“จับชู้อะไรกัน คุณชายสามเย่กับเธอหย่ากันตั้งนานแล้ว คุณชายสามเย่ทิ้งเธอตั้งนานแล้ว คุณไม่เห็นเหรอ คุณชายสามเย่ไม่ได้มีการตอบสนองกับการมาถึงของเธอเลย”
“ใช่เนอะ ใครก็รู้ว่าวันนั้นคุณชายสามเย่จูบอย่างอาลัยอาวรณ์กับผู้หญิงคนอื่น จากนั้นก็หมั้นกับกู่หยิงหยิง เห็นทีเวินลั่วฉิงคงโดนเทแล้วล่ะ”
“เวินลั่วฉิงขี้เหร่อย่างนี้สมควรโดนเทตั้งนานแล้ว ไม่รู้ว่าทำไมคุณชายสามเย่ถึงแต่งงานกับเธอ อยู่กับใบหน้าขี้เหร่ทุกวัน กลางคืนคุณชายสามเย่เคยฝันร้ายบ้างไหม？”
“วัตถุประสงค์ที่คุณชายสามเย่แต่งงานกับเธอ เพราะอยากใช้เธอเป็นเครื่องมือ คุณชายสามเย่คงไม่เคยมองเธอดีๆแน่ ดังนั้น เขาไม่ต้องฝันร้ายหรอก”
“ก็ถูก หน้าตาขี้เหร่อย่างนั้น คุณชายสามเย่คงไม่เหลียวมองหรอก”
คุณชายสามเย่ได้ยินเสียงซุบซิบนินทา ดวงตาทั้งคู่พลันหรี่ขึ้น ความเย็นยะเยือกในแววตาทอประกายอย่างเด่นชัด ชั่วพริบตาเดียวอุณหภูมิโดยรอบก็ลดลงไปหลายองศา
“ทำไมฉันรู้สึกว่าหนาวกะทันหัน”หลายๆคนที่ยืนใกล้คุณชายสามเย่อดสั่นด้วยความหนาวไม่ได้
บังเอิญเวลานี้เวินลั่วฉิงเดินมาอยู่ตรงหน้าเขาพอดี สีหน้าคุณชายสามเย่จึงดีขึ้น
เวินลั่วฉิงมองเย่ซือเฉินแวบหนึ่ง จากนั้นก็หันไปมองเจ้าเยว่หรู พลางกล่าวด้วยรอยยิ้ม“อุ๊ย ทำไมคุณนายหรวนอยู่ที่นี่？”
เสียงเวินลั่วฉิงเบาและราบเรียบมาก ทำให้ความฟังอารมณ์ไม่ค่อยออก แต่อารมณ์ประหลาดใจนั้นชัดแจ้งมาก
ทุกคนไม่เข้าใจว่าเธอหมายความว่าอย่างไร！
เวลานี้เธอเดินเข้ามา ไม่ใช่มาหาคุณชายสามเย่หรอกเหรอ？
ทำไมต้องเบนความสนใจไปที่เจ้าเยว่หรูด้วย？
หรือมาให้ความช่วยเหลือกับเจ้าเยว่หรู？
มีสิทธิ์เป็นไปได้ที่จะมาช่วยเจ้าเยว่หรูตบตีศัตรูความรัก
เพราะศัตรูของศัตรูก็คือเพื่อน！
ทว่าทุกคนก็รู้ดีว่า สิ่งสำคัญที่สุดอยู่ที่ท่าทีของคุณชายสามเย่ ประเด็นคือคุณชายสามเย่จะเลือกแบบไหน
หากคุณชายสามเย่เลือกลูกสาว เวินลั่วฉิงทำอย่างไรก็ไร้ความหมาย……
แต่การมาเยือนของเวินลั่วฉิงทำให้ทุกคนรู้สึกว่าละครฉากนี้น่าติดตามมากขึ้น ทุกคนล้วนมองอย่างไม่ละสายตา ด้วยเกรงว่าจะพลาดจุดที่เป็นสีสันที่สุดไป
“ฉันอยู่นี่แล้วจะทำไม？ขัดหูขัดตาคุณเหรอ？”เจ้าเยว่หรูเห็นเวินลั่วฉิงก็ชะงัก แต่จากนั้นก็เผยความดูถูกออกมาหลายส่วน
