ทดลองรัก ชีวิตแต่งงาน100วัน – ตอนที่ 59 ติดปีกก็ยากที่จะบิน

ตอนที่ 59 ติดปีกก็ยากที่จะบิน

เวินลั่วฉิงไม่รู้ว่าตนเองเล็ดลอดตรงส่วนไหน ถึงทำให้เย่ซือเฉินพบสิ่งพิรุธ ทั้ง ๆ ที่เธอทำทุกอย่างอย่างไร้ที่ติ ทำไมถึงยังถูกเย่ซือเฉินค้นพบ?

เสื้อคลุมลำลองหลวม ๆ ของเธอในตอนนี้ ปกปิดร่างกายอันงดงามของเธอโดยสิ้นเชิง เนื่องจากการออกแบบพิเศษที่ส่วนบ่า ทั้งกว้างทั้งสูง ตอนที่เธอก้าวเดินเมื่อสักครู่ การบิดตัวของเอวในขอบเขตที่มากสุด ไม่เหมือนกับคนปกติโดยสิ้นเชิง

เธอไม่เชื่อว่าเธอที่เป็นแบบนี้ เย่ซือเฉินจะสามารถดูอะไรออกอีก

หรือว่า เย่ซือเฉินหลอกลวงเธอ?

ในระยะเวลาสั้น ๆ สมองของเวินลั่วฉิงหมุนวนเวียนเป็นพันเป็นร้อยรอบ แต่ก็ไม่มั่นใจว่าทำไมเย่ซือเฉินตะโกนเรียกเธอกระทันหัน

แต่ว่า จู่ ๆ เย่ซือเฉินเอ่ยปากพูดให้เธอยืนอยู่กับที่ ถ้าหากเธอไม่หยุด เกรงว่ามีแต่จะทำให้เขาสงสัย ถึงแม้ว่าจะไม่ได้เอ่ยชื่อสกุลว่าเป็นเธอ

จิตใต้สำนึกของเธอมองไประยะห่างที่เธอห่างจากประตูใหญ่แวบหนึ่ง เห็นได้ชัดว่าอยู่ไกล ถ้าหากตอนนี้เธอวิ่งออกไป จากความเร็วของเย่ซือเฉินแล้ว เกรงว่าจะจับเธอได้ แถมเธอกังวลยิ่งไปกว่านั้นคือ เย่ซือเฉินสั่งการคนให้อยู่ด้านนอก ถ้าหากเป็นแบบนั้นจริง ๆ เธอก็ตายอย่างไม่ต้องสงสัยเลย

เมื่อสักครู่ตอนที่เธอลงมา เย่ซือเฉินก็ยืนอยู่ที่ประตูลิฟท์พอดี ความมั่นใจ ความสุขุมของเขาแบบนั้น แน่นอนว่าต้องสั่งการคนไว้ด้านนอกแล้ว

ดังนั้นหากวิ่งออกไปข้างนอกเห็นได้ชัดว่าเป็นไปไม่ได้

ขณะที่สายตาของเวินลั่วฉิงเคลื่อนไหวเล็กน้อยนั้น แม้กระทั่งเห็นคนยืนอยู่ด้านล่างบันได เกรงว่าก็เป็นเย่ซือเฉินที่กลัวว่าเธอจะเดินลงบันใดมา ตั้งใจสั่งการไว้ โชคดีที่เธอไม่ได้เดินลงมาทางบันได เพียงแต่ เย่ซือเฉินร้ายกาจจริง ๆ ปิดตายทุกทาง

เวินลั่วฉิงทำได้เพียงหยุดเดิน ยกมุมปากขึ้น จัดแจงรอยยิ้มบนใบหน้า จากนั้นเตรียมหมุนตัวกลับไป

เพียงแต่ว่า ในตอนนั้นเอง ผู้ชายคนนึงรีบวิ่งเข้ามาด้วยความโกรธ ท่าทางของชายคนนั้นยังกับคนเลว ดูน่ากลัว

“เธอยังยืนอยู่ตรงนี้ทำอะไร?” ชายหน่าเดินมาหยุดตรงหน้าเวินลั่วฉิงอย่างรวดเร็ว ดวงตาคู่นั้นมองไปทางเวินลั่วฉิง ราวกับจะกลืนกินเธอเข้าไปยังไงอย่างงั้น

เวินลั่วฉิงมึนงงไปชั่วขณะ แต่หลังจากนั้นก็หัวเราะเบา ๆ ขึ้นมาทันที ผู้ชายคนนี้มาได้จังหวะพอดี!

