ตระกูลถังตอบรับงานแต่งในครั้งนี้แล้ว แน่นอนว่าเธอจะไม่ให้เวินลั่วฉิงออกมายุ่งอีก แล้วทำลายงานแต่งครั้งนี้ ดังนั้นเรื่องบางอย่างเธอจำเป็นจะต้องไปทำแล้ว…..
“งั้นก็รอพวกเธอจัดการเรียบร้อยแล้วค่อยพูดเถอะ” ท่านย่าถังมองพวกเขาไปหนึ่งที แววตาเย็นชามาก!
ได้ เธอรอไว้เลย รอดูว่าพวกเขาจะจัดการยังไง?
พูดตามความจริง เธอเริ่มมีความรอไม่ไหวแล้ว!!
รอไม่ไหวในตอนที่คุณย่าเย่และคุณปู่เย่จะรู้ความจริง!
รอพวกเขาคิดหาวิธีจะจัดการกับเวินลั่วฉิงได้แล้ว แล้วก็รู้ว่าเวินลั่วฉิงก็คือคุณหนูใหญ่ตระกูลถัง อีกอย่างยังได้คลอดฝาแฝดให้กับตระกูลเย่อีก ไม่รู้ว่าพอถึงเวลาพวกเขาจะมีการตอบสนองยังไง?
อื้ม รอวินาทีนั้น……
ถังจื่อซีมองไปทางคุณปู่เย่และคุณย่าเย่ ฮื้มด้วยความเย็นชาไปหนึ่งที เธอตัดสินใจแล้ว เธอกับพี่ชายต่างก็จะไม่ยอมรับพวกเขา ให้พวกเขาเสียใจไปเลย
แต่ว่า คุณปู่เย่และคุณย่าเย่ไม่ได้มองไปทางถังจื่อซี และไม่ได้เห็นถังจื่อซี
“พอแล้ว ความหมายของพวกคุณฉันเข้าใจแล้ว หากไม่มีเรื่องอื่น พวกคุณสามารถไปได้แล้ว” ท่านย่าถังไม่อยากจะเห็นความเสแสร้งของพวกเขาจริงๆ จึงออกคำสั่งไปเลย
คุณปู่เย่และคุณย่าเย่ยังไม่ทันได้นั่งเลย ก็ถูกไล่ออกไปแล้ว ในใจของคุณปู่เย่และคุณย่าเย่มีความไม่พอใจเล็กน้อย แต่ว่าพวกเขาไม่กล้าโมโหต่อหน้าท่านย่าถัง จึงได้แต่จากไปก่อน
“ท่านประธาน ผมสืบเรื่องบางอย่างเจอแล้วครับ” ในช่วงเย็น เลขาหลิวเดินเข้ามาห้องของท่านประธาน สีหน้าหนักแน่นมาก
“พูด” เย่ซือเฉินเงยหน้าขึ้นมองไปทางเลขาหลิว เห็นหน้าตาของเลขาหลิว สีหน้าหนักแน่น เขาให้เลขาหลิวไปสืบเรื่องที่เกี่ยวข้องกับองค์หญิงน้อย หน้าตาแบบนี้ของเลขาหลิว สำหรับเขาแล้วคงจะไม่ใช่เขาดีอะไร แต่ถึงแม้จะเป็นแบบนี้ เขาก็ยังจะฟัง
“ปมสืบเจอว่าเมื่อห้าปีก่อนคุณเห่อเคยมีแฟนคนหนึ่ง อีกอย่างตอนนั้นคุณเห่อก็เคยท้อง ผมยังสืบเจอโรงพยาบาลที่คุณเห่อคลอดด้วยครับ นี่คือเอกสารจากโรงพยาบาลที่สืบเจอ” เลขาหลิวค่อยๆ เดินไปข้างหน้า เอกสารที่อยู่ในมือยืนให้กับเย่ซือเฉิน
เย่ซือเฉินรีบยืนมือไปรับ ในตอนที่เขายืนมือไปจับเอกสาร กลับหยุดลงกะทันหัน
“บนเอกสารแสดงว่า ห้าปีก่อนที่โรงพยาบาลของศูนย์กลางได้คลอดลูกสาวคนหนึ่ง” เลขาหลิวดูหน้าตาของท่านประธานบ้านตัวเองแล้ว มีความอดไม่ได้เล็กน้อย แต่ว่านี่ก็คือความจริง
มือที่ยืนออกไปของเย่ซือเฉินราวกับว่าสั่นอยู่ แต่ว่าเขาก็ยังรับเอกสารชุดนั้นมา แววตาคู่นั้นของเขามองไปทางกองกระดาษที่อยู่ในมือ ข้างบนเขียนไว้อย่างชัดเจน ให้คนไม่สามารถสงสัยได้
