ด้านในโรงแรมกั๋วซิน หลังเจ้าชายใหญ่แห่งประเทศDให้สัมภาษณ์นักข่าวเสร็จก็กลับเข้าห้องพักของตัวเอง
“พี่ใหญ่ทำแบบนี้ทำไม？”หลินเป้ยรออยู่ในห้อง เห็นเจ้าชายใหญ่กลับมาก็รีบถามทันที ซึ่งน้ำเสียงของหลินเป้ยมีความกังวลใจอย่างเห็นได้ชัด
“เพราะพี่เชื่อในตัวถังหลิน”เจ้าชายใหญ่มองหน้าหลินเป้ยที่ประดับรอยยิ้มตรงมุมปาก ดูออกว่าอารมณ์เขาไม่เลวเลย
“พี่เชื่อถังหลิน？พี่กับถังหลินไม่เคยรู้จักกันมาก่อน ทำไมพี่ถึงเชื่อเขาได้？อีกอย่างเงินจำนวนห้าหมื่นล้านไม่ใช่พี่จะเพิ่มก็เพิ่มได้นะ ยิ่งไปกว่านั้นพี่ยังไม่ได้ถามเสด็จพ่อเลย หากเสด็จพ่อไม่เห็นด้วย พี่จะไปเอาเงินห้าหมื่นล้านที่ไหน”บัดนี้หลินเป้ยรู้สึกตื่นเต้นกับเรื่องนี้มาก แต่คำพูดของเขาล้วนมีเหตุผลด้วยกันทั้งหมด
“อันนี้น้องไม่ต้องเป็นห่วง พี่ไม่ได้เป็นคนออกเงินห้าหมื่นล้าน มีคนออกแทน”รอยยิ้มบนใบหน้าของเจ้าชายใหญ่ยิ่งลึกขึ้นหลายส่วน：“ในเมื่อมีคนออกเงิน ถ้าพี่ไม่รับงานนี้ก็โง่แล้วล่ะ”
“หมายความว่าไง？ใครออกเงินห้าหมื่นล้าน？”หลินเป้ยตะลึงงัน จ้องเขาอย่างเหลือเชื่อ：“พี่กำลังฝันอยู่หรือเปล่า？ใครจะออกเงินตั้งมากมายให้พี่？”
“เย่ซือเฉิน”บัดนี้เจ้าชายใหญ่ยิ้มอย่างอารมณ์ดีเป็นพิเศษ：“ดังนั้น การมาเยือนครั้งนี้ไม่สูญเปล่าจริงๆ”
“พี่ว่าอะไรนะ？เย่ซือเฉินออกเงินห้าหมื่นล้านนี่？ทำไม？ทำไมเขาต้องทำอย่างนี้ด้วย？”หลินเป้ยรู้สึกมึนไปหมด เย่ซือเฉินบ้าไปแล้วใช่ไหม？
เงินห้าหมื่นล้านไม่ใช่ตัวเลขน้อยๆเลยนะ เย่ซือเฉินคิดจะออกก็ออกเลยหรือ？
“พี่ได้ยินมาว่าเมื่อคืนถังหลินไม่ได้แตะต้องตัวกงหยุน แต่ถังหลินบอกว่ามีผู้หญิงอีกคนเข้ามาในห้องของเขา ซึ่งมีเพียงถังหลินดูจำผู้หญิงคนนั้นได้ ดังนั้นเย่ซือเฉินให้ถังหลินออกมา มีเพียงถังหลินออกมาแล้วถึงจะหาตัวผู้หญิงคนนั้นเจอเร็วขึ้น เรื่องนี้จะได้จบเสียที”เจ้าชายใหญ่มองหน้าหลินเป้ยแวบหนึ่ง บัดนี้อารมณ์เขาดีมากๆ ดังนั้นจึงอธิบายได้อย่างเข้าใจมาก
เพียงแต่หลังหลินเป้ยได้ยิน ร่างกายก็แข็งค้างในชั่วพริบตา แข็งทื่อจนกระดุกกระดิกมิได้……
สีหน้าหลินเป้ยเปลี่ยนไปอย่างเห็นได้ชัด！！
“เย่ซือเฉินออกเงินห้าหมื่นล้านเพียงเพื่อให้ถังหลินออกมาสองวัน？เย่ซือเฉินสปอร์ตจริงๆ เขากับถังหลินมีความสัมพันธ์อะไรกัน？”หลินเป้ยแอบถอนหายใจหนึ่งเฮือก ตามตารางเดินทางที่ตั้งไว้ อีกสองวันพวกเขาก็จะกลับประเทศกันแล้ว