“แต่งงานกับเธอ ฉันโชคร้ายไปแปดชาติจริง ๆ ศักดิ์ศรีของตระกูลหลี่ถูกเธอทำให้ขายหน้าจนหมดสิ้นไปแล้ว นี่เธอยังจะยืนอยู่ตรงนี้ทำไมอีก อยากจะยั่วยวนผู้ชายเหรอ? พอเห็นผู้ชายหล่อ ๆ ก็ก้าวเดินไม่ออก เธอช่วยรักษาหน้าหน่อยได้ไหม ไป กลับไปฉันจะจัดการกับเธอ” ชายหนุ่มสีหน้าโมโห กระชากแขนของเวินลั่วฉิงอย่างแรง แล้วดึงเธอออกไปข้างนอก

เวินลั่วฉิงโซเซ เกือบจะถูกเขาดึงจนล้ม แต่ว่า เขาไม่รู้จักถะนุถนอมเลยแม้แต่น้อย ยังคงลากเวินลั่วฉิงออกไปข้างนอกอย่างไม่สนใจใยดี แม้แต่พลังนั้นก็ยิ่งเพิ่มมากขึ้น ดูแล้ว เหมือนกับเวินลั่วฉิงถูกเขาลากออกไป

เหตุการณ์ที่เกิดขึ้นอย่างกระทันหัน ทำให้คนในห้องโถงมึนงงไปหมด แต่ว่าเรื่องแบบนี้ คุณชายห้าฉิงเคยเจอเยอะแล้ว จึงไม่มีปฏิกิริยาอะไร เพียงแต่ปากบึ้งเล็กน้อย

เวินลั่วฉิงแอบยิ้มในใจ เมื่อสักครู่ตอนที่อยู่ในลิฟท์ เธอกลัวว่าจะถูดดักไว้ออกไปไม่ได้ จึงกันไว้ดีกว่าแก้ เธอจึงโทรหาถงถงก่อน ให้ถงถงรีบหาคนอย่างรวดเร็ว มาแก้สถานการณ์ที่สำนักงานตำรวจด้วยความเร็วที่เร็วที่สุด

เพียงแต่ว่า ถ้าหากถึงสถานการณ์เช่นนั้นจริง ๆ งั้นก็คงไม่มีวิธีจริง ๆ ถือว่าเป็นการต่อสู้ครั้งสุดท้าย อันที่จริงเธอไม่ได้หวังอะไรมากมาย

แต่ว่า เธอคิดไม่ถึงจริง ๆ คนคนนี้มาได้ทันเวลาขนาดนี้ แถมการแสดงดีก็ไม่ใช่ว่าธรรมดา

เย่ซือเฉินเม้มปากเล็กน้อย มองไปทางเวินลั่วฉิงที่ถูกผู้ชายคนนั้นลากออกไปจากห้องโถง สายตาเคร่งขรึม เพียงแต่ว่าไม่ได้พูดอะไร

เมื่อสักครู่จู่ ๆ เขาเรียกให้เธอหยุด จงใจหลอกหลวงเธอ

เขาไม่เคยเห็นหน้าตรงของเธอเลย เมื่อสักครู่ตอนที่เผชิญหน้ากับเธอ ก็ไม่ได้พบเห็นอะไร การแต่งหน้าที่เข้มของเธอทำให้มองไม่เห็นใบหน้าเดิม และการที่เธอเป็นฝ่ายรุกเข้าใกล้เขา ก็เป็นไปตามที่เวินลั่วฉิงคาดคะเนอย่างแม่นยำที่จะทำให้เขาผ่อนคลายจิตใจ

แน่นอนว่า ที่สำคัญไปกว่านั้นคือเป็นเพราะเธอลงลิฟท์มาพร้อมกับคุณชายห้าฉิง และคุณชายห้าฉิงไม่รู้จักเธอ!

