“เจ้าชายน้อยประเทศD？”ถังหลินตัดบทเธอทิ้ง บัดนี้ถังหลินยกเสียงสูงขึ้นหลายส่วน เขาหยุดพูดเล็กน้อย ริมฝีปากของเขาเข้าไปใกล้หูของหลินเป้ย จากนั้นก็เสริมหนึ่งประโยคด้วยเสียงทุ้มต่ำ：“เจ้าชายน้อยประเทศDนั่งฉี่？เจ้าชายน้อยประเทศDจะอธิบายจุดนี้ยังไง？ห้ะ？”
หลินเป้ยตกใจพร้อมกับแอบสูดลมหายใจเข้าลึกๆ เมื่อกี้ถังหลินยืนอยู่ด้านนอก ได้ยินเสียงดังคาดจริงๆ！！
เพราะเธอกลัวจะเกิดเรื่องไม่คาดฝันอะไรขึ้นอีก ดังนั้นเมื่อกี้เธอฉี่เร็วมาก ถังหลินยืนอยู่ด้านนอกคงได้ยินชัดมากเลย
ถังหลินที่เป็นคนฉลาดคงจะเดาออกว่าเป็นอย่างไรแล้ว
ตอนที่หลินเป้ยตกใจยังเจือความเขินอายไว้หลายส่วนอีกด้วย
“ถังหลินคุณพูดเหลวไหลอะไร？”หลินเป้ยแอบกัดฟัน สถานการณ์อย่างนี้ เธอต้องไม่ยอมรับอย่างหน้าด้านๆ เพราะยังไงเสียถังหลินก็ไม่เห็น ไม่มีหลักฐานใดๆ
“ผมพูดเหลวไหล？”ถังหลินหรี่ตาขึ้น：“แล้วคุณว่ามาสิ ทำไมเป็นผู้ชายแล้วต้องเข้าไปฉี่ในห้องด้วย？”
“อย่าหาข้ออ้างอะไรทั้งนั้น เมื่อกี้คุณใช้เวลาฉี่ทั้งหมดสามสิบห้าวินาที……”ถังหลินมองหน้าเธอ แต่ละถ้วยคำที่เอ่ยออกมานั้นชัดเจนและตรงไปตรงมามาก
หลินเป้ย：“……”
แม่ง！！！
เมื่อกี้ถังหลินไม่เพียงแต่ได้ยินเสียงปัสสาวะของเธอ ยังจับเวลาอีกด้วย เขาเป็นพวกโรคจิตวิปริตจริงๆ！！
สามสิบห้าวินาที？
เมื่อกี้เธอเร็วขนาดนั้นเลยหรือ？
เวลาสามสิบห้าวินาที？เวลาสั้นขาดนี้ เธอหาเหตุผลอื่นไม่ง่ายเลยจริงๆ
“ฉันเต็มใจจะทำ เกี่ยวอะไรกับคุณไหม？”หลินเป้ยไม่อาจอธิบายได้ จึงตัดสินใจเป็นคนไม่มีเหตุผล เพราะเธอก็ไม่มีความจำเป็นต้องอธิบายอยู่แล้ว ไม่ใช่หรือ？
“นี่ไม่ใช่ปัญหาเต็มใจหรือไม่เต็มใจ แต่เป็นประเด็นเรื่องเพศต่างหาก”คำพูดของถังหลินในตอนนี้ชัดเจนเกินพอแล้ว ตอนนี้เขามั่นใจแล้วว่าเธอเป็นผู้หญิง
และจากเรื่องนี้ เขาก็ยังมั่นใจว่าผู้หญิงในห้องเขาคืนนั้นก็คือเธอ
“ถูก”หลินเป้ยชะงัก จู่ๆก็หัวเราะออกมา：“คาดไม่ถึงว่าความลับของฉันจะถูกคุณรู้ซะแล้ว”
คำพูดของหลินเป้ยถือว่ายอมรับแล้ว！！
ถังหลินยกมุมปากขึ้นเล็กน้อย มีความพอใจหลายส่วน อืม ในที่สุดเธอก็ยอมรับจนได้ ไม่เลว ถือว่าเธอมีสติ
“ได้ ฉันบอกคุณก็ได้ อันที่จริงร่างกายฉันเป็นหญิง แต่ฉันเปลี่ยนเพศมาแต่เด็กแล้ว จากนั้นก็กลายเป็นผู้ชาย แต่บางเรื่องที่คุ้นชินมาตั้งแต่เด็กก็เปลี่ยนยาก เมื่อกี้ฉันดื่มมากไปหน่อย เลยลืมจุดนี้”หลินเป้ยรู้ว่าสถานการณ์อย่างนี้ อธิบายเรื่องนี้ยาก ดังนั้นเธอจึงคิดหาเหตุผลอย่างนี้ขึ้นมา
มุมปากที่ยกขึ้นของถังหลินเมื่อสักครู่หล่นลงในชั่วพริบตา ดวงตาของเขาหรี่ขึ้นอย่างอันตราย ผู้หญิงที่สมควรตายคนนี้ กล้าพูดไปเรื่อยจริงๆ
เธอยังแต่งเหตุผลอย่างนี้ขึ้นมาได้อีก？！
