ทดลองรัก ชีวิตแต่งงาน100วัน – ตอนที่ 806 ผลตรวจDNAคือหลักฐานที่ดีที่สุด (3)

ตามหลักแล้ว คนขององค์กรโกสต์ซิตี้ไม่มีเหตุผลที่จะมาต่อต้านพวกเขา

หรือว่า เธอเดาผิดไปแล้วจริงๆ

เวินลั่วฉิงมาถึงสำนักอัยการแล้ว จึงวางสายไป

เวินลั่วฉิงเข้าไปในสำนักอัยการ ตรงไปหาจินเหว้ยเลย

“คุณถัง คุณมาได้ยังไงครับเนี่ย?” จินเหว้ยเห็นเธอ มีความแปลกใจเล็กน้อย “คุณมาช่วยถังหลินเอาผลใช่ไหมครับ? ผลยังไม่ออกมาเลยครับ”

“อืม?” เวินลั่วฉิงขมวดคิ้ว ช่วยถังหลินเอาผลอะไร? ผลอะไร?

“เมื่อกี้ถังหลินนำผมเส้นหนึ่งมา ให้ผมทำการตรวจDNAให้หน่อย ดูว่าใช่คนในคืนนั้นหรือเปล่า? ทำไมหรอครับ? หรือว่าคุณถังไม่ได้มาช่วยเขาเอาผลรายงานหรอครับ?”

“คุณบอกว่าพี่ชายฉันนำผมมาตรวจสอบ? เร็วขนาดนี้เลยหรอ?” แววตาคู่หนึ่งของเวินลั่วฉิงเปล่งประกายขึ้นอย่างรวดเร็ว ความเร็วของพี่ชายเธอจะเร็วเกินไปหรือเปล่า?

เร็วขนาดนี้ เวินลั่วฉิงมีเหตุผลที่จะสงสัยถังหลินนั่นก็คือ “ได้รับวัสดุจากสถานที่นั้น” เลย

ดังนั้น เวินลั่วฉิงรู้สึกว่ามีความเป็นไปได้ที่ผมเส้นนั้นจะเป็นของเจ้าชายทั้งสอง……

ไม่ถูกนิ เป็นเจ้าชายทั้งสองแท้ๆ ถังหลินนำผมเส้นหนึ่งมาหมายความว่าอะไรกัน?

หรือว่าถังหลินล็อกเป้าหมายเอาไวแล้ว? ได้ล็อกเจ้าชายคนใดคนหนึ่งในนั้นไว้แล้ว?

“ใช่แล้ว ฉันก็รู้สึกว่าความเร็วนี้เร็วเกินไปแล้วจริงๆ” จินเหว้ยจับจมูก “iสึกว่าคนคนนั้นเหมือนยืนรอถังหลินอยู่ที่ข้างถนนเลย”

“แต่ว่า ผมเส้นที่ถังหลินนำมาเหมือนกับผมเส้นที่คุณหาเจอตรงหมอนมาก” จินเหว้ยคิดไปคิดมา พูดเสริมไปอีกหนึ่งประโยค เพราะว่าผมสองเส้นนี้เหมือนกันมาก เขาจึงอยากจะรีบตรวจสอบผลออกมา

“พี่ของฉันได้พูดถึงอะไรเป็นพิเศษไหม?” เวินลั่วฉิงมองไปทางจินเหว้ย มุมปากแอบยิ้มโค้งไม่ได้ จากนั้นก็ถามไปหนึ่งประโยค

“พูดถึงอะไรเป็นพิเศษไหม?” จินเหว้ยขมวดคิ้วแน่น คิดไปคิดมา จากนั้นก็พูดขึ้นกะทันหันว่า “เขาบอกว่าให้ฉันตรวจด้วยว่าผมเส้นนั้นเป็นของผู้ชายหรือว่าผู้หญิง?”

“พู……” เวินลั่วฉิงอดหัวเราะแตกไม่ได้เลย เป็นเหมือนกับที่เธอคิดไว้เลย แต่ว่า พี่ชายเธอก็น่ารักมากจริงๆ ยังถามด้วยว่าเป็นชายหรือหญิง?

คำถามนี้ยังจำเป็นต้องถามอีกหรอ?

คนอื่นเป็นถึงเจ้าชายของประเทศD เจ้าชายประเทศDจะสามารถเป็นผู้หญิงได้หรอ?

แต่ไม่รู้ว่าผมที่ถังหลินนำมาจะเป็นของเจ้าชายใหญ่หรือว่าเจ้าชายน้อยกัน?

