ทดลองรัก ชีวิตแต่งงาน100วัน – ตอนที่ 742 ถังจื่อโม่ลงมือเอง พ่อลูกร่วมมือกันกำจัดศัตรู (8)

บทที่ 742 ถังจื่อโม่ลงมือเอง พ่อลูกร่วมมือกันกำจัดศัตรู (8)

“คุณหยวน คดีฉันดูหมดแล้ว เบาะแสที่สำคัญฉันก็ได้ทำเครื่องหมายออกมาแล้ว แล้วก็ทำการบันทึกไว้หมดแล้ว” เวินลั่วฉิงวางปากกาในมือลง หยิบเอกสารขึ้นมาอยากจะยื่นให้หยวนจุนหลิน

และแล้วคุณชายสามเย่ก็จับมา แล้วโยนไปยังข้างหน้าของหยวนจุนหลิน แล้วก็จับเวินลั่วฉิงขึ้นมา “พวกเราไปเถอะ ไม่ต้องพูดเสียเวลากับพวกแมวๆ หมาๆ แล้ว”

ท่าทีนั้นสามารถพูดได้เลยว่าเกรี้ยวกราดหนักมาก

แน่นอน คุณชายสามเย่ไม่มีทางมีความเกรงใจใดๆ กับผู้ชายที่อยากจะแย่งผู้หญิงของเธอไปสักคน ไม่ว่าผู้ชายคนนี้จะเป็นใครก็ตาม

“เย่ซือเฉิน พวกคุณยังไม่ได้แต่งงานกันสิหรอกมั้ง?” หยวนจุนหลินเห็นคุณชายสามเย่พาเวินลั่วฉิงออกไป แววตาคู่นั้นก็เปล่งประกายขึ้นทันที

“พวกคุณยังไม่ได้แต่งงานกัน ฉันก็ยังมีโอกาส เย่ซือเฉิน พวกเราแย่งชิงกันอย่างเป็นธรรม” เขามองออก พวกเขาทั้งสองมีความสัมพันธ์กัน แต่ว่าเขาไม่ได้ตัดสินใจจะปล่อยมือ

“คุณภรรยา พวกเราไปจดทะเบียนสมรสกันตอนนี้เถอะ” เย่ซือเฉินหรี่ตา แต่ว่าไม่ได้หยุดเดิน จับเวินลั่วฉิงแล้วรีบจากไป

ถังจื่อโม่ที่อยู่ข้างนอกเห็นทั้งสองออกมา ภายในแววตาคู่นั้นของเขาดูเปล่งประกายขึ้น

ในตอนที่เห็นเย่ซือเฉินควงเวินลั่วฉิงเดินมา ถังจื่อโม่ก็เปิดประตูรถกะทันหัน แล้วลงจากรถ

ขณะนี้ ระยะห่างระหว่างเย่ซือเฉินและเขา มากสุดไม่เกินห้าเมตร อีกอย่างถังจื่อโม่เกือบจะยืนอยู่หน้าเย่ซือเฉินแล้ว เย่ซือเฉินแค่เงยหน้า ก็สามารถมองเห็นเจ้าเด็กถังจื่อโม่

และข้างกายของถังจื่อโม่คือรถของตระกูลถัง ปกติแล้วเวินลั่วฉิงจะนั่งคันนั้นย่อยที่สุด…….

แต่ว่า เย่ซือเฉินไม่ได้เงยหน้าขึ้น แววตาของเขามองแต่เวินลั่วฉิงตลอดเวลา ตอนที่เดินออกประตู รอยยิ้มของเขาได้จางหายไปอย่างเห็นได้ชัดเจน แววตาที่มองเวินลั่วฉิงมีความโกรธแฝงอยู่ “โทรศัพท์ของเธอล่ะ?”

เมื่อกี้อยู่ในห้อง เขาจะประกาศความเป็นเจ้าของของตัวเอง แน่นอนว่าจำไม่คิดบัญชีกับเธอ แต่ไม่ได้หมายความว่าเรื่องนี้จะผ่านไปแบบนี้

เธอกลับไม่รับโทรศัพท์เขา ยังบล็อกเขาอีกด้วย เรื่องนี้ต้องคุยกันดีๆ

“อ๋า?” เวินลั่วฉิงมองไปทางเขา มีความแปลกใจเล็กน้อย ไม่เข้าใจว่าทำไมเขาถึงต้องถามถึงโทรศัพท์ของเธอ

