“เมื่อกี้คุณบอกว่าลืมว่าเปลี่ยนเพศเมื่อไหร่ไม่ใช่หรือ？ให้ผมช่วยคุณตรวจสอบสิ？ผมกำลังช่วยคุณอยู่นะ”ถังหลินมองเธอ ดวงตาพลันกะพริบรัวๆ จากนั้นก็อธิบายอย่างจริงใจหนึ่งประโยค
หลินเป้ย：“……”
เธอให้เขาช่วยยืนยันตั้งแต่เมื่อไหร่？
เธอพูดตอนไหน？！
ทำไมผู้ชายคนนี้หน้าไม่อายขนาดนี้？
ทำไมเขาถึงเป็นคนแบบนี้？
ช่วงเวลานี้หลินเป้ยโกรธจนพูดไม่ออก
ทว่าระหว่างสนทนา ถังหลินไม่ได้ว่างแต่อย่างใด การกระทำของเขาไม่ได้หยุด เขาทำต่ออย่างต่อเนื่อง
บัดนี้หลินเป้ยรู้สึกโกรธมาก จนไม่ได้สังเกตการกระทำของเขา
“ถังหลิน คุณปล่อยฉัน”หลินเป้ยตกใจจนหน้าเปลี่ยนสี วินาทีต่อมา เธอสนใจอะไรมากไม่ได้อีกแล้ว เริ่มใช้แรงดิ้นขึ้นมา
ทว่าก็ไม่อาจดิ้นให้หลุดไปได้
เธอหรี่ตาขึ้น ยกเท้าถีบไปยังถังหลินกะทันหัน
การระมัดระวังตัวของถังหลินอยู่ในขั้นระดับพรีเมียม ตอนที่เท้าเธอเริ่มขยับ เขาก็รู้ตัวแล้ว พอเธอถีบเข้ามา ถังหลินก็ปล่อยตัวเธอ ก่อนจะถอยไปด้านหลังสองก้าว
เนื่องจากถังหลินถอยหลัง หลินเป้ยจึงถีบไม่ตรงเป้า แต่หลินเป้ยก็อิสระเสียที
หลินเป้ยชะงัก พอได้สติกลับคืนมา การตอบสนองแรกก็คืออยากจะจับผ้ารัดสเตย์ไว้ให้แน่น
เพราะผ้าที่เธอใช้พันนั้นมีความยาวพอสมควร เมื่อสักครู่ตอนที่ถังหลินดึงออก ผ้ารัดสเตย์ก็ตกลงมาให้เห็นด้านนอกกว่าครึ่งแล้ว
เธอคงเดินออกไปด้วยสภาพนี้ไม่ได้ อย่างน้อยต้องจัดการผ้ารัดสเตย์ให้เสร็จสิ้นเสียก่อน
ทว่าเวลานี้นี่เอง ถังหลินก็เข้ามาใกล้ พลางเอื้อมมือหมายจะดึงตัวเธอ
หลินเป้ยเห็นถังหลินเอื้อมมือเข้ามาพลันตกใจ รีบถอยหลังเพื่อทำการหลบหลีกอย่างรวดเร็ว
ตามหลักแล้ว หากถังหลินคิดจะจับใครสักคน คนคนนั้นคงไม่มีทางหลบหลีกไปได้
ทว่า ครั้งนี้ หลินเป้ยกลับหลบได้สำเร็จ อีกทั้งยังหลบได้อย่างง่ายดายเสียด้วย
ตัวหลินเป้ยเองก็ไม่กล้าเชื่อกับผลลัพธ์ที่เกิดขึ้น รู้สึกอึ้งไปชั่วขณะ
มือของถังหลินยื่นเข้ามาใกล้เรื่อยๆ หลินเป้ยรีบหมุนหนึ่งรอบ เพื่อหลบมือของถังหลิน
เธอหมุนกายเช่นนี้ผ้ารัดสเตย์ก็คลายออกเสียแล้ว
เธอยิ่งขยับ ผ้าก็ยิ่งคลายออก เธอยิ่งขยับเร็วเท่าไหร่ ผ้าก็คลายออกเร็วเท่านั้น
ขืนเป็นอย่างนี้ต่อไป ไม่ต้องให้ถังหลินมาดึงออก ผ้ารัดสเตย์ของเธอก็จะหลุดลุ่ยเองทั้งหมด
ดังนั้น ถังหลินจงใจใช่ไหม？ถังหลินจงใจให้เธอขยับ ยังจงใจยังเธอหมุนตัวอีก
หลินเป้ยรับรู้ในสิ่งนี้ เธอก็เกลียดชังจนแอบกัดฟันกรอด
ถังหลินช่างต่ำช้าจริงๆเชียว！
ทว่าเธอยังทำอะไรได้อีก？หรือเห็นถังหลินจะมาจับเธอต่อหน้าต่อตา เธอต้องยืนนิ่งให้ถังหลินมาจับตามใจชอบหรือไร？
หลินเป้ยกำลังใช้ความคิด ถังหลินก็เข้าใกล้อีกครั้ง มือของถังหลินเอื้อมมายังเธออีกครั้ง
หลินเป้ยแอบถอนหายใจหนึ่งเฮือก พอถังหลินเข้ามาใกล้ เธอก็กระโจมเข้าใส่ แล้วกัดเขาให้ตายไปเลย
ทว่า ครั้งนี้ถังหลินดันไม่ได้เข้ามาใกล้มากนัก เขาหยุดตอนห่างจากตัวเธอหนึ่งเมตรกว่าๆ
ดวงตาหลินเป้ยเป็นประกาย ถังหลินคิดจะทำอะไรต่ออีก？
อันที่จริงตอนนี้ถังหลินไม่ต้องทำอะไร เธอก็เปิดเผยหมดเปลืองแล้ว