ไม่พูดไม่ได้ว่า เวินลั่วฉิงวางแผนขั้นตอนนี้ของคุณชายห้าฉิงได้เข้าถึงจุดสำคัญมาก

ดังนั้น คุณชายห้าฉิงไม่ได้ขัดขวางเธอไว้ ปล่อยเธอไป เพราะอยากจะดูแผ่นหลังของเธอ แต่ว่าแผ่นหลังของเธอ ไม่มีความโอหังที่เขาอยากเห็นแม้แต่น้อย เพราะว่าเสื้อคลุมที่หลวมจนเกินไปนั้น แม้กระทั่งรูปร่างก็ดูแล้วไม่เป็นจริง

เพียงแต่ว่า ในช่วงเวลาที่ลงมาจากชั้นบน มีเพียงแต่ผู้หญิงคนนี้ที่ดูน่าสงสัย ดังนั้น เขาไม่สามารถปล่อยเธอไปแบบนี้ได้ แต่ว่า จู่ ๆ ผู้ชายคนนี้ก็โผล่มาทำลายสถานการณ์

เขาลากเวินลั่วฉิงออกไปจากห้องโถง จากนั้นก็ผลักเธอเข้าไปในรถอย่างรุนแรง แล้วเขาก็ตามขึ้นรถมาอย่างรวดเร็ว

เย่ซือเฉินหรี่ตา ไม่รู้ว่าจู่ ๆ คิดอะไรออกขึ้นมา สีหน้าเปลี่ยนไปเล็กน้อย

และในตอนนั้น ประตูลิฟท์เปิดออกอีกครั้ง แม่บ้านทำความสะอาดเดินออกมา

“รองเท้านี้เอามาจากที่ไหนครับ?” คุณชายห้าฉิงมองเห็นในของแม่บ้านทำความสะอาดถือรองเท้าไว้อยู่ สีหน้าเปลี่ยนไปอย่างรวดเร็ว เขาจำรองเท้านี้ได้ รองเท้าที่ผู้หญิงคนนั้นสวมใส่ตอนมา และยังมีเข็มขัดในมือแม่บ้าน ก็เป็นของผู้หญิงคนนั้น

“เมื่อสักครู่เก็บได้ที่นอกลิฟท์ชั้นสามค่ะ และยังมีเครื่องสำอางค์อีกเยอะแยะ ดูแล้วยังกับของใหม่ทิ้งมันไว้แบบนี้ เด็กผู้หญิงสมัยนี้ ไม่รู้จักการใช้ชีวิตจริง ๆ แถมยังมีโทรศัพท์เครื่องนึง ถึงแม้ว่าจะเก่าไปหน่อย แต่ก็ไม่น่าจะทิ้งไว้แบบนี้……” แม่บ้านยื่นของในมือออกมา แล้วบ่นไม่พอใจ

“พี่สาม ผู้หญิงคนนั้น……” สีหน้าของคุณชายห้าฉิงเปลี่ยนไปจนดูไม่ได้ ถึงแม้ว่าเครื่องสำอางค์พวกนี้เขาไม่เคยใช้ แต่ก็รู้ว่าเอาไว้ทำอะไร มันไว้ใช้สำหรับแต่งหน้า และเขาก็ชัดเจนเป็นอย่างมาก การแต่งหน้าสไตล์ที่แตกต่างกันอย่างสิ้นเชิงทำให้โฉมหน้าก่อนหลังแตกต่างกันอย่างมาก

รองเท้าคู่นี้กับเครื่องสำอางค์พวกนี้อยู่ด้วนกัน บวกกับเข็มขัดเส้นนั้น ทำให้เขาคิดถึงความเป็นไปได้อย่างนึง……

เพียงแต่ว่า ตอนที่เขาพูดประโยคนี้ เย่ซือเฉินได้เดินออกไปข้างนอกประตูแล้ว ความเร็วนั้นเรียกได้ว่าเร็วมาก เขาสามารถคิดออก เย่ซือเฉินก็คิดออกได้เร็วกว่าเขาเป็นเรื่องปกติ แถมตอนที่แม่บ้านคนนั้นยังไม่ออกมา เย่ซือเฉินก็สงสัยแล้ว……

