บทที่ 740 ถังจื่อโม่ลงมือเอง พ่อลูกร่วมมือกันกำจัดศัตรู（6）
ถังจื่อโม่คำนวณเวลา ตั้งแต่ที่เขาส่งรูปถ่ายไปให้กับเย่ซือเฉิน ก็เกือบจะหนึ่งชั่วโมงได้แล้ว เย่ซือเฉินก็น่าจะใกล้ถึงแล้ว
และในขณะนี้ เย่ซือเฉินที่อยู่ระหว่างทาง เส้นทางที่เขากำลังมา ก็คือทางที่มาคลับเฮาส์นี่
ในขณะนี้เอง โทรศัพท์ของเย่ซือเฉินก็ดังขึ้นมา เขาเหลือบมองไปแวบหนึ่ง แล้วก็กดรับมันอย่างรวดเร็ว
“เจอแล้ว หยวนจุนหลินเพิ่งกลับมาจากต่างประเทศวันนี้ พอกลับมาถึงก็นัดคุณหนูใหญ่ตระกูลถัง เห็นว่ามีคดีที่สำคัญ และวันนี้ทั้งวัน หยวนจุนหลินก็ไม่มีตารางนัดใครที่ไหน มีเพียงเรื่องนี้เรื่องเดียว”อีกฝ่ายสืบมาได้รายละเอียดมาก และพูดละเอียดมากเช่นกัน
แต่ในตอนนี้ เย่ซือเฉินที่ได้ยินสิ่งต่างๆเหล่านี้ ดวงตาของเขาก็หรี่เล็กลงไปทีละนิด
หยวนจุนหลินไม่บริสุทธิ์ใจมาตั้งแต่ต้น พอกลับมาจากต่างประเทศก็มุ่งตรงมาหาผู้หญิงของเขา อีกทั้งวันทั้งวันก็ไม่มีนัดอะไรที่ไหน?
หยวนจุนหลินคิดอยากที่จะวอแวกับผู้หญิงของเขาทั้งวันเลยเชียวเหรอ ?
“แล้วตอนนี้เขาอยู่ไหน？”ดวงตาของเย่ซือเฉินในตอนนี้เยือกเย็นจนจับขั้วหัวใจ และคำพูดแต่ละคำก็หนาวเหน็บเข้าไปถึงกระดูก
“Yushu Club ห้อง218”อีกด้านของสายสนทนาที่ได้ยินเสียงของเย่ซือเฉินก็อดไม่ได้ที่จะหนาวสั่นขึ้นมาทันที
คุณชายสามเย่เป็นอะไรไป ? ทำไมเขาฟังน้ำเสียงแล้วรู้สึกเหมือนว่าอีกฝ่ายเคียดแค้นเหมือนจะกินเลือดกินเนื้อให้ได้อย่างนั้น
แต่ว่า เรื่องราวมันก็ไม่ได้จะอะไรขนาดนั้น ! !
ระหว่างเย่ซือเฉินกับหยวนจุนหลินต่างคนต่างอยู่ไม่ยุ่งเกี่ยวกันเหมือนน้ำบ่อไม่ยุ่งกับน้ำคลอง
ริมฝีปากของเย่ซือเฉินกระตุกขึ้นเล็กน้อย ดูท่าแล้ว เขาจะเดาถูก
จากที่นี่เดินทางไปYushu Club ใช้เวลาราวๆสิบห้านาที
สิบห้านาทีผ่านไป รถของเย่ซือเฉินก็มาจอดอยู่ที่หน้าคลับเฮาส์ เขาจอดรถตรงหน้าประตู แล้วลงจากรถไปอย่างรวดเร็ว
เด็กน้อยถังจื่อโม่เอาแต่จ้องมองไปยังประตู เพราะฉะนั้นเขาจึงเห็นเย่ซือเฉินทันทีที่ชายหนุ่มปรากฏตัว และดวงตาของเขาก็เป็นประกายสว่างขึ้นมาทันที
เย่ซือเฉินก็ถือว่ามาเร็วใช้ได้ เวลาโดยรวมก็ราวๆหนึ่งชั่วโมงโดยประมาณ
เขาจำได้ว่า รูปถ่ายที่เขาส่งให้กับเย่ซือเฉินนั้น มองไม่ออกแน่นอนว่าเป็นสถานที่ไหน เย่ซือเฉินเองก็ไม่ได้โทรหาเขา มือถือของแม่ก็ไม่สามารถติดต่อได้
แล้วเย่ซือเฉินเองหาที่นี่เจอได้เร็วขนาดนี้ได้อย่างไร ? !
