เวินลั่วฉิงก็ไม่พบเบาะแสใดๆ ดังนั้นเขารู้สึกว่าหาตัวผู้หญิงคนนั้นไม่ง่ายเลย！！
วันนั้นเขานับเจอคุณหนูใหญ่แห่งตระกูลถังที่ Club จากนั้นเย่ซือเฉินก็ตามมาทำลายแผนการทั้งหมดของเขา
หลังจากวันนี้เขาจึงไปสืบประวัติของคุณหนูใหญ่แห่งตระกูลถังกับเย่ซือเฉิน จากนั้นก็ทราบว่าคุณหนูใหญ่แห่งตระกูลถังก็คือเวินลั่วฉิงภรรยาเก่าของเย่ซือเฉิน
พูดจากใจเลย ตอนที่เขาทราบข่าวนี้ก็รู้สึกมึนงงเล็กน้อย และยังมีความผิดหวังอีกเล็กน้อยด้วย แต่เขาก็ไม่อยากละทิ้งความพยายามในการตามจีบเธอแค่นี้
เพราะอย่างไรเสียเย่ซือเฉินกับเวินลั่วฉิงก็หย่ากันแล้ว ตอนนี้เวินลั่วฉิงมีสถานภาพโสด เขายังมีโอกาสอยู่
ถังหลินยกคิ้วขึ้น เผยรอยยิ้มเย็นตรงมุมปาก ถึงแม้จะต้องขุดพื้นพสุธาลงไปสามเมตร ตามหาทุกซอกทุกมุม เขาก็ต้องหาตัวผู้หญิงคนนี้ออกมาให้ได้
“พูดตามตรง ผมหวังว่าคนในคืนนั้นจะเป็นหนึ่งในเจ้าชายสองคน หากเป็นอย่างนี้ อะไรๆก็จะง่ายขึ้น”หยวนจุนหลินเห็นถังหลินไม่พูด จึงเสริมเองหนึ่งประโยค
ถังหลินรีบหันมามองเขาด้วยแววตาเคร่งขรึมถึงขีดสุด ตะคอกด้วยความโกรธสุดขีด：“เป็นไปไม่ได้”
ตอนนั้นเขาแตะเพศหญิง！！
เพศหญิงคนหนึ่ง！
“โอเค ล้อเล่นหน่ะ ใกล้จะถึงแล้ว วันนี้คุณไปทำหน้าที่เป็นเพื่อนเจ้าชายทั้งสองคนก่อน ซึ่งงานวันนี้ไม่มากนัก ดังนั้นคุณยังมีเวลาเพียงพอที่จะไปตามหาผู้หญิงคนนั้น”หยวนจุนหลินรีบแก้คำ ไม่กวนประสาทเขาอีก
รถขับเคลื่อนไปถึงโรงแรมกั๋วซินอย่างรวดเร็ว ตำรวจที่เฝ้าอารักขาความปลอดภัยก็ขึ้นไปเชิญตัวเจ้าชายทั้งสองพระองค์
ไม่นาน เจ้าชายใหญ่ก็ลงมา แต่เจ้าชายองค์เล็กไม่ได้ลงมา
“ทำไมมีเพียงเจ้าชายใหญ่ล่ะครับ เจ้าชายน้อยล่ะครับ？”หยวนจุนหลินไม่เห็นเจ้าชายน้อย พลางถามตามมารยาท
“เขาป่วย ไม่สบายนิดหน่อย พักผ่อนอยู่ในห้อง”เจ้าชายใหญ่มองไปยังหยวนจุนหลิน พลางยิ้มอย่างมีมารยาทเช่นกัน
“ป่วย？รุนแรงไหมครับ？ต้องเชิญหมอมาไหมครับ？”หยวนจุนหลินไม่ได้คิดอะไรมาก เพียงแต่คิดว่าเจ้าชายน้อยเป็นแขกกิตติมศักดิ์ ให้เกิดเรื่องไม่คาดฝันไม่ได้
“ไม่มีอะไร แค่เป็นหวัดเฉยๆ นอนก็หาย”เจ้าชายใหญ่โบกมือ แสดงว่าไม่มีเรื่องอะไร
