บทที่ 553 คุณชายสามเย่ นี่เล่นลูกไม้ตลบตะแลง
คนๆนี้กล้ามากเกินไปแล้ว ที่นี่เป็นบ้านของตระกูลถัง เขาไม่กลัวว่าจะถูกคุณปู่และคุณย่าเห็นหรือไง
ทัศนคติที่คุณปู่ถังและคุณย่าถังมีต่อเขาในตอนนี้ ถ้าเห็นสถานการณ์เช่นนี้ คงไม่แปลกที่จะตีเขาให้ขาหักเลยทีเดียว
“อืม งั้นก็ให้เขามาตีได้เลย ตีขาของผมให้หักไปเลย ผมจะได้อยู่ที่นี่ไม่ไปไหน” ปากของเย่ซือเฉินก็ยังคงจูบเธออยู่ อีกทั้งน้ำเสียงบางทีก็เบาๆ แต่เวินลั่วฉิงก็ยังได้ยินคำพูดของเขาชัดเจน
เวินลั่วฉิงเบะปากบูดๆเบี้ยวๆ นี่เขามันบ้าไปแล้วจริงๆ เขากำลังจะดื้อดึงงั้นหรือ?
เขาคิดอยากจะอยู่ที่นี่ เขายอมที่จะถูกตีจนขาหัก?
“ฉิงฉิง คืนนี้คุณให้ผมค้างคืนที่นี่นะ” เย่ซือเฉินปัดมือของเธอออก มือของเขาขยับลูบไล้ต่อไปอย่างไม่สนใจ เขารู้ว่าเธอสงวนตัวในด้านนี้ เขาก็คิดไว้ว่ารอให้แต่งงานแล้วค่อยมีอะไรกับเธอ
แต่ว่าเขาควบคุมอารมณ์ตนเองไม่อยู่ แค่เขาแตะต้องตัวเธอ ก็ควบคุมไม่อยู่แล้ว
อีกอย่าง เรื่องที่เกิดขึ้นในคืนนี้กระทบกระเทือนจิตใจเขามากเกินไป
“หึ ให้คุณค้างที่นี่?” มุมปากของเวินลั่วฉิงยักขึ้นเบาๆ ทนไม่ไหวจนหัวเราะออกมาเสียงหนึ่ง ผู้ชายคนนี้ยิ่งอยู่ยิ่งหน้าด้านแล้วนะ เธอจะให้เขาค้างคืนที่นี่? พูดอย่างกับว่าเธอขอร้องเขาอย่างนั้น
คิดออกมาได้
“ฉันไม่คิดจะให้คุณค้างที่นี่หรอกนะคะ คุณรีบๆกลับไปเถอะค่ะ” เวินลั่วฉิงยื่นมือไปดึงมือของเขาออกอีกครั้ง
แต่ว่า ทันใดนั้น เย่ซือเฉินยิ่งใช้แรงโอบเธอเข้ามาในอ้อมกอด จากนั้นค่อยๆดันตัวเธอนอนลงไปบนเตียงและไม่รอให้เธอตอบสนองก็รีบจูบลงไปที่ปากของเธอ
เขาจูบอย่างร้อนแรง จูบอย่างบ้าคลั่งและเต็มไปด้วยความเร่าร้อนที่ไม่อาจควบคุมได้ หลังจากนั้นสักพัก ลมหายใจของเขาแรงขึ้นเรื่อยๆ ส่วนเวินลั่วฉิงก็หายใจอย่างสับสน บางทีที่เธอสับสนไม่เพียงแค่ลมหายใจเท่านั้น……
“คืนนี้ผมไม่คิดจะกลับไป ดังนั้น ไม่ว่าจะเกิดเรื่องอะไรขึ้น ผมก็จะอยู่ที่นี่” หลังจากที่จูบอย่างเร่าร้อนสักพัก เขามองหน้าเธอ เห็นหน้าของเธอแก้มแดงและรู้สึกว่าลมหายใจของเธอก็ร้อนแรงขึ้นอย่างเห็นได้ชัด มุมปากของเย่ซือเฉินยิ่งยิ้มอย่างได้ใจและไม่รู้ตัว
ถูกต้อง นี่คือการมีความก้าวหน้าไปอีกขั้น ตอนนี้เธอไม่เพียงแค่ไม่ปฏิเสธเขาอีกต่อไป อีกทั้งยังเห็นได้ชัดว่าเธอมีความรู้สึกต่อเขา
เขารู้สึกว่า การตอบสนองอย่างร้อนแรงของเธอในตอนนี้ เห็นได้ชัดเจนมากกว่าตอนที่พวกเขายังไม่หย่าร้างกันเสียอีก
คืนนี้เขาไม่ได้ดื่มเหล้าแม้แต่หยดเดียวด้วยซ้ำ ดังนั้นไม่มีทางที่เขาจะทำให้เธอเมาไปด้วย
เขารู้ ในตอนนี้เธอกำลังหวั่นไหวเพราะการจูบของเขาเมื่อสักครู่นี้
“คุณไม่กลัวว่าจะถูกคุณย่าและคุณปู่มาเห็นเข้าหรือไง” เวินลั่วฉิงมองหน้าของเขา อยากจะหัวเราะ คุณชายสามเย่ผู้มีฐานะต้องมาแอบๆซ่อนๆเช่นนี้แล้วเหรอ?
