บทที่ 623 คุณชายสามเย่ถูกวางยา (10)
“แม่จะไปหาคุณพ่อเหรอคะ？”เด็กน้อยถังจื่อซีกะพริบตารัวๆ ถามขึ้นมากะทันหัน
“อืม”เวินลั่วฉิงเป็นคนไม่พูดปด ยิ่งกับลูกตัวเองแล้วยิ่งไม่มีทางพูดปดเด็ดขาด ดังนั้นเธอพยักหน้ารับอย่างซื่อสัตย์
“ดังนั้น คุณแม่จะไปนอนเพื่อนเป็นคุณพ่อ ไม่นอนกับจื่อซี？”เด็กน้อยถังจื่อซีเบ้ปากอีกครั้ง ต่อต้านอย่างไม่พอใจ
เวินลั่วฉิง“……”
คำพูดของถังจื่อซี ทำให้เธอตอบไม่ถูก
หากปกติ เธอสามารถตอบได้อย่างมาดมั่น แต่เหตุการณ์คืนนี้มันเป็นกรณีพิเศษ
“จื่อซี คุณพ่อหนูกำลังอันตราย ดังนั้นแม่ต้องรีบไปนะคะ”เวินลั่วฉิงพูดอย่างรวดเร็ว เธอรู้ว่าอันที่จริงเด็กทั้งสองใส่ใจเย่ซือเฉินมาก
ยิ่งไปกว่านั้น คำพูดของเธอก็ไม่ได้ผิด ตอนนี้เย่ซือเฉินมีอันตรายจริงๆ หากยาในร่างกายของเขาไม่สร่างลง อาจถึงแก่ชีวิตได้
“คุณพ่อมีอันตราย？”ดังคาด เด็กน้อยถังจื่อซีได้ยิน สีหน้าพลันเปลี่ยนไป“งั้นคุณแม่ไปช่วยคุณพ่อเถอะค่ะ”
“อืม แม่ให้น้าเสี่ยวซู่มาอยู่เป็นเพื่อนนะคะ พี่ชายก็น่าจะกลับมาถึงแล้ว”เวินลั่วฉิงแอบถอนหายใจ ก่อนที่เธอจะจากไป เธอต้องจัดการทุกอย่างให้เรียบร้อยก่อน ถังจื่อซียังเป็นเด็กอายุห้าขวบอยู่เลย จำเป็นต้องมีคนคอยดูแล
“ทำไมไม่ให้คุณย่าหรือคุณย่าทวดมาดูแลหนูคะ？”ถังจื่อซีกะพริบตารัวๆ อดถามหนึ่งประโยคไม่ได้ อันที่จริงเธอยิ่งชอบอยู่กับคุณย่าหรือคุณย่าทวด
เวินลั่วฉิง“……”
เวลานี้เวินลั่วฉิงไม่อยากให้พวกท่านย่าถังทราบ ไม่เช่นนั้นเธอคาดว่าคงต้องอธิบายกันอีกยาว……
อีกทั้งหากพวกท่านรู้ว่าเย่ซือเฉินถูกวางยาอย่างนั้น พวกเขาจะยอมให้เธอไปหรือไม่？
สถานการณ์เช่นนี้ เวินลั่วฉิงไม่อยากไปเสี่ยง หากเธอยังยืดเวลาต่อ เย่ซือเฉินอาจมีอันตรายได้
“เด็กดีนะ แม่กลับมาแล้วจะอธิบายให้หนูเข้าใจ เรื่องที่แม่ออกไปคืนนี้ ให้คุณย่ากับคุณย่าทวดรู้ไม่ได้นะคะ”เวินลั่วฉิงลูบหัวถังจื่อซี กำชับอย่างจริงใจ
“อืม”ถึงแม้ถังจื่อซีจะไม่เข้าใจ แต่ยังคงพยักหน้าตอบอย่างรวดเร็ว คุณแม่พูดอะไรก็ถูกเสมอ
เวินลั่วฉิงลุกขึ้นเปิดประตูห้อง จากนั้นก็แอบย่องลงไปชั้นล่าง เธอกลัวจะส่งเสียงทำให้คนตระกูลถังแตกตื่น ยิ่งกลัวถังจื่อโม่แตกตื่นเป็นที่สุด
