หัวหน้าโดนเวทมนตร์สะกดแล้ว ถูกสะกดเวทมนตร์ตั้งนานแล้ว！！
หากครั้งนั้นไม่เจอผู้หยิงคนนั้น หัวหน้าก็จะไม่เป็นเช่นนี้
หากไม่พานพบผู้หญิงคนนั้น หัวหน้าคงแต่งงานกับผู้หญิงอื่นเป็นแน่ เวลานี้หัวหน้าต้องมีลูกหลานเต็มบ้านแล้ว ไม่มีทางโดดเดี่ยวเช่นนี้
ก่อนหน้านี้ เขาอยากให้หัวหน้ารับลูกชายบุญธรรมหรือไม่ก็ลูกสาวบุญธรรม เขาคิดว่าอย่างน้อยหัวหน้าจะปลื้มใจบ้าง ยิ่งไปกว่านั้นองค์กรโกสต์ซิตี้มีธุรกิจใหญ่โตจำเป็นต้องมีทายาทมีสืบทอด
ทว่าซ่างกวนหงกลับไม่เห็นด้วย ในเมื่อสวรรค์โหดร้ายอยากให้เขาโดดเดี่ยวไปตลอดชีวิต ไร้ลูกไร้เมีย แล้วเขาจะต้านสวรรค์ได้อย่างไร？
เมื่อก่อนเขาไม่เคยเชื่อเรื่องฟ้าลิขิต แต่ตอนนี้เขาเชื่อเสียสนิทใจ เพราะสุดท้ายแล้วเขาก็สู้กับชะตาชีวิตไม่ได้ เขาแพ้ให้กับสวรรค์เรียบร้อย
อีกอย่างรับลูกชายบุญธรรม รับลูกสาวบุญธรรม สุดท้ายก็ไม่ใช่เลือดเนื้อเชื้อไขของเขาอยู่ดี แล้วจะมีความหมายอะไร？
ซ่างกวนหงไม่ได้พูดต่อ แต่เอากระดาษวาดภาพออกมาหนึ่งแผ่น จากนั้นก็เริ่มวาดภาพเหมือนต่อ
พ่อบ้านก็ไม่ได้พูดอะไรต่อ หันกายจากไปเพื่อจะไปจัดเตรียมสัมภาระ
“หัวหน้า ครั้งนี้พวกเรายังคงไปที่เมืองAก่อนใช่ไหมครับ？”พ่อบ้านเดินไปได้สองก้าวก็กลับมาถามหนึ่งประโยค
หัวหน้าไม่ได้ออกไปห้าปีแล้ว ครั้งนี้จะเหมือนแต่ก่อนหรือไม่ คือไปที่เมืองAก่อน？
เมื่อครั้งอดีต หัวหน้าจะไปที่เมืองAก่อนทุกครั้ง หากไม่พบวี่แววใดๆที่เมืองA เป้าหมายในการออกตามหาต่อไปก็คือประเทศZ
แน่นอน หัวหน้าจะออกเดินทางเป็นความลับ มีเพียงเขาไปเป็นเพื่อนหัวหน้าทุกครั้ง ซึ่งคนอื่นไม่รู้เรื่องด้วยเลย ถึงแม้จะเป็นคนขององค์กรโกสต์ซิตี้ก็ไม่รู้ข่าวนี้เหมือนกัน
กระทั่งอะเฉิงก็รู้แต่หัวหน้าออกเดินทาง แต่ไม่รู้ว่าหัวหน้าไปที่ไหน
มือของซ่างกวนหงหยุด ครุ่นคิดดูแล้วก็พยักหน้าช้าๆ“อืม ไปเมืองAก่อน”
ตอนนั้นเขาเจอเธอที่เมืองA ดังนั้นแต่ละครั้งเขาต้องไปที่เมืองAก่อนอันดับแรก
“ครับ ผมรู้แล้วครับ ผมจะไปจองตั๋วเดี๋ยวนี้ครับ”พ่อบ้านพยักหน้าตอบ เพราะการออกเดินทางของหัวหน้าทุกครั้งจะเก็บเป็นความลับ ดังนั้นจึงเดินทางแบบเรียบง่ายเฉกเช่นคนทั่วไป
ฉะนั้น พวกเขาจะนั่งเครื่องบินที่เปิดบริการแก่ประชาชนไปทุกครั้ง
ไม่ได้ใช้เครื่องบินส่วนตัวขององค์กรโกสต์ซิตี้