คนที่ทะนงตัวอย่างเขา คนที่เอาแต่ใจอย่างเขา ที่จริงไม่จำเป็นต้องกลัวว่าคุณย่าถังและคุณปู่ถังเลยสักนิด
ดังนั้นที่จริงแล้วเขาทำเพื่อเธอหรือ?
ไม่อย่างนั้น ใครจะทำอะไรเขาได้?
ตั้งแต่ครั้งก่อนที่ถังหลินบอกเรื่องราวเหล่านั้นให้เธอรู้ ความคิดของเธอจึงเปลี่ยนไป ไม่ค่อยรู้สึกมีอคติขนาดนั้นกับเขาอีกแล้ว หลังจากนั้นเธอรู้สึกว่า ที่จริงเขาก็ไม่เลวนะ อยู่ด้วยกับเขา ที่จริงก็ดีเหมือนกัน อีกอย่างเขายังเป็นพ่อแท้ๆของลูกทั้งสองด้วย
นึกถึงลูกรักทั้งสองคนแล้ว แววตาของเวินลั่วฉิงกระพริบๆ หรือว่า เธอบอกเรื่องลูกทั้งสองคนให้เขารู้จะดีไหม? เพราะลูกรักทั้งสองของเธอใกล้จะกลับมาแล้ว ถึงตอนนั้นก็ไม่มีทางปกปิดเขาได้หรอก
เธอหาโอกาสบอกความจริงเพื่อให้เรื่องนี้จะได้ไม่บานปลาย ถึงแม้เขาจะโกรธ ก็คงจะไม่ทำอะไรเธอหรอก? เธอรู้สึกว่า เขาฟังแล้วอาจจะโกรธ แต่ว่าเขาอาจจะไม่ทำอะไรเธอจริงๆหรอก
อย่างมากก็แค่ทำเหมือนที่เขาเคยพูดไว้ก่อนหน้านั้น คืนนี้อยู่ทรมานเธอเถอะ…….
ขณะที่เวินลั่วฉิงกำลังคิดอยู่นั้น เขาก้มหน้าลงมาอย่างกะทันหัน อยากจะจูบเธออีกครั้ง
“รอเดี๋ยว” ในที่สุดเวินลั่วฉิงตั้งใจรวบรวมความกล้า เธอคิดว่าถ้าเธอไม่พูดในตอนนี้ เดี๋ยวจะไม่กล้าพูดอีก อันที่จริงๆแล้ว เธอก็กลัวเย่ซือเฉินเหมือนกัน เธอไม่กลัวฟ้าไม่กลัวดิน ไม่กลัวอะไรทั้งสิ้น แต่กลับกลัวเขาเพียงคนเดียว
เวินลั่วฉิงแอบถอนหายใจลึกๆทีหนึ่ง กำลังจะเอ่ยปากพูดอยู่พอดี
“ฉิงฉิง หนูนอนหรือยัง?” ในเวลานี้พอดี ข้างนอกห้องมีเสียงของคุณย่าถังดังขึ้นมากะทันหัน
“บอกเธอว่า คุณนอนแล้ว” เย่ซือเฉินสีหน้าเปลี่ยนไปนิดๆ เข้าไปใกล้ๆหูของเธอและพูดเบาๆ
เวินลั่วฉิงเหลือบตาไปมองเขา ถ้าเธอนอนหลับแล้วจริงๆ จะตอบคุณย่าได้ยังไง?