เธอรู้จักเวินลั่วฉิง เธอยังรู้เรื่องแต่งงานของเวินลั่วฉิงกับเย่ซือเฉินอีกด้วย ซึ่งเย่ซือเฉินแต่งงานกับเวินลั่วฉิงก็เพื่อหลอกใช้เธอเป็นเครื่องมือ ตอนนี้เย่ซือเฉินได้ทิ้งเวินลั่วฉิงไปแล้ว
ยิ่งไปกว่านั้น เธอยังรู้ว่าคุณปู่เย่กับคุณย่าเย่เกลียดเวินลั่วฉิงมาก ไม่มีทางให้เวินลั่วฉิงแต่งเข้าบ้านตระกูลเย่เด็ดขาด
ดังนั้นเจ้าเยว่หรูดูถูกเวินลั่วฉิงจากใจจริง
“ออ ไม่มีอะไร เมื่อกี้ฉันเห็นคุณชายหรวนกอดผู้หญิงอยู่ ฉันยังนึกว่าคุณชายหรวนกอดคุณนายหรวนอยู่เลย？ฉันคงดูผิดแล้วล่ะ”มุมปากเวินลั่วฉิงค่อยๆยกขึ้น คล้ายกับเจือรอยยิ้มไว้หลายส่วน ซึ่งคำพูดนี้เป็นธรรมชาติมาก
ทุกคนได้ยินเวินลั่วฉิงกล่าวก็ต้องงงเป็นไก่ตาแตก
นี่มันอะไรอีก？！
เวินลั่วฉิงไม่ใช่มาช่วยเจ้าเยว่หรูตบศัตรูความรักหรอกเหรอ？
“คุณว่าไงนะ？ที่ไหน คุณเห็นที่ไหน？”สีหน้าเจ้าเยว่หรูพลันเปลี่ยนไปกะทันหัน เธอเกือบจะกระโดดขึ้นมา ไม่สนใจแม้กระทั่งหรวนซินซินที่นอนอยู่บนพื้นแล้ว
ทว่าต่อมาเจ้าเยว่หรูก็ใจเย็นลง มองเวินลั่วฉิงอย่างระแวง“เวินลั่วฉิง คุณอย่ามายุแยงแถวนี้นะ”
วันนี้หรวนสิงไปทำงานต่างถิ่นแท้ๆ ทำไมมากอดสาวที่นี่ได้？
เป็นไปไม่ได้ เป็นไปไม่ได้เด็ดขาด？ถึงแม้หรวนสิงจะเจ้าชู้เป็นสันดาน แต่ก็ไม่เคยบกพร่องต่อเรื่องงานมาก่อน
“เอ๋ หรือฉันดูผิด？แต่เมื่อกี้ฉันเห็นคุณชายหรวนกอดสาวงามอย่างใกล้ชิด คุณชายหรวนยังซื้อของให้สาวงามคนนั้นมากมาย เวลาคุณชายหรวนรูดบัตรขึ้นมาไม่ได้กะพริบตาเลย สง่างามมาก หากผู้ชายยอมจ่ายเงินแทนผู้หญิง อย่างนั้นก็แสดงว่าใจของเขามีผู้หญิงคนนั้น ตอนนั้นฉันยังคิดอยู่เลยว่าคุณนายหรวนมีความสุขจังเลย แบบว่าชวนให้อิจฉาเหลือเกิน”เวินลั่วฉิงเห็นเจ้าเยว่หรูไม่เชื่อก็ไม่ได้ร้อนรน หากเรื่องเล็กแค่นี้ยังเอาไม่อยู่ เธอก็ไม่ใช่เวินลั่วฉิงแล้วแหละ
คุณชายสามเย่ได้ยินคำพูดของเวินลั่วฉิง พลางยกคิ้วขึ้น จากนั้นก็เดินไปยังตรงหน้าเธอ มองหน้าเธอแล้วพูดออกมากะทันหันว่า “คุณใช้เงินของผมได้ตามสบายเลย”
เวินลั่วฉิง“……”
ตอนนี้เธอกำลังต่อกรกับคนอื่นอยู่ คุณชายสามเย่มากระหนุงกระหนิงทำไม？
ผู้คน“……”
ไม่ใช่บอกว่าหย่ากันแล้วเหรอ？ไม่ใช่บอกว่าคุณชายสามเย่เทเธอทิ้งแล้วเหรอ？
กระจู๋กระจี๋อย่างนี้พวกเขาต้านทานไหวไหม？
