บทที่ 618 คุณชายสามเย่ถูกวางยา (5)
“ซือเฉินคือลูกชายของนาย ก็คือหลานชายของฉัน นายรู้ ความหวังทั้งหมดของพ่อนายต่างก็ฝากไว้กับซือเฉิน ฉันจะทำร้ายซือเฉินได้ยังไง” ในตอนที่คุณย่าเย่พูดประโยคนี้ น้ำเสียงฟังแล้วอ่อนโยนมาก
อีกอย่าง คำพูดนี้ของคุณย่าเย่มีแรงจูงใจมาก
ตอนนี้ ตระกูลเย่นอกจากซือเฉินแล้ว ไม่มีใครสามารถแบกรับบริษัทตระกูลเย่ได้ ดังนั้น ไม่ว่าเกิดเรื่องอะไรขึ้น คุณปู่เย่ก็ไม่มีทางทอดทิ้งเย่ซือเฉิน
ขณะนี้เย่โป๋เหวินก็เริ่มมีความรู้สึกง่วงแล้ว ความรู้สึกง่วงนี้เป็นเหมือนกับยานอนหลับที่เขาดื่มประจำ
ถ้าหากว่าเป็นแค่ยานอนหลับ ถ้าหากว่าแค่อยากให้ซือเฉินหลับสบาย งั้นก็ไม่เป็นไร
เมื่อกี้เย่โป๋เหวินก็ดื่มชาแล้ว แต่ว่า เขาดื่มไปแค่คำเดียว อีกอย่างในตอนที่เขาดื่มชานั้น ในชาก็น่าจะมียาระงับประสาทแล้ว ไม่ น่าจะเรียกว่ายานอนหลับ
แต่ว่า เขาไม่รู้ว่ายาที่เย่ซือเฉินดื่มไปเมื่อกี้จะไม่ใช่แค่ยานอนหลับ
เย่โป๋เหวินในขณะนี้รู้สึกหนักๆ หนังตามาก อีกอย่างขาทั้งสองข้างของเขาก็พิการ ไม่สามารถขยับได้ ฉะนั้น เขาทำได้แต่ให้คุณย่าเข็นเขากลับไปที่ห้อง
หลังจากที่เย่โป๋เหวินกลับมาถึงห้องแล้ว คุณย่าเย่ก็ให้คนย้ายเย่โป๋เหวินขึ้นไปบนเตียง เธอกลับรีบออกจากห้องนั้น
“จัดกันหมดแล้วหรอ?” คุณปู่เย่เห็นคุณย่าเย่เดินออก แววตาก็ประกายขึ้นทันที
“อื้ม ขัดการไว้หมดแล้ว กู่หยิงหยิงก็น่าจะใกล้ถึงแล้ว” คุณย่าเย่ในขณะนี้ไม่มีความลังเลบนใบหน้าแล้ว มีแต่ความเด็ดขาด
“วิธีนี้ดีจริงๆ” บนใบหน้าของคุณปู่เย่มีรอยยิ้มเผยออกมา “แต่ว่า ก็โชคดีที่กู่หยิงหยิงยอมช่วย”
“เธออยากแต่เข้ามาในตระกูลเย่ของพวกเรา ก็ต้องช่วยอยู่แล้ว เมืองAมีผู้หญิงคนไหนที่ไม่อยากแต่งเข้ามาในตระกูลเย่?” ในตอนที่คุณย่าเย่พูดถึงประโยคนี้ มุมมากนั้นมีความได้ใจมาก
“อื้ม เธอพูดประโยคนี้ได้ถูก ไม่มีผู้หญิงคนไหนไม่อยากแต่งเข้ามาในตระกูลเย่ของเรา พวกเราเลือกกู่หยิงหยิงแล้ว นั่นคือบุญวาสนาของกู่หยิงหยิง เธอน่าจะขอบคุณพวกเรา” คุณปู่เย่ยิ่งได้ใจใหญ่
“รอให้ข้าวดิบกลายเป็นข้าวสุก สายเกินที่จะแก้ เรื่องนี้ก็จบแล้ว ถ้าหากสามารถท้องได้ งั้นก็ดีไปอีก” คุณปู่เย่ยิ่งพูดก็ยิ่งได้ใจ ยิ่งพูดก็ยิ่งดีใจ
