“ถ้าเป็นแบบนี้ก็ช่างเถอะ”แต่ถังหลินไม่ได้ยืนกรานว่าจะต้องไปว่ายน้ำให้ได้ เขาไม่อยากว่ายน้ำจริงๆแต่แรกอยู่แล้ว นึกถึงภาพหลินเป้ยไปสระว่ายน้ำ ใส่ชุดว่ายน้ำ เวลานี้ถังหลินเลยไม่อยากว่ายน้ำแล้ว
เจตนาของเขาก็เพื่อหยั่งเชิงหลินเป้ยเท่านั้น
การหยั่งเชิงครั้งนี้ ถังหลินพึงพอใจเป็นอย่างยิ่ง
หลินเป้ยได้ยินคำพูดของถังหลินก็อึ้ง เธอคิดว่าถังหลินจะไปว่ายน้ำให้ได้ท่าเดียว เธอคิดว่าถังหลินจะบีบให้เธอจนตรอก
คาดไม่ถึงว่าถังหลินจะเปลี่ยนความคิดกะทันหัน
จิตใจด้านดีของเขาบังเกิดหรือ？
หลินเป้ยมองถังหลินแวบหนึ่ง ทันใดนั้นรู้สึกว่าความคิดของตัวเองตลกมาก
ถังหลินมีจิตใจกับเขาด้วยหรือ？
เธอรู้สึกว่าถังหลินไม่มีจิตใจด้านดีเลย ดังนั้นคงไม่บังเกิดกับถังหลินหรอก เขาต้องมีเป้าหมายอื่นเป็นแน่
เรื่องไปว่ายน้ำ ถังหลินสลัดความคิดทิ้งแล้วจริงๆ แต่ก็เป็นอย่างที่หลินเป้ยคาดการณ์ ถังหลินมีแผนการอื่นแล้วจริงๆ
ตอนกลางคืน ถังหลินจงใจเรียกหยวนจุนหลินมา ตอนแรก ตามกำหนดการเดิมของเจ้าชายทั้งสองคน ถือว่าวันนี้ได้เสร็จสิ้นภารกิจเป็นที่เรียบร้อยแล้ว หยวนจุนหลินมาร่วมทานข้าวก็ถือว่าปกติ
“ถังหลินคุณหมายความว่าไง？ให้ผมดื่มแข่งกับเจ้าชายน้อย ทำไมคุณไม่ดื่มกับเขาเอง？ทำไมต้องให้ผมดื่มกับเจ้าชายน้อยด้วย？คุณก็รู้ว่าเจ้าชายน้อยคอแข็งขนาดไหน วันแรกที่พวกเขามาถึง เขาดื่มหนักขนาดนั้น แต่สุดท้ายก็ไม่เมาเลย ทำไมผมต้องดื่มแข่งกับเขาด้วย ไม่เท่ากับผมหาเห่าใส่หัวหรอกหรือ？”หยวนจุนหลินได้ยินถังหลินพูดว่าให้เขาดื่มแข่งกับเจ้าชายน้อยตอนกินมื้อค่ำ ก็รู้สึกมึนงง
เกิดอะไรขึ้น？
ทำไมเขาต้องดื่มกับเจ้าชายน้อยด้วย？
“แถมคุณยังให้ผมดื่มแข่งเบียร์กับเขาอีกต่างหาก คุณก็รู้ว่าผมไม่ชอบดื่มเบียร์”หยวนจุนหลินไม่เข้าใจในสิ่งที่ถังหลินทำจริงๆ？
“แต่ดื่มเบียร์แล้วฉี่เยอะ？”มุมปากถังหลินยกขึ้น หัวเราะออกมากะทันหัน เพียงแต่เสียงหัวเราะของเขาในตอนนี้ชวนให้ขนลุกมาก ดูแวบแรกก็รู้ว่าคิดไม่ซื่ออยู่
“หมายความว่าไง？คุณหมายความว่าอะไร？”หยวนจุนหลินยุ่งงุนงง วันนี้เขาลืมพกสมองตอนออกจากบ้านหรือเปล่า？ทำไมฟังไม่ได้ศัพท์กับคำพูดของถังหลินเลย？
ดื่มแข่งกับฉี่เยอะมันเกี่ยวกันตรงไหน？
หรือดื่มแข่งเพื่อฉี่？