ด้วยการกระทำที่ถังจื่อโม่มีต่อเย่ซือเฉินตอนกลางวัน หากเขารู้เรื่อง มีหรือจะปล่อยให้เธอออกไปได้อย่างราบรื่น
เวลาพักอาศัยอยู่บ้านตระกูลถัง เฟิ่งเหมียวเหมียวเตรียมของใช้ในกิจวัตรประจำวันให้เธอหมดแล้ว รวมทั้งรถใช้ส่วนตัวด้วย
พอออกจากบ้านคฤหาสน์ตระกูลถัง เวินลั่วฉิงก็โทรหาเย่ซือเฉินอีกครั้ง เธออยากรู้ความคืบหน้าอาการของเขาตลอดเวลา เธอคิดว่าเมื่ออีกฝ่ายรับสาย เธอจะวางหู
ดังนั้น ครั้งนี้ เวินลั่วฉิงจึงได้ใส่หูฟัง
เวลานี้เย่ซือเฉินทรมานมาก ทรมานจนจะควบคุมตัวเองไม่ไหวอยู่แล้ว แต่เมื่อเขาเห็นเวินลั่วฉิงโทรมาหา มุมปากก็อดยกขึ้นไม่ได้
“คุณยังอยู่ในคฤหาสน์ตระกูลเย่อยู่ไหม？”เมื่อรับสาย เวินลั่วฉิงก็รีบถามทันที เวลานี้น้ำเสียงของเธอสูงขึ้นอย่างเห็นได้ชัด เพราะเธอกลัวเย่ซือเฉินจะได้ยินไม่ชัด
“อืม”เย่ซือเฉินตอบเสียงเบา หน้าผากมีเหงื่อไหลซึมลงมา เขารู้สึกว่าตัวเองจะถึงขีดสุด หากเวลานี้เธอไม่ได้โทรมา มีความเป็นไปได้สูงที่อารมณ์ใคร่ของเขาจะพลุ่งพล่านขึ้นมา เพราะสายของเธอ เพราะได้ยินเสียงของเธอ ทำให้การรับรู้ของเขากลับคืนมา
“ฉันจะไปเดี๋ยวนี้ ไม่นานก็ไปถึง คุณรออยู่ที่นั่น รออยู่ที่นั่นจะปลอดภัยกว่า……”เวินลั่วฉิงได้ยินเขาตอบพลันแอบเบาใจไปเปราะหนึ่ง เขาตอบเธอได้ แสดงว่ายังมีสติรู้สึกตัวอยู่
อาการของเขาในตอนนี้ คงออกไปเองไม่ได้แน่นอน รออยู่ที่คฤหาสน์ตระกูลเย่จะปลอดภัยกว่า
แต่เวินลั่วฉิงพูดถึงกลางคันก็หยุดกะทันหัน ทันใดนั้นเธอนึกอะไรบางอย่างได้
ในเมื่อพวกคุณปู่เย่วางยาประเภทนั้นกับเย่ซือเฉิน คงต้องเตรียมผู้หญิงให้เย่ซือเฉินสินะ？
หากเธอทายไม่ผิด ผู้หญิงคนนั้นน่าจะเป็นกู่หยิงหยิง？
แล้วตอนนี้เย่ซือเฉินอยู่ในคฤหาสน์ตระกูลเย่จะปลอดภัยหรือไม่？
เวินลั่วฉิงสูดลมหายใจเข้าลึกๆ
เธอเชื่อว่าการคาดเดาของเธอไม่ผิดแน่ คุณปู่เย่วางยาเย่ซือเฉิน คงต้องส่งตัวกู่หยิงหยิงไป ดังนั้นตามหลักทฤษฎีแล้ว ตอนนี้กู่หยิงหยิงน่าจะอยู่ในห้องเย่ซือเฉิน！！
แล้วทำไมเย่ซือเฉินยังโทรหาเธอได้อีก？
“เย่ซือเฉิน ห้องคุณมีคนอื่นอยู่ไหม？”เวินลั่วฉิงได้ยินเสียงตัวเองกลืนน้ำลายเป็นรางๆ เวลาที่เธอถาม น้ำเสียงมีความสั่นระริกหลายส่วน