คุณชายสามเย่ ลูกสาวคุณยังยืนอยู่ด้านข้างนะ คุณทำอย่างนี้จะดีเหรอ？
มุมปากเลขาหลิวกระตุก การตอบสนองของท่านประธานช้าไปหรือเลป่า แต่การกระทำอย่างนี้ยิ่งใหญ่มาก
เจ้าเยว่หรูรู้สึกมึนงงเล็กน้อย แต่ความริษยานั้นมีเต็มเปี่ยม เธอมองเวินลั่วฉิง เธอไม่เข้าใจว่าเวินลั่วฉิงที่ขี้ริ้วขี้เหร่อย่างนี้ ทำไมเย่ซือเฉินยังชอบเวินลั่วฉิงอีก
เธอรู้จักเย่ซือเฉินพอสมควร ในเมื่อเย่ซือเฉินพูดเช่นนี้ต่อหน้าทุกคน แสดงว่าในใจเย่ซือเฉินมีเวินลั่วฉิงอยู่
ไม่ใช่บอกว่าเย่ซือเฉินกับกู่หยิงหยิงหมั้นหมายกันแล้วเหรอ？ทำไมเขายังยักคิ้วหลิ่วตาให้เวินลั่วฉิงอีก？
“เวินลั่วฉิง เมื่อกี้คุณบอกว่าเห็นหรวนสิงพาสาวมานั้นจริงหรือเปล่า？”แต่สิ่งที่เจ้าเยว่หรูใส่ใจมากที่สุดเห็นจะเป็นสิ่งที่เวินลั่วฉิงพูดเมื่อสักครู่นี้ สำหรับเธอแล้วสิ่งสำคัญที่สุดของตนคือการจับสามีให้อยู่หมัด
หรวนสิงบอกว่าไปทำงานต่างถิ่นนั้นไม่แน่อาจจะหลอกเธอ และยังมีความเป็นไปได้ว่าหรวนสิงกลับมาก่อนเวลา เธอรู้จักนิสัยของหรวนสิงดี ขอแค่หรวนสิงมีโอกาสสักนิด เขาก็จะแอบออกไปเที่ยวสาว
“ฉันคงดูผิดแล้วมั้ง คุณนายหรวนถือซะว่าฉันไม่ได้พูดก็แล้วกัน”เวินลั่วฉิงมองเธอด้วยรอยยิ้มจางๆ
“ตอนนี้พวกเขาอยู่ไหน？อยู่ไหน？”แต่เวินลั่วฉิงยิ่งพูดอย่างนี้ เจ้าเยว่หรูก็ยิ่งรู้สึกว่าเป็นจริง บัดนี้เธอคิดแต่ะจไปจับนังจิ้งจอกท่าเดียว
“เอ่อ เมื่อกี้ฉันเห็นพวกเขาออกจากประตูด้านตะวันออก……”เดิมทีเป้าหมายของเวินลั่วฉิงก็เพื่อให้เจ้าเยว่หรูไป ไม่อยากให้เธอมาแปดเปื้อนหัวใจอันบริสุทธิ์ผุดผ่องของลูกรักเธอ
แม่ลูกคู่นี้ทำลายทัศนคติทางด้านดีมากเลย แถมยังน่าขยะแขยงอีก
เวินลั่วฉิงยังพูดไม่ทันขาดคำ เจ้าเยว่หรูพุ่งไปยังประตูทิศตะวันออก เธอผลีผลามจะไปจับชู้จนลืมลูกสาวที่นอนอยู่บนพื้น
“แม่ ยังมีหนูอีกคนนะ ไม่สนใจหนูแล้วเหรอ？”หรวนซินซินเห็นแม่เธอจะไปก็รีบตะโกนเรียก ไม่รู้ว่าควรสำออยแกล้งทำเป็นเจ็บตัวต่อหรือจากไปพร้อมกับคุณแม่ของเธอ
“หนูรีบตามมา พวกเราต้องไปจัดการนังจิ้งจอกที่มียั่วพ่อหนู”เจ้าเยว่หรูหยุดเดิน แต่ไม่ได้มาประคองตัวหรวนซินซิน แค่ตะคอกด้วยความโมโหหนึ่งประโยค
“ออ ได้”หรวนซินซินรีบลุกขึ้นมา จากนั้นก็รีบวิ่งตามไปด้วยใบหน้าตื่นเต้น！！
