินลั่วฉิงเปิดให้ในครั้งนี้ก็ไม่มีส่วนเกี่ยวข้องกับคดีนี้แม้แต่นิดเดียว
เอกสารที่เวินลั่วฉิงอ่านในขณะนี้ก็ไม่มีส่วนเกี่ยวข้องกับคดีนี้เช่นกัน
และข้อมูลพวกนั้นเกี่ยวข้องกับเหล่าทหารราบทั้งสิ้น
ในดวงตาของกู้หนานมีรอยยิ้มจางๆ ดูเหมือนว่าเธอไม่จำเป็นต้องเหนื่อยแล้ว เวินลั่วฉิงกำลังรนหาที่ตายเอง โทษเธอไม่ได้นะ
นี่คือสิ่งที่กู้หนานมีความสุขที่ได้เห็นมัน
ดังนั้นกู้หนานจึงไม่ห้าม และไม่ทำอะไรที่รบกวนต่อเวินลั่วฉิง
ตอนนี้เธอแค่รอ รอคุณพ่อพวกเขามาจับคน มาจับขโมย
แต่ในเวลานี้ โทรศัพท์ของเธอก็ดังขึ้น เธอหยิบโทรศัพท์ออกมา ขณะเห็นหมายเลขบนจอโทรศัพท์ ตะลึงไปสักครู่ ดวงตาก็กะพริบสองสามครั้ง
ถังหลินถังหลินโทรหาเธอ
นี่เป็นครั้งแรกที่ถังหลินโทรหาเธอด้วยตัวเอง
กู้หนานจับโทรศัพท์ไว้แน่นมาก หลังจากนั้นรีบรับสาย พูดเบาๆว่า “ฮัลโหล”
เสียงนั้น เป็นเสียงเบาๆ และอ่อนโยน เธอชอบถังหลินจริงๆ ทำให้เธอหลงใหลมากยิ่งขึ้น
“คุณอยู่ที่ไหนเหรอ” เสียงของถังหลินก็อ่อนโยนกว่าปกติ โทนเสียงสบายๆ และเป็นธรรมชาติ
แต่เพราะโทนเสียงสบาย ทำให้กู้หนานตัวแข็งทื่อ ถังหลินไม่เคยแยแสเธอเลยที่ผ่านมา และไม่เคยทำตัวเป็นกันเองขนาดนี้ และยังใช้น้ำเสียงเช่นนี้ ถามเธอว่าอยู่ไหน วันนี้เกิดอะไรขึ้นกับถังหลิน
“มีธุระอะไรเหรอ” กู้หนานพยายามระงับความตื่นเต้นในใจแล้วถาม
“ก็ไม่ได้มีธุระพิเศษอะไร มีเรื่องหนึ่งที่ฉันไม่เข้าใจในฐานะผู้ชาย จึงอยากถามคุณ” ถังหลินน้ำเสียงสบายๆและอ่อนโยนมากขึ้น ตอนนี้เป็นการคุยผ่านโทรศัพท์ กู้หนานจึงไม่เห็นลักษณะท่าทางของถังหลิน
“เรื่องอะไร” กู้หนานรู้สึกตื่นเต้นมากขึ้น มือที่จับมือถือแน่นขึ้นเรื่อยๆ
“ฉันอยากจะถามคุณว่า ผู้หญิงทั่วไปชอบแหวนแบบไหนเหรอ” อีกด้านหนึ่งของโทรศัพท์ ถังหลินดูเหมือนจะมีรอยยิ้มจางๆในน้ำเสียง และมีความรู้สึกแปลกๆ
วินาทีนั้น กู้หนานรู้สึกว่าหัวใจของตัวเองเต้นแรงขึ้น เธอรู้จักถังหลินดี ถังหลินคนที่เด็ดขาดและตรงไปตรงมา เป็นไปไม่ได้ที่จะลังเลใจแค่เรื่องแหวน
และ ผู้หญิงแต่ละคนก็มีความชอบไม่เหมือนกัน ถังหลินถามเธอ หรือแหวนวงนี้ถังหลินจะซื้อให้เธอ
