เขาก็ไม่กล้าไม่เอาหรอก ถ้าเขากล้าไม่เอาเด็กๆ เธอก็ไม่แต่งกับเขา
“น้องอยากนับพ่อไหมล่ะ？”ถังจื่อโม่ไม่ได้ตอบตรงๆ แต่มองไปยังน้องสาวของตน เห็นได้ชัดว่าเขากำลังเป็นห่วงสภาพจิตใจของน้องสาวอยู่
“หนูฟังพี่ชายค่ะ”เจ้าหญิงถังจื่อซีมองไปยังพี่ชาย ยิ้มอย่างหวานฉ่ำ ลืมความอยุติธรรมเมื่อครู่เสียสนิท
เห็นรอยยิ้มบนใบหน้าของน้องสาว ถังจื่อโม่พลันถอนหายใจเบาๆ“น้องฟังพี่แล้วทำไมเมื่อกี้ไม่ทำตามที่พี่สอน？”
ยัยคนนี้ออกไปก็สูญเสียการควบคุม ทำตามใจชอบทุกอย่าง
“พี่ชายประเมินไอคิวแด๊ดดี้สูงไปแล้ว หนูพูดออกมาแล้วแท้ๆ แต่เขายังไม่เข้าใจอีก ยังไปสร้างปริศนาใบ้อะไรให้เขาอีก ถ้ามัวแต่ใบ้ให้เขาอยู่อย่างนี้จริงๆ คาดว่าชีวิตนี้เขาก็คงไม่รู้”ถังจื่อซีเบะปาก อาจเป็นเพราะนึกถึงคำพูดก่อนหน้านี้ของคุณชายสามเย่อีกครั้ง ใบหน้าของเธอเผยความผิดหวังหลายส่วน
“อืม ก็ใช่อยู่ เขาไม่เพียงแต่ตาบอด แถมสมองยังน่าเป็นห่วงด้วย”ถังจื่อโม่ใคร่ครวญอย่างจริงๆ จากนั้นพยักหน้าเบาๆ เห็นด้วยกับคำพูดของน้องสาว
เวินลั่วฉิง“……”
ลูกจ๋าวิจารณ์พ่ออย่างนี้จะดีเหรอ？
คุณชายสามเย่ตาบอดแล้ว ตอนนี้สมองยังน่าเป็นห่วงอีกด้วย？
เฮ้ย！คุณชายสามเย่อนาถโดยแท้
“ฮ่าๆ……”เห้อถงถงอดหัวเราะไม่ได้อีกครั้ง
โอ้สวรรค์？คุณชายสามเย่ผู้ปรีชาชาญและองอาจในตำนาน แต่ในสายตาของเด็กๆทั้งสองคนกลับกลายเป็นคนแบบนี้ไปได้……
“พี่ชายงั้นพวกเราจะนับพ่อดี？หรือไม่ต้องนับกันแล้ว？”เจ้าหญิงถังจื่อซีอยากได้คำตอบที่แน่ชัด
“เขาทั้งบอดทั้งโง่อย่างนี้ เอามาจะมีประโยชน์อะไร？ไม่ต้องยอมรับว่าเขาเป็นพ่อดีกว่ามั้ง”ถังจื่อโม่ตั้งใจพิจารณา แล้วก็ตัดสินใจออกมา
คุณชายสามเย่ทั้งบอดทั้งโง่ไปนับพ่อกลับมาก็ไร้ประโยชน์ ดังนั้นเขาตัดสินใจไม่นับกันแล้ว
“แค่กๆ……”เวินลั่วฉิงสำลักนำลายของตัวเอง ถ้าคุณชายสามเย่ได้ยินคำนี้ ไม่รู้ว่าจะได้ข้อคิดเช่นไร？
“ลูกจ๋า ไม่ใช่พ่อไม่ชอบหนูนะ ที่พ่อพูดอย่างนั้นก็เพราะปลอบใจแม่ อันที่จริงพ่อชอบพวกหนูนะ”เวินลั่วฉิงตัดสินใจพูดถึงคุณชายสามเย่ในทางที่ดี ไม่เช่นนั้น หากเป็นอย่างนี้ต่อไป ภาพลักษณ์คุณชายสามเย่ในใจของเด็กๆต้องพังไม่เป็นท่าแน่