“โทรศัพท์ของเธอ ให้ฉัน” ดวงตาของเย่ซือเฉินหรี่ขึ้นเล็กน้อย กลิ่นอายความอันตรายนั้นทำให้เวินลั่วฉิงรู้สึกได้ถึงความอันตรายทันที

เธอรู้ เรื่องนี้ไม่จบแบบนี้แน่ๆ นี่คือขั้นตอนที่เขากำลังจะคิดบัญชี ฉะนั้นเวลานี้ เธอห้ามยั่วโมโหเขา

เวินลั่วฉิงยื่นโทรศัพท์ให้เขา เวินลั่วฉิงไม่ได้รู้เรื่องที่เจ้าเด็กถังจื่อโม่ทำไว้ก่อน ไม่รู้เลยว่าถังจื่อโม่ได้บล็อกเย่ซือเฉินไปแล้ว หากรู้ เธอไม่เอาโทรศัพท์ของตัวเองออกมาง่ายๆ แน่ แล้วมอบให้เย่ซือเฉิน

เย่ซือเฉินรับโทรศัพท์ของเธอมา เห็นโทรศัพท์เธอไม่ได้ปิดเครื่อง ขณะนี้เธอก็ไม่ได้โทรเขา เขาหรี่ตาคู่นั้นขึ้น จากนั้นก็ใช้โทรศัพท์ของตัวเอง โทรเบอร์ของเธอ

เวินลั่วฉิง “…………”

นี่คือวิธีการอะไร?

เธอยืนอยู่ข้างหน้าเขา มีเรื่องอะไรทำไมเขาถึงไม่พูดตรงเลย?

ทำไมถึงต้องโทรไปที่โทรศัพท์ของเธอ?

ความคิดในวันนี้ของเย่ซือเฉินมีปัญหาหรือเปล่า?

เวินลั่วฉิงมองไปทางเขาด้วยความสงสัยหนึ่งที

จากนั้น เวินลั่วฉิงก็ได้ยินคำพูดในโทรศัพท์ของเย่ซือเฉินดังขึ้นว่า “ขอโทษค่ะ เลขหมายที่ท่านเรียกกำลังติดสายอยู่ในขณะนี้”

เวินลั่วฉิงอึ้งไปเลย มองดูหน้าจอโทรศัพท์ของเขาอีกครั้ง เบอร์ที่กดออกไปคือของเธอไม่ผิด

แต่ว่าโทรศัพท์ของเธอไม่ได้ติดสายอยู่……..

ใครสามารถบอกเธอได้บ้างว่านี่เกิดอะไรขึ้น?

“เวินลั่วฉิง เธอไม่รู้สึกว่าเธอควรจะให้การอธิบายกับฉันหรอ?” แววตาของเย่ซือเฉินมองเวินลั่วฉิงตลอดเวลา ขณะนี้ แววตาที่หรี่ขึ้นของเขาที่มีกลิ่นอายความอันตรายแฝงอยู่นั้นชัดเจนมาก

ในใจของเวินลั่วฉิงอดสั่นไม่ได้เลย แต่ว่าเธอก็งงมาก เธอไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้น

เวินลั่วฉิงกำลังจะพูดว่าเธอไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้น ในตอนที่แววตาของเธอหันมองขึ้น ก็พบเจอกับเจ้าเด็กถังจื่อโม่ที่ยืนอยู่ไม่ไกลพอดี จู่ๆ เธอก็นึกขึ้นได้ว่าก่อนหน้านี้เจ้าเด็กถังจื่อโม่เคยเล่นโทรศัพท์ของเธอ ฉะนั้น เป็นไปได้ไหมที่เจ้าเด็กถังจื่อโม่จะทำอะไรลงไป?

แล้วก็ เธอให้เจ้าเด็กถังจื่อโม่กลับไปแล้วไม่ใช่หรอ? ทำไมถึงยังอยู่ที่นี่ล่ะ?

เขาไม่อยากยอมรับเย่ซือเฉินมาโดยตลอดไม่ใช่หรอ? งั้นทำไมตอนนี้เขาถึงยืนอยู่ที่นี่ ไม่กลัวว่าเย่ซือเฉินจะเห็นหรอ?