อืม เย่ซือเฉินนี่น่าทึ่งจริงๆ！
“เฮ้ย คุณชายสามเย่มาได้ยังไงกัน ? ” เพราะถังจื่อโม่ตั้งใจมองเกินไป ลุงหลี่เองก็มองตามไปด้วย แล้วจึงเห็นคุณชายสามเย่
“แย่แล้ว คุณชายสามเย่คงไม่ได้มาจับผิดใครหรอกนะ ？” สีหน้าของลุงหลี่เปลี่ยนไปทันที ：“ดูท่าทางของคุณชายสามเย่แล้วเหมือนจะมาจับผิดคนเสียมากกว่า ไม่ได้การละ ต้องโทรไปรายงานคุณหนูใหญ่แล้ว ให้คุณหนูใหญ่ได้เตรียมตัว ”
ลุงหลี่รีบหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาเพื่อที่จะโทรไปหาเวินลั่วฉิง แต่กลับไม่มีใครรับสาย
ทันใดนั้นถังจื่อโม่เองก็นึกขึ้นมาได้ว่า เขาปิดเสียงโทรศัพท์มือถือของแม่ และก่อนที่เขาจะคืนโทรศัพท์ให้แม่ไปนั้น เขาจำได้เพียงว่าลบสายที่ไม่ได้รับจากเย่ซือเฉินออกและลืมที่จะเปลี่ยนเป็นโหมดเปิดเสียง
ในตอนนี้เย่ซือเฉินเองก็เดินเข้าไปยังด้านในของคลับเฮาส์แล้ว
“คุณหนูใหญ่ทำไมถึงไม่รับสายนะ? แย่แล้ว แย่แล้ว ท่าทางของคุณชายสามเย่เมื่อครู่น่ากลัวมาก เหมือนจะฆ่าคนยังไงอย่างนั้น” ลุงหลี่เป็นกังวลมากในตอนนี้ เขาไม่ได้รู้จักกับคุณชายสามเย่มาแค่วันสองวันเท่านั้น และไม่เคยเห็นท่าทางที่น่ากลัวแบบนี้ของคุณชายสามเย่มาก่อน
เด็กน้อยถังจื่อโม่ก็เห็น คุณชายสามเย่ในตอนนี้เหมือนมีไอสังหารอยู่รอบตัว
คงไม่มีใครต้องเลือกตกยางออกหรอกมั้ง ? นี่เขาเล่นแรงไปไหม ?
แต่ว่า เขาคิดว่าที่เขาส่งรูปถ่ายไปให้กับเย่ซือเฉิน เย่ซือเฉินก็คงจะโทรกลับมาหาเขา เขาเตรียมการวางแผนไว้อย่างดีแล้ว แต่เย่ซือเฉินไม่เดินตามแผนที่เขาวางเอาไว้
หากเย่ซือเฉินโกรธแม่ของเขา และคิดบัญชีกับแม่ เขาจะทำยังไงกัน ?
“ผมจะเข้าไปดู”ถังจื่อโม่เปิดประตูกำลังจะออกไป
“คุณชายน้อย เวลาแบบนี้ คุณอย่าลงไปเลยนะครับเรื่องของคุณเองคุณชายสามเย่ก็ยังไม่รู้ หากให้คุณชายสามเย่รู้ในตอนนี้ ไม่รู้ว่าจะเกิดอะไรขึ้นเหมือนกัน”ลุงหลี่รีบดึงตัวเขาไว้ ในสถานการณ์แบบนี้ รู้รักษาตัวรอดเป็นยอดดี
รอดูสถานการณ์ไปก่อน หากไม่ดีขึ้นค่อยโทรไปหาคุณชายใหญ่แล้วกัน
ในเวลานี้เอง ในห้องส่วนตัว ลูกน้องได้นำเอกสารเพิ่มเติมมาให้ เวินลั่วฉิงที่กำลังตรวจสอบอยู่ แล้วก็ขีดๆเขียนๆลงบนกระดาษอย่างรวดเร็ว แต่สิ่งที่เธอเขียนลงไปนั้นหยวนจุนหลินดูไม่รู้เรื่อง
เวินลั่วฉิงที่กำลังตั้งใจเขียน และจริงจังกับมันอยู่ หยวนจุนหลินเองก็ขยับเก้าอี้เข้ามาใกล้เธอให้มากขึ้น ร่างของเขาใกล้ชิดกับหญิงสาวมากขึ้นไปอีก และมองดูเธอที่ตั้งใจขีดๆเขียนๆบันทึกเหล่านั้น
เวินลั่วฉิงไม่ทันได้สังเกต หยวนจุนหลินเข้าใกล้เธอมากขึ้นเรื่อย ๆ
และในขณะนี้เอง ประตูห้องก็ถูกผลักออก เย่ซือเฉินยืนอยู่ตรงหน้าประตู ภาพที่เห็นก็เป็นไปตามนั้น
เห็นร่างของหยวนจุนหลินที่แทบจะอิงไปกับร่างของเวินลั่วฉิง ดวงตาของเย่ซือเฉินก็หรี่ลงอย่างน่ากลัว เวลานี้เอง เขาคิดที่จะอยากฆ่าคนขึ้นมาแล้วจริงๆ
แต่ว่า เขาก็ข่มอารมณ์ตัวเองเอาไว้
เมื่อได้ยินเสียง หยวนจุนหลินก็เงยหน้าขึ้น และเมื่อเขาเห็นเย่ซือเฉิน ก็มีอาการตกใจอย่างเห็นได้ชัด เย่ซือเฉินมาโผล่ที่นี่ได้ยังไง ?