“คุณแม่อย่าช่วยเขาหาข้ออ้างเลย พวกเรามีตา ดูออก พวกเรามีหู ได้ยินชัดเจนมาก”ถังจื่อซีไม่เชื่อคำพูดของเวินลั่วฉิง เขาได้ยินเย่ซือเฉินพูดว่าไม่ชอบเด็กกับหูตัวเองเป็นครั้งที่สองแล้ว ยิ่งไปกว่านั้นเขายังรังเกียจเด็กอีกต่างหาก
“ลูกจ๊ะ ฟังแม่นะ พ่อของผม……”เวินลั่วฉิงยังคงอยากพูดให้คุณชายสามเย่ดูดีในสายตาเด็กๆ
“อธิบายก็คือแก้ตัว แก้ตัวก็คือปิดบัง คุณแม่ยังคิดจะช่วยเขาแก้ตัวอีกเหรอ？”ทว่าครั้งนี้ถังจื่อโม่ตัดบทเธอทิ้งทันที
เวินลั่วฉิง“……”
ได้ ตอนนี้ดูแล้วไม่ว่าเธอจะพูดอะไรก็ไร้ความหมาย
คุณชายสามเย่เอาตัวรอดเองล่ะกัน
“หม่ามี้จะแต่งงานกับเขาเมื่อไหร่？”ถังจื่อโม่มองเวินลั่วฉิงด้วยดวงตากะพริบรัวๆ พลางถามอย่างกะทันหัน
“ห้ะ？”เวินลั่วฉิงขมวดคิ้วเล็กน้อย ทำไมจู่ๆก็ถามคำถามนี้ล่ะ？
เวินลั่วฉิงมองถังจื่อโม่ มองแววตาที่ประกายอารมณ์หงุดหงิดของเขา พลางอดกระตุกมุมปากไม่ได้ เด็กคนนี้จงใจหยั่งเชิงเธอหรือ
“หม่ามี้แต่งงานกับแด๊ดดี้แล้ว จะไม่เอาหนูกับพี่ชายแล้วใช่ไหม？”เจ้าหญิงถังจื่อซีได้ยินคำพูดของพี่ชายก็รีบมองเวินลั่วฉิงทันที
เจ้าหญิงถังจื่อซีรู้สึกว่าคำถามนี้สำคัญมากๆ！！
คุณพ่อไม่ชอบพวกเขา คุณพ่อยังพูดว่ารังเกียจพวกเขา หากคุณแม่แต่งงานกับคุณพ่อแล้ว จะไม่เอาพวกเขาแล้วหรือเปล่า？
“ไม่หรอก แม่จะไม่เอาพวกหนูได้ยังไง”เวินลั่วฉิงดึงถังจื่อซีมากอด พลางหอมแก้มเธอ ลูกทั้งสองคนสำคัญกว่าชีวิตเธอเป็นไหนๆ
เธอจะไม่เอาพวกเขาได้อย่างไร
“แล้วสำหรับคุณแม่ เขาสำคัญหรือพวกเราสำคัญ？”ถังจื่อโม่มีความรู้สึกอ่อนไหวต่อเรื่องนี้มาก ถังจื่อโม่ที่ปกติเป็นคนรู้ความแต่บัดนี้เริ่มหึงหวงขึ้นมาแล้ว
“……พวกลูกสำคัญแน่นอน”เวินลั่วฉิงมองแววตาลูกของตนที่ทั้งตั้งตารอด้วยความหวังและความเศร้าหมอง เธอก็ลังเลไปสองวินาที
ความหมายของสองวินาทีนั้น แม้แต่เธอเองก็ไม่เข้าใจ
“ดีจังเลย ดีจังเลย หม่ามี้ยังรักพวกเราที่สุด”เจ้าหญิงถังจื่อซีร้องด้วยความดีใจขึ้นมาทันที
“คุณแม่ คนนี้ทั้งบอดทั้งโง่ คุณแม่เอามาก็ไม่มีประโยชน์ ไม่สู้คุณแม่หาใหม่อีกคน”เด็กน้อยถังจื่อโม่ไม่ได้ดีอกดีใจเฉกเช่นน้องสาว แต่เขากำลังคิดเรื่องสำคัญอันใหญ่หลวงอยู่เรื่องหนึ่ง
เวินลั่วฉิง“……”
เด็กคนนี้ตั้งใจ？หรือจงใจพูดเช่นนี้？
