บทที่ 661 หญิงสำส่อนรนหาที่ ผลที่เกิดขึ้นน่าสะพรึงกลัวมาก (3)
แต่เวินหรวนหรวนอยากให้เวินลั่วฉิงซวย อีกทั้งยังอยากเห็นกับตาตัวเองอีก……
เวินหรวนหรวนรู้ว่าด้านนอกมีคนซุ่มรออยู่ แต่เวินหรวนหรวนกังวลเวินลั่วฉิงไม่ใช้เส้นทางนั้น เธอกลัวเวินลั่วฉิงจะหนีไปได้
แน่นอนเวินหรวนหรวนกังวลก็ถือว่าถูกต้อง เพราะเดิมทีจัดคนอยู่ในห้องเวินลั่วฉิง แต่เวินลั่วฉิงก็ไม่ได้ติดกับดัก
เวินหรวนหรวนคิดว่า เวินลั่วฉิงคงจะไหวตัวทัน หากเวินลั่วฉิงรู้ แล้วไม่ใช้เส้นทางปกติ เลือกไปอีกทางหนึ่ง พอถึงเวลานั้นแผนการพวกเขาก็จะล้มเหลวไม่เป็นท่า
นอกคฤหาสน์ตระกูลเวินมีกล้องวงจรปิด คนพวกนั้นไม่กล้าลงมือนอกประตูใหญ่ตระกูลเวิน ดังนั้นจึงได้เว้นระยะไว้ช่วงหนึ่ง
ที่จริงเวินลั่วฉิงขับรถกลับมา แต่ตอนที่อยู่ในห้องคุณปู่ หลี่หยุนให้คนงัดประตูรถของเวินลั่วฉิง จากนั้นก็ให้คนขับรถของเวินลั่วฉิงออกไป
เวินลั่วฉิงไม่เห็นรถของตัวเอง ภายในดวงตาหรี่มีความเย็นเหยียบหลายส่วน พวกเขาแน่มาก！
กล้าขโมยแม้กระทั่งรถของเธอ？ดี ดีมาก！
แน่นอน เวินลั่วฉิงเข้าใจว่าวันนี้ไม่ได้เป็นแค่เรื่องขโมยรถง่ายๆหรอก
“พี่ พวกเราไปต่อรถด้วยกันนะ？ข้างหน้าใกล้ๆก็มีให้เรียกรถแล้ว”เวินหรวนหรวนมองหน้าเวินลั่วฉิง เวลายิ้มก็ได้ใจเหลือเกิน
ถือว่าคุณแม่คิดการณ์ไกล ก่อนหน้านี้ให้คนขับรถของเวินลั่วฉิงไป มิเช่นนั้นเวินลั่วฉิงอาจขับรถหนีไปได้
เวินลั่วฉิงหันหน้าไปมองเวินหรวนหรวนแวบหนึ่ง เวินหรวนหรวนชวนเธออย่าง‘กระตือรือร้น’เช่นนี้ ต้องมีเป้าหมายแอบแฝงแน่ๆ
เวินลั่วฉิงรู้ว่าเวลานี้ห้องของเธอมีคนอยู่ และไม่ใช่สมาชิกในบ้านตระกูลเวินด้วย ถ้าเช่นนั้นอาจเป็นคนที่หลี่หยุนจ้างมาจากด้านนอก
ดังนั้นเธอกลับห้องไม่ได้เด็ดขาด
ศัตรูอยู่ที่ลับ ตัวเองอยู่กลางแจ้ง เธอไม่รู้เหตุการณ์อย่างแจ่มแจ้ง ดังนั้นกลับไปเสี่ยงไม่ได้
แน่นอน เวินหรวนหรวนกระตือรือร้นจะไปกับเธอเช่นนี้ ด้านนอกก็คงไม่สงบสุขเท่าใดนัก
เวินลั่วฉิงไม่แยแสเธอ หันหลังเดินต่อไป
เวินหรวนหรวนเห็นเวินลั่วฉิงเดินไปด้านนอกพลันกะพริบถี่ๆ มุมปากเพิ่มรอยยิ้มบางหลายส่วนอย่างเห็นได้ชัด แน่นอน เธอกลัวเวินลั่วฉิงจะหนีไปได้ จึงตามเวินลั่วฉิงอยู่ด้านหลัง
