เขาหวังว่าลูกจะเป็นของเขา เป็นของเขาและเวินลั่วฉิง……
แต่เขาก็ไม่ค่อยอยากจะเชื่อว่าเธอจะปิดบังตัวเองมาโดยตลอด
“ท่านประธานครับ จะสืบคุณผู้หญิงจริงๆ หรอครับ?” ในใจของเลขาหลิวมีความสั่นสะเทือนเล็กน้อย คุณผู้หญิงเป็นคนยังไงตอนนี้เขาชัดเจนมากแล้ว
คุณผู้หญิงคือนักจิตวิทยาด้านนักโทษ คุณหนูใหญ่ตระกูลถัง หากพวกเขาสืบคุณผู้หญิง คุณผู้หญิงต้องรู้ตัวแน่ๆ
หากคุณผู้หญิงรู้ตัวแล้ว จะโกรธไหม?
หากลูกเป็นของคุณผู้หญิงจริงๆ ก็ว่าไปอย่าง ถ้าหากไม่ใช่ งั้นเรื่องนี้ก็หนักแล้ว
“ท่านประธาน ผมรู้สึกว่าหากคุณผู้หญิงคลอดลูกของท่านแล้ว คงจะบอกท่านตั้งนานแล้ว ดังนั้น อาจจะไม่เกี่ยวข้องกับคุณผู้หญิงหรือเปล่าครับ…..” เลขาหลิวพยายามเปิดปากพูดด้วยการลองใจ อยากจะพูดโน้มน้าวท่านประธานของบ้านตัวเอง
เลขาหลิวรู้สึกถึงความสัมพันธ์ที่ท่านประธานตัวเองมีต่อคุณผู้หญิง ดังนั้นเลขาหลิวไม่อยากให้ระหว่างท่านประธานและคุณผู้หญิงมีความเข้าใจผิดจริงๆ
ดวงตาของคุณชายสามเย่หรี่ขึ้นอีกครั้ง เขาเองก็นึกถึงปัญหานี้ เขาเองก็ไม่คิดว่าเวินลั่วฉิงจึงปิดบังเขามาตลอด
“ท่านประธาน ความระมัดระวังคุณผู้หญิงสูงขนาดนั้น หากพวกเราไปสิบคุณผู้หญิง คุณผู้หญิงต้องรู้แน่ๆ ครับ พอถึงเวลา หากคุณผู้หญิงเข้าใจผิดจะทำยังไงครับ” เลขาหลิวเห็นท่านประธานของบ้านตัวเองไม่พูดอะไรเลย ก็ตัดสินใจพูดคำพูดให้ชัดเจนเลย
นี่ไม่ใช่เรื่องเล็กๆ เลย ดังนั้น ห้ามทำโดยไม่คิดเด็ดขาด
แววตาของคุณชายสามเย่กะพริบขึ้นเบาๆ ริมฝีปากค่อยๆ เม้มปากขึ้น เขารู้ดี สิ่งที่เลขาหลิวพูดไม่ผิด ความระมัดระวังของเธอสูงมาก หากให้คนไปสิบเธอจริงๆ ไม่ว่าจะลับขนาดไหน เธอก็สามารถรู้ได้
พอถึงเวลา หากลูกนั้นไม่ใช่ลูกของเธอ เรื่องบางเรื่องเกรงว่าจะไม่สามารถอธิบายได้
“พอแล้ว นายลงไปก่อนเถอะ” ขณะนี้ เสียงของคุณชายสามเย่ต่ำลงอย่างเห็นได้ชัดเจน
เลขาหลิวอึ้งไปเลย จากนั้นก็ค่อยๆ ถอยออกไป
คุณชายสามเย่สูดหายใจลึก หันไป เดินไปยังข้างหน้าของหน้าต่าง
ขณะนี้ คุณชายสามเย่ลังเลมาก สืบ เกรงว่าเวินลั่วฉิงจะรู้ ไม่สืบ ความสงสัยในใจของเขาก็ไม่สามารถหายไปได้
คุณชายสามเย่ยืนอยู่ที่ข้างหน้าต่าง ไม่ขยับเลย ไม่รู้ว่าผ่านไปนานเท่าไหร่ เขาเหมือนจะนึกอะไรออก จากนั้นก็รีบหยิบโทรศัพท์ขึ้นมา แล้วโทรเบอร์หนึ่งออกไป
เสียงของโทรศัพท์ดังไปสองที ทางนั้นรับแล้ว
“เฉินเฉิน มีเรื่องอะไรหรอ?” โทรรับศัพท์ถูกรับแล้ว เสียงของโจ๋วอันหนานดังผ่านมา
ฟังจากเสียงแล้วฟังไม่ออกถึงความผิดปกติอะไร
“ครั้งที่แล้วที่ฉันให้เธอไปสืบเรื่องอาการของเวินลั่วฉิง ฉันอยากจะรู้เกี่ยวกับสถานการณ์หน่อย” แววตาในตอนนี้ของเย่ซือเฉินมีอารมณ์ที่ซับซ้อนแฝงอยู่ ไม่สามารถไปสืบตรงๆ ได้ ตอนนี้คนที่เขานึกถึงก็มีแต่โจ๋วอันหนานแล้ว
“เกิดอะไรขึ้น? นายอยากจะรู้เรื่องอะไร?” ทางนั้น มือที่จับโทรศัพท์ของโจ๋วอันหนานก็จับแน่นยิ่งขึ้น แววตาดูผิดปกติขึ้นอย่างเห็นได้ชัดเจน
เย่ซือเฉินจะรู้อะไรแล้วหรือเปล่า?!