“นายเสียงเบาหน่อย” คุณย่าเย่ดึงแขนเสื้อของเขา เตือนเขา
คุณปู่เย่รู้สึกว่าเสียงตัวเองดังเกินไปแล้ว จึงรีบหยุดพูด
“คุณท่าน คุณกู่มาแล้วครับ” ขณะนี้ พ่อบ้านได้พากู่หยิงหยิงเข้ามาในห้องรับแขก
“อืม ลงไปก่อนเถอะ” คุณปู่ก้มหน้าตอบรับ ให้พ่อบ้านออกไป
เรื่องนี้ คนยิ่งรู้น้อยยิ่งดี
พ่อบ้านอึ้งไปเลย แววตามองไปรอบๆ ห้องรับแขก เห็นว่าในห้องรับแขกนอกจากคุณท่านและคุณนายแล้วก็ไม่มีคนอื่นอีก พ่อบ้านมีความสงสัยเล็กน้อย เมื่อกี้เขาเห็นคุณผู้ชายกลับมาแท้ๆ
แต่ว่า คุณท่านให้เขาออกไป เขาก็ไม่กล้าไม่ทำตาม
“หยิงหยิง เรื่องนี้ก็ลำบากเธอแล้วนะ แต่ว่า งานแต่ของสองบ้านเรากำหนดไว้แล้วนะ หลังจากเรื่องนี้จบแล้ว พวกเธอก็สามารถรีบแต่งงานกันได้แล้ว” คุณย่าเย่จับมือของกู่หยิงหยิง พูดย้ำเตือน
ในเมื่อคุณย่าเย่จะให้กู่หยิงหยิงร่วมมือกับเธอ ก็ต้องพูดกับกู่หยิงหยิงไว้ก่อนแล้ว กู่หยิงหยิงมาแล้ว ก็แสดงว่าเธอตกลงแล้ว
ฉะนั้น ประโยคนี้ของคุณย่าเย่ก็แค่พูดจูงใจ
กู่หยิงหยิงเม้มปาก ไม่ได้พูดอะไร มือข้างหนึ่งประสานกับมืออีกข้างหนึ่ง ดูแล้วตื่นเต้นมาก ราวกับว่ามีความกลัวเล็กน้อย
“หยิงหยิง เฉินเฉินอยู่ข้างใน ฉันพาเธอไปนะ” คุณย่าเย่เห็นความตื่นเต้นของเธอแล้ว ก็ยิ้ม บนใบหน้ามีรอยยิ้มเล็กน้อย มองออกเลยว่า กู่หยิงหยิงเป็นผู้หญิงที่ดี
ขณะนี้คุณย่าเย่ยิ่งมั่นใจที่จะให้ซือเฉินแต่งงานกับเธอ นี่จึงจะเป็นทางเลือกที่ดีที่สุด
“หนู หนูกลัว” กู่หยิงหยิงไม่ได้ขยับ ร่างกายมีความแข็งทื่อเล็กน้อย บนใบหน้าก็มีความกลัวอย่างเห็นได้ชัดเจน ถึงขั้นน้ำเสียงก็มีความสั่น
มองดูหน้าตาของกู่หยิงหยิง คุณย่าก็ยิ่งพอใจ ดูเหมือนว่าพวกเขาจะเลือกคนไม่ผิด
“หยิงหยิง ฉันรู้ว่าเรื่องแบบนี้ครั้งแรกของผู้หญิงมักจะกลัวเล็กน้อย มีความตื่นเต้นเล็กน้อย ฉันก็รู้ว่าตอนนี้พวกเธอยังไม่แต่งงานกัน เรื่องแบบนี้ยังไม่เหมาะสม แต่ฉันกลัวว่าเวินลั่วฉิงจะใช้วิธีอื่นมาดึงดูดเฉินเฉินของพวกเราอีก ฉันกลัวว่าพอถึงเวลาเฉินเฉินจะติดกับดักของเวินลั่วฉิง เพื่อเฉินเฉินของตระกูลเรา เพื่อนความสุขต่อจากนี้ของพวกหนูสองคน นี่เป็นวิธีที่ดีที่สุดแล้ว” คุณย่าเย่เริ่มพูดโน้มน้าวใจแล้ว
