ถังหลินมั่นใจได้แล้วว่าเธอคือผู้หญิงในคืนนั้น
ถึงแม้คืนนั้นเขาโดนวางยาปลุกเซ็กส์ แต่ในเมื่อคืนนั้นเขาเอาเธอแล้ว เขาก็ต้องรับผิดชอบเธอ สู่ขอเธอแต่งงาน
ถังหลินมองหน้าเธอ สบตาเข้ากับสายตาที่จ้องเขม็งของเธอ มุมปากเขาก็เม้มขึ้น
เธอเป็นผู้หญิงฉลาด บัดนี้เธอไม่ได้ขยับ ไม่ได้เอะอะโวยวาย
ท่าทางของเธอในตอนนี้คือเกลียดเขาเข้าไส้ แต่ก็จนปัญญาที่จะต่อกรกับเขา ดูแล้วช่างน่ารักเหลือเกิน
อืม คุณถังมีพรสวรรค์ด้านแสวงหาความตายอย่างสุดแสน！！
“ตอนนี้มาคุยกันดีๆได้หรือยัง？”วัตถุประสงค์ที่ถังหลินทำเช่นนี้ก็เพื่อเปิดโปงการปลอมตัวของเธอ เพื่อจะให้เธอยอมรับว่าเธอคือผู้หญิงคืนนั้น
“ฉันกับคุณมีอะไรน่าคุยกันด้วย？มีอะไรให้คุยกัน？คุณปล่อยมือฉัน”ทว่าเห็นได้ชัดว่าหลินเป้ยไม่เต็มใจยอมรับ เธอรู้ดีว่าหากเธอยอมรับเรื่องนี้ สถานะของเธอก็จะถูกเปิดเผยตามไปด้วย
แม่ของเธอให้เธอปลอมตัวเป็นชายแล้วส่งกลับไปยังราชวงศ์ เมื่อมีคนรู้ว่าเธอมีร่างเป็นหญิงสาว แม่ของเธอก็ต้องตายสถานเดียว เธอปล่อยให้แม่ของตนมีอันตรายไม่ได้
หลายปีมานี้ แม่ของเธอไม่ได้มีชีวิตที่สุขสบายเลย เรียกได้ว่าลำบากลำบนทุกย่างก้าว
หลินเป้ยก็รู้ว่าหากเธอยอมรับ ถังหลินยิ่งไม่มีทางปล่อยตัวเธอไปแน่ๆ
แววตาถังหลินหรี่ขึ้น สีหน้าเคร่งขรึมหลายส่วน ผู้หญิงคนนี้ถึงขั้นนี้แล้วยังไม่ยอมรับอีกหรือ
ว่ากันว่าไม่เห็นโลงศพไม่หลั่งน้ำตา เธอเป็นประเภทเห็นโลงศพแล้วยังไม่หลั่งน้ำตา
“หลินเป้ย คุณอยากให้ผมช่วยคุณยืนยันเหรอ？”มุมปากถังหลินยกขึ้น ยิ้มอย่างมีความหมายลึกซึ้ง
“ถึงฉันจะเป็นผู้หญิงแล้วจะทำไม？ไม่ได้หนักหัวอะไรคุณซะหน่อย？เกี่ยวอะไรกับคุณ？”หลินเป้ยกลัวเป็นจริงเป็นจังว่าถังหลินจะทำเรื่องเกินเลยไปมากกว่านี้ อีกทั้ง เธอก็รู้ดีว่าสถานการณ์เช่นนี้ อันที่จริงเธอไม่ยอมรับไม่ได้เสียแล้ว
ทว่า เรื่องคืนนั้น เธอยอมรับไม่ได้
“ไม่เกี่ยวอะไรกับผม？”ถังหลินยกมุมปากขึ้น：“คุณยังไม่อยากยอมรับเรื่องคืนนั้นใช่ไหม？”
หลินเป้ยมองเขา พลางหรี่ตาขึ้น พร้อมกับเม้มปากแน่น เธอไม่ได้พูดอะไร ท่าทางการปฏิเสธนั้นเด่นชัดมาก
ความหมายของเธอก็ชัดแจ้งมาก！
ใช่ เธอไม่อยากยอมรับ เธอยอมรับไม่ได้
ระหว่างที่ถังหลินเอ่ยปากพูด มือข้างหนึ่งก็เอื้อมไปยังหัวของหลินเป้ย ซึ่งเส้นผมของเธอไม่ยาก แต่ดำเงางามมาก
หากไว้ยาวคงจะสวยน่าดู
นิ้วมือของถังหลินตรงไปยังเส้นผมของเธอ เพราะต้องปลอมตัวเป็นผู้ชาย ช่างเสียดายเส้นผมที่สวยงามเสียจริงๆ
หลินเป้ยรับรู้การกระทำของถังหลิน สีหน้าพลันเปลี่ยนไป เธอรู้ว่าในห้องของถังหลินคืนนั้นพบรอยเลือดและเส้นผมของเธอ
ซึ่งมีเลือดเพราะเป็นครั้งแรกของเธอ แต่ไม่รู้ทำไมถึงมีแค่เพียงนิดเดียว
คนนั้น ถังหลินขึ้นเตียงกับเธออย่างบ้าระห่ำ เธอไม่อาจคำนึกถึงสิ่งอื่นใดมากนัก
หลินเป้ยกำลังครุ่นคิดพลันรู้สึกเจ็บนิดๆบริเวณศีรษะ เธอหายใจแรงเล็กน้อย ถังหลินดึงเส้นผมของเธอนี่！！
ดังคาด เมื่อมือของถังหลินปล่อยลงมา เขาก็ถือเส้นผมของเธอไว้
เธอรู้เจตนาที่ถังหลินดึงเส้นผมเธอดี
เธอยังรู้อีกว่า หากถังหลินนำเส้นผมเธอไปตรวจ ไม่นานผลก็จะออกมา
“ยังไม่อยากยอมรับ？”ระหว่างนิ้วของถังหลินคีบเส้นผมของเธอ ดวงตาทั้งคู่จับอยู่ที่ใบหน้าเธอ เขาหวังว่าเธอจะยอมรับด้วยปากเธอเอง
หลินเป้ยแอบสูดลมหายใจเข้าออก เธอหลับตาเล็กน้อย พอลืมตาอีกที เธอก็พูดเสียงเคร่งเครียดว่า：“ถังหลิน ฉันช่วยคุณเคลียร์เรื่องคืนนั้น”
ประโยคนี้ของเธอนับว่ายอมรับแล้ว
เธอคิดว่าที่ถังหลินบีบเค้นเธอเพียงนี้ คงเป็นเพราะอาจแสดงความบริสุทธิ์ในเรื่องคืนนั้น
เธอช่วยเขายืนยันความบริสุทธิ์ได้
ได้ยินสิ่งที่เธอกล่าว ดวงตาถังหลินพลันหรี่ขึ้น？
คำพูดของเธอหมายความว่าอย่างไร？
เธอช่วยเขาแสดงความบริสุทธิ์ที่โดนใส่ความคืนนั้น？จากนั้นล่ะ？
“ถังหลิน ฉันช่วยคุณเคลียร์เรื่องคืนนั้น แต่คุณแพร่งพรายเรื่องของฉันไม่ได้ คุณต้องเก็บรักษาความลับของฉันไว้”หลินเป้ยรู้ดีว่าสถานการณ์เช่นนี้ไม่เป็นปัจจัยเกื้อหนุนต่อเธอ ดังนั้นเธอจำเป็นต้องตั้งเงื่อนไขกับถังหลินให้ดีก่อน