“เธอไม่สามารถมีลูกได้เพราะอาการบาดเจ็บ ฉันอยากรู้ว่าเธอเคยบาดเจ็บเมื่อไหร่?” คุณชายสามเย่นั้นมีความเชื่อถือต่อทักษะการแพทย์ของโจ๋วอันหนานอยู่ ดังนั้น เขาแน่ใจว่าเรื่องนี้โจ๋วอันหนานต้องรู้แน่นอน
เขาคิดว่าสามารถหาคำตอบบางอย่างจากโจ๋วอันหนานได้
อีกทางหนึ่งของโทรศัพท์ สีหน้าของโจ๋วอันหนานเปลี่ยนไปเลย มือที่จับโทรศัพท์ถึงขั้นเริ่มสั่นไม่หยุด หรือว่าซือเฉินรู้เรื่องที่ที่เวินลั่วฉิงลูกแล้ว?
โจ๋วอันหนานนั้นรู้จักเย่ซือเฉินดี เขาโทรมาถามเรื่องของเวินลั่วฉิงโดยเฉพาะ สามารถพูดได้เลยว่าในใจของเขายังมีเวินลั่วฉิง สามารถพูดได้เลยว่าในใจของเขายังเป็นห่วงเวินลั่วฉิงอยู่
ไม่ แสดงว่าเขาเป็นห่วงเวินลั่วฉิงมากๆ
หากเย่ซือเฉินรู้ว่าเวินลั่วฉิงไปมีลูกกับคนอื่น งั้นเขาจะต้องเจ็บปวด เจ็บปวดมากๆ
โจ๋วอันหนานในตอนนี้ยังไม่สามารถแน่ใจได้ ดังนั้น เธอไม่ได้พูดตรงๆ แต่ว่าถามด้วยความลองใจว่า “ทำไมหรอ? ทำไมจู่ๆ นายถึงถามเรื่องพวกนี้? เกิดเรื่องอะไรขึ้นหรือเปล่า”
“เปล่า ฉันก็แค่อยากจะถามอาการของฉิงฉิง” คุณชายสามเย่เม้มปาก ไม่ได้พูดให้ชัดเจน
“เฉินเฉิน นายถามพวกนี้ ฉันเองก็ไม่ค่อยมั่นใจ นายเองก็รู้ ฉันไม่เคยเห็นเวินลั่วฉิงเลย ไม่เคยตรวจสอบ ดังนั้น เรื่องราวมากมายต่างก็ไม่สามารถแน่ใจได้” โจ๋วอันหนานสูดหายใจลึก พยายามให้ตัวเองสงบสติอารมณ์ลง พยายามให้เสียงตัวเองฟังดูเหมือนคนทั่วไป
เย่ซือเฉินขมวดคิ้ว เขาคิดไปคิดมา จากนั้นก็ถามต่อว่า “งั้นเธอรู้ไหมว่าเพราะเหตุผลอะไรเธอถึงไม่สามารถมีลูกได้? เป็นการบาดเจ็บแบบไหน บาดเจ็บโดนส่วนไหน?”
ในเมื่อโจ๋วอันหนานแน่ใจเรื่องเวินลั่วฉิงไม่สามารถมีลูกได้ งั้นเธอคงจะรู้เหตุผลสินะ? ไม่เช่นนั้น เธอแน่ใจได้ยังไง?
