บทที่ 750 ได้แก้แค้นคนกากๆ มันสะใจมาก (4)
เมื่อกี้เธอแค่พูดออกจากปากไปงั้นๆ พวกเขาแต่ละคนกลับคิดว่าเป็นความจริงแล้ว?!
ไม่มีสมองแล้วไม่มีตาด้วยหรอ?
ท่าทีนี้จะมาพูดคุยเรื่องงานแต่งหนอ?
ใครกันที่ให้ความมั่นใจกับพวกเขา?
หยางชิงชิงวัยรุ่นอยู่ก็ช่างเถอะ คุณหญิงจี้นี่อายุปานนี้แล้ว ยังใสซื่อขนาดนี้?
เธอยอมแล้วจริง!!
“ฉิงฉิง พวกเราไปเถอะ” เห่อถงถงไม่อยากให้มีปัญหา สถานการณ์แบบนี้เธอรู้สึกว่าเธออยู่ต่อไม่ค่อยเหมาะสม เธอเป็นคนที่ไม่ชอบก่อเรื่องอยู่แล้ว
“เพราะอะไรเนี่ย?” เวินลั่วฉิงอดไม่ได้หัวเราะออกมาแล้ว “หัวเรามาทานข้าว ข้าวยังทานไม่หมดเลย ทำไมต้องไป? จะไปก็พวกเขาไปสิ”
คุณหญิงจี้มองไปทางเวินลั่วฉิง ไม่พอใจมาก ผู้หญิงคนนี้พูดมากจริงๆ
“เห่อถงถง หากเธอหวังดีกับอาจี้ ก็รีบจากไป ตอนนี้ประธานหยางมาด้วยตัวเองแล้ว หมายความว่าให้ความสำคัญกับอาจี้ เธอก็ไม่อยากทำลายโอกาสดีๆแบบนี้ของอาจี้ใช่ไหม?” คุณหญิงจี้รู้ว่าพูดกับเวินลั่วฉิงไม่ถูก เธอขยับไปใกล้ข้างๆ ของเห่อถงถง เสียงกดทับลงอย่างเห็นได้ชัดเจน “หยางชิงชิงสามารถให้ทุกอย่างที่อาจี้อยากได้ แต่เธอไม่มีอะไรเลย ไม่สามารถให้อาจี้ได้สักอย่าง”
เวินลั่วฉิงได้ยินคำพูดของเธอ แค่หัวเราะ ไม่ได้พูดอะไร
“ฉันแค่ทานข้าวของฉัน ไม่ได้ไปขัดขวางใครไว้นิคะ” เห่อถงถงได้ยินคำพูดนี้ของคุณหญิงจี้แล้วก็นั่งลง ไม่ได้คิดจะจากไปแล้ว ฉิงฉิงพูดถูก พวกเขามาทานเข้าไม่ได้ไปขัดขวางใครสักหน่อย ทำไมต้องให้พวกเขาจากไป?
คุณหญิงจี้จะรังแกคนมากเกินไปแล้ว！！
คุณหญิงจี้เห็นหยางหลิน และคนอื่นๆ เดินมาแล้ว ก็ไม่ดีที่จะพูดอีก
“คุณพ่อ มาได้ยังไงคะเนี่ย? มาเพราะเรื่องของหนูหรอคะ?” เห็นได้อย่างชัดเจนเลยว่าหยางชิงชิงยังมองปัญหาไม่ออก เธอยิ้มแล้วก็เดินไป ยังไม่ลืมที่จะจ้องมาทางเห่อถงถง
“ท่านประธานหยาง คิดไม่ถึงเลยว่าท่านจะมาด้วยตัวเอง เรื่องของเด็กทั้งสองทำให้ท่านรำคาญใจเอาแล้ว” คุณหญิงจี้ก็เดินไปต้อนรับด้วยรอยยิ้ม
“เธอมาอยู่ที่นี่ได้ยังไง?” สีหน้าของหยางหลินไม่ดีตั้งแต่แรกแล้ว ขณะนี้มองเห็นหยางชิงชิง สีหน้ายิ่งแย่ลงไปใหญ่
“คุณพ่อ?” หยางชิงชิงอึ้งไปเลย หรือว่าคุณพ่อไม่ได้มาเพราะเรื่องของเธอ?
งั้นคุณพ่อมาที่นี่ทำไม?