นี่คือเอกสารของโรงพยาบาลศูนย์กลางในเมืองA อีกอย่างคือเป็นของเห่อถงถง มือของถังไป๋เชียนจะยาวก็คงจะยาวไม่ถึงกับการที่สร้างเรื่องปลอมของเห่อถงถงที่โรงพยาบาลศูนย์กลาง
อีกอย่างเอกสารชุดนี้ก็มองไม่ออกถึงความปกติใดๆ เลย ไม่เหมือนว่าเป็นของปลอม หากเป็นของปลอมจริงๆ งั้นก็จะต้องเป็นคนที่เข้าใจและรู้ดีเกี่ยวกับขั้นตอนในโรงพยาบาล
เพราะว่าเอกสารชุดนี้สามารถพูดได้เลยว่าสมบูรณ์แบบจนมองไม่ออกถึงช่องโหว่อะไรเลย
หรือว่าเขาคิดผิดไปแล้วจริงๆ หรือว่าเขาคิดไปเองแล้วจริง?
เขารู้ เรื่องนี้เป็นเรื่องที่เขาคิดไปไกลเองอยู่แล้ว
แต่ว่าเขาก็ไม่พอใจ ไม่พอใจมากๆ
เย่ซือเฉินหยิบโทรศัพท์ขึ้นมา รีบโทรหาเบอร์โทรศัพท์หนึ่งออกไป “ช่วงนี้ถังไป๋เชียนได้มาที่เมืองA ไหม หรือว่าเขาได้ส่งคนมาขัดการอะไรที่เมืองAหรือเปล่า?”
“ไม่มีครับ ช่วงนี้แม้แต่ตัวถังไป๋เชียนเองยังเอาไม่อยู่เลยครับ ไม่มีกำลังไปสนใจเรื่องของเมืองAเลย อีกอย่างช่วงนี้ถังไป๋เชียนเหมือนจะมีความเห็นกับลูกน้องของเขา ภายในมีความซับซ้อนเล็กน้อย ดังนั้นถังไป๋เชียนคงจะไม่ทำเรื่องใหญ่อะไรในช่วงนี้ครับ” อีกทางหนึ่งของโทรศัพท์มีคนตอบกลับด้วยความเร็ว
ดวงตาของเย่ซือเฉินค่อยๆ หรี่ตาขึ้น ที่จริงสำหรับจุดนี้เขาคิดไว้ตั้งนานแล้ว แต่เขาก็ไม่พอใจ ฉะนั้นจึงอยากจะแน่ใจอีกครั้ง ได้ยินฝ่ายตรงข้ามตอบกลับแบบนี้ สีหน้าของเย่ซือฉินก็แย่ลงอย่างเห็นได้ชัดเจน
“สำหรับเยว่หงหลิง พบเจออะไรหรือเปล่า?” เย่ซือเฉินสูดหายใจลึก จากนั้นก็ถามต่อคำหนึ่ง
“ยังครับ คุณก็รู้ คนอย่างพวกเขาปกติแล้วปกปิดดีตลอด การเดินทางก็เป็นความลับ ดังนั้นยากที่จะสืบครับ”
“อื้ม รู้แล้ว สืบต่อ” ถึงแม้ว่าเอกสารที่เลขาหลิวให้เขาในตอนนี้อยู่ในมือเขา เย่ซือเฉินก็ยังไม่อยากยอมแพ้แบบนี้
หลังจากที่เย่ซือเฉินวางสายแล้ว ก็นั่งอยู่บนเก้าอี้คนเดียว ไม่ขยับ และไม่ได้พูดอะไร เลขาหลิวค่อยๆ เดินออกไปด้วยเสียงเบา
เย่ซือเฉินนั่งเงียบไปชั่วขณะ จากนั้นก็หยิบโทรศัพท์ขึ้นมา เขาอยากจะโทรหาเวินลั่วฉิง
และในขณะนี้ จู่ๆ โทรศัพท์ของเย่ซือเฉินก็ดังขึ้น เย่ซือเฉินมองไปหนึ่งที จากนั้นก็รับ
“เย่ ฉันรอนายอยู่ที่โรงแรมกั๋วซิน นายจะมาเมื่อไหร่” พอโทรศัพท์ถูกรับแล้ว เสียงของฝ่ายตรงข้ามก็ดังผ่านมา
“ไม่ไป” คุณชายสามเย่ตอบกลับด้วยความไม่ลังเล ขณะนี้คุณชายสามเย่อารมณ์ไม่ดีอยู่แล้ว
อีกอย่างเขามีภรรยา ถึงแม้ว่าตอนนี้ยังไม่สามารถกอดผู้หญิงของตัวเองนอน เขาก็ยอมที่จะไปอยู่กับผู้ชายคนหนึ่ง
“ถังหลินก็อยู่ที่โรงแรม นายมาสิพวกเราเจอกันหน่อย” ทางตรงข้ามอึ้งไปเลย จากนั้นก็พูดเสริมอีกหนึ่งประโยค
“ไม่ไป” คุณชายสามเย่ก็ยังคงพูดสองคำง่ายๆ ที่ไม่สามารถพูดได้อีก คำปฏิเสธชัดเจนมากๆ แล้ว
ถังหลินจะไปแคร์อะไร?