เวินลั่วฉิงรีบมองไปทางเย่ซือเฉินอีกครั้ง จากนั้นเธอเห็นว่า เย่ซือเฉินไม่ได้มองไปทางถังจือโม่เลย

พูดได้เลยว่า เย่ซือเฉินจ้องเธออยู่ตลอดเวลา เรื่องอื่นๆ ต่างก็ไม่เห็นเลย

ลูกน้อยทั้งสองพูดได้ไม่ผิด เย่ซือเฉินตาบอดจริงๆ ด้วย จื่อโม่ที่น่ารักของบ้านเธอยืนอยู่ข้างหน้าแล้ว เขากลับมองไม่เห็น

เขาตาบอดจนไม่มียาสามารถช่วยได้แล้ว!!

ตอนนี้ความคิดทั้งหมดของเย่ซือเฉินอยู่บนตัวเธอ ไม่ได้สังเกตถึงเรื่องอื่นเลย

ตอนนี้อย่าพูดถึงว่าเจ้าเก็ถังจื่อโม่แค่ยืนเงียบๆ อยู่ในที่ไกล คิดว่าถึงแม้ถังจื่อโม่จะเดินมายังข้างหน้าเขา ตะโกนเรียกเขาว่าคุณพ่อ เขาก็คงจะไม่หันไปสนใจ

เย่ซือเฉินจับมือของเวินลั่วฉิงขึ้นมา จับนิ้วของเธอ เปิดล็อก จากนั้นก็เปิดโทรศัพท์ของเวินลั่วฉิง หาเบอร์ของตัวเองเจอในรายการของเวินลั่วฉิง

“เวินลั่วฉิง เธอแน่จริงๆ บล็อกฉันแล้วจริงๆ” เย่ซือเฉินมองไปทางเธอ กัดฟันแน่นมาก ขณะนี้ เขาอยากจะกัดเธอหนึ่งทีจริงๆ

ก่อนหน้านี้ ในตอนที่เลขาหลิวบอกเขา ว่าเขาถูกเวินลั่วฉิงบล็อก ที่จริงเขาไม่ได้เชื่อทั้งหมด เขาไม่เชื่อว่าผู้หญิงของเขาจะบล็อกเขา

แต่ว่า ความจริงอยู่ตรงหน้านี้ ไม่สามารถไม่เชื่อได้แล้ว

แน่นอนว่า สิ่งที่เย่ซือเฉินสนใจไปกว่านั้นคือ ทำไมเธอถึงต้องบล็อกเขา?

เพราะว่ามานัดเดทกับหยวนจุนหลิน? กลัวว่าเขาจะรบกวนพวกเธอ?

เวินลั่วฉิงมองดูภาพๆนี้ นี้ อึ้งไปเลย เธอไม่รู้จริงๆ ว่าเกิดอะไรขึ้น

ถึงแม้ว่าจะให้เธอยืมความกล้าไป เธอก็ไม่กล้าบล็อกคุณชายสามเย่นะ!

เวินลั่วฉิงนึกถึงเจ้าเด็กถังจื่อโม่ ฉะนั้น ต้องเป็นเจ้าเด็กถังจื่อโม่แน่ๆ ที่บล็อกเย่ซือเฉินไป

แต่ว่เพราะอะไรล่ะ? เวินลั่วฉิงคิดไม่ค่อยออก

“เวินลั่วฉิง เรื่องนี้ไม่พูดให้ชัดเจน วันนี้ฉันไม่ปล่อยเธอไปแน่” ขณะนี้ ไฟอันเร่าร้อนที่อยู่ในแววตาของคุณชายสามเย่ค่อยๆ ก่อตัวขึ้น พอนึกถึงว่าเธออยู่กับหยวนจุนหลินไม่รับโทรศัพท์ของเขา ยังบล็อกเขาอีก ก็คิดอยากจะบีบคอเธอตายมากๆ

เวินลั่วฉิงเห็นท่าทีของเขาตอนนี้แล้ว สูดหายใจ เธอคิดว่า หากให้เขารู้ว่าเจ้าเด็กถังจื่อโม่เป็นคนบล็อก เขาคงจะตบเจ้าเด็กถังจื่อโม่หนึ่งทีจนบินไปเลย

ถึงแม้นะรู้ว่าเข้าเด็กถังจื่อโม่คือลูกชายแท้ๆ ของเขา เธอรู้สึกว่าเขาคงไม่ออมมือแน่ๆ อีกอย่าง ตอนแรกเขาก็ไม่ชอบเด็กอยู่แล้ว

ดังนั้น เธอห้ามให้เขารู้ว่าเจ้าเด็กถังจื่อโม่เป็นคนทำเรื่องนี้