ใช้เงินห้าหมื่นล้านเพื่อให้ถังหลินออกมาสองวัน เย่ซือเฉินไม่มีที่ใช้เงินแล้วหรือ？
ถึงแม้ถังหลินจะออกมาแล้ว เวลาแค่สองวันจะสืบอะไรได้？
“พูดตามตรง การกระทำของเย่ซือเฉินทำให้พี่ตกใจมาก พี่เคยได้ยินว่าเย่ซือเฉินกับถังหลินสนิทกันมาก แต่ก็คิดไม่ถึงว่าจะสนิทกันขนาดนี้ พูดตามตรง พี่รู้สึกหึงหน่อยๆแล้ว น้องว่าระหว่างพวกเขาไม่ได้เป็นเพียงสหายพี่น้องธรรมดา แต่เป็น……”เจ้าชายใหญ่ลูบจมุก มีสีหน้าแปลกประหลาดอย่างเลือนราง
หลินเป้ย：“……”
“อายุเย่ซือเฉินก็ใกล้จะสามสิบแล้ว หลายปีมาแล้วเขาไม่เคยมีผู้หญิงข้างกายเลย ถังหลินโตกว่าเย่ซือเฉินหนึ่งปี และไม่เคยมีแฟนสาวมาก่อนเหมือนกัน ดังนั้นระหว่างพวกเขา มีความเป็นไปได้สูงที่จะเป็น……”แววตาเจ้าชายใหญ่เคร่งขรึมเล็กน้อย แต่กลับทอแสงสว่างในเวลาต่อมา“ถ้าเป็นอย่างนั้นจริงๆ งั้นพี่ก็ยังพอมีโอกาสใช่ไหม？”
แยกมาโดยการเป็นมือที่สามนั้นย่อมง่ายกว่าพยายามเปลี่ยนแปลงอีกฝ่ายให้กลายเป็นคนรักเพศเดียวกัน
หลินเป้ยกวาดสายตามองเจ้าชายใหญ่อย่างเย็นเยียบ：“พี่รู้ดีว่าเย่ซือเฉินเป็นคนยังไง น้องขอเตือนว่าพี่อย่าได้คิดจะครองครอบเย่ซือเฉินเลย ไม่ว่าเขาจะตรง(รักเพศตรงข้าม) หรือโค้งงอ(เกย์)ก็ไม่ใช่คนที่พี่จะไปยุ่งเกี่ยวได้”
“พี่แค่ชื่นชมเขาเท่านั้นเอง”เจ้าชายใหญ่ยกมุมปากขึ้น เขารู้จักเย่ซือเฉินดี ดังนั้นเขาแค่ชื่นชมในตัวเย่ซือเฉินเท่านั้น
“แค่ชื่นชมธรรมดาแล้วทำไมถึงจองห้องให้เขา？แค่ชื่นชม แล้วทำไมพี่ต้องโทรให้เขามาที่โรงแรมในเวลากลางค่ำกลางคืนด้วย？พี่กล้าพูดไหมว่าพี่ไม่มีความคิดอื่นเลยสักนิดเดียว？”หลินเป้ยมองเขา มุมปากเผยรูปเรเดียนที่คล้ายยิ้มคล้ายไม่ยิ้มออกมา
ระหว่างที่หลินเป้ยพูดเผยน้ำเสียงร้องเรียนหลายส่วน แต่ไม่รู้ว่าเขาร้องเรียนอะไรกันแน่？
“ไม่มีจริงๆ ผมแค่อยากคุยกับเขาเฉยๆ”เจ้าชายใหญ่กะพริบตารัวๆ พลางตอบแบบมั่นใจเต็มสิบ
“นั่นก็เพราะมีไม่กล้ามี”หลินเป้ยเหล่ตามองเขาแวบหนึ่ง：“พี่รู้ดีกว่าใครว่าเย่ซือเฉินเป็นคนยังไง พี่น่าจะรู้สึกโชคดีที่มีคนรู้ความลับของพี่ไม่กี่คน และเขาก็ไม่รู้”
เจ้าชายใหญ่เงยหน้ามองหลินเป้ยโดยที่ไม่พูดอะไร แต่สีหน้าเผยความซับซ้อนอย่างเด่นชัด