สำหรับเรื่องแต่งงานของหยางชิงชิงและจี้หซีนั้น หยางหลินไม่ได้พอใจตั้งแต่แรกแล้ว ช่วงนี้ จี้หซีชอบหายตัวไปตลอด เลื่อนงานแต่งออกไป ยิ่งไม่พอใจใหญ่ เขามองไปทางคุณหญิงจี้ด้วยความเย็นชาหนึ่งที มาได้ตอบกลับ
เห็นได้อย่างชัดเจนเลยว่าบนใบหน้าของคุณหญิงจี้ดูอึดอัดมาก
หยางหลินพาพวกคนใหญ่คนโตในบริษัทเหิงเฉินกรุ๊ปมายังข้างหน้าของเห่อถงถง แววตาของเขาค่อยๆ ปิดลง ถึงแม้ว่าจะไม่ยอม ก็ยังเปิดปากเรียกว่า “ประธานเห่อ”
หยางหลินไม่รู้ว่าช่วงเวลานี้เกิดอะไรขึ้นบ้าง สองวันก่อน เขาพึ่งรู้ว่า นอกจากหุ้นร้อยละสิบแปดที่อยู่ในมือเขาแล้ว หุ้นอื่นๆ ต่างก็ถูกซื้อไปหมดแล้ว
หุ้นร้อยละสิบสองที่อยู่ในมือของสมาชิกคนอื่นๆ ในตระกูลหยางก็ถูกซื้อไปแล้ว
ก็คือว่ามีคนคนหนึ่งที่มีหุ้นร้อยละแปดสิบสองของบริษัทเหิงเฉินกรุ๊ปอยู่ในมือ
ดังนั้น ตำแหน่งท่านประธานนี้คงนั่งได้ไม่นานแล้ว
วันก่อน ได้รับข่าวจากทางบริษัทเหิงเฉินกรุ๊ป ให้วันน้ำพวกเขามาที่เมืองA มารับท่านประธานใหม่ของพวกเขา
ยิ่งทำให้หยางหลินไม่กล้าเชื่อไปใหญ่ ท่านประธานใหม่ของพวกเขาจะเป็นเด็กผู้หญิงที่อายุยี่สิบกว่าปี
แต่ว่า ข้อมูลทั้งหมดต่างก็อยู่ตรงหน้าเขา ทำให้เขาไม่สามารถไม่เชื่อได้
เมื่อกี้ เขาได้รับข่าว ให้พวกเขามาหาท่านประธานที่ร้านอาหารนี้
“คุณพ่อ พ่อทำอะไรเนี่ย? พ่อเรียกเธอว่าอะไรนะ?” หยางชิงชิงอึ้งไปเลย มองพ่อของตัวเองด้วยความไม่อยากจะเชื่อ
คุณหญิงจี้ก็อึ้งไปเลย ไม่ค่อยเข้าใจว่านี่เกิดอะไรขึ้น
พูดตามความจริง เห่อถงถงก็งงไปหมด การตอบสนองแรกของเธอคือรู้สึกว่าพวกเขาน่าจะทักคนผิดแล้ว
“พวกคุณทักคน…….” เห่อถงถงมองพวกเขา บนใบหน้าเต็มไปด้วยความสงสัย
เวินลั่วฉิงที่นั่งอยู่ข้างหน้าถีบเธอไปหนึ่งที เห่อถงถงไม่รู้ แต่ว่าเวินลั่วฉิงชัดเจนมาก
เห่อถงถงไม่เข้าใจว่าทำไมเวินลั่วฉิงต้องถีบเธอ แต่ว่าคำพูดก็หยุดพูดไป ไม่ว่าในเวลาไหน เธอก็เชื่อใจเวินลั่วฉิงเสมอ
“ประธานเห่อ ขอโทษครับ พวกเรามาสายแล้ว” หยางหลินนั่งอยู่บนตำแหน่งของท่านประธานบริษัทเหิงเฉินกรุ๊ปมานานหลายปีแล้ว แน่นอนว่าไม่ยอมสละตำแหน่งแน่นอน แต่ว่าสถานการณ์กลับไม่สามารถไม่ให้เขาสละตำแหน่งลงมาได้
ในมือของเห่อถงถงตอนนี้ถือหุ้นของบริษัทเหิงเฉินกรุ๊ปไว้ร้อยละแปดสิบสอง มีอำนาจมากที่สุด เป็นสิ่งที่พวกเขาไม่สามารถปฏิเสธได้
“คุณพ่อ พ่อบ้าไปแล้ว ทำไมต้องให้ความเคารพเธอขนาดนั้น?” หลังจากที่หยางชิงชิงดึงสติกลับมาแล้ว ยิ่งตกใจไปใหญ่ เธอไม่เข้าใจว่าเกิดอะไรขึ้นกันแน่
“ท่านประธานเห่อ ท่านมีคำสั่งอะไรกับเรื่องของบริษัทครับ?” ผู้จัดการในบริษัทเหิงเฉินกรุ๊ปมองไปทางเห่าถงถง ท่าทีให้ความเคารพมาก ถึงแม้ว่าเห่อถงถงจะเป็นเด็กผู้หญิงอายุยี่สิบกว่า แต่ว่าเธอสามารถใช้เวลาสั้นขนาดนี้นำหุ้นร้อยละแปดสิบสองของบริษัทเหิงเฉินกรุ๊ปเก็บไว้ในมือ ก็ห้ามมองข้ามเธอไปแล้ว
“คุณลุงหรวน พวกคุณบ้าไปแล้วหรอ ทำไมต้องให้ความเคารพกับยัยผู้หญิงเลวๆ นี่? พวกลุงหมายความว่าอะไร? ทำไมเรื่องของบริษัทคนนี้ต้องถามยัยผู้หญิงเลวนี่?” หยางชิงชิงเริ่มบ้าแล้ว ใครสามารถบอกเธอได้บ้างว่าเกิดอะไรขึ้น
เกิดอะไรขึ้นกันแน่?
