ตอนที่73 ดี ดีมาก
เย่ซือเฉินที่ตัดสินใจเปลี่ยนแผนอย่างกะทันหันนั้น เวินลั่วฉิงกลับไม่รู้อะไรเลย
“วันนี้สี่ทุ่มแน่ะเขาถึงจะกลับ เดี๋ยวฉันอาบน้ำให้เด็กซี แล้วก็กล่อมเธอเข้านอนก่อน ยังพอมีเวลา”เวินลั่วฉิงที่วางสายไป น้ำเสียงของเธอฟังดูผ่อนคลายขึ้นมาก ไม่กี่วันมานี้เด็กซีค่อยๆคุ้นชินขึ้นมาบ้างแล้ว แต่ก็ยังคงติดเธออยู่มาก เวลาเข้านอนตอนกลางคืนถ้าไม่เห็นเธอก็จะร้องไห้
ดีที่ไม่กี่วันมานี้เย่ซือเฉินกลับบ้านค่อนข้างจะดึก ทำให้เธอได้กล่อมเด็กซีเข้านอนแล้วค่อยกลับไปได้ในทุกๆวัน
“ฉันว่า เธอเล่นสอนแอบกับเย่ซือเฉินแบบนี้ เธอไม่กลัวว่าสักวัน เย่ซือเฉินจะกลับมาก่อนเวลาแล้วความลับแตกงั้นหรอ?”เห่องถงถงมองไปที่เธอด้วยรอยยิ้มแหยๆ:“ทำไมฉันถึงรู้สึกว่าพวกเธอกำลังก่อสงครามกันอยู่เลย”
“เย่ซือเฉินเป็นคนตรงเวลามาก ถ้าเขาบอกว่ากลับเมื่อไหร่ก็จะกลับเมื่อนั้น”เวินลั่วฉิงเธอกลับไม่เป็นกังวล คนอย่างเย่ซือเฉินตรงต่อเวลามากๆ เรื่องไม่กี่วันมานี้เป็นหลักฐานที่พิสูจน์ได้ดีที่สุด
ทุกวันที่เย่ซือเฉินบอกผ่านโทรศัพท์ว่าจะกลับกี่โมงเขาก็จะกลับตรงตามที่บอกเสมอ ปกติแล้วก็จะไม่คลาดเคลื่อนมากนัก
“สมมุติล่ะ ถ้าหากว่าเขากลับก่อนเวลาล่ะ？”เห่อถงถงเบ้ปากเล็กน้อย：“แล้วไหนจะแม่บ้านอีก เธอไม่กลัวว่าแม่บ้านจะบอกเรื่องนี้หรือไง？”
“เย่ซือเฉินกลับมาวันแรกคุณป้าหลี่ก็ไม่ได้บอกอะไร งั้นความเป็นไปได้ที่เธอจะบอกเรื่องนี้ในครั้งต่อๆมาก็คงมีไม่เยอะหรอก นอกสะจากว่าเย่ซือเฉินจะเป็นฝ่ายถามเอง”สำหรับคุณป้าหลี่แล้วนั้น เวินลั่วฉิงก็ได้สังเกตมาสักระยะแล้ว เธอดูออกว่าคุณป้าหลี่นั้นท่าทางจะกลัวเย่ซือเฉิน ถ้าหากเย่ซือเฉินไม่ได้เป็นฝ่ายถามขึ้นก่อน คุณป้าหลี่ก็จะไม่เป็นฝ่ายที่จะพูดออกไปก่อนแน่
“โอเค ให้ดีก็อย่าให้มีเรื่องอะไรเลย แต่ถ้าเกิดมีอะไรขึ้นมาแล้วถูกเย่ซือเฉินจับได้ละก็ ฉันก็ไม่อยากจะคิดถึงผลที่จะตามมาเลย”เห่อถงถงแลบลิ้นออกมา เธอหวังว่าจะไม่ถูกเย่ซือเฉินจับได้ มิฉะนั้นเธอก็ยังคงกลัวอยู่จริงๆ
“วันหลังฉันจะระวังให้มากกว่านี้ เดี๋ยวพรุ่งนี้ฉันก็พาเด็กๆทั้งสองคนไปโรงเรียนอนุบาลแล้ว คราวหลังก็ไม่ต้องอยู่เป็นเพื่อนพวกเขาทั้งวันแล้ว”เวินลั่วฉิงรู้จักเย่ซือเฉินดี เพราะงั้นเธอจึงต้องระมัดระวังตัวเอาไว้ ดีที่ไม่กี่วันมานี้เธอได้หาโรงเรียนอนุบาลไว้ให้เด็กๆทั้งสองคนแล้ว พรุ่งนี้ก็จะพาเด็กๆไปส่งที่โรงเรียนได้แล้ว