“ฉันทายว่าที่เย่ซือเฉินออกเงินให้พี่ห้าหมื่นล้านในครั้งนี้ เป็นไปไม่ได้ที่จะไม่มีเงื่อนไขอะไร？ด้วยการกระทำของเย่ซือเฉิน ถึงแม้จะเป็นการขอร้อง แต่ก็คงไม่ให้ตัวเองเสียเปรียบมากหรอกมั้ง？”ดวงตาหลินเป้ยหรี่ขึ้น เย่ซือเฉินเป็นจิ้งจอกเจ้าเล่ห์ เขาจะยอมให้ตัวเองเสียเปรียบหรือ？
เท่าที่เขารู้มันไม่มีทางเป็นแบบนี้ได้เลย
“หลินเป้ย พี่รู้สึกว่าเหมือนน้องจะรู้จักเย่ซือเฉินมากกว่าพี่นะ？”เจ้าชายใหญ่กะพริบตาเล็กน้อย มองหลินเป้ยด้วยรอยยิ้มหลายส่วน
ทุกคนต่างคิดว่าน้องชายของเขาเป็นคนขี้ขลาด สายตาคับแคบ ไม่มีความคิดเป็นของตัวเอง มีเพียงเขาเท่านั้นที่รู้ว่าน้องชายของเขาเป็นคนเก่งกาจเพียงใด
ยังดีที่น้องชายของเขาไม่คิดจะแย่งชิงอำนาจกับเขา แถมหลายปีมานี้ยังคอยช่วยเหลือเขาอีกต่างหาก
ดังนั้นตอนนี้เขายิ่งเชื่อใจน้องชายคนนี้เพิ่มขึ้นเรื่อยๆ
“พี่รับปากเย่ซือเฉินอะไรไว้？”หลินเป้ยคิดความเป็นไปได้อย่างนี้ตั้งนานแล้ว ตอนนี้ได้ยินพี่ชายยอมรับอย่างนี้ สีหน้าพลันหนักอึ้งหลายส่วน
“ก็ไม่มีอะไรมากหรอก แค่งานในประเทศDของพวกเรา พี่รับปากให้เย่ซือเฉินทำ”บัดนี้สีหน้าเจ้าชายใหญ่จริงจังหลายส่วน
“ยังไงซะเย่ซือเฉินก็ต้องได้งานพวกนั้นอยู่แล้ว พี่รับปากหรือไม่ก็เหมือนไม่ค่อยสำคัญกับเขาเลย？”หลินเป้ยขมวดคิ้วเล็กน้อย
ตอนมองเจ้าชายใหญ่แววตาก็เผยความสงสัยหลายส่วน
“ไม่มีอะไรปิดน้องได้เลย”เจ้าชายใหญ่มองไปยังหลินเป้ย คล้ายกับถอนหายใจเบาๆ：“พี่รับปากเย่ซือเฉินว่าจะให้งานโดยไม่ผ่านใครสักคน”
“เป็นจิ้งจอกเจ้าเล่ห์ดังคาดจริงๆ”หลินเป้ยชะงัก พลางยิ้มขึ้นกะทันหัน เย่ซือเฉินไม่เสียเปรียบจริงๆ
“พี่ยังรับปากเย่ซือเฉินให้ถังหลินออกมา รอให้ถังหลินหาผู้หญิงคนนั้นเจอแล้วพวกเราคอยกลับไป ดังนั้นกำหนดการของพวกเราอาจเปลี่ยนแปลงได้ แน่นอนกำหนดการการทูตไม่เปลี่ยนแปลง เวลาต่อจากนี้ก็ถือว่าเป็นเวลาท่องเที่ยวส่วนตัวของพวกเรา……”เจ้าชายใหญ่นึกถึงเงื่อนไขที่คุยกับเย่ซือเฉินไว้ บัดนี้จึงได้พูดออกมาทั้งหมด
ตอนที่พูดคำนี้สีหน้าเจ้าชายใหญ่เป็นธรรมดามาก ในสายตาเขามันไม่ได้เป็นเรื่องใหญ่ที่หนักหนาอะไรเลย
ภารกิจการทูตเสร็จสิ้น เรื่องอื่นก็ทำได้ตามใจชอบอยู่แล้ว
แต่ว่า……