“หา？”เย่ซือเฉินตอบเสียงเบา คล้ายกับไม่เข้าใจความหมายของเธอ
“ห้องของคุณยังมีคนอื่นอีกไหม？ไม่มีสักคนเลยเหรอ？”เวินลั่วฉิงรู้ว่าเขาโดนวางยา เมื่อยาออกฤทธิ์ สติการรับรู้ก็จะพร่ามัว ดังนั้นเธอจึงไล่ถามหนึ่งประโยค
“มี”ครั้งนี้เย่ซือเฉินฟังความหมายของเธอออก ครุ่นคิดดูแล้วเสริมอีกหนึ่งประโยค “มีผู้หญิงหนึ่งคน”
เวลานี้สมองของคุณชายสามเย่หมุนช้า ไม่ได้คิดอะไรมาก พูดตามความจริงที่คิดเท่านั้น
“ใช่กู่หยิงหยิงหรือเปล่า？”เวินลั่วฉิงได้ยินคำพูดของเขา แอบสูดลมหายใจลึกๆหนึ่งครั้ง เธอคาดเดาไม่ผิดหรอก
แต่เย่ซือเฉินโดนวางยาเป็นที่เรียบร้อยแล้ว หากตอนนี้กู่หยิงหยิงอยู่ในห้อง คงต้องยั่วยวนเขาเป็นแน่
เย่ซือเฉินที่โดนวางยาจะควบคุมตัวเองได้ไหม？
ยิ่งไปกว่านั้น ด้วยสถานการณ์เช่นนี้ กู่หยิงหยิงอนุญาตให้เย่ซือเฉินโทรหาเธอเหรอ？
แถมเธอยังไม่ได้ยินเสียงอย่างอื่นอีกด้วย
“ไม่รู้ ไม่รู้จัก”เย่ซือเฉินขมวดคิ้ว เวลานี้พูดกับเธอ สติการรับรู้ของเขาจึงสามารถรักษาไว้ได้เล็กน้อย แต่ก็ไม่อาจหายขาดได้
เมื่อกี้เขาดูไม่ชัดว่าเป็นใคร ต่อมา เขาก็ไม่ได้ดูอีก
เย่ซือเฉินขมวดคิ้ว จากนั้นก็เสริมอีกหนึ่งประโยคว่า“แต่หล่อนไม่ได้ใส่เสื้อผ้า”
เย่ซือเฉินจำได้เลือนราง ก่อนหน้านี้ผู้หญิงคนนี้ไม่ได้สวมใส่เสื้อผ้า
หางตาเวินลั่วฉิงกระตุกแรงๆ ไม่ได้ใส่เสื้อผ้า？อาการอย่างนี้ มีผู้หญิงไม่ได้ใส่เสื้อผ้าอยู่ในห้องนอนของเขา？
ผู้หญิงคนนั้นถึงขั้นถอดเสื้อผ้าล่อนจ้อน คงเป็นเพราะต้องการยั่วยวนเขา ช่างลงทุนเสียจริง แต่ทำไมตอนนี้เขายังคุยโทรศัพท์กับเธอได้อีก？
“หล่อนอยู่ไหน？”เวินลั่วฉิงรู้สึกสงสัย ดังนั้นจึงอดถามขึ้นมาหนึ่งประโยคไม่ได้
เย่ซือเฉินขมวดคิ้ว เขาเอียงกายเตรียมจะหันไปมอง แต่วินาทีต่อมาเขาก็หยุดการกระทำของตัวเอง ตอนนี้ฤทธิ์ยากำเริบ ของบางอย่างเขาดูไม่ได้
“หล่อนนอนอยู่บนพื้น”แต่ คุณชายสามเย่ยังคงตอบคำถามของเวินลั่วฉิง
เวินลั่วฉิงตื่นตระหนกตกใจ ดวงตากะพริบเร็วๆ ไม่ได้ใส่เสื้อผ้า？นอนอยู่บนพื้น？เหตุการณ์เช่นนี้？ถือว่าเป็นเล่ห์เหลี่ยมอันใด ？