พวกผู้ชายมีอะไรให้นัดเจอกัน? เธอก็แค่อยากอยู่กับผู้หญิงของเขา
คุณชายสามเย่ไม่ได้ให้โอกาสฝ่ายตรงข้ามพูด วางสายไปเลย
ในห้องห้องหนึ่งของโรงแรมกั๋วซิน ผู้ชาย เห็นได้อย่างชัดเจนเลยว่าสีหน้าของพวกผู้ชายต่างก็อึมครึมไปหมด
หลังจากที่เย่ซือเฉินวางสายแล้ว คิดไปคิดมา สุดท้ายก็ยอมแพ้กับความคิดที่จะโทรหาเวินลั่วฉิง ไม่ว่ายังไงแล้วเรื่องนั้นก็ไม่เหมาะสมที่จะถามเธอ ตอนนี้เธอไม่สามารถมีลูกได้ หากลูกไม่ได้เกี่ยวข้องกับเวินลั่วฉิง เขาถามถึงเรื่องลูกเกรงว่าจะเป็นการทำร้ายต่อเธอ
เขาอยากจะรอข่าวจากทางประเทศMก่อน
เช้าวันที่สอง เวินลั่วฉิงถูกเสียงโทรศัพท์รบกวนจนตื่นแล้ว
เวินลั่วฉิงจับโทรศัพท์มา ไม่เห็นเบอร์ที่แสดงออกมา แล้วรับ “ฮัลโหล”
“ฉิงฉิง เธอมานี่หน่อย เกิดเรื่องกับถังหลินแล้ว” อีกทางหนึ่งของโทรศัพท์ เสียงของถังหยุนเฉิงจริงจังและเย็นชามาก “อยู่ที่โรงแรมกั๋วซินตึกแปด”
เวินลั่วฉิงได้สติขึ้นมาทันที ฟังจากน้ำเสียงของถังหยุนเฉิงแล้ว เธอรับรู้ได้ถึงความสำคัญเลย แต่ว่าเวินลั่วฉิงไม่ได้ถามมาก ในโทรศัพท์ก็คุยไม่ชัดเจน อีกอย่างกลัวว่าอาจจะไม่สะดวกที่จะพูดในโทรศัพท์
“ค่ะ หนูรีบไปเดี๋ยวนี้เลย” เวินลั่วฉิงตอบรับด้วยความเร็ว ในเมื่อถังหยุนเฉิงให้เธอไป ต้องมีเหตุผลแน่ๆ
“อย่าพึ่งบอกคนอื่น” ถังหยุนเฉิงหยุดไปสักพัก จากนั้นก็พูดเตือนไปอีกประโยคหนึ่ง
“ได้” หัวใจของเวินลั่วฉิงค่อยๆ ดิ่งลง ปกปิดคนในบ้าน งั้นเรื่องนั้นก็สำคัญมาก ผลที่ตามมาต้องน่ากลัวแน่ๆ
หลังจากที่เวินลั่วฉิงวางสายแล้ว ก็รีบตื่น แต่งตัวเล็กน้อย แล้วลงจากตึกไป