“งั้นให้ถังหลินขึ้นไปดูเขาสิ ให้เจ้าชายน้อยอยู่ในโรงแรมคนเดียวก็ไม่ค่อยดี ถังหลินอยู่เป็นเพื่อนเจ้าชายน้อยเถอะ วันนี้พวกเราก็ไม่ได้มีเรื่องสำคัญอะไรเป็นพิเศษ ให้ผมไปกับเจ้าชายใหญ่ก็แล้วกันนะ”ดวงตาหยวนจุนหลินส่องประกาย เขารู้สึกว่าเป็นโอกาสที่ไม่เลวเลย
อันที่จริงธุระระหว่างสองประเทศก็เจรจาเสร็จในวันแรกแล้ว เรื่องสั่งออเดอร์เพิ่มอีกห้าหมื่นล้านก็ตกลงกันเรียบร้อยแล้ว ดังนั้นเรื่องอื่นก็ไม่ค่อยสำคัญเท่าใดนัก
หยวนจุนหลินรู้สึกว่าไม่สู้ให้ถังหลินไปสืบเรื่องของตัวเองจะดีกว่า
คืนวานซืนเกิดเหตุที่โรงแรมด้วย ซึ่งถังหลินอยู่เป็นเพื่อนเจ้าชายน้อย เขาก็จะสะดวกต่อการสืบเป็นอย่างยิ่ง
“ครับ งั้นก็รบกวนคุณถังแล้วครับ”เจ้าชายใหญ่เป็นผู้ฉลาดปราดเปรื่อง เข้าใจความหมายของหยวนจุนหลินทันที ที่เขารับปากเย่ซือเฉินไปประกันตัวถังหลินออกมา ก็เพราะให้ถังหลินมาสืบคดีอยู่แล้ว
ดังนั้น เขาต้องให้ความร่วมมือเป็นอย่างดีอยู่แล้ว
“ถังหลิน คุณไปดูอาการของเจ้าชายน้อยก่อน ดูแลดีๆด้วยล่ะ”หยวนจุนหลินรีบสั่งการถังหลิน ยังหันไปมองถังหลิน พลางส่งสัญญาณทางสายตาให้ถังหลินอีกด้วย
บอกถังหลินคว้าโอกาสสืบคดีไว้ให้ดี！！
จากนั้น หยวนจุนหลินกับเจ้าชายใหญ่ก็ออกไป
ถังหลินไปที่ชั้นแปดโดยตรง ตอนที่เดินไปถึงหน้าประตูห้องเจ้าชายน้อย ดวงตาเขาก็ทอแสงประกายขึ้นมาอย่างรวดเร็ว
ทันใดนั้นเขาก็นึกถึงคำพูดของเวินลั่วฉิง ถึงแม้เขามั่นใจว่าคนที่เขาแตะต้องคือผู้หญิงคนหนึ่ง
ทว่าเขารู้จักเวินลั่วฉิงดี รู้ว่าถ้าเวินลั่วฉิงไม่มั่นใจก็จะไม่พูดสุ่มสี่สุ่มห้า ไม่แน่ว่าเวินลั่วฉิงอาจพูดอะไรบางอย่างจริงๆแล้วก็ได้
อีกทั้งเวินลั่วฉิงบอกว่าพิสูจน์หาหลักฐานเพื่อปัดความน่าสงสัยของเจ้าชายสองคนนี้ออกไปก่อน จุดนี้ก็ไม่ได้ผิดอะไร
นึกถึงเรื่องพวกนี้ ถังหลินก็แอบถอนหายใจหนึ่งเฮือก จากนั้นก็ยื่นมือไปเคาะประตู
“เข้ามา”มีเสียงส่งออกมาด้านในห้อง นั่นก็คือเสียงของเจ้าชายน้อยนั่นเอง
ถังหลินได้ยินพลางยกคิ้วขึ้น จากนั้นก็ผลักประตูเข้าไป……
ตอนที่ถังหลินขึ้นมา เจ้าชายใหญ่ได้ให้บัตรคีย์การ์ดของห้องพักเจ้าชายเล็กไว้ บอกว่าเขาจะได้สะดวกในการเข้าออกห้องเจ้าชายเล็ก
ถังหลินกวาดสายตามองอย่างรวดเร็วหนึ่งรอบ ภายในห้องสะอาดเป็นพิเศษ เรียกได้ว่าไม่ยุ่งเลยสักนิด เมื่อมองไป นอกจากมือถือของเจ้าชายใหญ่แล้ว ก็ไม่เห็นของใช้ส่วนตัวของเขาอีกเลย
