ตอนที่ 54 ก็คือเธอ
ตอนแรก คนขับรถแท็กซี่คนนั้นบอกว่าผู้หญิงที่นั่งรถของเขาสวยมาก ๆ ผิวพรรณดีมาก ใบหน้าไม่มีตำหนิเลยสักนิด ดังนั้น ถ้าหากเธอคือผู้หญิงในคืนนั้น กระบนหน้าต้องเป็นของปลอมแน่ ๆ สามารถลบออกได้แน่
เขาอยากจะเห็นจริง ๆ เมื่อถึงเวลานั้นเธอจะเสแสร้งต่อไปยังไง?
บนเตียง เวินลั่วฉิงดูเหมือนจะหลับลึกมา ไม่มีการขยับเขยื้อนใด ๆ
เวลานี้ แว่นเชย ๆ บนใบหน้าของเธอถูกถอดออก ใบหน้าเรียวเล็กของเธอปรากฏต่อหน้าเขา มือของเย่ซือเฉินวางลงบนหน้าของเธอ แบมือออก กดลงบนตรงที่เธอเป็นกระ หยุดขยับรอให้ชุ่มชื้นสักพัก แล้วออกแรงเช็ดเล็กน้อย ท่าทางของเขาเบามาก อาจจะเป็นเพราะกลัวทำเธอตื่น
เพียงแต่ว่า ในตอนนี้จู่ ๆ โทรศัพท์ของเขาก็ดังขึ้น
เย่ซือเฉินคิดไม่ถึงว่าจู่ ๆ โทรศัพท์จะดังขึ้นกระทันหันเวลานี้ นิ่งอึ้งอยู่ครู่หนึ่ง หยิบโทรศัพท์ขึ้นมาตามสัญชาตญาณอย่างรวดเร็ว มือที่เช็ดหน้าของเวินลั่วฉิงออกแรงหนักโดยไม่รู้ตัว
เวินลั่วฉิงนอนหลับตื้นมาก ถึงแม้ว่าการเคลื่อนไหวของเย่ซือเฉินจะเบามาก แต่เธอก็ตื่นแล้ว รู้สึกได้ว่าเย่ซือเฉินยืนอยู่ที่ข้างเตียง ทำอะไรบางอย่าง จากนั้นตอนที่มือข้างนึงเช็ดหน้าเธอ ในใจของเธอตกตะลึง
เดิมทีคิดว่า ถ้าหากจู่ ๆ ลืมตาขึ้น ก็เป็นการดึงดูดความสงสัยของเย่ซือเฉิน เพียงแต่ว่าสายโทรศัพนี้โทรเข้ามาได้ทันเวลาพอดี และพอดีกับที่เธอถูกรบกวนจนทำให้ตื่นขึ้นมาอย่างเป็นธรรมชาติ
“สามีคะ คุณทำฉันเจ็บแล้ว……” รู้สึกถึงเย่ซือเฉินเพิ่งแรงกดลงบนใบหน้าของเธอ ริมฝีปากแดงของเวินลั่วฉิงเบะปากเล็กน้อย ร้องออกมาอย่างไม่พอใจและน้อยใจ
เพียงแต่ว่าเมื่อได้กลิ่นยาบนมือของเขาแล้ว ดวงตาของเธอครุ่มคิด
เขารับสายพอดี และประโยคนั้นของเธอก็ดังผ่านโทรศัพท์ไปพอดี
“……” อีกด้านของโทรศัพท์เงียบอยู่ครู่หนึ่ง และมีเสียงหายใจเฮือกดังตามมา