เวินลั่วฉิงนึกได้ว่าเมื่อกี้มู่หรงดัวหยางโทรมาบอกเธอว่า เจ้าชายใหญ่นั้นชอบผู้ชาย

ตอนนั้นถังหลินถูกคนวางยาไป หากถังหลินทับลงไปเอง เจ้าชายใหญ่อาจจะยอมรับตามน้ำก็เป็นไปได้!!

หากเป็นแบบนั้นจริงๆ พี่ชายใหญ่บ้านเธอจะรับผิดชอบเจ้าชายใหญ่ไหมนิ?

หากจะรับผิดชอบ เธอก็จะมีพี่สะใภ้แล้วไม่ใช่หรอ แต่หากว่าพี่สะใภ้เป็นเจ้าชายใหญ่ของประเทศD……

เวินลั่วฉิงนึกถึงปัญหา ก็แอบเบ้ปากแรง ปัญหานี้ซับซ้อนมาก ซับซ้อนมากๆ!!

“คุณถัง คุณกำลังคิดอะไรอยู่ครับ? การหัวเราะแบบคุณทำให้รู้สึกขนลุกนะครับเนี่ย” จินเหว้ยเห็นรอยยิ้มบนใบหน้าของเวินลั่วฉิง ความรู้สึกแบบนั้นดูขนลุก บรรยายไม่ถูก

คุณถังกำลังคิดอะไรอยู่กันแน่? ถึงได้ยิ้มขนาดนี้?

“ไม่มีอะไร หมอจินคะ ฉันสามารถขอดูผลรายงานการบาดเจ็บของคุณกงหน่อยได้ไหมคะ?” เวินลั่วฉิงเก็บใบหน้าที่ยิ้ม แล้วพูดถึงเป้ามาที่เธอมา

“คุณจะดูผลรายงานการบาดเจ็บของกงหยุน? ทำไมครับ?” จินเหว้ยได้ยินคำพูดของเธอแล้ว เห็นได้อย่างชัดเจนเลยว่าอึ้งไปเลย ตอนที่มองไปทางเธอ ในแววตามีความสงสัยเพิ่มขึ้นอย่างเห็นได้ชัดเจน

“ฉันสงสัยว่าการบาดเจ็บกงหยุนเธอเป็นคนสร้างขึ้นมาเอง ตอนนั้นหมอจินมีข้อสงสัยอะไรไหมคะ?” ในเมื่อเวินลั่วฉิงมาแล้ว แน่นอนว่าต้องสืบให้ชัดเจน เธอรู้ว่าตอนนั้นจินเหว้ยอยู่ในพื้นที่ มีสถานการณ์บางอย่างจะค่อนข้างชัดเจนหน่อย

จินเหว้ยค่อยๆ ขมวดคิ้ว “ตอนนั้นคนที่ทำการตรวจแผลให้กงหยุนคือนิติเวชหญิงคนหนึ่ง บนรายงานที่เธอเขียนไม่ได้มีปัญหาอะไรนะครับ”

จินเหว้ยคือนิติเวชที่โด่งดังท่านหนึ่ง แต่ไม่ว่ายังไงแล้วเขาก็เป็นผู้ชาย หากคนตาย ก็ไม่มีอะไรที่ต้องปกปิด แต่ว่าสถานการณ์ของกงหยุนนั้นมีความพิเศษ

“นิติเวชหญิงคนนั้นก็มีความรู้ลึกมาก ทำงานก็ละเอียดอ่อน น่าจะไม่มีผิด รายงานก็ส่งขึ้นไปแล้วครับ หากคุณถังอยากจะเปิดดูผลรายงาน เกรงว่าน่าจะยากครับ”

จินเหว้ยคิดว่าเวินลั่วฉิงอยากจะหาหลักฐานจากผลรายงานการบาดเจ็บ แล้วพลิกคดีให้ถังหลิน เขาค่อยๆ ส่ายหัว “หากเป็นไปได้ ผมทำตั้งนานแล้วครับ ไม่ต้องรอให้คุณถังมาด้วยตัวเองเลย”

จินเหว้ยและถังหลินคือเพื่อกัน สิ่งที่สามารถช่วยถังหลินได้ ไม่ต้องให้คนอื่นมาเตือน เขาก็จะไปทำ เขาไม่ทำ แสดงว่าทำไม่ได้