“หยิงหยิง ถือว่าฉันขอร้องหนูนะ หนูวางใจได้เลย พรุ่งนี้ก็จะประกาศการแต่งงานของพวกหนูเลย จะใช้ความเร็วที่สุดในการขัดงานแต่งของพวกหนู วางใจได้เลย ตระกูลเย่เราจะไม่ทิ้งหนูแน่นอน” น้ำเสียงของคุณย่าเย่ในขณะนี้ดูอ่อนโยนเป็นพิเศษ
“หนูรู้ค่ะ หนูรู้ว่าพวกท่านดีต่อหนูมาก แต่ว่าหนูก็มีความกลัวเล็กน้อยค่ะ” กู่หยิงหยิงสูดหายใจลึก เห็นได้อย่างชัดเจนเลยว่ามือทั้งสองมีความสั่นเล็กน้อย
“ไม่ต้องกลัว ผู้หญิงทุกคนด้วยแต่ต้องเคยผ่านครั้งแรกแบบนี้ เฉินเฉินเพอร์เฟกต์ขนาดนั้น เธอก็น่าจะชอบเฉินเฉินใช่ไหม? นำตัวเองให้คนที่ตัวเองชอบเป็นเรื่องที่มีความสุขอยู่แล้ว” ไม่พูดไม่ได้เลยว่า คำพูดนี้ของคุณย่าเย่พูดได้มีพื้นฐานมาก และมีความแซ่บมาก
“มา ฉันส่งเธอไปที่ห้องเฉินเฉิน” คุณย่าเย่จับมือของกู่หยิงหยิง อยากจะจับเธอขึ้นไปบนตึก
ร่างกายของกู่หยิงหยิงแข็งทื่อไปเลย เธอไปไม่กี่ก้าว ก็หยุดลง จู่ๆ ร่างกายก็สั่นแรงมาก “หนู หนูกลัวมากจริงๆ ค่ะ”
“ในเมื่อหนูมาแล้ว แปลว่าในใจหนูชอบเฉินเฉิน ก็ถือว่าเตรียมใจมาแล้ว หนูต้องรู้แล้ว หลังจากผ่านคืนนี้ไปแล้ว ก็จะไม่มีโอกาสแบบนี้แล้ว” คุณย่าเย่หยุดเดิน มองไปทางเธอ แล้วเผยความกดดันและบังคับเล็กน้อย
“หยิงหยิง ความสุขบางอย่างนั้นหนูต้องไปคว้ามันเอง มีโอกาสแล้ว ห้ามพลาดไปเด็ดขาด” คุณย่าเย่พูดเสริมอีกครั้งว่า “พลาดครั้งนี้ไป ก็ไม่มีโอกาสอื่นแล้ว”
กู่หยิงหยิงเม้มปาก ราวกับว่าในที่สุดก็ตัดสินใจแล้ว ค่อยๆ พยักหน้า
“แบบนี้แหละถูกแล้ว” คุณย่าเย่จึงจะยิ้มด้วยความพอใจ แล้วจับกู่หยิงหยิงขึ้นตึกไป
“เธอเข้าไปเถอะ ฉันไม่เข้าไปแล้ว เดี๋ยวเฉินเฉินก็จะตื่นแล้ว” คุณย่าเย่ส่งกู่หยิงหยิงมาถึงหน้าประตูห้องเย่ซือเฉินเลย
กู่หยิงหยิงมองไปทางคุณย่าเย่ สูดหายใจลึก จากนั้นจึงจะค่อยๆ พยักหน้า มือข้างหนึ่งของเขายื่นไปทางประตู หยุดไปสักพัก จากนั้นจึงจะบิด แล้วค่อยผลักประตูออก
ในห้องนอน เย่ซือเฉินนอนอยู่บนเตียง การหลับนี้สนิทมาก เธอเปิดประตูออก เขาไม่มีการรับรู้ใดเลย
กู่หยิงหยิงยืนแข็งอยู่ที่หน้าประตู ไม่ได้เดินเข้าไป คุณย่าเย่ผลักหลังเธอเล็กน้อย ผลักเธอเข้าไปในห้อง แล้วปิดประตูห้องเลย