“พี่สาม วันนี้ถึงแม้ว่าจะเป็นคืนแต่งงานของพี่ แต่ว่าพี่ก็ต้องเบา ๆ หน่อย อย่าทำให้พี่สะใภเหนื่อยจนเกินไป……” เสียงของคุณชายห้าฉิงประหลาดใจอย่างเห็นได้ชัด
“จริงด้วยพี่สาม เป็นสุภาพบุรุษต้องทะนุถนอมอ่อนโยนต่อสตรี……”
ในคืนแบบนี้ คำพูดแบบนี้ อดไม่ได้ที่จะทำให้คนอื่นเข้าใจผิด
ใบหน้าของเย่ซือเฉินเคร่งขรึมอย่างเห็นได้ชัด จึงวางสายโทรศัพท์ไป แล้วเคลื่อนสายตามามองเธอ
“สามีคะ คุณจะล้างหน้าให้ฉันเหรอคะ?” เวินลั่วฉิงกระพริบตา มองเขาด้วยสีหน้าที่สับสน
เย่ซือเฉินมองไปที่หน้าของเธอ สายตาครุ่นคิดนิดหน่อย แต่กลับไม่ได้พูดอะไร
“แต่ว่า ฉันล้างเรียบร้อยแล้ว แถมล้างอย่างสะอาดมากด้วย” เวินลั่วฉิงไม่ได้มีความคิดที่จะรอให้เขาตอบ ออกแรงถูใบหน้าของตัวเองอย่างแรง จากนั้นก็ยื่นมือที่สะอาดหมดจดมาข้างหน้าเขา “คุณดูสิ สะอาดจริง ๆ”
ท่าทางของเธอดูท่าแล้วน่าจะออกแรงเยอะมาก เมื่อถูกเธอออกแรงถูขนาดนั้น กระบนใบหน้าของเธอก็ยังไม่มีการเปลี่ยนแปลงใด ๆ
แถมเมื่อกี้เขาใช้ยาเช็ดลงตรงที่มีกระก็ไม่มีการเปลี่ยนแปลง
นี่คือยาที่ทำขึ้นเป็นพิเศษ เขาตั้งใจเอามาจากพี่ใหญ่ เป็นไปไม่ได้ที่ใช้ไม่ได้ นอกจากว่ากระบนหน้าเธอจะเป็นของจริง?
“สามีคะ คุณเป็นอะไรเหรอคะ?”
เมื่อมองเขากับดวงตาที่ไร้เดียงสาและสับสนของเธอ ดวงตาของเย่ซือเฉินนั้นไม่อาจคาดเดาได้ ไม่รู้ว่ากำลังคิดอะไรอยู่
เมื่อถูกเขาจ้องขนาดนี้ เวินลั่วฉิงในใจรู้สึกขนลุก โชคดีที่เขาลุกขึ้นยืนพักนึง ไม่ได้พูดอะไรแล้วก็เดินออกไปเลย
หลังจากที่เย่ซือเฉินเดินออกไป เวินลั่วฉิงลูบหน้าของตัวเอง ดมกลิ่นอ่อน ๆ ของยา เธอยิ้มมุมปาก คิดว่าเขาเก่งพอใช้ได้ ยาแบบนี้ยังสามารถหามาได้ เธอรู้ว่ายาชนิดนี้คนธรรมดาหามาไม่ได้แน่น ๆ นอกจาก……
ยานี้สามารถลบกระบนหน้าเธอออกได้จริง ๆ
