แม้นจะเป็นเช่นนี้ ตอนที่มือของถังหลินอยู่บนเอวของเธอโดยยังมีเสื้อเชิ้ตกั้นไว้ แต่ร่างกายเธอก็ยังคงแข็งค้างอย่างควบคุมไม่ได้
หลินเป้ยแอบสูดลมหายใจเข้าออก อยากรักษาสติของตนไว้ แต่กลับพบว่าบัดนี้เธอไม่อาจใจเย็นได้เลย
“คุณว่าเปลี่ยนเพศ เปลี่ยนตอนอายุกี่ขวบ？”และในเวลานี้เอง ถังหลินก็ถามขึ้นมาหนึ่งประโยค ไม่เข้าใจกับเจตนาในการถามของถังหลินเลย……
“ห้ะ？”หลินเป้ยที่ตัวแข็งทื่อจนไม่กล้าขยับ ตามไม่ทันในสิ่งที่ถังหลินพูด
ผ่านไปสามวินาที หลินเป้ยจึงเข้าใจความหมายของถังหลิน
หลินเป้ย：：“……”
ปัดโธ่ เมื่อกี้เธอแต่งมั่วซั่ว เธอจะรู้ว่าอายุกี่ปีได้อย่างไร？
ทว่าเธอพูดประโยคนี้ออกมา เช่นนั้นเธอก็ต้องสานต่อให้สมบูรณ์แล้วล่ะ！
“เอ่อ ประมาณ เจ็ด แปด เก้า สิบขวบ……”หลินเป้ยไม่เข้าใจวัตถุประสงค์ที่ถังหลินถามเช่นนี้กะทันหัน และเธอก็ไม่เข้าใจเรื่องการแปลงเพศเลย ดังนั้นเธอพบว่าเธออยากทำให้คำพูดเมื่อสักครู่สมบูรณ์นั้นยากเย็นยิ่งนัก
“ปีไหนกันแน่？”ถังหลินหรี่ตาขึ้น มองเธอ ซึ่งในแววตามีกลิ่นอายอันตรายหลายส่วน
พูดปดแบบขอไปที เธอคิดว่าเขาเป็นปัญญาอ่อนหรือไง？
“ฉันจำเวลาที่แน่ชัดไม่ได้แล้ว”หลินเป้ยแอบด่าทออยู่ในใจหนึ่งประโยค
ทำไมจู่ๆถังหลินจึงถามคำถามอย่างนี้？
“เรื่องอย่างนี้ คุณก็จำไม่ได้？”มุมปากถังหลินยกโค้งขึ้นอีกครั้ง มองเธอแบบคล้ายยิ้มคล้ายไม่ยิ้ม
“ฉันจำไม่ได้ แล้วจะทำไม？”หลินเป้ยเห็นรอยยิ้มบนมุมปากของเขา พลางรู้สึกโกรธ อดตวาดเสียงใส่เขาไม่ได้
“คุณจำไม่ได้ก็ไม่เป็นไร อันที่จริงก็ยืนยันได้ง่ายมาก”ถังหลินไม่ได้โกรธ แต่กลับหัวเราะออกมา เพียงแต่เสียงหัวเราะนั้นอำมหิตมาก ทำให้คนดูแวบแรกก็รู้ว่าไม่ใช่เรื่องดี
“อะไร？ยืนยันยังไง？”หลินเป้ยตะลึงงัน ตะลึงไปหมด เหตุการณ์อย่างนี้จะยืนยันได้อย่างไร？
เขาคิดจะยืนยันยังไง？
ไม่รู้ว่าถังหลินทำท่าไหนถึงดึงผ้าสเตย์ที่เธอพันไว้หลุดออก！
หลินเป้ยสูดลมหายใจเข้าลึกๆ ถังหลินบ้าไปแล้ว บ้าแล้วจริงๆ！！
หลินเป้ยเพิ่งอยากปริปากพูดก็ต้องหยุด ชั่วพริบตานั้นรู้สึกว่าร่างกายสั่นไปหมด ไม่กล้าส่งเสียงแม้แต่นิดเดียว
สถานการณ์อย่างนี้ หลินเป้ยจะกล้าตะโกนได้อย่างไร
แค่เธอตกใจก็จะตกใจตายอยู่แล้ว
เขา ไม่ใช่ว่าเขาจะคลายผ้ารัดสเตย์ของเธอออกจริงๆหรอกนะ？
ถ้าคลายออกแล้วจริงๆ เช่นนั้นความจริงก็ไม่อาจเก็บซ่อนได้อีกต่อไป
ไม่ ไม่หรอก ไม่ว่ายังไงถังหลินก็มีฐานะทางสังคมที่พิเศษมาก เขาน่าจะไม่ทำเรื่องอย่างนั้นออกมาหรอก
ทว่าหลินเป้ยประเมินถังหลินผิดคาดแล้ว จริงแล้ว เธอประเมินถังหลินสูงไปจริงๆ
ถังหลินเป็นคนประเภทหน้าเนื้อใจเสือ ทำให้เกลียดชังยิ่งนัก
วินาทีต่อมา ถังหลินก็เริ่มดึงผ้ารัดสเตย์ของเธอ พลางดึงออกทีละนิด
“ถังหลิน หยุดนะ คุณหยุดเดี๋ยวนี้เลย”หลินเป้ยทั้งตกใจ ทั้งโกรธ ทั้งร้อนรน แต่เธอไม่กล้าพูดเสียงดัง เธอเกรงว่าเสียงดังของเธอ
จะเป็นที่จับตามองของผู้คนมากขึ้น ภาพที่เกิดขึ้นตอนนี้ ปล่อยให้คนอื่นเห็นไม่ได้เด็ดขาด
“คุณตื่นเต้นไปทำไม？กลัวอะไร？”ถังหลินมองเธอ แววตาของเขาจับจ้องอยู่ที่ดวงตาของเธอ ประโยคนี้ ถังหลินมองอย่างกับเป็นคนมีเหตุผล
หลินเป้ย：“……”
เขาถามว่าเธอกลัวอะไร？
ตอนนี้เขาดึงผ้าสเตย์ตรงด้านหน้าเธอออก เขายังมาถามว่าเธอกลัวอะไรอีก？
ไอ้ผู้ชายสมควรตาย！！
เธอจะฆ่าเขา？เวลานี้ เธออยากฆ่าเขาจริงๆ！
ทว่าตอนนี้เธอขยับไม่ได้เลย ยิ่งไม่อาจขัดขวางการกระทำของเขาได้เลย จึงไม่ต้องพูดถึงเรื่องฆ่าเขาเลย
“คุณไม่ใช่เป็นผู้ชายหรือ？ถึงแม้จะเปลี่ยนเพศเป็นผู้ชาย แต่ก็ถือว่าเป็นผู้ชาย ในเมื่อคุณเป็นผู้ชาย ผมก็เป็นผู้ชาย คุณยังจะต้องกลัวอะไรอีก”
หลินเป้ย：“……”
เธอสูดลมหายใจเข้าออกแรงๆ แต่กลับรู้สึกว่าหน้าอกมีเพลิงจุดขึ้น
ใครบอกว่าเป็นผู้ชายเหมือนกันแล้วจะได้？เขาไม่มีเหตุผลจริงๆ