“เงียบซะ” หยางหลินหันมา จ้องหยางชิงชิงด้วยความโหดไปหนึ่งที
“คุณหยาง ขอเชิญคุณให้ความเคารพหน่อยครับ ตอนนี้คุณเห่อคือผู้ถือหุ่นรายใหญ่ที่สุดของบริษัทเหิงเฉินกรุ๊ป……..” ผู้จัดการหรวนมองไปทางหยางชิงชิง ในแววตามีคำเตือนแฝงอยู่
“อะไรนะ? เธอคือผู้ถือหุ้นรายใหญ่สุดในบริษัทเหิงเฉินกรุ๊ป? เป็นไปได้ยังไง? เธอเป็นคนจนที่ไม่มีอะไรทั้งนั้นแท้ๆ? ตระกูลหยางเราต่างหากที่เป็นผู้ถือหุ้นรายใหญ่ ตระกูลหยางพวกเราถือหุ้นบริษัทเหิงเฉินกรุ๊ปอยู่ที่ร้อยละสามสิบเลยนะ” เห็นได้อย่างชัดเจนเลยว่าหยางชิงชิงยังไม่เข้าใจ หรือควรจะพูดว่า เธอไม่สามารถยอมรับความจริงได้
“คุณหยาง ในมือของประธานเห่อถือหุ้นของบริษัทเหิงเฉินกรุ๊ปอยู่ที่ร้อยละแปดสิบครับ” บนใบหน้าของผู้จัดการหรวนไม่ได้มีอารมณ์มากมาย แต่ว่าในคำพูดกลับมีความหมายที่ทำให้หยางชิงชิงตกใจได้
แววตากลมๆ ของคุณหญิงจี้เบิกตากว้าง รีบหันหลังไป มองไปทางเห่อถงถง ในมือของเห่อถงถงถือหุ้นของบริษัทเหิงเฉินกรุ๊ปอยู่ที่ร้อยละแปดสิบสอง?
เป็นไปได้ยังไง?!
แต่ว่า หยางหลินพาพวกคนใหญ่คนโตในบริษัทเหิงเฉินกรุ๊ปมามากมายขนาดนี้ หยางหลินยังให้ความเคารพเห่อถงถงขนาดนี้ งั้นไม่ผิดแน่นอน
แต่ว่า นี่เกิดเรื่องอะไรขึ้นกันแน่? ทำไมเรื่องราวถึงกลายเป็นแบบนี้?
ทำไมจู่ๆ เห่อถงถงถึงกลายเป็นผู้ถือหุ้นรายใหญ่สุดในบริษัทเหิงเฉินกรุ๊ป?
ถ้าหากเห่อถงถงกลายเป็นผู้ถือหุ้นรายใหญ่สุดในบริษัทเหิงเฉินกรุ๊ป งั้นแน่นอนว่าเรื่องของเห่อถงถงกับจี้หซีเธอจะไม่ขัดขวางแล้ว
“เป็นไปไม่ได้ เป็นไปไม่ได้ ฉันไม่เชื่อ” หยางชิงชิงบ้าไปแล้วจริงๆ เธอไม่กล้าเชื่อว่าเรื่องราวจะกลายเป็นแบบนี้ “มันก็แค่คนจนที่ไม่มีอะไรสักอย่าง จะมาซื้อหุ้นของบริษัทเหิงเฉินกรุ๊ปไปร้อยละแปดสิบสองได้ยังไง?”