“คุณเข้าใจความหมายของฉันผิดแล้วค่ะ ฉันไม่ได้อยากจะใช้ผลรายงานการบาดเจ็บของกงหยุนมาพลิกคดี ฉันแค่มีความสงสัยบางอย่าง อยากจะมั่นใจหน่อยค่ะ” เวินลั่วฉิงรู้ว่าเขาเข้าใจผิดแล้ว รีบอธิบายทันที

ในเมื่อเธอมาหาจินเหว้ยแล้ว แน่นอนว่าก็รู้ว่าจินเหว้ยคือคนที่เชื่อถือได้

“คุณสงสัยอะไรครับ?” จินเหว้ยขมวดคิ้ว “จากผลรายงานของกงหยุน ยังสามารถพบเจออะไรได้อีกหรอครับ?”

“ฉันขอดูผลรายงานพวกนั้นหน่อยได้ไหมคะ?” ไม่ใช่ว่าเวินลั่วฉิงจะไม่เชื่อจินเหว้ย แต่เป็นเพราะว่าหลักสำคัญของเธอและจินเหว้ยไม่เหมือนกัน ดังนั้นสถานการณ์อาจจะไม่ค่อยเหมือนกันแล้ว

จินเหว้ยมองไปทางเธอ คิดไปคิดมา จากนั้นก็ค่อยๆ พยักหน้า “ได้ครับ”

คำพูดของเขาหยุดไปสักพัก สีหน้ามีความลำบากใจแอบแฝงอ่อนๆ แต่ว่าก็รีบพูดอีกว่า “เอกสารส่งขึ้นไปแล้ว คุณรอผมแปปหนึ่ง ผมไปเอามาให้”

เห็นได้อย่างชัดเจนเลยว่า จินเหว้ยในตอนนี้ทำแบบนี้ไม่ถูกตามกฎหลักมาก แต่ว่าจินเหว้ยไม่ได้พูดอะไร ก็ไปเอาเอกสารให้เวินลั่วฉิงแล้ว

ขณะนี้เป็นเวลาเลิกงานพอดี คนอื่นๆ ต่างก็กลับไปหมดเลย ในห้องไม่มีคนอื่น เวินลั่วฉิงรออยู่ที่ห้องทำงานของจินเหว้ย ไม่ได้เดินมั่วไปที่อื่น สิ่งของในห้องของจินเหว้ย เธอเกรงว่าแค่ไม่ทันระวังจับโดนเล็กน้อยก็อาจจะส่งผลกระทบต่อข้อมูลผลรายงานของเขา

ผ่านไปไม่นาน จินเหว้ยก็นำเอกสารกองหนึ่งมา มอบไปยังข้างหน้าของเวินลั่วฉิง “พวกนี้ต่างก็เป็นเอกสารที่เกี่ยวข้องกับอาหารบาดเจ็บของกงหยุน แผลบนร่างกายของกงหยุนต่างก็ถูกถ่ายไว้หมดแล้วครับ ภาพถ่ายชัดเจนมาก ถึงแม้ว่าจะเทียบกับการตรวจด้วยตัวเองไม่ได้ แต่ว่าความแตกต่างก็ไม่มากครับ”

“ค่ะ ขอบคุณมากค่ะ” เวินลั่วฉิงรับเอกสาร มองไปทางเขา แล้วยิ้ม

“ไม่ต้องเกรงใจ” จินเหว้ยอึ้งไปสักพัก หูของเขาแดงจนน่าสงสัย ไม่รู้ว่าเพราะกำลังปิดบังอะไรอยู่หรือเปล่า เขารีบหันหลัง เดินไปข้างๆ แล้วไปทำการทดลองต่อ

เวินลั่วฉิงนั่งอยู่ที่ข้างโต๊ะ เริ่มดูเอกสารอย่างตั้งใจ

ตอนแรก เวินลั่วฉิงได้ยินคำพูดของจินเหว้ยไม่ค่อยอยากจะเชื่อ พอเห็นภาพถ่ายแล้ว เธอเชื่อหมดเลย

จินเหว้ยพูดไม่ผิด แผลเล็กแผลใหญ่บนตัวของกงหยุนต่างก็ถ่ายรูปไว้หมดแล้ว ถ่ายได้ครอบคลุมมาก และชัดเจนมาก

ข้างล่างของกงหยุนก็ถ่ายไว้ไม่น้อยเลย ถึงขั้นมีสองสามภาพนำภาพถ่ายข้างล่างของกงหยุนมาซูมใหญ่ ดังนั้นแผลข้างในก็เห็นได้ชัดเจนมาก