“คุณช่วยผม ผมก็จะติดค้างน้ำใจคุณ”ถังหลินไม่ได้อธิบาย เรื่องนี้เขาอธิบายมากไม่ได้
หยวนจุนหลินได้ยินเขาพูด ดวงตาเปล่งประกายวาววับ：“ติดค้างน้ำใจผม？งั้นผมให้คุณทำอะไร คุณก็จะรับปากใช่ไหม？”
“คุณอยากทำอะไร？”ถังหลินได้ยินคำพูดของเขาพลันเกิดความระมัดระวังขึ้นมาทันที ฟังก็รู้ว่าไม่ใช่เรื่องดี
หยวนจุนหลินมองเขา ไม่ได้พูดอ้อมค้อมแต่อย่างใด พูดตรงไปตรงมาว่า：“ผมอยากให้คุณนัดฉิงฉิงให้หน่อย”
ครั้งที่แล้วเขานัดถังฉิ้นเอ๋อ แต่เย่ซือเฉินก็ดันมาทำลาย ตอนนี้เขารู้แล้วว่าถังฉิ้นเอ๋อก็คือเวินลั่วฉิง เวินลั่วฉิงก็คือถังฉิ้นเอ๋อ
ทว่า ถึงแม้จะรู้ว่าถังฉิ้นเอ๋อก็คือเวินลั่วฉิง ถึงแม้จะรู้สายสัมพันธ์ของเย่ซือเฉินกับเวินลั่วฉิง แต่เขาก็ไม่อยากถอนตัว
ถังหลินมองเขาด้วยดวงตาที่เบิกกว้าง：“คุณยังไม่ตายใจกับฉิงฉิงอีกหรือ？”
“คุณอยากรนหาที่ตาย อย่าทำให้ผมติดร่างแหไปด้วย”ถังหลินกวาดสายตามองหยวนจุนหลิน ปฏิเสธชัดเจนมาก
ด้วยอารมณ์หึงของเย่ซือเฉิน ถ้าเขาช่วยหยวนจุนหลินนัดฉิงฉิงออกมา เย่ซือเฉินต้องเอามีดมาฟันเขาเป็นแน่
เขายังใช้ชีวิตไม่เพียงพอ ไม่อยากวอนหาที่ตาย！！
หยวนจุนหลินหรี่ตาขึ้น
“จุนหลิน ถ้าฉิงฉิงมีความรู้สึกแบบนั้นกับคุณ แม้จะมีเพียงแค่เศษเสี้ยว ผมก็จะช่วยคุณ แต่คุณรู้ดี ฉิงฉิงไม่ได้คิดอะไรกับคุณ ไม่มี
ไม่มีเลยสักนิด”ถังหลินรู้ว่าหยวนจุนหลินไม่อยากละทิ้งความพยายาม ตลอดหลายปีที่ผ่านมาหยวนจุนหลินไม่เคยถูกใจผู้หญิงคนไหนมาก่อน ฉิงฉิงเป็นคนแรก
ดังนั้น หยวนจุนหลินไม่อยากละทิ้งความพยายามง่ายๆ ซึ่งเขาเข้าใจจุดนี้
แต่ถังหลินคิดว่าเรื่องบางเรื่อง เขาจำเป็นต้องให้หยวนจุนหลินรู้อย่างถ่องแท้ จำเป็นต้องพูดชัดเจนกับหยวนจุนหลิน
พูดกระจ่างแล้วจะดีต่อทั้งฉิงฉิงและหยวนจุนหลินด้วย เขาไม่อยากให้หยวนจุนหลินถลำลึกลงไปกว่านี้
เรื่องความรู้สึกแบบนี้ยิ่งถลำลึกลงเท่าไหร่ก็จะยิ่งเจ็บมากเท่านั้น
หยวนจุนหลินได้ยินถังหลินพูด พลางเม้มปากเบาๆ：“ถ้าผมไม่ไปทำ แล้วจะรู้ได้ยังไงว่าไม่ได้”
เห็นได้ชัดว่าเขายังไม่อยากล้มเลิกความตั้งใจเช่นเดิม เขาไม่อยากพลาดไปแบบนี้ ไม่ง่ายเลยกว่าจะได้เจอผู้หญิงที่ทำให้หัวใจเขาเต้นตึกตัก ถ้าปล่อยให้หลุดลอยไปแบบนี้เขาต้องเสียใจภายหลังแน่ๆ