นี่มันเกิดอะไรขึ้นกันแน่ ?
เวินลั่วฉิงคิดว่าเป็นคนของหยวนจุนหลิน เธอจึงยังคงตั้งใจดูเอกสารต่อ ไม่ได้เงยหน้าขึ้นมอง ดังนั้น เธอจึงมองไม่เห็นเย่ซือเฉิน
เย่ซือเฉินเห็นอากัปกิริยาของเวินลั่วฉิง ใบหน้าของเขาก็เคร่งขรึมขึ้นมาทันที ถลึงตาจ้องเขม็งไปที่เวินลั่วฉิง
สายตาของเย่ซือเฉินแสดงออกชัดเจน หยวนจุนหลินนิ่งอึ้งไป แล้วหันไปมองยังเวินลั่วฉิงแวบหนึ่ง เย่ซือเฉินมาที่นี่เพราะหญิงสาว ?
เวินลั่วฉิงเองก็รู้สึกว่าบรรยากาศมันทะแม่งๆยังไงอยู่ เธอจึงเงยหน้าขึ้นแล้วก็เจอเข้ากับเย่ซือเฉิน เธอเองก็ตกตะลึง：“คุณมาที่นี่ได้ยังไงคะ？”
เขามาอยู่ที่นี่ได้ยังไง ?
บังเอิญ ? แน่นอนว่าไม่ใช่！มองออกว่าเขาตั้งใจมาหาเธอ ไม่สิ มาเพื่อจะจับผิดเธอ
แต่ว่า เขารู้ได้ยังไงว่าเธออยู่ที่นี่ ?
เย่ซือเฉินไม่ได้พูดอะไร เดินตรงเข้าไปหาเธอ ดึงเก้าอี้ออกมา วางไว้ในที่ที่ใกล้ชิดกับเธอได้มากที่สุด จากนั้นเขาก็นั่งลงข้างๆเธอ
มือของเขายื่นออกมาอย่างเป็นธรรมชาติ แล้วโอบเธอเอาไว้
เวินลั่วฉิงมีอาการตกใจ เห็นได้ชัดว่า เขาจงใจทำมัน
เขาไม่ได้พูดอะไร แต่เวินลั่วฉิงมองออกว่าชายหนุ่มมีอาการไม่พอใจ
ใช่ ไม่พอใจมาก
“คุณชายสามเย่ นี่หมายความว่ายังไงครับ？”ดวงตาของหยวนจุนหลินหรี่ลง ดวงตาจ้องมองไปยังมือของเย่ซือเฉินที่โอบกอดเวินลั่วฉิงอยู่ สีหน้าของเขาก็ขุ่นมัวขึ้นมาเล็กน้อย
“ผมมาหาผู้หญิงของผม” เย่ซือเฉินเงยหน้าขึ้น แล้วมองเขาด้วยสายตาที่เรียบเฉย จากนั้นก็หันมองไปยังเวินลั่วฉิง ด้วยท่าทีที่เอาแต่ใจ
“ผู้หญิงของคุณ？”หยวนจุนหลินเลิกคิ้วเล็กน้อย：“คุณบอกว่าฉิ้นเอ๋อเป็นผู้หญิงของคุณ？”
หยวนจุนหลินไม่อยากจะเชื่อ แต่ในขณะเดียวกันสิ่งที่เย่ซือเฉินทำมันก็ดูสนิทสนมกับหญิงสาวอยู่มาก และที่สำคัญคือหญิงสาวเองก็ไม่ได้ปฏิเสธ ไม่แม้แต่จะมีอาการขัดขืนมันเลยด้วยซ้ำ
แต่ถังฉิ้นเอ๋อเพิ่งจะกลับไปที่ตระกูลถังได้เพียงไม่กี่วันเท่านั้น ไปสนิทสนมกับเย่ซือเฉินตั้งแต่เมื่อไรกัน ? แล้วไปเป็นผู้หญิงของเย่ซือเฉินตอนไหน ?