แต่ว่า เป็นเพราะก่อนหน้านี้ในใจเธอมีความสงสัยอยู่ และเพื่อเป็นการป้องกัน หลังจากที่เขาออกไปก็เธอก็ทาของบางอย่างที่ราวกับกาวราวกับขี้ผึ้งที่ให้ความรู้สึกเบาบางมากลงบนผิวหนัง
เจ้าสิ่งนี้กันน้ำ ดังนั้นยาเมื่อกี้ไม่สามารถซึมเข้าไปได้
โชคดีที่นี่คือกลางคืน แสงไฟในห้องสลัวมาก และโชคดีที่สายโทรศัพท์เมื่อสักครู่โทรเข้ามาได้จังหวะพอดี
วันต่อมา ตอนที่เวินลั่วฉิงตื่นขึ้นมา เย่ซือเฉินได้ไปทำงานเรียบร้อยแล้ว
เวินลั่วฉิงตั้งใจตื่นสาย ไม่สนใจว่าเย่ซือเฉินเป็นเพราะอะไรถึงได้แต่งงานกับเธอ เธอรู้สึกว่าเธอต้องการจะลดโอกาสที่จะเจอหน้าเย่ซือเฉิน
เมื่อคิดถึงเรื่องเมื่อคืน ตอนนี้เธอยังตกใจอยู่เลย
โทรศัพท์ดังขึ้นกระทันหัน ทำลายคามคิดของเวินลั่วฉิง
เมื่อมองเห็นสายที่โทรเข้า เวินลั่วฉิงยิ้มมุมปากเล็กน้อย “รุ่นพี่คะ”
“ฉิงฉิง มีเรื่องบางเรื่องต้องการให้เธอช่วย” อีกฝ่ายหนึ่ง เสียงของชายหนุ่มดึงดูดใจและไพเราะเป็นพิเศษ
“รุ่นพี่มีเรื่องอะไรเหรอคะ?” ริมฝีปากยกสูงขึ้นเล็กน้อย
“พี่ได้รับการไหว้วานจากเพื่อน เป็นคดีของเมือง A พอดีกับที่เธออยู่เมือง A ช่วยพี่ดูหน่อย สำหรับเธอแล้วน่าจะเป็นเรื่องเล็ก”
“ได้ค่ะ” เวินลั่วฉิงลังเลอยู่สักครู่ แต่ก็ตอบรับไปแล้ว
ที่เธอลังเลเป็นเพราะว่าเธอรู้ว่าคุณชายห้าฉิงคือหัวหน้าสำนักงานตำรวจเมือง A คุณชายห้าฉิงกับเย่ซือเฉินความสัมพันธ์ไม่ธรรมดา ถ้าหากเธอไปก็ต้องเจอกับคุณชายห้าฉิงแน่นอน เธอเกรงว่าจะก่อให้เกิดปัญหาที่ไม่จำเป็น
แต่ว่ารุ่นพี่ออกปากแล้ว เธอปฏิเสธไม่ได้
ด้วยความเคยชินหลายปี เวลาของเวินลั่วฉิงแต่ไหนแต่ไรตรงเวลาอย่างมาก
“คุณคือMrs Tang?” เวลาที่นัดหมายกัน สถานที่นัดหมายกัน ตอนที่คุณชายห้าฉิงมองเห็นเธอก็ตะลึงไปหมด นี่คือคนที่พี่ใหญ่หามา?
อายุน้อยขนาดนี้? ที่สำคัญคือสวยเกินไปแล้ว
ผู้หญิงคนนี้เป็นผู้เชี่ยวชาญในด้านจิตวิทยาทางอาชญากรรม! ได้ยินมาว่าไม่มีใครเทียบเธอได้!