“อื้ม เด็กๆเข้าเรียนแล้ว ฉันไปรับไปส่งได้ ระยะนี้เด็กซีก็ปรับตัวได้แล้ว ฉันจัดการคนเดียวได้ไม่มีปัญหา ถ้าเธอไม่สะดวกก็ไม่ต้องมาทุกวันก็ได้”เห่อถงถงก็ยังคงเป็นกังวลอยู่ดี
เวินลั่วฉิงไม่ได้ตอบกลับ เธอได้แต่มองไปที่เด็กๆสองคนนั้นแววตาเต็มไปด้วยความอบอุ่น
“ท่านประธานครับ คืนนี้ท่านนัดประธานหลี่ไว้นะครับ ประธานหลี่รีบเดินทางจากเซี่ยงไฮ้มาหาโดยเฉพาะเลยนะครับ”เย่ซือเฉินสั่งเสร็จเรียบร้อยแล้วก็วางสายไป เลขาหลิวก็ได้แต่วิ่งมาดูว่าเกิดอะไรขึ้น
“เลื่อนออกไปให้หมด”เย่ซือเฉินตอบกลับไปอย่างไม่ลังเล เขายกข้อมือขึ้นมาดูเวลา ตอนนี้พึ่งจะห้าโมงกว่าๆ ยังไม่ถึงเวลาเลิกงาน แต่เขากลับเดินออกไปข้างนอกแล้ว
เลขาหลิวอึ้งไปเล็กน้อย นี่ท่านประธานจะเลิกงานก่อนเวลา และเลื่อนนัดออกไปทั้งหมดอย่างกะทันหัน แถมยังเลิกงานก่อนเวลาอีก วันนี้ท่านประธานมีเรื่องอะไรที่สำคัญขนาดนั้นกันแน่？
แน่นอนว่า ท่านประธานได้ตัดสินใจไปแล้ว เลขาหลิวก็ไม่กล้าถามมาก ได้แต่เพียงคิดหาวิธีที่จะพูดกับประธานหลี่เท่านั้น
ตอนที่เย่ซือเฉินกลับถึงคฤหาสน์นั้นเป็นเวลาหกโมงเย็นพอดี พอเขาลงจากรถก็ยกมุมปากขึ้นเล็กน้อย วันนี้เขากลับบ้านเร็วขนาดนี้ ไม่รู้ว่าปฏิกิริยาของเอจะเป็นยังไงบ้าง？
“คุณผู้ชาย ทำไมวันนี้กลับเร็วจังคะ？” คุณป้าหลี่ที่เห็นเย่ซือเฉินจู่ๆก็กลับมาก่อนเวลานั้นก็ถึงกับอึ้งไปเล็กน้อย พอนึกถึงเวินลั่วฉิงที่ตอนนี้ยังไม่กลับมา เธอก็ตัวสั่นเล็กน้อย
“อื้ม”เย่ซือเฉินที่เดินเข้าไปในบ้าน แต่กลับไม่เจอเวินลั่วฉิงก็ชะงักไปสักครู่หนึ่ง：“คุณผู้หญิงล่ะ？”
“คุณผู้หญิงออกไปแล้วค่ะ ยังไม่กลับมาเลย”ในเมื่อเย่ซือเฉินถาม คุณป้าหลี่ก็จำเป็นต้องตอบ
“ออกไปงั้นหรอ？รู้ไหมว่าไปไหน？”เย่ซือเฉินที่นึกถึงตอนห้าโมงที่เธอโทรหาเขา แล้วถามเขาว่าเมื่อไหร่จะกลับ เขาคิดว่าตอนนั้นเธออยู่ที่บ้านเสียอีก
“คุณผู้หญิงไม่ได้บอกไว้ค่ะ” คุณป้าหลี่ไม่ได้เป็นคนที่พูดมาก และเธอก็กลัวว่าถ้าพูดมากไปจะทำให้เย่ซือเฉินโกรธ
“อืม”เย่ซือเฉินตอบกลับด้วยเสียงเบาๆ สีหน้าของเขาดูเคร่งขรึม เขาคิดไม่ถึงว่า วันนี้เขาตั้งใจกลับเร็ว แต่เธอกลับออกไปซะงั้น
“คุณผู้ชายยังไม่ได้ทานข้าวใช่ไหมคะ เดี๋ยวฉันไปเตรียมให้นะคะ” คุณป้าหลี่ไม่คิดว่าเย่ซือเฉินจะกลับเร็วขนาดนี้ และปกติแล้วเวินลั่วฉิงก็ไม่กลับบ้านมาทานข้าวด้วย ปกติเธอจึงไม่ได้เตรียมข้าวเย็นไว้