กลัวเวินลั่วฉิงสงสัย ดังนั้นเธอเข้าไปคุยกับเวินลั่วฉิงเองตลอด ท่าทางเช่นนี้กระตือรือร้นเป็นพิเศษ！！！
หลังออกจากประตูใหญ่มา เดินมาถึงทางซอยด้านหน้า เวินลั่วฉิงยิ้มพร้อมกับหันไปทางตะวันออก
เวินหรวนหรวนชะงัก เธอรู้ว่าคุณแม่จัดคนอยู่ทางตะวันตก หากเวินลั่วฉิงใช้เส้นทางตะวันออก คนพวกนั้นก็จับตัวเวินลั่วฉิงไม่ได้พอดี
เวินหรวนหรวนรีบไปดึงตัวเวินลั่วฉิงไว้ ลากเวินลั่วฉิงไปทางตะวันตกแบบไม่ให้เจรจา “พี่ พวกเราไปทางนี้ ทางนี้เรียกรถสะดวก”
“ไม่ ฉันจะไปทางตะวันออก”เวินลั่วฉิงใช้แรงเล็กน้อย ดิ้นหลุดออกจากเวินหรวนหรวน จากนั้นก็เดินไปทางตะวันออกต่อ
เวินหรวนรวนร้อนใจ ไปดึงเวินลั่วฉิงอีกครั้ง เวินหรวนหรวนคิดว่าแถวนี้ไม่มีกล้องวงจรปิดแล้ว เธอดึงเวินลั่วฉิงไปทางตะวันตกไม่กี่ก้าว จากนั้นก็ใช้แรงดันเวินลั่วฉิงไปด้านหน้า
เธออยากดันเวินลั่วฉิงไปด้านหน้า จากนั้นก็เรียกคนพวกนั้นมาจับตัวเวินลั่วฉิง
แต่เวินลั่วฉิงแค่หมุนตัวก็ดิ้นออพอดิบพอดี
เวินหรวนหรวนไม่ประสบผลสำเร็จ เมื่อสักครู่เธอใช้แรงไปเยอะมาก ซึ่งไม่อาจหยุดได้ในชั่วขณะนั้น ร่างกายเธอจึงพุ่งไปด้านหน้า
เวินหรวนหรวนคิดจะเรียกคนมาจับตัวเวินลั่วฉิง แต่พุ่งไปด้านหน้าอย่างนี้ เธอเบรกไม่ทัน เกือบจะล้มอยู่แล้ว ดังนั้นเธอไม่มีเวลาเรียกในช่วงเวลานี้
พอเธอรักษาความเร็วได้แล้ว ตอนที่คิดจะเรียกคน แต่ก็ได้ยินเวินลั่วฉิงพูดก่อนกะทันหัน
“เวินลั่วฉิง แกอย่างหนีนะ ฉันขอบอกแกเลยนะ คืนนี้แม่ฉันเตรียมการทุกอย่างไว้แล้ว ตอนแรกส่งคนไปอยู่ในห้องนอนของแกแล้ว แต่แกไม่ได้กลับเข้าห้อง ทำให้แกหนีภัยได้หนึ่งครั้ง แต่แกคงคิดไม่ถึงว่า แม่ฉันจัดคนอยู่ด้านนอกเยอะกว่า ครั้งนี้แกคงหนึไม่รอดแน่ พวกนายเร็วหน่อย มาจับตัวเวินลั่วฉิงเร็วๆ อย่าให้มันหนีไปได้ หากเวินลั่วฉิงหนีไป พวกนายก็อย่าหวังได้เงินเลย”เวินลั่วฉิงเป็นผู้เชี่ยวชาญด้านจิตวิทยาอาชญากรรม เรื่องราวดำเนินมาถึงตรงนี้ เธอพอจะคาดเดาเหตุการณ์ได้คร่าวๆแล้ว
บัดนี้เธอจงใจพูดเช่นนี้ เพื่อให้คนพวกนั้นเข้าใจผิดคิดว่าเวินหรวนหรวนก็คือเธอ
เธอจงใจพูดแผนการของหลี่หยุนออกมา เพื่อให้คนพวกนั้นเชื่อเธอ
หากไม่ใช่ลูกสาวหลี่หยุน จะรู้แผนการของหลี่หยุนได้อย่างไร
