ตอนที่ 6 การเสาะหาระหว่างเธอและเขา
คำพูดอ่อนโยนของเวินลั่วฉิงไม่ผิดสังเกตเลยแม้แต่น้อย “เขาออกมารอรับแล้วนะที่รัก เขาคิดถึง เขาอยากเห็นหน้าที่รักจนรอไม่ไหวแล้ว”
เลขาอู๋จ้องมองเวินลั่วฉิง เขาตะลึงงันเล็กน้อย ชุดสีแดงที่เธอใส่ดูยุงเหยิง น่าจะเพิ่งนอนเพิ่งตื่น
ถึงแม้ได้ยินที่เธอพูดแล้วเหมือนว่าจะมารอรับคน แต่เลขาอู๋ได้รับคำสั่งมาจากคุณชายเย่แล้ว จากนั้นเลขาอู๋จึงไม่รีรอเดินเข้าไปหาเธอเพื่อที่จะดักตัวเธอเอาไว้
ด้านหน้าโรงแรม มีชายหนุ่มชาวต่างชาติคนหนึ่ง ในมือถือกระเป๋าสัมภาระเดินมาพอดี
เวินลั่วฉิงสังเกตเห็นว่าเลขาอู๋กำลังจะเดินเข้ามาหาเธอ เธอเอียงตัวเล็กน้อย มือซ้ายแกล้งทำเป็นยกโทรศัพท์มาแนบหูอีกครั้ง มือขวายกโบกให้ชายหนุ่มชาวต่างชาติคนนั้นแล้วพูดว่า “ที่รัก เขาเห็นที่รักแล้ว เขาอยู่ตรงนี้”
ชายหนุ่มชาวต่างชาติที่อยู่ด้านนอกหยุดนิ่งอยู่ครู่หนึ่ง ดูหน้าเธอที่ยิ้มให้เขาอยู่นั้น เขาก็อดใจไม่ได้ที่จะยิ้มกลับ ถึงแม้ว่าเขาจะไม่รู้จักเธอ ถึงแม้ว่าเขาจะไม่แน่ใจว่าหญิงสาวกำลังทักทายเขาอยู่หรือเปล่า แต่เป็นมารยาท เขาเลยยิ้มกลับให้เธอ
หลังจากนั้นเวินลั่วฉิงก็โบกมือพร้อมทั้งวิ่งไปหาชายหนุ่มชาวต่างชาติคนนั้นด้วยความตื่นเต้น
เลขาอู๋ตอนแรกที่จะเดินเข้าไปกักตัวเธอก็หยุดชะงักลง คุณชายเย่แค่สั่งว่าห้ามให้ใครออกไปจากบริเวณโรงแรม และผู้หญิงคนนี้แค่ออกมารับแฟนเธอแล้วก็กลับห้อง คงไม่มีอะไร ดังนั้นไม่จำเป็นต้องกักตัวเธอไว้
ดูก็รู้ว่าทั้งสองรู้จักกัน น่าจะเป็นคู่รักที่อยู่ในช่วงข้าวใหม่ปลามัน ไม่อย่างนั้นคงไม่เป็นถึงขนาดนี้
ถึงตอนนี้เธอก็ยังคงตื่นเต้นอยู่ แฟนก็มาถึงแล้วแค่นี้ทำเป็นรอไม่ไหว!
แต่เลขาอู๋คาดไม่ถึงเลย ผู้หญิงที่วิ่งออกไปอย่างตื่นเต้นคนนั้นกลับไม่ได้วิ่งไปหาชายหนุ่มชาวต่างชาติ แต่กลับวิ่งขึ้นรถแท็กซี่แล้วปิดประตูไปอย่างรวดเร็ว
“พี่ ออกรถ เร็ว” เธอวิ่งขึ้นรถมาอย่างรีบร้อน แล้วสั่งให้คนขับรถรีบออกรถ
“นี่คุณ คุณ ออกไปได้ยังไง?”ขณะที่เลขาอู๋ตั้งสติได้ก็รีบวิ่งตามเวินลั่วฉิงไป แต่รถแท็กซี่ได้ขับออกไปแล้ว
เลขาอู๋รีบวิ่งกลับมาหาชายหนุ่มชาวต่างชาติคนนั้นแล้วถามด้วยความใจร้อนว่า “เธอออกไปได้ยังไง? เธอไม่ใช่ออกมารับคุณเหรอ? พวกคุณไม่ได้รู้จักกันเหรอ?”
ชายหนุ่มชาวต่างชาติยักไหล่ส่ายหัวด้วยความแปลกใจ
ดูจากกิริยาท่าทางของชายหนุ่มชาวต่างชาติคนนี้แล้ว เลขาอู๋รู้ตัวทันทีว่าโดนเธอหลอกแล้ว
เป็นแบบนี้ไปได้ยังไง นี่มนุษย์ยังมีความซื่อสัตย์อยู่ไหม?
แต่ทำไมเธอต้องหลอกเขาล่ะ?
เลขาอู๋หันหลังกลับมาเจอคุณชายเย่ที่กำลังเดินมาพอดี สีหน้าของเคร่งขรึมของคุณชายเย่ทำให้เขานึกถึงความเป็นไปได้ เลขาอู๋ถามคุณชายเย่ขึ้นมาว่า “คุณชายเย่ อย่าบอกนะว่าผู้หญิงคนเมื่อสักครู่นี้คือคนที่คุณชายกำลังตามหาอยู่?”
“แล้วนายคิดว่ายังไงล่ะ?”สายตาที่เยือกเย็นของคุณชายเย่ทำให้เขากลัวจนยืน ตัวแข็ง รับรู้ได้ถึงกลิ่นอายของอันตรายที่อยู่รอบตัว
เย่ซือเฉินประเมินค่าเธอต่ำไป ขนาดให้เลขาอู๋เฝ้าประตูอยู่คิดไม่ถึงว่าเธอจะหนีไปได้ เยี่ยม! เยี่ยมมาก!
“คุณชายเย่ เมื่อสักครู่ผมเห็นป้ายทะเบียนรถ ผมจะไปตามตัวเธอกลับมา” เลขาอู๋ตกใจจนขาสั่นแต่ยังดีที่การตอบสนองยังเร็วอยู่
เวลานี้ไม่สามรถเอาความดีมาชดเชยความผิดได้ ไม่อย่างนั้นแล้วต้องซวยแน่ๆ
แต่ไม่รู้ว่าผู้หญิงคนนั้นถึงไปทำอะไรให้คุณชายเย่ไม่พอใจ เลขาอู๋ติดตามคุณชายเย่มานาน นี่เป็นครั้งแรกที่เขาเห็นคุณชายเย่โกรธจนน่ากลัวขนาดนี้
ไม่ถึงห้านาทีรถไมบัคสุดหรูก็จอดที่หน้าประตูโรงแรม คุณชายเย่ขึ้นรถด้วยความเร่งรีบด้วยสีหน้าเคร่งขรึม
ถึงแม้ว่าจะเสียเวลามาพอควร แต่ความเร็วของรถไมบัคสุดหรูคันนี้ต้องตามเธอทันแน่ ตอนนี้เวลาประมาณตีสี่ บนถนนไม่ค่อยยมีรถวิ่ง เลขาอู๋เร่งความเร็วเพิ่มขึ้น จากนั้นไม่นานก็เห็นรถแท็กซี่ที่เวินลั่วฉิงนั่งอยู่