“ฉันชอบ แต่ผู้หญิงที่คุณให้เธออาจจะไม่ชอบก็ได้” กู้หนานถามอย่างไม่แน่ใจ
“คุณชอบก็พอ” ทันใดนั้นถังหลินก็ตอบกลับมา เสียงนั้นนุ่มมาก
กู้หนานรู้สึกว่าเหมือนหัวใจของตัวเองกำลังจะกระโดดออกมา ไม่สามารถควบคุมได้
กู้หนานมองเวินลั่วฉิงเธอรู้ว่าตอนนี้ตระกูลกู้กับตระกูลถังกำลังต่อสู้กันอย่างดุเดือด ตอนนี้ถังหลินโทรหาเธอมันบังเอิญและแปลกมาก แต่เธอก็ไม่สามารถควบคุมตัวเองได้
ถึงแม้จะรู้ว่าถังหลินกำลังหลอกเธออยู่ เธอก็จะคว้าช่วงเวลาที่สวยงามนี้ไว้
“เอาแบบนี้นะ ฉันจะถ่ายรูปแบบทั้งหมดแล้วส่งให้คุณ คุณไปเลือกดู………” ถังหลินจงใจหยุดคำพูดไว้สักครู่ หลังจากนั้นก็เสริมไปว่า “ช่วยเลือกให้ฉันหน่อย”
ตอนนี้คำพูดของถังหลิน มีการอธิบายโดยเจตนาซึ่งทำให้ความหมายของเขามีความคลุมเครือมากยิ่งขึ้น
“ได้” กู้หนานอดไม่ได้ที่จะยกมุมปากขึ้น ตอบด้วยเสียงเบา
หลังจากนั้นถังหลินก็ส่งรูปไปในมือถือของกู้หนานทีละรูป
กู้หนานมองดู มีรอยยิ้มอีกเล็กน้อยบนใบหน้า หลังจากนั้นถังหลินก็ส่งข้อความให้เธอ ส่งข้อความมาเรื่อยๆ
เวินลั่วฉิงรีบหาข้อมูล แต่ข้อมูลเยอะมาก ไม่สามารถดูหมดภายในครั้งเดียว
แต่กู้หนานมึนเมากับข้อความของถังหลิน ลืมเรื่องอื่นๆไปจนหมด
เพียงแค่กู้หนานไม่รู้ว่า ขณะที่ถังหลินวางสาย ก็เอาโทรศัพท์ของตัวเองให้เสี่ยวหู่ ให้เสี่ยวหู่ ‘คุยเป็นเพื่อน’
จนถึง ประตูห้องเอกสารถูกเปิดออก หัวหน้ากงนำคนมาที่ประตูด้านนอกของห้องเอกสารแล้ว กู้หนานถึงรู้ตัว
แน่นอนว่ายังมีกู้เจิ้งฉุนกับกู้เจิ้งหมิงตามมาด้วย
กู้หนานดึงสติกลับ วินาทีที่เห็นคุณพ่อมา เธอรีบเก็บโทรศัพท์ทันที
เมื่อกู้เจิ้งฉุนมองไปที่เธอ แววตาดูดุ แต่พอเห็นในมือเวินลั่วฉิงมีเอกสารถืออยู่ แววตาของเขาก็อ่อนโยนลงบ้าง
เขาดูออก เอกสารในมือของเวินลั่วฉิงเป็นเอกสารลับของเหล่าทหารราบและไม่เกี่ยวข้องกับคดีนี้ ครั้งนี้กู้หนานทำได้ดีมาก
เวินลั่วฉิงเห็นคนที่พุ่มเข้าไปในห้องเอกสาร ตาหรี่ลงเล็กน้อย
“จับเธอไว้” หัวหน้ากงมองไปที่เวินลั่วฉิง ออกคำสั่งโดยตรง
เวินลั่วฉิงตกใจเล็กน้อย ถึงแม้เธอจะเตรียมใจมาแล้ว แต่คิดไม่ถึงว่าหัวหน้ากงจะสั่งคนให้จับเธอทันที