“คุณชายถัง คนอื่นไม่รู้เรื่องนี้ คุณต้องช่วยฉันเก็บเป็นความลับด้วย”หลินเป้ยคิดไม่ได้ยินเสียงของถังหลิน อีกทั้งเธอพบว่าถังหลินก็ไม่ได้มีท่าทางพิเศษอะไร คิดว่าถังหลินเชื่อในสิ่งที่เธอพูดแล้ว จึงกดเสียงต่ำแล้วเสริมหนึ่งประโยค
“ให้ผมเก็บเป็นความลับ？”ริมฝีปากถังหลินเข้าใกล้ใบหูเธอมากขึ้น：“ทำไมผมต้องช่วยคุณรักษาความลับด้วย？”
“คุณชายถัง ฉันกับคุณไม่ได้มีความแค้นต่อกัน คุณไม่จำเป็นต้องโหดร้ายกับฉัน？ไม่ถึงกลับต้องประกาศเรื่องส่วนตัวที่เป็นความลับของฉันออกไปหรอกนะ？”หลินเป้ยรับรู้ได้ว่าริมฝีปากของเขาถูไถใบหูของเธอเป็นครั้งคราว ร่างกายเธอแข็งค้างไม่หยุด แข็งค้างอยู่อย่างนั้น
ตอนนี้เธอไม่กล้าเคลื่อนไหว เธอพูดอย่างนี้ แต่ในใจรู้ว่าถังหลินทำได้ทุกอย่าง
หลายวันมานี้เธอสัมผัสถึงความต่ำช้าและไร้ยางอายของถังหลินมาแล้ว！
มุมปากถังหลินเผยรอยยิ้มเย็นออกมา มาถึงขั้นนี้แล้ว เธอยังไม่ยอมรับ ยังคิดจะปฏิเสธอีกหรือ？
เธอแน่มาก
ดี เธอไม่ยอมรับเองไม่เป็นไร เขามีวิธีให้เธอยอมรับก็แล้วกัน
“ยังไม่ยอมรับใช่ไหม？”ถังหลินมองหน้าเธอแววตาเผยกลิ่นอายที่อันตรายออกมาหลายส่วน น้ำเสียงของเขาในตอนนี้ปนความข่มขู่ไว้หลายส่วน
“คุณจะให้ฉันยอมรับอะไร？”หลินเป้ยรู้สึกผิดในใจ ดังนั้นเลยรู้สึกกลัว แต่เธอรู้ว่าเธอยอมรับไม่ได้ ยอมรับไม่ได้เด็ดขาด หากยอมรับเมื่อไหร่ ผลลัพธ์ที่ตามมาเธอไม่กล้านึกภาพเลย
ถังหลินได้ยินคำพูดของเธอ มุมปากยกโค้งขึ้นทีละนิด แววตาที่มองเธอมีรอยยิ้มแวบผ่าน
“ในเมื่อคุณไม่ยอมรับ ผมก็ไม่ถือสาที่จะยืนยันด้วยตัวเอง”ตอนที่ถังหลินพูด เสียงเบามาก ราวกับเจือความอ่อนโยนหลายส่วน เพียงแต่ ความหมายของเขาในตอนนี้ทำให้คนฟังไม่ค่อยเข้าใจ
บัดนี้หลินเป้ยก็ไม่เข้าใจ ไม่รู้ว่าที่ถังหลินจะช่วยเธอยังไง？
แต่รู้ว่าต้องไม่ใช่เรื่องดีแน่
หลินเป้ยมองหน้าเขา ดวงตาเปล่งประกายระยับระยิบ พร้อมทั้งรู้สึกใจสั่นเล็กน้อย จากนั้นก็เม้มปาก：“คุณต้องการทำอะไรกันแน่？”
เมื่อสักครู่หลินเป้ยดื่มเบียร์ไปไม่น้อย ตอนนี้เริ่มเมาแล้ว ใบหน้าที่แดงก่ำของเธอ งดงามดั่งภาพวาด ผิวพรรณขาวเนียนผุดผ่อง ช่างมีเสน่ห์ยิ่งนั
ยามนี้ถังหลินใกล้ชิดเธอเพียงนี้ แววตาเผยความมืดมนหลายส่วน
ถังหลินคิดจะทำอะไร？
หรือถังหลินจะหอมแก้มเธอ？
แต่เมื่อใบหน้าถังหลินเข้าใกล้ได้ระยะหนึ่งก็หยุด ไม่ได้หอมแก้มเธอ และไม่ได้เข้าใกล้เธออีก
หลินเป้ยแอบถอนหายใจหนึ่งเฮือก
ทว่าในเวลาเดียวกันนี้ มือข้างหนึ่งของถังหลินเอื้อมไปยังเอวด้านข้างของเธอ
วันนี้เธอใส่ชุดสูท ด้านในใส่เสื้อเชิ้ต และเสื้อเชิ้ตเอาเข้ากางเกง
บัดนี้มือของถังหลินอยู่ที่เอวของเธอ ซึ่งยังมีเสื้อเชิ้ตขวางอยู่หนึ่งชั้น