ตอนนี้วิธีที่ดีที่สุดก็คือเธอควรจะไม่ตอบคำถามใดๆ เช่นนี้คุณย่าถึงจะคิดว่าเธอนอนแล้วจริงๆ จากนั้นถึงจะกลับไป?
“เร็วๆ บอกเธอว่าคุณนอนแล้ว” เวินลั่วฉิงกำลังคิดอยู่ เย่ซือเฉินกลับเร่งเธออีกครั้ง
เวินลั่วฉิงหันหน้าไปมองเขา เบะปากเล็กน้อย เธอรู้สึกว่าตอนนี้มีน้ำเข้าไปในสมองของเย่ซือเฉินแล้วล่ะ
แต่ว่าเย่ซือเฉินมองเธออย่างตั้งมั่น กระทั่งยังข่มขู่ด้วยเล็กน้อย
ก็ได้ ในเมื่อเขาขอร้องขนาดนี้แล้ว เธอก็ตามใจเขาละกัน เวินลั่วฉิงแอบหายใจลึกๆ จากนั้นตอบ: “คุณยายคะ หนูจะนอนแล้วค่ะ”
“หนูยังไม่นอนเหรอ งั้นดีเลย ในเมื่อหนูยังไม่นอน ยายอยากจะคุยกับหนูหน่อย” คิดไม่ผิดจริงๆ คุณย่าถังได้ยินเสียงเวินลั่วฉิงตอบ น้ำเสียงของเธอฟังได้ชัดเจนว่ารู้สึกดีใจ
เย่ซือเฉินตะลึงไปสักพัก เหมือนจะรู้สึกตัวว่า เมื่อกี้เขาตัดสินใจผิดพลาดไปแล้ว เมื่อกี้เขาควรจะให้เวินลั่วฉิงอยู่เงียบๆอย่าออกเสียงสิ
เวินลั่วฉิงมองหน้าเขาและอยากหัวเราะ แต่เธออดกลั้นเอาไว้ เธอใช้สายตาซักถามเขาว่าตอนนี้ควรทำยังไงต่อไปดี?
“บอกว่าคุณเหนื่อยมากแล้ว” เย่ซือเฉินกระซิบบอกเธอข้างหูอีกครั้ง
เวินลั่วฉิงแอบหายใจลึกๆ จริงๆแล้ว เธอรู้สึกทนไม่ได้ที่จะปฏิเสธคุณย่าถัง แต่ว่าตอนนี้เย่ซือเฉินอยู่ในห้องนอนของเธอ แล้วยังอยู่ในสภาพแบบนี้ ให้คุณย่าเห็นไม่ได้
“คุณยายคะ หนูเหนื่อยมากแล้วค่ะ” ตอนที่เวินลั่วฉิงตอบคำนี้ น้ำเสียงเต็มไปด้วยความเหนื่อยล้า
เวินลั่วฉิงนึกว่าเธอพูดเช่นนี้แล้ว คุณย่าจะต้องกลับไปอย่างแน่นอน
แต่ว่า……
“ที่จริงยายก็เหนื่อยแล้วเหมือนกัน ฉิงฉิง ยาอยากจะกับหนู”
เวินลั่วฉิงได้ยินคำพูดนี้ของคุณย่าแล้ว สองตากระพริบๆอย่างเร็ว
ส่วนเย่ซือเฉินสีหน้าซีดเซียวขึ้นมาทันที ยายแก่คนนี้ทำไมชอบติดคนอย่างนี้? ขนาดเวลานอนก็ยังจะครอบครองเมียเขาอีก?
คุณชายสามเย่ในเวลานี้รู้สึกหงุดหงิด ศัตรูหัวใจก็เยอะมากพอแล้ว ตอนนี้คุณย่าถังก็ยังจะมาแย่งคนของเขาไปอีก ยังจะให้เขามีชีวิตอยู่ต่อไปไหม?
“ฉิงฉิง หนูเปิดประตูให้ยายเข้าไปหน่อย” ด้านนอกประตู เสียงของคุณย่าถังดังขึ้นมาอีกครั้ง
สองตาของเวินลั่วฉิงจ้องมองไปทางเย่ซือเฉิน ขมวดคิ้วขึ้น เธอรู้สึกว่าไม่ค่อยปกติ ปกติคุณยายเข้าใจคนมากและยังเอ็นดูเธอจริงๆ
ดังนั้น เวินลั่วฉิงรู้สึกว่าคุณยายคงจะรู้ว่าเย่ซือเฉินอยู่ข้างใน ดังนั้นจึงแกล้งทำเช่นนี้!!