“นาย เอาของพวกนี้ไปรวมรวมลายนิ้วมือ” มองเห็นนายตำรวจคนนั้นที่ตอบคำถามเมื่อสักครู่ยังอยู่ คุณชายห้าฉิงใช้ให้เขาเอาของในมือแม่บ้านไปรวบรวมลายนิ้วมือ

ของพวกนี้เป็นของผู้หญิงคนนั้นทั้งหมด บนนั้นต้องทิ้งลายนิ้วมือของผู้หญิงคนนั้นไว้แน่ แค่มีลายนิ้วมือ ถึงพี่สามจะจับผู้หญิงคนนั้นไม่ได้ในเวลานี้ ก็สามารถผ่านการใช้ลายนิ้วมือตามหาผู้หญิงคนนั้นได้

คุณชายห้าฉิงไม่เสียแรงที่เป็นถึงหัวหน้าสำนักงานตำรวจ ปฏิกิริยาการตอบสนองนี้ถือว่าเร็วใช้ได้

เวลานี้ รถที่เวินลั่วฉิงนั่งอยู่เริ่มทำงานแล้ว

“พรรคพวก ทำงานอะไร? ฝีมือการแสดงไม่เลวนะ” เวินลั่วฉิงมองไปที่ผู้ชายที่ช่วยเธอเมื่อครู่นี้ ใบหน้ามีความชื่นชมเล็กน้อย

“บอกเห่อถงถงด้วย ว่าทีหลังเรื่องแบบนี้ไม่ต้องมาหาฉัน เราสองคนไม่มีอะไรเกี่ยวข้องกันแล้ว” ชายหนุ่มไม่มองเธอแม้แต่นิดเดียว แต่น้ำเสียงก้าวร้าวมาก

เวินลั่วฉิงกระตุกมุมปาก อารมณ์ร้ายพอใช้ได้นะ นายคนนี้มีความสัมพันธ์อะไรกับถงถง?

“เร็ว ๆ รีบไปเร็ว” ตอนที่เวินลั่วฉิงเคลื่อนย้ายสายตา จู่ ๆ ก็เห็นเย่ซือเฉินออกมาจากห้องโถงอย่างรวดเร็ว พุ่งมากทางที่เธออยู่ตอนนี้ สีหน้าเปลี่ยนไปในทันที

ความเร็วของเย่ซือเฉินเร็วมาก ขึ้นรถไปในพริบตา แถมเวลาเดียวกันนี้ คนอื่นในสนามก็ตามกันขึ้นรถไป ไล่ตามมาทางทิศของเธอ

“เชี่ย เธอทำอะไรเย่ซือเฉิน? ทำไมเขาต้องตามเธอแบบนี้?” ชายหนุ่มขมวดคิ้ว เพียงแต่ว่ากลับเร่งความเร็วอย่างรวดเร็ว สีหน้าของเขาเคร่งขรึม “เรื่องแบบนี้ อยากจะหนีให้พ้น เป็นไปไม่ค่อยได้”

เวินลั่วฉิงขมวดคิ้ว เธอก็ไม่ได้ทำอะไรเขาสักหน่อย? พูดตามความจริง เธอไม่รู้ด้วยซ้ำว่าทำไมเย่ซือเฉินจะต้องมาดักเธอที่สำนักงานตำรวจ แถมยังร้ายแรงขนาดนี้ด้วย

เธอก็รู้ว่าเย่ซือเฉินตามมาแบบนี้ เธออยากจะหนีไป เป็นไปไม่ค่อยได้

ภายในห้านาที รถของเย่ซือเฉินกลับดักอยู่ข้างหน้ารถที่เวินลั่วฉิงนั่งอยู่ แถมรถที่ตามมาด้านหลังก็ดักทางหลังไว้ทั้งหมด ล้อมรอบรถทั้งคันไว้ตรงกลาง

เมื่อเป็นเช่นนี้ถ้าหากเธอติดปีกก็ยากที่จะหนีไปแล้ว!