ทดลองรัก ชีวิตแต่งงาน100วัน – ตอนที่ 8 มองข้ามเขา

ตอนที่ 8 มองข้ามเขา

“นี่ใช่คุณเวินหรือเปล่าครับ? ช่างบังเอิญจริงๆ นะครับ” เสียงหัวเราะ และสายตาคู่นั้นของชายหนุ่มที่มองเธอด้วยความเย้ยหยันที่ยากจะปกปิดได้ “ไม่ทราบว่าคุณเวินไปทำอะไรมาเหรอครับ? คุณเวินแต่งตัวแบบนี้ ในเวลานี้ คงไม่ใช่เรื่องปกติแน่ๆ”

เวินลั่วฉิงมองหน้าเขาแล้วขมวดคิ้วขึ้น ไม่ได้โต้ตอบ เธอคาดไม่ถึงว่าจะเจอเย่อหยู่เฟิงตอนนี้

ถ้าหากเป็นคนอื่น เวินลั่วฉิงก็คงจะติดรถออกไปจากที่นี่โดยไม่ลังเลแม้แต่น้อย แต่นี่เป็นเย่อหยู่เฟิง

วันนี้เป็นวันหมั้นของเธอและเย่อหยู่นาน เย่อหยู่เฟิงเป็นน้องชายของเย่อหยู่นาน

ในเวลานี้ คนที่เธอรู้จักขับรถผ่านมาทางนี้ ถ้าอย่างนั้นมันก็ไม่ใช่เรื่องยากที่ผู้ชายที่โรงแรมคนนั้นจะตามตัวเธอเจอ

เหตุการณ์เมื่อสักครู่นี้ทำให้เธอรู้ว่าผู้ชายคนนั้นไม่ธรรมดาเลยจริงๆ และชัดเจนกว่านั้นคือเขาไม่ยอมปล่อยเธอไปง่ายๆ แน่ ดังนั้นเธอจึงต้องระวังตัวเองให้มากกว่าเดิม

โดยเฉพาะอย่างยิ่งกับเย่อหยู่เฟิง เย่อหยู่เฟิงเป็นคนที่อันตรายคนหนึ่งเลยก็ว่าได้ เขาเป็นคนที่ชอบดูถูกเหยียดหยามคนอย่างไม่มีความเคารพ เป็นคนที่สอดรู้สอดเห็น เจ้าเล่ห์ และใจดำเหมือนสุนัขจิ้งจอก

“คุณเวินเพิ่งออกมาจากโรงแรมใช่ไหม?” เย่อหยู่เฟิงถามแต่เธอไม่ตอบ เย่อหยู่เฟิงก็ไม่เคือง แต่ใบหน้ากลับยิ้ม เหมือนเขาเป็นสุนัขจิ้งจอกที่กำลังมองเวินลั่วฉิงอยู่

ที่นี่ห่างจากโรงแรม The Kerry Center Hotel ไม่ไกล หรือว่าเขาจะเห็นตอนที่เธอวิ่งข้ามถนนมา

เวินลั่วฉิงรู้อยู่แก่ใจว่าเขาหมายความว่าอย่างไร เธอยิ้มมุมปาก เจอเขาก็เหมือนเจอปัญหา

และก็เป็นปัญหายากที่จะกำจัด!

“เวลานี้! แต่งตัวสภาพนี้! ออกมาจากโรงแรมเนี่ยนะ? อย่าบอกนะว่าคุณเวินแค่มานอนพักที่โรงแรมเฉยๆ?” สายตาของเย่อหยู่เฟิงมองตั้งแต่หัวจรดเท้า ยิ้มมุมปากผิดแปลก ถามจงใจจะให้เธอบอกความจริงให้ได้

วันนี้เป็นวันหมั้นของเธอและพี่ชายของเขา แต่ดูเหมือนว่าเมื่อคืนจะเกิดเรื่องขึ้น!

“ฉันจำเป็นต้องบอกคุณเหรอ?” เวินลั่วฉิงตวัดสายตาไปจ้องเขา หากนี่เป็นการทำให้เขาสงบปากสงบคำลง

เย่อหยู่เฟิงนิ่งอึ้งไป คิดไม่ถึงเลยสักนิดว่าเธอจะตอบโต้กลับมาแบบนี้!

สภาพของเวินลั่วฉิงในตอนนี้ เขามองแค่แวบเดียวก็รู้แล้วว่าเกิดอะไรขึ้น ตอนนี้เธอควรจะตื่นตระหนกจนทำอะไรไม่ถูกหรอก และควรจะหวาดผวาไม่ใช่เหรอ?แต่ทำไมดูเธอเฉยๆ ทำเหมือนว่าไม่มีอะไรเกิดขึ้น?

เป็นไปได้ไหมว่าเขาเดาผิด?

เป็นไปไม่ได้หรอก!

แต่เอ๊ะ! ปกติแล้วผู้หญิงคนนี้โง่นิ กิริยาท่าทางก็ดูเหมือนคนปัญญาอ่อน แต่กิริยาท่าทางของเธอตอนนี้มันปกติเหรอ?

เย่อหยู่เฟิงจ้องหน้าเธอด้วยแววตาที่สงสัยงุนงง ทำไมวันนี้เขาถึงรู้สึกว่าเธอผิดแปลกไปจากเดิม?

แต่ตอนนี้เวินลั่วฉิงกลับไม่ได้สนใจเขาเลยแม้แต่น้อย สายตาเธอมองไปยังถนน เห็นได้ชัดว่าเธอกำลังรอรถอยู่

“จะขอติดรถไปด้วยไหม?”เย่อหยู่เฟิงพูดขึ้น ทันใดนั้นก็เกิดความสงสัย เขาขับรถมาจอดตรงหน้าเธอขนาดนี้เธอมองไม่เห็นเหรอ?

เธอตั้งใจจะมองข้ามเขาใช่ไหม?

เวินลั่วฉิงไม่มองหน้าเขาแม้แต่น้อย ทันใดนั้นเธอเห็นรถคันหนึ่งขับมุ่งหน้าเข้ามาแต่ไกล ในใจรู้สึกดีใจเป็นอย่างมาก ปกติแล้วในเวลานี้รถวิ่งบนถนนน้อยมาก ดูเหมือนว่าวันนี้โชคจะเข้าข้างเธอแล้ว

เธอต้องออกไปจากที่นี่ให้เร็วที่สุด ไม่อย่างนั้นแล้วหากผู้ชายคนนั้นเจอรถแท็กซี่ที่เธอนั่งมาแล้วไม่เจอเธอ เขาจะต้องกลับมาตามหาเธอแน่ๆ ถึงตอนนั้นเธอก็ซวยกันพอดี

เวินลั่วฉิงรีบวิ่งออกไปที่ริมถนน จากนั้นโบกมือเรียกรถคันนั้นให้จอด แน่นอนว่ามายืนโบกรถในเวลานี้ไม่มีใครจอดง่ายๆ แน่

แต่โชคเข้าข้างเธอจริงๆ รถที่วิ่งมาด้วยความเร็วสูงคันนั้นกำลังชะลอความเร็วแล้วจอดข้างๆ เธอ จอดในระดับที่พอดี ไม่ใกล้และไม่ไกลเกินไป!