“อืม” เวินลั่วฉิงในตอนนี้ปลอมตัวอย่างสมบูรณ์แบบ ใบหน้าไม่มีกระ และก็ไม่ได้ใส่แว่น แถมเธอยังใส่คอนแทคเลนส์ ปล่อยผม เปลี่ยนชุด ผมของเธอได้รับการจัดการพิเศษเปลี่ยนเป็นสีเหลือง นี่ก็คือเธอตอนที่ทำงานอยู่ที่ประเทศ M
“นำตัวมาสอบสวนปกติ เหมือนกับตามปกติ” ไม่รอให้คุณชายห้าฉิงเอ่ยปาก เวินลั่วฉิงเอ่ยปากโดยตรง เกรงว่าจะก่อให้เกิดความวุ่นวายที่ไม่จำเป็น เสียงของเธอก็เปลี่ยนไปอย่างสุดความสามารถ
คำพูดของเธอสั้นกระชับ เด็ดขาด เสียงไม่สูง แต่กลับให้ความรู้สึกที่ทำให้คนอื่นมีแรงผลักดันที่ไม่สามารถต้านทานได้
“หา? อ๋อ ครับ” คุณชายห้าฉิงรู้สึกตัวขึ้น แทบจะไม่ลังเลเลยที่จะจัดการทุกอย่างซ้ำแล้วซ้ำอีก
คุณชายห้าฉิงมองเห็นในห้องสอบปากคำ หลิวต้าลู่สอบปากคำตามปกติ ส่วนผู้หญิงคนนั้นไม่พูดอะไรเลยสักนิด ได้แต่นั่งเฉย ๆ อยู่อย่างนั้น
ถ้าหากไม่ใช่ว่าผู้หญิงคนนี้คือคนที่พี่ใหญ่หามา เขาสงสัยในความสามารถของเธอจริง ๆ
แต่ว่า ผู้หญิงคนนี้สวยมาก ๆ เขาเคยเจอคนสวยนับไม่ถ้วน แต่ว่าไม่มีใครเทียบเธอได้
คุณชายห้าฉิงถือโทรศัพท์ขึ้น ถ่ายรูปแผ่นหลังของเธอ จากนั้งก็ส่งไปในกลุ่มหกคนของพวกเขา
พร้อมกลับที่คุณชายห้าฉิงพิมพ์ส่งไปประโยคหนึ่ง “ผู้หญิงที่สวยที่สุดเท่าที่ฉันเคยเจอ ไม่มีเทียบได้”
“ชิ แค่รูปแผ่นหลังนายตบตาใคร?”
“ส่งรูปหน้าตรงมา”
“ใช่ มีรูปถึงจะมีความจริง”
ในกลุ่มส่งข้อความตามมาอีกกี่ข้อความ
เสียงข้อความเตือนติดต่อกัน เย่ซือเฉินหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาเปิดดู
เมื่อเห็นแผ่นหลังนั้น เขาหรี่ตาในทันที แผ่นหลังนี้? เขาจำได้ มันเหมือนกับผู้หญิงคนนั้นเมื่อห้าปีก่อน พูดได้อย่างชัดเจนว่า เขาไม่ได้จำแผ่นหลังได้ แต่เป็นความ…และความโอหังของเธอ
ตอนนั้น เขามองแผ่นหลังที่ไม่ชัดเจนผ่านช่องประตูอย่างรวดเร็ว แต่ความ….โอหัง แต่เขากลับจำมันได้อย่างแม่นยำ
เมื่อกี้รูปที่คุณชายห้าฉิงส่งมา ความโอหังของเหมือนกับผู้หญิงเมื่อห้าก่อน มันเป็นแรงผลักดันที่เป็นเอกลักษณ์ที่ออกมาจากภายในสู่ภายใน ไม่มีใครสามารถเลียนแบบได้
เย่ซือเฉินลุกขึ้นยืนแล้วเดินออกไปข้างนอกอย่างรวดเร็ว ขณะเดียวกันก็กดสายโทรออก
“ไม่ว่าจะใช้วิธีอะไรก็ตาม ยื้อเธอเอาไว้ อย่าให้เธอกลับไป” เมื่อเชื่อมต่อสายแล้ว คุณชายห้าฉิงของพี่สามยังไม่ทันจะส่งเสียงพูดออกมา คำพูดของเย่ซือเฉินก็ดังขึ้นก่อนแล้ว
ถึงแม้จะเย็นชาเหมือนเคย แต่กลับดูเหมือนร้อนรนเล็กน้อย
เย่ซือเฉินสามารถมั่นใจได้ไว้ ผู้หญิงคนนี้ก็คือผู้หญิงเมื่อห้าที่แล้ว ครั้งนี้ เขาจะไม่มีทางให้เธอหนีไปได้อีกแล้ว ถ้าหากเขาให้เธอหนีไปได้อีก เขาก็ไม่ใช่เย่ซือเฉิน……