พวกเสื้อพงเสื้อผ้าก็ไม่ได้วางไว้ด้านนอกเลยสักตัว แม้แต่ภายในห้องอาบน้ำก็หาของใช้ของเจ้าชายน้อยไม่เจอเลย
ตอนนี้เป็นเวลาเช้า พนักงานทำความสะอาดในโรงแรมยังไม่ได้เข้ามา แต่ห้องของเจ้าชายน้อยกลับสะอาดจนผิดหูผิดตา
สะอาดจนไม่ปกติ
สะอาดขนาดนี้ ถังหลินรู้ดีว่าคงไม่มีทางหาสิ่งผิดแปลกได้เลย
ถังหลินเดินเข้ามาด้านในห้อง เห็นเจ้าชายน้อยนอนอยู่บนเตียง เขามุดอยู่ใต้ผ้าห่มทั้งตัว เผยเพียงใบหน้าออกมาเท่านั้น
ดูอย่างนั้นแล้ว……
ถังหลินมองเขา พลางขมวดคิ้วเล็กน้อย
“ทำไมถึงเป็นคุณ？”เจ้าชายเล็กมองถังหลิน ดวงตาเปล่งประกาย คล้ายรู้สึกตกใจเล็กน้อย แต่ก็คล้ายไม่ได้ตกใจมากนัก
“คุณหยวนออกไปเป็นเพื่อนเจ้าชายใหญ่ ผมอยู่ดูแลเจ้าชายน้อย”ถังหลินมองหน้าเขาแวบหนึ่ง คิ้วยิ่งขมวดแน่นขึ้นกว่าเก่า ผู้ชายเป็นหวัดจำเป็นต้องมุดอยู่บนเตียงด้วยหรือ？
“คุณไม่ต้องดูแลฉันหรอก ฉันจะนอน คุณออกไปได้”เจ้าชายน้อยดึงผ้าห่มสูงขึ้นอีกจนปิดไปถึงคาง
ถังหลินมองหน้าเขา มองอย่างนี้แล้วเหมือนใบหน้าเขาจะเล็กมากๆ ให้ความรู้สึกสวยสดงดงาม
แม่ง！！
ถังหลินแอบด่าอยู่ในใจหนึ่งประโยค ผู้ชายสวยสดงดงาม บ้าหรือเปล่า？！
ถังหลินนึกถึงคำพูดของเวินลั่วฉิงก่อนหน้านี้ เขาพลางเม้มปากด้วยจิตใต้สำนึก หรือเขาควรสืบเจ้าชายสองคนนี้ เพื่อคลายความสงสัยก่อนจริงๆ โดยเฉพาะเจ้าชายน้อยคนนี้
“ผมช่วยคุณสั่งข้าวเช้าแล้ว เดี๋ยวจะมาส่งแล้ว คุณลุกขึ้นไปล้างหน้าแปรงฟัน แล้วรอกินข้าวเช้าเลย”ถังหลินไม่สนใจการปฏิเสธของเขา ตอนที่เข้ามาในห้องนี้ เขาก็คิดอยากจะสำรวจว่าจะได้เบาะแสอะไรหรือไม่อยู่แล้ว แต่ในห้องสะอาดเกินไป ดังนั้น เขาจำเป็นต้องหาโอกาสใหม่
“ฉันไม่หิว และฉันก็ไม่อยากลุกจากเตียงด้วย ฉันอยากนอนอย่างเดียว คุณไม่ต้องสนใจฉัน คุณออกไปเลย”หลินเป้ยมองถังหลินอย่างระแวง พร้อมกับเอ่ยคำไล่แขกอีกครั้ง
ถังหลินมองหน้าเขา แววตาเคร่งขรึมอย่างชัดเจน ไม่รู้เพราะเหตุใด ถังหลินเห็นเขานอนอยู่บนเตียงก็รู้สึกขัดหูขัดตาอย่างแปลกประหลาด
ผู้ชายอะไรอ่อนแอกว่าผู้หญิง มันใช้ได้ไหมเนี่ย？
ยังมีอีก เขาระวังตัวหาผีอะไรของเขาเนี่ย？
เขาจะทำอะไรอีกฝ่ายได้？！
ถ้าไม่ใช่ก่อนหยวนจุนหลินไปได้กำชับเป็นพิเศษ เขาก็ขี้เกียจยุ่งเรื่องบ้าพวกนี้เหมือนกัน