“เฉินเฉิน เรื่องนี้ก็จำเป็นต้องให้ตัวเธอมาทำการตรวจเองถึงใจแน่ใจได้” โจ๋วอันหนานสูดหายใจ สำหรับเรื่องที่เกี่ยวกับเวินลั่วฉิงที่ไม่สามารถมีลูกได้ เธอรู้ เธอรู้หมด
เรื่องนี้ไม่มีใครรู้ดียิ่งกว่าเธอแล้ว เพราะว่าตอนนั้นเธอเป็นคนผ่าตัดให้เวินลั่วฉิง
แต่ว่า แน่นอนว่าไม่สามารถบอกเย่ซือเฉินได้ เธอหวังว่าเย่ซือเฉินจะไม่รู้เรื่องนี้ตลอดไป
ดวงตาของเย่ซือเฉินประกายขึ้นทันที ไม่รู้ว่าเพราะอะไร เธอรู้สึกว่าโจ๋วอันหนานเหมือนกำลังปกปิดอะไรบางอย่างกับเธออยู่?
หรือว่าอาจจะเป็นความระมัดระวังของหมอคนหนึ่งแหละ ไม่ว่ายังไงแล้ว เรื่องที่ไม่แน่ใจในร้อยส่วนร้อยนั้น การที่เป็นหมอคนหนึ่งไม่สามารถพูดอย่างเด็ดขาดแน่นอน
เย่ซือเฉินจับโทรศัพท์ เงียบไปสักพัก จู่ๆ ก็ถามว่า “งั้นก่อนหน้านี้เธอเคยคลอดลูกไหม?”
ในตอนที่ถามคำถามนี้ออกมา หัวใจของคุณชายสามเย่เต้นแรงขึ้นกะทันหัน ถ้าหากโจ๋วอันหนานบอกเขาว่า เมื่อก่อนเวินลั่วฉิงเคยคลอดลูก งั้นเขาก็แน่ใจแล้วว่าลูกคนนั้นคือลูกของเวินลั่วฉิง นั่นก็คือลูกของเขา
เมื่อก่อนโจ๋วอันหนานเคยตรวจโรคให้เวินลั่วฉิง มั่นใจว่าเวินลั่วฉิงไม่สามารถมีลูกได้ งั้น คำถามนี้โจ๋วอันหนานคงจะรู้สินะ
อีกทางหนึ่งของโทรศัพท์ โจ๋วอันหนานสูดหายใจ เขาถามว่าเวินลั่วฉิงเคยคลอดลูกหรือเปล่า?
เคยคลอดลูกหรือเปล่า?
เขารู้อะไรแล้วจริงๆ ใช่ไหม?
แน่นอนว่าเวินลั่วฉิงเคยคลอดลูกมาก่อน อีกอย่างยังคลอดฝาแฝด นั่นเป็นเรื่องที่ดีเรื่องหนึ่ง
แต่ว่า เธอรู้ สำหรับเย่ซือเฉินแล้วโหดร้ายเกินไป โหดร้ายเกินไป!!!
โจ๋วอันหนานพยายามควบคุมอารมณ์ของตัวเอง พยายามให้ตัวเองเงียบสงบลง จากนั้นจึงจะเปิดปากพูดว่า “เฉินเฉิน แต่ละคำถามของนายยิ่งอยู่ยิ่งน่าแปลก? หรือไม่นายหาเวลาพาเวินลั่วฉิงมา ฉันจะตรวจให้เธออย่างละเอียด หากเวินลั่วฉิงมาด้วยตัวเอง หลังจากตรวจเรียบร้อยแล้ว คำถามพวกนี้ของเธอก็มีคำตอบแล้ว”
“เธอ ตอนนี้เธอไม่แน่ใจจริงๆ?” เย่ซือเฉินได้ยินคำพูดของโจ๋วอันหนานแล้ว ก็หรี่ตาขึ้น ถึงแม้ว่าน้ำเสียงของโจ๋วอันหนานฟังแล้วจะเฉยๆ ผ่อนคลาย แต่เขากลับรู้สึกว่าโจ๋วอันหนานมีความตื่นเต้นอยู่
ไม่ โจ๋วอันหนานเหมือนตื่นเต้นมาก
เธอกำลังตื่นเต้นอะไรอยู่?!