“คุณแม่ผมรู้สึกว่าหยวนจุนหลินคนนั้นไม่เลวเลย เขามีท่าทีว่าอยากจีบคุณแม่ งั้นคุณแม่ลองคบกับเขาดูก่อนไหม”ถังจื่อโม่จ้องมองแววตาตื่นตกใจของเวินลั่วฉิง ก่อนจะเสริมอีกหนึ่งประโยคช้าๆ
ก่อนหน้านี้ตอนที่หยวนจุนหลินบอกว่าจะเชิญคุณแม่ การตอบสนองแรกของเขาคือปกป้องเย่ซือเฉิน ช่วยเหลือเย่ซือเฉิน เขาแอบส่งเขาให้เย่ซือเฉินลับๆ
แต่ตอนนี้เย่ซือเฉินกลับทำร้ายจิตใจน้องสาว
ให้อภัยไม่ได้！！
เห้อถงถง“……”
เด็กน้อย เราสนับสนุนให้แม่เราไปคบกับมือที่สาม หากคุณชายสามเย่รู้แล้วจะตีเราให้ตายได้เลยนะ
มีคนกล่าวกันว่าพ่อกับลูกชายเป็นศัตรูกันแต่ชาติปานก่อน หรือว่าจะเป็นจริง？
“พี่ชาย อย่างนี้ไม่ค่อยดีมั้ง？”เวินลั่วฉิงยังไม่ได้พูด แต่ถังจื่อซีกลับส่งเสียงเสียก่อน
ทั้งสามคนมองไปยังเด็กน้อยถังจื่อซี อยากฟังความคิดเห็นอันสูงส่งของเด็กน้อยถังจื่อซี
“หม่ามี้เฟอร์เฟคอย่างนี้ ดังนั้นพวกเราควรช่วยหม่ามี้หาหลายๆคน เพื่อให้หม่ามี้เลือกดีๆ”ถังจื่อซีกล่าวความเห็นของตัวเองภายใต้สายตาที่จดจ่อของทั้งสามคน
เห้อถงถง“……”
เธอหลงคิดว่าถังจื่อซีจะช่วยคุณชายสามเย่เสียอีก
รู้สึกว่าเด็กน้อยถังจื่อซีไม่เพียงแต่ให้แม่เธอหามือที่สาม ยังให้ตามมือที่สี่ มือที่ห้า มือที่หก……
เด็กน้อย หนูเก่งมาก เก่งกว่าพี่ชายหนูหลายเท่าเลย！！
เวินลั่วฉิงถอนหายใจเบาๆ ดังคาด จื่อซีของเธอเป็นคนจำความแค้นฝังใจ ใครมาเป็นอริกับเจ้าหญิงจื่อซี ผลที่ตามมาจะเลวร้ายมาก
ปกติลูกจื่อซีจะเป็นคนยิ้มสดใสตลอดเวลา จะไม่โกรธอะไรง่ายๆ แต่ถ้าโกรธขึ้นมาเมื่อไหร่จะปลอบใจหรือง้อยากเป็นพิเศษ
เห้อ คุณชายสามเย่ล่วงเกินลูกรักจื่อซีแล้ว เธออยากช่วยคุณชายสามเย่ แต่ก็ช่วยไม่ได้จริงๆ
“โอเค กลับไปถึงพี่จะให้คุณย่ากับคุณย่าทวดช่วยคุณแม่เลือก”เห็นได้ชัดว่าถังจื่อโม่เห็นด้วยกับความคิดเห็นของน้องสาว เขารู้สึกว่าความคิดของน้องสาวดีเยี่ยมมาก สามารถดำเนินการได้ทันที
แน่นอน เรื่องพวกนี้ คุณย่ากับคุณย่าทวดถือเป็นแรงสนับสนุนหลักที่ดีมากๆเลย
“ดีค่ะ ดีค่ะ งั้นพวกเรารีบกลับไปช่วยหม่ามี้เลือกดีๆ จากนั้นก็ให้หม่ามี้ทิ้งแด๊ดดี้ไปเลย”เด็กน้อยถังจื่อซีปรบมือโห่ร้องด้วยความตื่นเต้น