และเวลานี้เธอจงใจพูดอย่างละเอียดและชัดเจน ต่อจากนี้ ถึงเวินหรวนหรวนจะเล่าแผนการของหลี่หยุนได้ คนพวกนั้นก็ต้องคิดว่าเวินหรวนหรวนได้ยินเธอพูดก่อนหน้านี้แล้ว จะไม่เชื่อในสิ่งที่เวินหรวนหรวนพูด
เวินลั่วฉิงรู้ว่าหลี่หยุนกับเวินหรวนหรวนวางแผนด้วยกันไว้แล้ว วันนี้ก็ให้เวินหรวนหรวนลิ้นรสผลที่เกิดขึ้นด้วยตัวเองเถอะ
แต่ เวลานี้เวินลั่วฉิงไม่รู้ในความโหดเหี้ยมของหลี่หยุนกับเวินจีหยันว่าจะไร้คุณธรรมขนาดนั้น
เวินลั่วฉิงกล่าวจบ เวินหรวนหรวนก็มึนงง ตั้งตัวไม่ทันไปชั่วขณะ
และกลุ่มคนที่หลบอยู่รอบๆ เมื่อได้ยินสิ่งที่เวินลั่วฉิงพูดก็รีบพุ่งเข้ามาล้อมเวินหรวนหรวนไว้อย่างรวดเร็ว
เวินลั่วฉิงพูดแผนการซะละเอียดอย่างนี้ ฉะนั้นพวกเขาก็ไม่ได้สงสัย อีกทั้งยังคิดว่าเวินลั่วฉิงคือ ‘พวกเดียวกัน’ ดังนั้นพวกเขาไม่ได้ระวังตัวจากเวินลั่วฉิง
ล้อมเวินหรวนหรวนต่อหน้าเวินลั่วฉิง
คนที่พุ่งออกมามีทั้งหมดสามคน ต่างจัดเป็นผู้ชายลักษณะเดียวกันคือ ร่างกายกำยำ หุ่นสูงโปร่ง ท่าทางกระฉับกระเฉง ดูออกว่ามีวิชาหมัดมวยอยู่บ้าง
“ไม่ ไม่ พวกนายเข้าใจผิดแล้ว ฉันไม่ใช่เวินลั่วฉิง เธอ เป็นเธอต่างหาก……”เวินหรวนหรวนได้สติคืนมา พลางกล่าวอย่างสุดชีวิต
ผู้ชายหนึ่งในนั้นได้ยินคำพูดของเวินหรวนหรวนก็ชะงัก มองเวินลั่วฉิงอย่างสงสัย
“แม่ฉันบอกว่าหากทำสำเร็จก็จะให้เงินส่วนที่เหลือกับพวกนาย”เวินลั่วฉิงเห็นสายตาสงสัยของผู้ชายคนนั้น จึงรีบพูดอีกหนึ่งประโยคโดยเร็ว
เวินลั่วฉิงไม่รู้ว่าหลี่หยุนให้คนมาจับเธอทำไม？และเธอก็ไม่รู้ว่าหลี่หยุนจะทำอย่างไรกับเธอ？
แต่เวลานี้เวินลั่วฉิงพูดว่า ทำสำเร็จ ประโยคเดียวก็ครอบคลุมเรื่องราวทั้งหมดได้แล้ว
เธอจงใจเอ่ยถึงเงินที่เป็นสิ่งยั่วยุ คนนั้นก็ไม่สงสัยอีกต่อไป จากนั้นก็เอาผ้ามายัดปากเวินหรวนหรวน
“ไม่……ไม่ใช่……”เวินหรวนหรวนยังไม่ทันสิ้นเสียง ปากก็ถูกปิดพูดไม่ได้อีก
เวินหรวนหรวนส่ายหัวอย่างสุดชีวิต ใบหน้าซีดขาวในชั่วพริบตา เธอตกใจจนตัวสั่นไปหมด
เวินลั่วฉิงไม่รู้ว่าหลี่หยุนจะทำอะไร แต่เวินหรวนหรวนรู้ดี ดังนั้นเวินหรวนหรวนกลัว กลัวมาก หรือถึงขั้นสิ้นหวังกันเลย！
แต่เวลานี้เวินหรวนหรวนพูดไม่ได้ ขยับไม่ได้
อีกสองคนยกตัวเวินหรวนหรวนขึ้น จากนั้นก็เดินไปที่รถตู้ข้างทางอย่างรวดเร็ว ก่อนจะโยนเวินหรวนหรวนเข้าไป