“จุนหลิน ถ้าเป็นผู้หญิงคนอื่น หากใช้ใจเข้าแลก สักวันหนึ่งก็อาจสมปรารถนา แต่ฉิงฉิงไม่ใช่ ไม่ใช่ตลอดกาล ในใจของฉิงฉิงมีเพียงเย่ซือเฉินคนเดียว ดังนั้นชีวิตนี้เธอกำหนดชัดเจนแล้วว่าต้องเป็นเย่ซือเฉิน เว้นเสียแต่เย่ซือเฉินทำผิดต่อเธอ ไม่เช่นนั้นหัวใจของเธอก็ไม่มีวันเปลี่ยนแปลง……”ถังหลินรู้จักเวินลั่วฉิงเป็นอย่างดี ดังนั้นถังหลินรู้ดี ไม่ว่าหยวนจุนหลินคิดจะทำอย่างไรก็ไร้ความหมาย
เวินลั่วฉิงไม่มีทางเปลี่ยนใจไปจากเย่ซือเฉินหรอก
“แน่นอน เย่ซือเฉินก็ไม่มีทางนอกใจฉิงฉิงด้วย เขาไม่กล้าหรอก”ถังหลินเสริมอีกหนึ่งประโยค ความหมายของถังหลินนั้นชัดเจนมาก
เวินลั่วฉิงกับเย่ซือเฉินเป็นพรหมลิขิต ไม่อาจแยกจากกันได้
“ใช่เหรอ？”หยวนจุนหลินยกมุมปากโค้งขึ้นน：“บนโลกนี้มีอะไรแน่นอนบ้าง บนโลกนี้ไม่มีอะไรมั่นคงไปหมดหรอก”
“จุนหลิน มีอยู่เรื่องหนึ่งผมคิดว่าควรจะบอกให้คุณทราบ”ถังหลินเห็นท่าทางของเขาพลันแอบถอนหายใจ สีหน้าเผยความจริงจังหลายส่วน
“อะไร？”หยวนจุนหลินยกหางคิ้วขึ้น เขาไม่ได้ใส่ใจมากนั้น เขาคิดว่าถังหลินคงพูดโน้มน้าวเขาต่อ
“ฉิงฉิงมีลูกสองคน……”เพื่อให้หยวนจุนหลินปล่อยวางทั้งหมด ถังหลินจึงได้แต่บอกเรื่องนี้ให้เขาทราบ
“หมายความว่ายังไง？”จากตอนแรกหยวนจุนหลินมีสีหน้าไม่ใส่ก็ต้องเปลี่ยนไป เขาจ้องมองถังหลินตาค้าง แววตาเผยความสงสัยหลายส่วน
“ฉิงฉิงมีลูกสองคน ลูกแท้ๆ พ่อแท้ๆของเด็กสองคนนี้คือเย่ซือเฉิน”ถังหลินพูดได้ชัดเจนมาก
“เมื่อกี้คุณบอกว่าบนโลกนี้ไม่มีอะไรมั่นคงอย่างแท้จริง แต่สายเลือดไม่อาจตัดขาดได้”ถังหลินมองหยวนจุนหลิน พลางเสริมอีกหนึ่งประโยคด้วยความจริงใจ
“ถังหลินคุณพูดเรื่องจริงหรือ？”หยวนจุนหลินไม่ค่อยเชื่อเท่าใดนัก หรือน่าจะเรียกว่าไม่เต็มใจเชื่อก็ได้ เขารู้สึกว่าไม่มีทางเป็นจริงหรอก
“คุณคิดว่าผมจะเอาเรื่องแบบนี้มาล้อเล่นเหรอ？”ถังหลินถอนหายใจเบาๆ：“ดังนั้น วางมือเถอะ！！”
ร่างกายหยวนจุนหลินแข็งค้าง พลางเม้มปาก ไม่ได้พูดอะไร
ถังหลินไม่ได้พูดถึงเรื่องให้หยวนจุนหลินดื่มเบียร์แข่งเพื่อเขาอีก เพราะบรรยากาศแบบนี้ไม่เหมาะสมที่จะพูดเรื่องนี้อีกต่อไป
ทว่า ตอนกินข้าว หยวนจุนหลินกลับเสนอว่าจะดื่มเบียร์แข่งกับเจ้าชายน้อย