“คุณผู้หญิงไม่กลับมาทานข้าวเย็นหรอ？”เย่ซือเฉินขมวดคิ้วเล็กน้อย เขาไม่ได้บอกล่วงหน้าว่าจะกลับบ้านก่อนเวลามาทานข้าว คุณป้าหลี่ไม่ได้เตรียมในส่วนของเขาไว้เป็นเรื่องปกติ แต่เมื่อกี้เขาเห็นว่าในห้องครัวไม่ได้เตรียมอะไรไว้เลย
“อื้ม” คุณป้าหลี่สูดลมหายใจเข้า เธอตอบกลับเสียงเบาๆ และก้มหัวลงเล็กน้อย เธอไม่กล้าที่จะพูดและยิ่งไม่กล้ามองเย่ซือเฉินด้วยซ้ำ
พอเห็นท่าทางของคุณป้าหลี่ เย่ซือเฉินหรี่ตาลงเล็กน้อย：“คุณผุ้หญิงออกไปตอนไหน”
“ตอน ตอนเช้าค่ะ……” คุณป้าหลี่ตัวสั่นเล็กน้อย และกลัวเอามากๆ
แววตาของเย่ซือเฉินเต็มไปด้วยความน่ากลัว เธอออกไปตั้งแต่เช้า พอห้าโมงเย็นก็โทรถามเขาว่าจะกลับมาเมื่อไหร่ มันหมายความว่ายังไงกัน？
และท่าทางของคุณป้าหลี่ในขณะนั้น ก็ยิ่งทำให้คนสงสัย
“ปกติคุณผู้หญิงอยู่บ้านแล้วทำอะไรบ้าน？”น้ำเสียงของเย่ซือเฉินในขณะนั้นราวกับว่าไม่ได้ใส่ใจอะไร แต่ถ้าหากฟังดีๆแล้วก็จะฟังออกถึงความน่ากลัวและความเย็นชา
“คุณผู้หญิง คุณผู้หญิง……” เห็นได้ชัดว่าคุณป้าหลี่กำลังร้อนรน ไม่รู้ว่าจะพูดอะไรดี
“พูดความจริงออกมา”พอเห็นปฏิกิริยาของคุณป้าหลี่แล้ว เย่ซือเฉินก็รู้ว่าเรื่องนี้มันไม่ปกติ
“ทุกเช้าคุณผู้หญิงก็จะออกจากบ้านตามคุณผู้ชายไปติดๆ แล้วหลังจากนั้นช่วงเย็นคุณผู้หญิงก็จะกลับบ้านก่อนคุณผู้ชายครึ่งชั่วโมงค่ะ”ด้วยแววตาที่เย็นชาจนน่าตกใจของเย่ซือเฉินแล้ว ทำให้คุณป้าหลี่ตัวสั่นเครือ แต่เธอก็ต้องยอมตอบไปตามความจริง
“ป้ากลับไปก่อน”จู่ๆเย่ซือเฉินก็พูดขึ้น เสียงที่ทุ้มต่ำนั้นฟังแล้วก็ทำให้ตกใจกลัว
“ห้ะ？ห้ะ！” คุณป้าหลี่ตกใจจนสะดุ้งเฮือก คุณผู้ชายให้เธอกลับไปตอนนี้ หรือว่าจะรอคิดบัญชีกับคุณผู้หญิง？
ดูท่าทางของคุณผู้ชายตอนนี้แล้ว ถ้ารอคุณผู้หญิงกลับมา ก็กลัวว่าจะ……
เหตุการณ์ต่อจากนี้ คุณป้าหลี่ก็ไม่อยากที่จะคิด
แต่ว่า เธอเพียงแค่มาทำงาน เรื่องพวกนั้นเธอก็เข้าไปยุ่งไม่ได้อยู่แล้ว แล้วยิ่งดูท่าทางของเย่ซือเฉินตอนนี้ก็น่ากลัวเหลือเกิน คุณป้าหลี่ที่กลัวจนตัวสั่นก็ได้กลับไป
เย่ซือเฉินเผยรอยยิ้มที่เย็นชาออกมา ทุกวันเธอจะออกจากบ้านหลังจากเขาไปติดๆ แล้วก็กลับมาหลังจากเขาจะถึงบ้านครึ่งชั่วโมง？！
ถ้าอย่างนั้นก็หมายความว่า ที่ถามเขาว่าจะกลับกี่โมง ก็แค่อยากรู้ความเคลื่อนไหวของเขา แล้วก็จะได้รีบกลับมาทันก่อนที่เขาจะถึงบ้านครึ่งชั่วโมง？
ถ้าเขาจำไม่ผิด ทุกเช้าที่เขาออกจากบ้าน เธอก็ยังไม่ตื่น พอเขากลับมาถึงบ้าน เธอก็จะเข้านอนแล้ว จนถึงวันนี้ก็คือเล่นละครตบตางั้นหรอ？
ดี ดีมาก！