เนื่องจากไม่มีข้อมูลผู้หญิงคนนั้นเลย และไม่มีหนทางให้ลูกน้ององค์กรโกสต์ซิตี้ช่วยตามหาอีกแรง ดังนั้นทุกครั้งที่หัวหน้าออกจากบ้าน แค่สั่งให้ลูกน้องไปไม่กี่คนเท่านั้น ไม่ได้ทำให้คนอื่นแตกตื่นเลยสักนิด
อันที่จริงพ่อบ้านรู้ว่าเรื่องนี้เหมือนเป็นการงมเข็มในมหาสมุทร ความหวังริบหรี่มาก ผ่านพ้นไปหลายปีเช่นนี้ ความหวังยิ่งริบหรี่มากขึ้นกว่าเก่า
ตอนนั้นหัวหน้าได้รับบาดเจ็บสาหัส ตอนที่เขาเจอตัวหัวหน้า ร่างกายหัวหน้าก็เต็มไปด้วยคราบเลือด มีรอยแผลเต็มตัวไปหมด
หลังจากเขาพาหัวหน้ากลับมา หัวหน้าก็นอนสลบเป็นเวลานานถึงครึ่งปี จากนั้นจึงฟื้นขึ้นมา
ซึ่งเหตุการณ์ครั้งนั้น หัวหน้าถูกสหายที่ไว้วางใจมากสุดทรยศ คนผู้นั้นหมายจะปลิดชีพหัวหน้า หากตอนนั้นเขาไปช้าอีกหนึ่งก้าว คาดว่าชีวิตของหัวหน้าคงไม่เหลือแล้ว
หัวหน้าฟื้นขึ้นมา แผลตามร่างกายยังไม่ได้รักษาให้หาย หัวหน้าก็รีบร้อนจะกลับไปที่เมืองA ทว่าตอนนั้นก็ได้ผ่านไปหนึ่งปีแล้ว
ช่วงเวลาหนึ่งปี หลายๆเรื่องก็ได้เปลี่ยนแปลงไป
เพราะตอนที่คนนั้นทำร้ายหัวหน้า คนนั้นได้ทำร้ายสถานที่ไปหลายแห่ง รวมทั้งสถานที่ที่หัวหน้าพบเจอผู้หญิงคนนั้นด้วย
ฉะนั้น หัวหน้าไม่ได้เบาะแสอะไรเลย ซึ่งตอนนั้นร่างกายหัวหน้ายังไม่หายดี ทำให้เคลื่อนไหวไม่สะดวกเอาเสียเลย
ถ้าหากไม่เสียเวลาไปหนึ่งปี หัวหน้าก็อาจตามหาผู้หญิงคนนั้นเจอ
ถ้าตอนนั้นหาผู้หญิงคนนั้นเจอ หลายปีมานี้หัวหน้าก็จะไม่เป็น……
เมืองA คฤหาสน์ตระกูลถัง
“ไม่รู้ว่าตอนนี้ถังหลินของพวกเราเป็นยังไงบ้าง？”ท่านย่าถังนั่งอยู่บนโซฟา มีความสลดใจอย่างเด่นชัด พลางถอนหายใจเบาๆ
“ตอนนี้ถังหลินได้ออกจากสถานีตำรวจแล้ว เขากำลังสืบหาความจริงของเรื่องวันนั้นอยู่ ฉิงฉิงกับซือเฉินก็ช่วยสืบด้วย เชื่อว่าคงจะรู้ผลเร็วๆนี้แล้ว”ท่านปู่ถังปลอบใจเธอด้วยเสียงเบา
“คุณพูดมันง่าย แต่ถ้าเกิดหาคนนั้นไม่เจอล่ะ？หาคนนั้นไม่เจอก็ไม่สามารถเป็นพยานให้ถังหลินได้ ก็ไม่สามารถพิสูจน์ความบริสุทธิ์ของถังหลินได้”ท่านย่าถังไม่ได้มองโลกในแง่ดีขนาดนั้น ใบหน้าท่านมีความกลัดกลุ้มใจหลายส่วน
“แม่ค่ะ ต้องหาคนนั้นเจอแน่นอนค่ะ ท่านอย่ากังวลเลยนะคะ”ถึงแม้ในใจเฟิ่งเหมียวเหมียวจะเป็นห่วงมาก แต่ก็ยังคงปลอบประโลมท่านย่าถังอยู่
“ผมได้ยินฉิงฉิงเล่าว่าเหมือนมีเป้าหมายแล้ว”ท่านปู่ถังรีบพูดต่อหนึ่งประโยค
“จริงเหรอ？มีเป้าหมายแล้ว？ใคร？ลูกสาวบ้านใคร ผู้หญิงคนนั้นอยู่ไหน？”ท่านย่าถังได้ยินคำพูดของท่านปู่ถัง ดวงตาก็สว่างวับ มีชีวิตชีวาขึ้นมาทันทีทันใด
บัดนี้ท่านย่าถังใส่ใจกับผู้หญิง มากกว่าใส่ถังหลินแล้ว
“ยังไม่ได้พิสูจน์ให้แน่ชัด รอให้แน่ใจเมื่อไหร่ก็รู้เอง พอถึงเวลานั้นพวกเราก็จะได้เจอหน้าแล้ว”ท่านปู่ถังเห็นท่าทางของท่านย่าถังมุมปากก็ยกขึ้นเล็กน้อย
ท่านปู่ถังเข้าใจความคิดของท่านย่าถังดี
“อืม อืม คุณพูดถูก พอถึงเวลานั้นก็ต้องได้เจอผู้หญิงคนนี้แน่ๆ ถึงแม้ตอนนั้นถังหลินจะโดนวางยา แต่ผู้หญิงดีๆคนหนึ่งถูกเขาทำลายบริสุทธิ์อย่างนี้ ถังหลินต้องรับผิดชอบเรื่องนี้”ใบหน้าท่านย่าถังเผยความตื่นเต้นหลายส่วน ถึงแม้จะเอ่ยคำว่ารับผิดชอบ แต่เห็นได้ชัดว่าท่านแทบอยากจะจับตัวหญิงสาวกลับมาที่บ้านเลย
“ใช่ ใช่ ต้องรับผิดชอบ หาตัวผู้หญิงคนนี้เจอเมื่อไหร่ก็ให้ถังหลินสู่ขอมา”ดวงตาเฟิ่งเหมียวเหมียวก็สว่างวิบวับ รีบเห็นด้วยกับท่านย่าถัง
ถังหลินอายุสามสิบเอ็ดปีแล้ว แม้แต่แฟนยังไม่มีเลย ไม่ง่ายเลยกว่าจะมีผู้หญิงอย่างนี้ได้สักคน จะไม่ให้ไปสู่ขอเข้าบ้านได้อย่างไร？
“ฮ่าๆๆ เห็นทีบ้านเราต้องจัดงานมงคลสมรสแล้วแหล่ะ ถังหลินจะมีภรรยาแล้ว”ยามนี้ท่านย่าถังคิดถึงเรื่องนี้ หัวใจก็พองโตด้วยความดีใจ ดังนั้นจึงอดหัวเราะไม่ได้
“ย่าทวดค่ะ ถ้าเป็นผู้ชายล่ะคะ？ยังให้คุณลุงไปสู่ขออีกไหม？”เด็กน้อยถังจื่อซีที่นั่งเล่นของเล่นอยู่ในห้องโถงมองมายังท่านย่าถัง จากนั้นก็ถามขึ้นมาหนึ่งประโยค
“ห้ะ？อะไรนะ？จื่อซี หนูพูดอะไรนะ？”ท่านย่าถังอึ้ง ไม่เข้าใจความหมายของถังจื่อซี
“หมาย หมายความว่าอะไร？จื่อซีหนูพูดอย่างนี้หมายความว่ายังไงคะ？”เฟิ่งเหมียวเหมียวฟังเข้าใจเล็กน้อย ใบหน้าของเธอเปลี่ยนไปทันที พูดกระอึกกระอักไปชั่วขณะ
อะไรนะเป็นผู้ชายหรือ？ทำไมเป็นผู้ชายไปได้ล่ะ？
“คุณย่าค่ะ คุณย่าทวดค่ะ ก่อนหน้านี้หม่ามี้วิดีโอคอลกับคนอื่น หนูได้ยินหม่ามี้พูดว่า คนที่อยู่ในห้องคุณลุงในคืนนั้นอาจจะเป็นผู้ชายค่ะ”เด็กน้อยถังจื่อซีกะพริบตารัวๆ จากนั้นก็ตั้งใจอธิบาย
“ผู้ชาย？ทำไมถึงเป็นผู้ชาย？”ครั้งนี้ท่านย่าถังก็เข้าใจเสียที สีหน้าเปลี่ยนไปอย่างชัดเจน
“จื่อซี อย่าพูดไปเรื่อยนะคะ หนูอาจจะฟังผิดก็ได้”บัดนี้สีหน้าเฟิ่งเหมียวเหมียวดูแย่มาก ถ้าเป็นผู้หญิง พวกเขาจะดีใจมากๆ แต่ถ้าเป็นผู้ชาย งั้น……งั้น……
